IBPB-1-3/4510-569/16/JKT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 28 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty eksploatacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty eksploatacyjnej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 czerwca 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-322/16/JKT, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 28 czerwca 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka X (dalej również jako "Spółka reprezentująca") oraz spółki od niej zależne zawarły Umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (dalej: "PGK"), w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"). Zgodnie z tą umową:

* PGK została utworzona na okres co najmniej trzech lat podatkowych,

* rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,

* Spółka X została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.).

Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Ww. Umowa została zarejestrowana przez właściwy urząd skarbowy. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 2016 r.

W związku z zakresem prowadzonej działalności Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia szeregu opłat, w tym m.in. opłaty eksploatacyjnej za wydobytą kopalinę - której zasady naliczania i płatności zostały określone w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 196 z późn. zm., dalej: "PGG").

Stosownie do regulacji tej ustawy, Wnioskodawca dokonuje naliczenia opłaty eksploatacyjnej w dwóch okresach rozliczeniowych, tj. jest za półrocza liczone odpowiednio od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca i od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia, które wpłaca na rachunek odpowiednich organów w terminie do miesiąca następującego po zakończeniu półrocza, za który naliczana jest opłata (art. 137 ust. 1 i ust. 2 PGG).

Ustalenie wysokości należnej właściwym organom opłaty eksploatacyjnej ciąży na podmiocie gospodarczym. Organ właściwy do otrzymania ww. opłat nie wystawia faktur dla udokumentowania wysokości przedmiotowych opłat, a rozliczenie opłaty z właściwym organem następuje w oparciu o dane zawarte w złożonej przez zobowiązany podmiot gospodarczy deklaracji/informacji. W związku z powyższym Wnioskodawca, w oparciu o posiadane dane dot. rzeczywistej, wynikającej z opomiarowania, wielkości wydobytej w miesiącu kopaliny (rudy miedzi), dokonuje comiesięcznie obliczenia należnej opłaty. Wielkość ustalonej w ten sposób opłaty, ujmowana jest za każdy miesiąc w księgach rachunkowych w ciężar kosztów - na podstawie dokumentu wewnętrznego. Wobec faktu, że wysokość opłaty eksploatacyjnej jest ściśle uzależniona m.in. od ilości wydobytej rudy miedzi, która stanowi podstawowy materiał do produkcji metali, których sprzedaż generuje u Wnioskodawcy przychody podlegające opodatkowaniu, ww. opłata eksploatacyjna traktowana jest jako koszt bezpośredni Wnioskodawcy.

Oznacza to, że opłata ta jest rozpoznawana jako koszt będący elementem wyniku finansowego (zysku/straty), w dacie uzyskania przychodów ze sprzedaży produktów (metali), które zostały wyprodukowane z wydobytej przez Wnioskodawcę rudy.

Opłata ta nie ma charakteru opłaty sankcyjnej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 19 lit. a ustawy o CIT.

W uzupełniniu wniosku z 23 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 czerwca 2016 r.) Wnioskodawca wskazał, że opłata eksploatacyjna, będąca przedmiotem skierowanego wniosku, zaliczana jest rachunkowo do kosztów wytworzenia produktu (bilansowo rozpoznany w dacie sprzedaży produktu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, że wydatki związane z ponoszeniem opłaty eksploatacyjnej mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty naliczonej opłaty eksploatacyjnej mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przez Spółkę przychodami, a zatem winny być potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Regulacje ustawy o CIT, przewidują dwie kategorie kosztów: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz tzw. koszty pośrednie, czyli inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, którym wprawdzie nie można przypisać konkretnego przychodu, jednak ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki odnoszą się bezpośrednio do uzyskiwanych przychodów. Jak wskazano w opisie sprawy, ilość wydobytej kopaliny (rudy miedzi) decyduje o wielkości uzyskiwanych przychodów, a zatem wielkość ponoszonych opłat jest ściśle związana z wielkością i strukturą produkcji. W konsekwencji występującej zależności, wynikającej ze sposobu kalkulacji opłaty eksploatacyjnej, koszty ww. opłat można bezpośrednio powiązać z wielkością uzyskiwanych przychodów.

Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone z tytułu naliczanej opłaty eksploatacyjnej stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które winny być potrącalne na zasadach określonych w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Oznacza to, że Wnioskodawca powinien dla celów podatkowych rozpoznawać koszty poniesionej opłaty eksploatacyjnej w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem regulacji art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT.

Tego rodzaju podejście, co do kwalifikacji w koszty podatkowe danej kategorii wydatków, których sposób kalkulacji zależy od wielkości produkcji/sprzedaży, wpisuje się w prezentowaną aktualnie linię orzeczniczą i interpretacyjną organów podatkowych. Przykładem jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 maja 2012 r., sygn. II FSK 2286/10 dotyczący wydatków na nabycie świadectw pochodzenia energii w celu ich umorzenia, opłaty zastępczej, jak również opłat giełdowych. Analogiczne stanowisko, co do kwalifikacji tego rodzaju wydatków, zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (winno być: w Katowicach) w interpretacji z 31 marca 2016 r. o sygn. IBPB-1-3/4510-182/16/WLK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie stanu faktycznego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.