IBPB-1-3/4510-521/16/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu skorygowania przychodów podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu skorygowania przychodów podatkowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: "MPK" lub "Spółka"), jest przedsiębiorstwem świadczącym usługi komunikacji miejskiej. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Na potrzeby świadczenia ww. usług Spółka 1 grudnia 2009 r. zawarła umowę o świadczenie usług komunikacji miejskiej z Gminą, będącą 100% udziałowcem Spółki, na okres od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2019 r. W imieniu Gminy przedmiotowa umowa realizowana jest przez Zarząd Transportu Miejskiego (ZTM). Przedmiotem tej umowy jest świadczenie usług komunikacji miejskiej na liniach komunikacyjnych zarządzanych przez ZTM w granicach administracyjnych miasta oraz gminach sąsiednich w zakresie wynikającym z Planu z Świadczenia Usług.

Plan Świadczenia Usług jest to dokument przygotowany przez ZTM w uzgodnieniu z MPK określający planowany wykaz tras linii autobusowych i trolejbusowych, na których MPK świadczyć będzie usługi komunikacji miejskiej oraz liczbę wozokilomentrów na poszczególnych liniach na kolejny rok z uwzględnieniem postanowień planu transportowego miast po jego uchwaleniu.

Za świadczenie usług komunikacji miejskiej, MPK otrzymuje od Gminy wynagrodzenie zwane rekompensatą kosztów obliczoną według zasad zawartych w umowie o świadczenie usług komunikacji miejskiej oraz rozporządzeniu WE nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. U.UE.L z dnia 3 grudnia 2007 r.).

Pod pojęciem rekompensaty należy rozumieć wynagrodzenie oraz wszelkie inne przysporzenia otrzymywane w związku z realizacją umowy, przyznane i obliczone w sposób określony umową oraz zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia.

Zgodnie z postanowieniami umowy, wysokość rekompensaty należnej Spółce jest uzależniona od przewidywanej ilości wozokilometrów przewidzianym w Planie świadczenia usług oraz od środków finansowych przewidzianych na świadczenie usług komunikacji miejskiej w budżecie gminy.

Za poszczególne miesiące świadczenia usług komunikacji miejskiej zgodnie z postanowieniami umowy, Spółce należą się co miesiąc określone kwoty wynagrodzenia (zwane w umowie zaliczkami na rekompensatę), ustalone w wysokości wynikającej z planowanej miesięcznej ilości wozokilometrów zgodnie z Planem świadczenia usług oraz planowanej stawki kosztu za wozokilometr. Kwoty rekompensaty należne za poszczególne miesiące są dokumentowane wystawianymi przez Spółkę fakturami i zaliczane do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w poszczególnych miesiącach, za które są należne.

W kolejnym miesiącu, po upływie poprzedniego miesiąca MPK wspólnie z ZTM dokonuje rozliczenia planowanych i faktycznie wykonanych wozokilometrów. Różnicę pomiędzy należnymi kwotami rekompensaty, wykazanymi uprzednio w fakturach, a należną faktycznie w danym miesiącu rekompensatą, wynikającą z tego rozliczenia ZTM uwzględnia się przy wypłacie najbliższej kwoty rekompensaty.

Z kolei do końca lutego każdego następnego roku Spółka wylicza rzeczywisty koszt jednego wozokilometra za rok poprzedni dla każdej z trakcji. Dla ustalenia powyższego, zgodnie z postanowieniami umowy, Spółka ma obowiązek zlecić firmie audytorskiej (biegłemu rewidentowi), sprawdzenie poprawności wydzielenia poniesionych za cały poprzedni rok kosztów oraz wyliczenia rzeczywistych stawek wozokilometrów w danym roku podatkowym, a tym samym zlecić biegłemu rewidentowi ustalenie i wyliczenie ostatecznej wielkość należnej Spółce rekompensaty. Audyt taki zwany jest audytem rekompensaty.

Wynik takiego audytu wraz z rozliczeniem kosztów Spółka ma obowiązek przedstawić do ZTM do końca lutego danego roku za rok poprzedni. Jeżeli na podstawie audytu okaże się, że rzeczywisty koszt wozokilometrów był wyższy od wartości rekompensaty otrzymanej przez Spółkę w trakcie roku, wówczas Spółka ma prawo uzyskać od ZTM dopłatę rekompensaty za wykonane usługi komunikacji miejskiej w roku przednim.

Na powyższą dopłatę Spółka wystawia "dodatkową" fakturę i przedkłada ją do akceptacji ZTM wraz z raportem z audytu biegłego rewidenta o wysokości należnej rekompensaty za świadczenie usług komunikacji miejskiej w roku poprzednim.

Reasumując ostateczna kwota rekompensaty jest obliczana dopiero w następnym roku podatkowym, kiedy to następuje rozliczenie całości kosztów poniesionych przez Spółkę na świadczenie usług komunikacji miejskiej w danym roku podatkowym oraz ustalenie wartości jednego wozokilometra w oparciu, o które to dane skalkulowane jest w umowie należne Spółce wynagrodzenie w postaci rekompensaty za świadczone usługi komunikacji miejskiej dla ZTM.

Dla przykładu, w lutym 2016 r. obliczana jest ostateczna wartość rekompensaty należnej Spółce MPK za świadczenie usług komunikacji miejskiej w 2015 r. Wynik takiego obliczenia może być zarówno "dodatni" jak i "ujemny".

Oznacza to, że:

* w sytuacji kiedy całoroczne przychody uzyskane przez Spółkę w postaci rekompensaty będą mniejsze od rzeczywiście poniesionych kosztów na świadczenia usług komunikacji miejskiej, wówczas Spółka uzyskuje od ZTM dopłatę rekompensaty,

* w sytuacji kiedy całoroczne przychody uzyskane przez Spółkę w postaci rekompensaty będą większe od rzeczywiście poniesionych kosztów na świadczenie usług komunikacji miejskiej, wówczas Spółka ma obowiązek zwrócić do ZTM odpowiednią kwotę rekompensaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należna Spółce dopłata rekompensaty (ewentualnie zwrot rekompensaty), za świadczenie usług komunikacji miejskiej wykonanych przez Spółkę w poprzednim roku, ustalona i zaakceptowana przez strony umowy w następnym roku, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi przychód podatkowy (ewentualnie korektę tego przychodu), tego miesiąca, w którym wielkość dopłaty ustalono i zaakceptowano.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 tej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ust. 3a tegoż artykułu wskazuje, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Stosownie zaś do 3c, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Z kolei stosownie do art. 15 ust. 3j, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl przepisów ustawy podatkowej, zasadą jest, że przychodem z działalności gospodarczej jest kwota należna, choćby nie była otrzymana. Z uwagi, że przepisy ustawy podatkowej nie definiują pojęcie "przychodu należnego", dla prawidłowej wykładni tego pojęcia należałoby odwoływać się do przepisów kodeksu cywilnego a także do orzecznictwa. Zgodnie z art. 455 Kodeksu cywilnego, jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Z kolei w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 października 2001 r., Sąd wskazał, że powstanie należności z tytułu świadczonych przez podatnika usług następuje w momencie powstania prawnej możliwości domagania się przez niego od drugiej strony zapłaty należności z tytułu wykonanej usługi.

O kwocie należnej można mówić zatem, tylko wówczas kiedy znana jest jej wielkość i może być ona, np. przez przedsiębiorcę dochodzona na drodze sądowej. Kwota należna, to z zasady też taka kwota wynagrodzenia, która się należy przedsiębiorcy po wykonaniu wszystkich postanowień zawartej w tym zakresie umowy.

W przedstawionym stanie faktycznym, ostateczna kwota rekompensaty należnej Spółce jest ustalana, obliczana przez Spółkę oraz akceptowana przez ZTM dopiero w następnym roku podatkowym, kiedy to dopiero jest możliwe rozliczenie całości kosztów poniesionych przez Spółkę na świadczenie usług komunikacji miejskiej w danym roku podatkowym oraz ustalenie ilości i wartość wozokilometrów w oparciu, o które kalkulowane jest należne Spółce wynagrodzenie w postaci rekompensaty.

Spółkę wiąże umowa na świadczenie usług komunikacji miejskiej, zawarta z Gminą na podstawie rozporządzenia WE nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. U.UE.L z dnia 3 grudnia 2007 r.).

Przedmiotowa umowa, przewiduje ostateczne ustalenie wielkości należnej Spółce rekompensaty po sporządzeniu za rok poprzedni, w terminie do końca lutego następnego roku, audytu rekompensaty. Wynik audytu może być zarówno "dodatni" jak i "ujemny". Oznacza to, że:

* w sytuacji kiedy całoroczne przychody uzyskane przez Spółkę w postaci rekompensaty będą mniejsze od rzeczywiście poniesionych kosztów na świadczenia usług komunikacji miejskiej, wówczas Spółka uzyskuje od ZTM dopłatę rekompensaty,

* w sytuacji kiedy całoroczne przychody uzyskane przez Spółkę w postaci rekompensaty będą większe od rzeczywiście poniesionych kosztów na świadczenie usług komunikacji miejskiej, wówczas Spółka ma obowiązek zwrócić do ZTM odpowiednią kwotę rekompensaty.

W ocenie Spółki, należna jej dopłata rekompensaty przysługująca za świadczenie usług komunikacji miejskiej w roku poprzednim, ustalona przez audytora przy uwzględnieniu rzeczywistych kosztów wozokilometrów w lutym następnego roku, jest przychodem dla celów podatkowych tego miesiąca, w którym staje się ona należna. Dopłata rekompensaty staje się przychodem należnym w tym miesiącu, w którym dopłatę obliczono i zaakceptowano.

Dla przykładu należna dopłata rekompensaty za 2015 r., będzie stanowić dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu w lutym 2016 r. Z kolei, gdyby, z rozliczenia dopłaty, wyszło, że Spółka jest zobowiązana zwrócić do ZTM część otrzymanej w 2015 r. rekompensaty, zwrot taki należałoby potraktować jako zmniejszający przychody (korekta przychodów) tego miesiąca, w którym zwrot obliczono i zaakceptowano.

Reasumując należna Spółce dopłata rekompensaty (ewentualnie zwrot części rekompensaty), za świadczenie usług komunikacji miejskiej wykonanych przez Spółkę w poprzednim roku, ustalona i zaakceptowana przez strony umowy w następnym roku, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi przychód podatkowy (ewentualnie korektę tego przychodu), tego miesiąca, w którym wielkość dopłaty ustalono i zaakceptowano.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem należnym jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną pomiędzy stronami.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r. poz. 1595; dalej: "ustawa nowelizująca").

Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych m.in. poprzez dodanie art. 12 ust. 3j. Zgodnie z tym przepisem jeśli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć "błędu rachunkowego" i "oczywistej omyłki". Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za "błąd rachunkowy" należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez "omyłkę" należy rozumieć "spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie". W konsekwencji za "inną oczywistą omyłkę" należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. "Omyłka" wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter "pierwotny". Co więcej, "omyłka" musi być "oczywista". Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana "wstecznie", tj. w okresie, w którym koszt taki został pierwotnie ujęty przez podatnika.

Dodatkowo, art. 12 ust. 3k przewiduje, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody. Natomiast ust. 3I tego artykułu wprowadza zastrzeżenie, że przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się, jeżeli korekta dotyczy przychodu związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi komunikacji miejskiej. Za świadczenie usług komunikacji miejskiej, MPK otrzymuje od Gminy wynagrodzenie zwane rekompensatą kosztów obliczoną według zasad zawartych w umowie o świadczenie usług komunikacji miejskiej oraz rozporządzeniu WE nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. U.UE.L z dnia 3 grudnia 2007 r.). Zgodnie z postanowieniami umowy, wysokość rekompensaty należnej Spółce jest uzależniona od przewidywanej ilości wozokilometrów przewidzianym w Planie świadczenia usług oraz od środków finansowych przewidzianych na świadczenie usług komunikacji miejskiej w budżecie gminy. Z kolei do końca lutego każdego następnego roku Spółka wylicza rzeczywisty koszt jednego wozokilometra za rok poprzedni dla każdej z trakcji.

Z uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej wynika, że moment ujęcia faktury korygującej, po stronie przychodów, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura. Jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego, wynikającego z faktury pierwotnej. Natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez Spółkę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. udzielenie rabatu czy zwrot towaru itp., fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia.

We wniosku przedstawiono że zdarzeniem powodującym konieczność dokonania przez Wnioskodawcę korekty przychodów jest całoroczne rozliczenie świadczonych usług komunikacyjnych (rekompensata).

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanym stanie faktycznym nie ma miejsca korekta na skutek błędu rachunkowego bądź oczywistej omyłki. Pierwotne transakcje zostały zrealizowane prawidłowo, a wystawiona przez Spółkę faktura korygująca, będąca podstawą ujęcia korekty przychodu podatkowego, dokumentuje rzeczywiste wynagrodzenie za świadczone usługi komunikacyjne, które znane będzie po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Skoro zatem pierwotne usługi zostały zrealizowane prawidłowo, nie sposób uznać, że zmiana wartości przychodu jest efektem błędu rachunkowego albo innej oczywistej omyłki.

Zdaniem Organu, przepis art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi podstawy do ujęcia korekty przychodu podatkowego w związku z rozliczeniem świadczonych usług komunikacyjnych w momencie "pierwotnego" jego uzyskania. Korekta przychodu ze względu na rozliczenie świadczonych usług, nie może być uznana za "błąd rachunkowy lub inną oczywistą omyłkę".

Podsumowując należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka będzie zobowiązana skorygować przychody podatkowe "na bieżąco", tj. w tym okresie rozliczeniowym, w którym Spółka wystawi fakturę korygującą.

Oznacza to tym samym, że stanowisko Spółki w kwestii zadanego we wniosku pytania należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.