IBPB-1-3/4510-523/16-1/WLK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

* odpisy amortyzacyjne dokonywane od maszyn wykorzystywanych do wytworzenia nowych środków trwałych zwiększają wartość początkową tych środków trwałych;

* -czy Spółka prawidłowo dokonała podziału kosztów wynagrodzenia z narzutami, zużycia paliwa, części zamiennych do maszyn oraz odpisów amortyzacyjnych, w przypadku prowadzenia prac złożonych, przy zastosowaniu klucza (udziału procentowego);

- jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

* odpisy amortyzacyjne dokonywane od maszyn wykorzystywanych do wytworzenia nowych środków trwałych zwiększają wartość początkową tych środków trwałych;

* czy Spółka prawidłowo dokonała podziału kosztów wynagrodzenia z narzutami, zużycia paliwa, części zamiennych do maszyn oraz odpisów amortyzacyjnych, w przypadku prowadzenia prac złożonych, przy zastosowaniu klucza (udziału procentowego).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się wydobywaniem kruszyw dolomitowych. Od kilku lat Wnioskodawca prowadzi budowę kopalni na nowym terenie (odległym od obecnej kopalni około 5 km). Na terenie nowej kopalni trwa budowa zaplecza administracyjno - biurowego (pomieszczenia biurowo-socjalne, stacja transformatorowa, place, drogi itp.) oraz budowa dróg technologicznych (do wyrobiska, do zwałowiska). Odcinki dróg technologicznych zostały już zakwalifikowane do środków trwałych ale na dalszych odcinkach prace te są kontynuowane. Budowa środków trwałych następuje przy użyciu sił własnych. Koszty płac wraz z narzutami, zużycie paliw, części do maszyn takich jak: koparka, ładowarka, spycharka Spółka odnosi na budowę środka trwałego. Jako koszt budowy składników aktywów, Spółka zaliczyła również odpisy amortyzacyjne tych maszyn wykorzystywanych przy budowie nowych środków trwałych. Występują również takie okoliczności, w których koparki, ładowarki, spycharki wykorzystywane są do budowy środków trwałych oraz wykonują czynności związane ze zdejmowaniem nadkładu ze złoża lub remontem drogi gminnej. Na podstawie obliczeń pracowników dozoru wyliczana jest proporcja udziału kosztów przypadająca na budowę środka trwałego oraz prace związane ze zdejmowaniem nadkładu lub remontem drogi gminnej. Na podstawie tej proporcji Wnioskodawca wylicza koszty wynagrodzeń, zużycia paliw, części do maszyn oraz odpisów amortyzacyjnych, które stanowią odpowiednio koszt wytworzenia środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy ponoszone przez Spółkę koszty odpisów amortyzacyjnych od maszyn takich jak: koparka, ładowarka, spycharka, które były wykorzystywane podczas prowadzonych przez Spółkę prac mających na celu wytworzenie nowych środków trwałych we własnym zakresie (drogi technologiczne do wyrobiska, drogi do zwałowiska, place) powinny powiększać koszt wytworzenia, a tym samym wartość początkową wytwarzanych środków trwałych (w wartości odpowiadającej sumie podatkowych odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym były wykorzystane do wytworzenia środków trwałych)?

2. Czy Spółka w przypadku prowadzenia prac złożonych (budowa środka trwałego, zdejmowanie nadkładu ze złoża, remont drogi gminnej) prawidłowo dokonała podziału kosztów takich jak: wynagrodzenia z narzutami, zużycie paliw, części zamienne do maszyn oraz odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu klucza (udział procentowy) wyliczonego na podstawie obliczeń pracownika dozoru?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od maszyn wykorzystywanych do wytworzenia środków trwałych, powinny powiększać wartość początkową tych środków trwałych w wysokości odpowiadającej sumie podatkowych odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym maszyny były wykorzystywane do wytworzenia określonych środków trwałych.

Katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, wobec tego koszt wytworzenia powiększają również poza art. 16g ust. 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014., poz. 851 z późn. zm.), inne niewymienione koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.

Zdaniem Spółki, zastosowanie odpowiedniego klucza podziału kosztów w przypadku prac złożonych, też jest prawidłowe. Pracownik dozoru nowej kopalni nadzoruje bowiem wszystkie prace związane z budową kopalni i dokładnie dokonuje obliczeń poszczególnych prac. W oparciu o te obliczenia wyliczana jest procentowa proporcja udziału kosztów takich jak wynagrodzenia z narzutami, zużycie paliw, zużycie części do maszyn oraz odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), koszty uzyskania przychodów to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem katalogu kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie, do art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., takie wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Generalnie, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt ich wytworzenia.

Kosztem wytworzenia w myśl art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p. jest wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych, rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i innych kosztów dających się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W celu określenia, czy dany wydatek powinien wpływać na wartość początkową wytwarzanych środków trwałych, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p., konieczne jest powiązanie danego wydatku z konkretnym środkiem trwałym. Niemniej katalog wskazany w art. 16g ust. 4 ustawy o p.d.o.p. ma charakter otwarty, zatem również inne niż wskazane w nim bezpośrednio koszty, mające wpływ na wartość początkową składnika majątku mogą do takiej wartości zostać zaliczone.

Koszty odpisów amortyzacyjnych, od własnych środków trwałych, takich jak: koparka, ładowarka, spycharka, które były wykorzystywane podczas prowadzonych przez Spółkę prac mających na celu wytworzenie nowych środków trwałych we własnym zakresie (drogi technologiczne do wyrobiska, drogi do zwałowiska, place) powinny powiększać koszt wytworzenia, a tym samym wartość początkową wytwarzanych środków trwałych (w wartości odpowiadającej sumie podatkowych odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym były wykorzystane do wytworzenia środków trwałych). Nie są to bowiem koszty o charakterze ogólnym, związanym z działalnością Spółki jako podmiotu gospodarczego, lecz stanowią wydatki, których celem jest wytworzenie nowych środków trwałych.

Przechodząc natomiast do kwestii podziału kosztów, jakiego dokonuje Spółka należy podkreślić, że decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania/zabezpieczenia jego źródła, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu, bądź utrzymania (zabezpieczenia, zachowania) źródła tego przychodu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz mające zastosowanie w niniejszej sprawie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że jeśli chodzi o koszty związane z prowadzoną działalnością, to ich klasyfikacja do kosztów uzyskania przychodów winna nastąpić w pierwszej kolejności wg kryteriów określonych w art. 15 w zw. z art. 16 ustawy o p.d.o.p.

Dodatkowo należy zauważyć, że o zaliczeniu określonych wydatków do kosztów decyduje podatnik. Podatnik również ustala zasady ewidencjonowania, podziału oraz rozliczenia kosztów, pozwalające na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się z właściwych przychodów.

Wskazana przez Wnioskodawcę zasada podziału koszów takich jak: wynagrodzenia z narzutami, zużycie paliwa, części zamienne do maszyn oraz odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu klucza (udział procentowy) wyliczonego na podstawie obliczeń pracownika dozoru bez wątpienia zmierzają do przypisania w sposób możliwie najbardziej zbliżony do rzeczywistości tych kosztów, a zatem należy je uznać za prawidłowe. Niemniej jednak każde zdarzenie winno być rozpatrywane przez Spółkę indywidualnie.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto nadmienić trzeba, że pełna weryfikacja prawidłowości alokacji poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h tej ustawy (w zamkniętym katalogu). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.