IBPB-1-3/4510-53/15/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 sierpnia 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-1-3/4510-53/15/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z organizacją Programu Motywacyjnego, w tym wypłacone z jego tytułu środki pieniężne będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki związane z organizacją Programu Motywacyjnego, w tym wypłacone z jego tytułu środki pieniężne będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza wprowadzić Program Motywacyjny, którym objęte zostaną osoby pełniące kluczowe funkcje w Spółce (dalej: "Uprawnieni").

Celem Programu Motywacyjnego jest włączenie Uprawnionych w proces poprawy efektywności Spółki, co przyczyni się do zapewnienia jej stabilności i dalszego rozwoju. Dodatkowo, uzyskany zostanie efekt w postaci powiązania wynagrodzenia Uprawnionych z bieżącą sytuacją finansową Spółki.

Wobec powyższego, Spółka zawrze pisemne umowy (dalej: "Umowa") z Uprawnionymi, na mocy których, nabędą oni jednostki uczestnictwa w Programie Motywacyjnym stanowiące pochodne instrumenty finansowe. Jednostki te zostaną przyznane Uprawnionym na warunkach i zasadach określonych w Umowie, przy czym podkreślenia wymaga fakt, że każdemu Uprawnionemu zostanie przyznana z góry określona liczba jednostek uczestnictwa.

Realizacja jednostek uczestnictwa również nastąpi na zasadach i warunkach określonych w Umowie - w momencie realizacji jednostek Uprawniony będzie miał prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej skalkulowanej, jako iloczyn liczby posiadanych przez niego jednostek uczestnictwa i ich wartości ustalonej na dzień realizacji. Wartość jednostek uczestnictwa w dniu realizacji będzie bezpośrednio uzależniona od wartości określonych wyników finansowych osiągniętych przez Spółkę w okresie od dnia przyznania tych jednostek do dnia ich realizacji.

Umowa przewidywać będzie, że realizacja praw z jednostek uczestnictwa będzie mogła nastąpić jedynie w przypadku łącznego spełnienia dwóch poniższych warunków:

a.

upływu terminu wskazanego w Umowie oraz

b.

osiągnięcia przez Spółkę (na wskazany w Umowie dzień realizacji) określonej wartości wskaźników finansowych.

Przykładowymi wskaźnikami finansowymi mogą być m.in. odpowiednia wartość wskaźnika finansowego EBIT, odpowiednia wartość zysku netto Spółki, odpowiedni wynik jednego z działów Spółki lub jej spółki zależnej, itp.

Tak jak wskazano wyżej, Umowa zakładać będzie, że Uprawniony będzie mieć możliwość realizacji praw z jednostek uczestnictwa (a tym samym uzyskania jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego) dopiero po upływie wskazanego w niej okresu.

W konsekwencji, dopiero wówczas może po stronie Uprawnionego pojawić się ewentualne roszczenie w stosunku do Spółki z tytułu Programu Motywacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją Programu Motywacyjnego, w tym wypłacone z jego tytułu środki pieniężne na rzecz Uprawnionych będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie wydatki związane z organizacją Programu Motywacyjnego, w tym wypłacone z jego tytułu środki pieniężne na rzecz Uprawnionych będą dla Spółki stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Powyższy przepis oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia wszelkich wydatków do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że:

a.

wydatki te nie zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT oraz,

b.

istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem, a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Powyższe warunki to jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, które przewiduje Ustawa CIT - brak bowiem jakichkolwiek dodatkowych warunków w tym względzie.

Mając powyższe na uwadze, należy jednoznacznie stwierdzić, że wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu, przy czym nie jest konieczne, aby podatnik taki przychód uzyskał.

Wystarczające jest bowiem jeśli wydatki poniesione przez podatnika mogły potencjalnie zakończyć się osiągnięciem przez niego przychodu, jak również, gdy zostały poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Ponadto, w zupełności dostateczne jest wykazanie choćby pośredniego związku wydatków z przychodami.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, że głównym celem i uzasadnieniem wdrożenia w Spółce Programu Motywacyjnego jest osiągniecie efektu motywacyjnego i powiązania wynagrodzenia Uprawnionych z wynikami finansowymi Spółki. Wartość jednostek uczestnictwa, które otrzymają Uprawnieni będzie bowiem zależna od wyników finansowych Spółki, co powinno przełożyć się na zmotywowanie Uprawnionych do jak najlepszej pracy i osiągania jak najwyższych wyników finansowych. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działania Uprawnionych prowadzi do wydajniejszej realizacji celów biznesowych Spółki oraz poprawy jej wyników finansowych.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym istnieje wyraźny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z wdrożeniem Programu Motywacyjnego, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tych przychodów.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, wszelkie wydatki poniesione w związku z wdrożeniem Programu Motywacyjnego będą mogły dla niej stanowić koszty uzyskania przychodów w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa przez Uprawnionych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał:

a.

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 października 2013 r. Znak: IPPB3/423-659/13-2/MC, w której organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że: wszelkie wydatki związane z wdrożeniem Programu (motywacyjnego - przyp. Wnioskodawcy) powinny stanowić koszt uzyskania przychodów dla Spodki, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa;

b.

interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 3 lipca 2012 r. Znak: ITPB3/423-I65/12/MK, w której organ podatkowy zauważył, że: przyznanie pracownikom praw do akcji na zasadach obowiązujących w ramach programu pełni istotną funkcję motywacyjną, gdyż pracownicy Spółki stając się akcjonariuszami ww. spółki są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę (całą Grupę).W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań, pracy pracowników prowadzi do sprawniejszej, wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz zwiększenia wyników finansowych całej Grupy, w tym również Spółki. Tym samym przekłada się to pośrednio na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę. W konsekwencji zatem istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między poniesionym wydatkiem, a potencjalnym lub zwiększonym przychodem - jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zważywszy na powyższe - co do zasady - wydatki poniesione w związku z realizacją opisanego we wniosku programu spełniające przedstawione wyżej kryteria, Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

W oparciu o przedstawione powyżej argumenty, w ocenie Spółki, należy uznać, że wszelkie wydatki związane z organizacją Programu Motywacyjnego, w tym wypłacone z jego tytułu środki pieniężne na rzecz Uprawnionych będą dla Spółki stanowić koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.,

* został właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wprowadzić Program Motywacyjny, którym objęte zostaną osoby pełniące kluczowe funkcje w Spółce, celem poprawy efektywności Spółki, co przyczyni się do zapewnienia jej stabilności i dalszego rozwoju. Dodatkowo uzyskany zostanie efekt w postaci powiązania wynagrodzenia Uprawnionych z bieżącą sytuacją finansową Spółki.

Odnosząc powyższe do przedstawianego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie będzie istniał związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy wydatkami, jakie Spółka poniesie w związku z udziałem osób, które pełnią w niej kluczowe funkcje w Programie Motywacyjnym, a osiągnięciem przychodu, lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Uzasadnieniem dla przyznania Uprawnionym jednostek uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych Spółki, będą dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań Uprawnionych będzie prowadziło do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki. Zatem, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę związane z organizacją Programu Motywacyjnego, w tym wypłacone z jego tytułu środki pieniężne na rzecz Uprawnionych, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl