IBPB-1-3/4510-520/16/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z układu zbiorowego pracy - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z układu zbiorowego pracy.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne (dalej jako "Spółka"), prowadzi działalność w zakresie przewozu osób pojazdami komunikacji miejskiej na terenie miasta, oraz okolicznych miejscowości.

W Spółce obowiązuje Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy Pracowników Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego (dalej jako "układ"). Układ ten został zawarty między Spółką, a reprezentującymi pracowników organizacjami związkowymi.

Układ ten określa:

* zasady, formy i warunki wynagrodzenia za pracę,

* świadczenia wynikające ze stosunku pracy oraz zasady ich przyznawania,

* warunki pracy.

Układem zbiorowym pracy są objęci:

* osoby zatrudnione w Spółce na podstawie umowy o pracę, za wyjątkiem osób zarządzających Spółką,

* emeryci - w zakresie objętym w układzie.

W myśl art. 3 pkt 9 układu, za emeryta rozumie się osobę, która przeszła na emeryturę, rentę lub świadczenie przedemerytalne i zasiłek przedemerytalny bezpośrednio ze Spółki lub z poprzedników prawnych Spółki (Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w X, lub Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego - Zakład Budżetowy w X).

Na podstawie art. 29 tegoż układu ustalono, że uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami zbiorowej komunikacji miejskiej określa załącznik nr 7 układu (dalej jako "załącznik"). Na podstawie tegoż załącznika uprawnienia do bezpłatnych przejazdów zbiorowej komunikacji miejskiej przysługują m.in.:

* emerytom i ich małżonkom,

* dzieciom emerytów (do ukończenia 16-go roku życia lub do czasu ukończenia nauki jeżeli się uczą lub dzieciom trwale niezdolnym do pracy.

Mając na uwadze powyższe postanowienia, Spółka zapewnia bezpłatny przejazd komunikacją miejską dla emerytów i ich małżonków oraz dla ich dzieci, kupując dla tychże osób bilety od Zarządu Transportu Miejskiego.

W zawiązku z ponoszonymi wydatkami na zakup biletów dla wskazanych wyżej osób, Spółka ma wątpliwości, czy ponoszone z tego tytułu wydatki może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę - na mocy postanowień obowiązującego Spółkę zakładowego układu zbiorowego pracy - na zakup biletów dla emerytów i ich małżonków oraz ich dzieci, stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę - na mocy postanowień obowiązującego Spółkę zakładowego układu zbiorowego pracy - na zakup biletów dla emerytów i ich małżonków oraz ich dzieci, stanowią koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, za wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, które nie mogą stanowić kosztów podatkowych.

Wydatki na nabycie biletów, które następnie zostają udostępnione emerytom oraz członkom ich rodzin nie znajdują się wśród wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu. Należy też zauważyć, że wydatki tego rodzaju nie są wydatkami na działalność socjalną, która zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy jest wyłączona z kosztów podatkowych. Taką działalnością są bowiem usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Tak jednak nie jest w przypadku działań realizowanych przez Spółkę w związku z obowiązkiem wykonywania postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy. Postanowienia układu nie uzależniają przyznania danemu pracownikowi (lub byłemu pracownikowi) bezpłatnych biletów na przejazd od jego sytuacji materialnej. Darmowe przejazdy są bowiem przyznane wszystkim emerytom (rozumianym zgodnie z postanowieniami układu), którzy po zakończeniu pracy w Spółce (lub jej poprzedniku prawnym) zakończyli swoją aktywność zawodową. Tak więc nie można uznać, że jest to wydatek na działalność socjalną. Ma on bowiem charakter ogólny i jest przyznany wszystkim osobom spełniającym określone warunki, które nie wiążą się z działalnością socjalną.

Wydatki ponoszone na zakup biletów dla emerytów i członków ich rodzin mają bardzo ścisły związek z działalnością Spółki. Obowiązujący w Spółce zakładowy układ zbiorowy pracy jest jednym z dokumentów regulujących prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Szczegółowe przepisy dotyczące zawierania układów zbiorowych pracy zostały zawarte w dziale jedenastym (art. 238-24130) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.). Postanowienia układów zbiorowych pracy nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy i innych ustaw oraz aktów prawnych regulujących prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Natomiast postanowienia umowy o pracę zawarte z konkretnym pracownikiem nie mogą być mniej korzystne niż przepisy prawa pracy (w tym również przepisy układów zbiorowych). Należy wskazać, że układ zawierany jest zasadniczo dla wszystkich pracowników zatrudnionych u pracodawcy. Jednocześnie układem mogą zostać objęci również emeryci i renciści. Układ zbiorowy pracy przyznaje więc pracownikom więcej praw niż wynika to z ogólnych przepisów prawa pracy. Układ może również określone prawa i obowiązki przyznawać osobom, które obecnie (np. zleceniobiorcy), lub też wcześniej (np. emeryci i renciści) są (lub były) związane z danym przedsiębiorcą.

Zawarcie z pracownikami zakładowego układu zbiorowego pracy oraz przyznanie pracownikom określonych przywilejów jest niewątpliwie związane z działalnością pracodawcy. Również przyznanie określonych korzyści dla byłych pracowników lub członków ich rodzin jest związane z działalnością Spółki. Poprzez przyznanie pracownikom określonych korzyści Spółka motywuje ich do lepszego świadczenia pracy. Podobnie sprawa wygląda z byłymi pracownikami. Uprawnienia wynikające z postanowień układu przysługują tym byłym pracownikom, którzy zakończyli swoją aktywność zawodową bezpośrednio po zakończeniu zatrudnienia w Spółce. Te korzyści nie przysługują tym pracownikom, którzy po zakończeniu pracy w Spółce podjęliby pracę w innym podmiocie. W związku z powyższym Spółka zabezpiecza swój interes ekonomiczny zachęcając pracowników do pozostawania w zatrudnieniu w Spółce.

Fakt przyznawania określonych świadczeń dla pracowników, w tym także dla byłych pracowników wpływa także na postrzeganie Spółki jako solidnego pracodawcy. Osoby które poszukują pracy chętniej aplikują do tych pracodawców, którzy oferują pracownikom dodatkowe korzyści wynikające z zatrudnienia. Poprzez prowadzoną politykę kadrową Spółka stara się minimalizować ryzyko wystąpienia braków kadrowych, które byłyby niekorzystne dla stabilności prowadzonej przez Spółkę działalności. Jest to istotne również ze względu na postrzeganie Spółki przez klientów. Działania będące przejawem troski o pracowników pokazują, że Spółka jest przedsiębiorstwem społecznie odpowiedzialnym.

Należy również wskazać, że organy podatkowe potwierdzają, że podatnicy (pracodawcy) mają prawo do zaliczenia w koszty podatkowe wydatków dotyczących zapewnienia dla byłych pracowników określonych świadczeń, które wynikają z układu zbiorowego pracy. Przykładem może być interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 stycznia 2014 r. (ILPB3/423-536/13-2/PR), która dotyczy podatnika, który przyznał dla byłych pracowników na podstawie układu zbiorowego ulgową odpłatność za energię elektryczną. Organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika odnośnie możliwości zaliczenia poniesionych na ten cel wydatków do kosztów podatkowych. Organ zauważył, że przedsiębiorca ma obowiązek przestrzegania postanowień układu zbiorowego pracy, który obowiązuje w przedsiębiorstwie.

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 22 października 2009 r. (IBPBI/2/423-868/09/PC). Podatnik w tym wypadku również powołał się na wiążący danego przedsiębiorcę charakter postanowień zbiorowego układu pracy. Również w tym wypadku organ potwierdził motywacyjny charakter przysługujących pracownikowi świadczeń.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w celu zapewnienia bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej emerytowanym pracownikom (oraz członkom ich rodzin) mogą stanowić koszty uzyskania przychody. Zawierając zakładowy układ zbiorowy pracy Spółka zobowiązała się do zapewnienia określonych świadczeń dla uprawnionych osób, których to świadczeń, bez zgody organizacji związkowych, nie może zaniechać. Spółka ma obowiązek przestrzegania postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy, który ją obowiązuje. Zatem można też twierdzić, że są to wydatki, które Spółka musi ponosić także w celu zachowania i zabezpieczenia swojego źródła przychodów.

Reasumując, w ocenie Spółki, wydatki ponoszone na mocy postanowień obowiązującego Spółkę zakładowego układu zbiorowego pracy, na zakup biletów dla emerytów i ich małżonków oraz ich dzieci, stanowią koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.