IBPB-1-3/4510-51/15/APO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 11 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

* dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego (straty) oraz dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwoleń, Spółka może prowadzić wspólną ewidencję rachunkową dochodów zwolnionych z opodatkowania oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu,

* Spółka może objąć zwolnieniem dochód z działalności prowadzonej na terenie SSE, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Pierwszego Zezwolenia, a po jego wyczerpaniu lub wygaśnięciu, limit wynikający z Drugiego Zezwolenia

- jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

* dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego (straty) oraz dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwoleń, Spółka może prowadzić wspólną ewidencję rachunkową dochodów zwolnionych z opodatkowania oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu,

* Spółka może objąć zwolnieniem dochód z działalności prowadzonej na terenie SSE, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Pierwszego Zezwolenia, a po jego wyczerpaniu lub wygaśnięciu, limit wynikający z Drugiego Zezwolenia.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest producentem systemów kontroli trakcji (amortyzatorów) do pojazdów mechanicznych. Spółka prowadzi aktualnie działalność produkcyjną w oparciu o dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE" lub "Strefa"):

* zezwolenie z 12 grudnia 2000 r. (dalej: "Pierwsze Zezwolenie") na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Strefa"), zmienione później decyzją z 14 lipca 2008 r., udzielone do 8 sierpnia 2016 r.,

* zezwolenie z 3 października 2013 r. (dalej: "Drugie Zezwolenie") na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy.

Zakres Pierwszego Zezwolenia obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU; Dz. U. z 29 kwietnia 2004 r.):

* 25.1 - wyroby z gumy,

* 25.2 - wyroby z tworzyw sztucznych,

* 27.22 - rury, przewody rurowe i łączniki do rur ze stali, z zastrzeżeniem produkcji wyłącznie na potrzeby Spółki,

* 27.4 - metale szlachetne i metale nieżelazne,

* 28.7 - wyroby metalowe gotowe pozostałe,

* 29.1 - maszyny do wytwarzania i wykorzystania energii mechanicznej, z wyłączeniem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych,

* 31.61 - wyposażenie elektryczne do silników i pojazdów, gdzie indziej niesklasyfikowane,

* 32.1 - lampy elektronowe i pozostałe elementy elektroniczne,

* 43.3 - części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników,

* 72.1 - doradztwo w zakresie sprzętu komputerowego,

* 72.2 - działalność w zakresie oprogramowania,

* 73.1 - usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych,

* sprzedaż odpadów i złomu powstałych w związku z ww. działalnością.

W związku z realizacją nowego projektu inwestycyjnego na terenie SSE, mającego na celu rozszerzenie dotychczasowego asortymentu produktów, Spółka otrzymała Drugie Zezwolenie, które obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE, zaklasyfikowanych w następujących pozycjach PKWiU:

* 29.3 - części i akcesoria do pojazdów,

* 25.9 - pozostałe gotowe wyroby metalowe,

* 62.02 - usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki,

* 72.1 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych,

* sprzedaż odpadów powstałych w związku z prowadzeniem wyżej wymienionej działalności, sklasyfikowanych w pozycji 38.11.5 - odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu.

Ze względu na wejście w życie 1 stycznia 2009 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zakres działalności Spółki na potrzeby Drugiego Zezwolenia, określony został na podstawie zmienionych kodów PKWiU 2008. Należy jednak podkreślić, że faktyczna działalność Spółki prowadzona na terenie SSE dotyczy w istocie działalności tożsamej, która objęta jest zakresem zarówno Pierwszego, jak i Drugiego Zezwolenia (dalej: "Działalność Podstawowa").

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), w związku z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm., dalej: "ustawa o SSE"), Spółka kwalifikuje dochody z działalności gospodarczej objętej ww. zezwoleniami i prowadzonej na terenie SSE jako wolne od podatku. Spółka prowadzi ewidencję rachunkową pozwalającą kalkulować łączny dochód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: "CIT") osiągany w związku z Zezwoleniem oraz dochód podlegający opodatkowaniu, stosownie do wymagań określonych w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 tejże ustawy.

W związku z prowadzeniem działalności na podstawie dwóch zezwoleń, Spółka będzie prowadzić ewidencję księgową w sposób umożliwiający jednoznaczne przyporządkowanie wydatków inwestycyjnych oraz utworzonych nowych miejsc pracy do każdego Zezwolenia. Ewidencja będzie zatem umożliwiała wyodrębnienie poniesionych wydatków na środki trwałe oraz utworzone nowe miejsca pracy związane z projektem inwestycyjnym objętym Pierwszym oraz Drugim Zezwoleniem (dalej: "Zezwolenia"). Ewidencja umożliwi rozliczenie wszystkich projektów pod kątem wypełnienia warunków określonych w Zezwoleniach oraz ustalenia kosztów kwalifikowanych poniesionych w związku z realizacją tych projektów dla celów kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej.

Spółka kalkulując dostępną pulę pomocy publicznej, uwzględniać będzie intensywność pomocy wynikającą z wydatków kwalifikowanych ponoszonych w ramach każdego z Zezwoleń. Spółka jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego (straty podatkowej) oraz dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie Zezwoleń, Spółka może prowadzić wspólną ewidencję dla działalności podlegającej zwolnieniu z CIT na podstawie Pierwszego Zezwolenia i Drugiego Zezwolenia oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu.

2. Czy Spółka może objąć zwolnieniem z CIT dochód z całej Działalności Podstawowej, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Pierwszego Zezwolenia, a następnie po wyczerpaniu limitu z Pierwszego Zezwolenia lub po jego wygaśnięciu, może objąć zwolnieniem dochód z całej Działalności Podstawowej prowadzonej na terenie Strefy, wykorzystując limit wynikający z Drugiego Zezwolenia.

Zdaniem Spółki:

Ad. 1.

Spółka dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego (straty podatkowej) oraz dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie Zezwoleń, może prowadzić wspólną ewidencję dla działalności podlegającej zwolnieniu z CIT na podstawie Pierwszego Zezwolenia i Drugiego Zezwolenia oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu CIT lub są wolne od podatku. Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 ustawy o CIT, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu. Na mocy art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., dalej: "Rozporządzenie SSE"), zwolnienia z podatku przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Artykuł 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT stanowi, że wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z powyższymi przepisami, wszelkie dochody z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w zakresie określonym w zezwoleniu, objęte są zwolnieniem z opodatkowania. Takie stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji z 1 lutego 2008 r. wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Znak: IP-PB3-423-426/07-3/KB. W piśmie tym stwierdza się, że: wykładnia gramatyczna powyższych przepisów wskazuje, że poza kryteriami określającymi wielkość pomocy publicznej, udzielanej w formie zwolnienia, wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest każdy dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu i prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W świetle powyższego, wszystkie dochody Spółki uzyskane z działalności prowadzonej na terenie SSE w ramach posiadanych zezwoleń podlegać będą zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Spółka ma przy tym zapewnić - na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o CIT oraz § 5 ust. 5 Rozporządzenia SSE - możliwość wyodrębnienia dochodów uzyskiwanych z działalności podlegającej zwolnieniu oraz z działalności nieobjętej zwolnieniem z CIT (tekst jedn.: pozostającej poza zakresem określonym w Zezwoleniach lub poza terytorialnym obszarem Strefy).

Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie przewidział określonej formy wyodrębnienia organizacyjnego działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zarówno wykładnia literalna, jak i celowościowa przepisów wskazuje, że obowiązkiem korzystającego ze zwolnienia jest jedynie prowadzenie odrębnej ewidencji rachunkowej dla działalności zwolnionej oraz działalności nieobjętej zwolnieniem. Powyższe podejście zostało potwierdzone przez Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską z 19 kwietnia 2006 r. Znak: SPS-023-2267/06: Organizacyjne wyodrębnienie z osoby prawnej - prowadzącej działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza nią - jednostki, której wypracowany dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, służy przede wszystkim prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz dochodu podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym przedsiębiorca musi zapewnić, by na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych możliwe było ustalenie wysokości dochodu podlegającego zwolnieniu. A zatem wyodrębnienie organizacyjne służące prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu polega na wyodrębnieniu rachunkowym (w tym majątkowym) oraz kadrowym. Wcześniej Ministerstwo Finansów zajęło podobne stanowisko w piśmie z 31 października 2003 r. Znak: PB4/KGK-8214-2434-319/03, skierowanym do Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, zgodnie z którym: Zdaniem Ministerstwa Finansów organizacyjne wyodrębnienie, służące prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, polega na wyodrębnieniu rachunkowym (w tym majątkowym) oraz kadrowym.

Jak wynika z powyższego, wymogi dotyczące prowadzenia stosownej ewidencji rachunkowej oraz wyodrębnienia organizacyjnego mają na celu prawidłowe ustalenie dochodu opodatkowanego oraz dochodu zwolnionego z opodatkowania i pod kątem realizacji tych celów należy oceniać prawidłowość prowadzonej przez podatników ewidencji. Jednocześnie, jak wynika z powyższego, nie jest konieczne tworzenie formalnie wyodrębnionych podmiotów prawnych lub oddziałów dla celów działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W świetle powyższego, Spółka zobowiązana jest jedynie do odrębnego ewidencjonowania dochodu opodatkowanego (osiąganego poza Zezwoleniami) oraz dochodu zwolnionego (osiąganego w ramach posiadanych przez Spółkę Zezwoleń). Nie jest natomiast konieczne wyodrębnianie dochodu osiąganego w ramach poszczególnych Zezwoleń (jako, że dochód ten korzysta w całości ze zwolnienia).Podsumowując, w wyniku uzyskania Drugiego Zezwolenia, Spółka - podobnie jak czyniła to w dotychczasowym zakresie - na potrzeby działalności objętej Zezwoleniami, będzie zobowiązana do wydzielenia rachunkowego dochodów, które podlegają opodatkowaniu CIT (osiągane poza obszarem Strefy lub na obszarze Strefy, ale z działalności niewymienionych w Zezwoleniach) oraz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie posiadanych Zezwoleń.

Ad. 2.

Spółka może objąć zwolnieniem z CIT dochód z całej Działalności Podstawowej, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Pierwszego Zezwolenia, a po wyczerpaniu limitu zezwolenia dostępnego w ramach Pierwszego Zezwolenia lub po jego wygaśnięciu, Spółka może objąć zwolnieniem dochód z całej Działalności Podstawowej wykorzystując limit wynikający z Drugiego Zezwolenia.

W wyniku uzyskania Drugiego Zezwolenia (w powiązaniu ze spełnieniem warunków określonych w tym zezwoleniu) Spółce będzie przysługiwało prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu w kwocie wynikającej z sumy iloczynów dostępnej intensywności pomocy publicznej oraz wydatków kwalifikowanych dla poszczególnych zezwoleń, z uwzględnieniem dyskontowania.

Obliczona zgodnie z powyższymi zasadami pula zwolnienia podatkowego przysługująca Spółce będzie konsumowana przez łączny dochód Spółki wolny od podatku, uzyskany na terenie SSE, w ramach wszystkich posiadanych ważnych zezwoleń. Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), Spółka zapewni odpowiednią ewidencję gwarantującą, że limit dopuszczalnej wysokości pomocy publicznej określony w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT nie zostanie przekroczony. W rezultacie, Spółka ma możliwość wykorzystania najpierw puli zwolnienia podatkowego przysługującej na podstawie Pierwszego Zezwolenia w stosunku do całej Działalności Podstawowej prowadzonej na terenie SSE. Następnie, po wykorzystaniu limitu zwolnienia podatkowego przysługującej na podstawie Pierwszego Zezwolenia lub po jego wygaśnięciu, Spółka może objąć zwolnieniem dochód z Działalności Podstawowej wykorzystując limit zwolnienia podatkowego wynikający z Drugiego Zezwolenia.

Konsekwentnie, dopóki Spółka będzie miała prawo do korzystania z ulgi podatkowej w ramach któregokolwiek z Zezwoleń, będzie również uprawniona do zwolnienia z opodatkowania dochodu pochodzącego z całej Działalności Podstawowej Spółki (prowadzonej na terenie SSE w ramach posiadanych Zezwoleń).

Podsumowując, Spółka - podobnie jak to czyni obecnie w stosunku Pierwszego Zezwolenia - przez cały okres prowadzenia działalności na terenie KSSE, będzie prowadzić dwie odrębne ewidencje dochodów: jedną dla działalności opodatkowanej oraz jedną dla działalności zwolnionej z CIT. Na jej podstawie ustalać będzie łączny dochód Spółki z Działalności Podstawowej uzyskany na terenie KSSE (korzystający ze zwolnienia podatkowego) oraz odrębnie dochód Spółki, który nie jest objęty zwolnieniem w KSSE (podlegający opodatkowaniu).

Na marginesie powyższych argumentów Spółka wskazuje, że prezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w dotychczasowej linii interpretacyjnej organów podatkowych w stanach faktycznych najbardziej zbliżonych do sytuacji Spółki, w szczególności w interpretacjach:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 czerwca 2014 r. Znak: ILPB3/423-133/14-3/KS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 czerwca 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-291/14/CzP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 maja 2014 r. Znak: ILPB3/423-101/14-2/KS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 maja 2014 r. Znak: ILPB3/423-101 /14-3/KS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 maja 2014 r. Znak: ILPB3/423-103/14-2/JG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 22 maja 2014 r. Znak: ILPB3/423-103/14-3/JG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 października 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-829/13/JD,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 lutego 2013 r. Znak: IBPBI/2/423-1427/12/MO,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 1 lutego 2013 r. Znak: ITPB3/423-665/12/MK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 1 lutego 2013 r. Znak: ITPB3/423-665a/12/MK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 stycznia 2013 r. Znak: ILPB3/423-455/12-2/AO,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 września 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-929/12/MO,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 23 listopada 2012 r. Znak: IPTPB3/423-306/12-2/KJ,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 października 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-889/12/BG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 września 2012 r. Znak: ITPB3/423-319/12/MK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19 września 2012 r. Znak: ILPB3/423-664/10/12-S/GC.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest producentem systemów kontroli trakcji (amortyzatorów) do pojazdów mechanicznych. Spółka prowadzi aktualnie działalność produkcyjną w oparciu o dwa zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej:

* Pierwsze Zezwolenie z 12 grudnia 2000 r. na prowadzenie działalności na terenie Strefy, zmienione później decyzją z 14 lipca 2008 r., udzielone do 8 sierpnia 2016 r.,

* Drugie Zezwolenie z 3 października 2013 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy.

Powyższe zezwolenia pokrywają się zasadniczo w zakresie rodzaju prowadzonej działalności oraz zasięgu terytorialnego Strefy. Spółka prowadzi ewidencję rachunkową pozwalającą kalkulować łączny dochód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, osiągany w związku z zezwoleniem oraz dochód podlegający opodatkowaniu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.). Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 u.p.d.o.p.). Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 u.p.d.o.p., przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p. stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności na terenie konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła - działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 465), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą (§ 3 ust. 4 rozporządzenia).

Nadmienić również należy, że dla każdej strefy odrębnie także ustalane są limity dopuszczalnej pomocy, tj. maksymalna intensywność udzielanej pomocy. Dla zezwoleń udzielonych przed 30 grudnia 2008 r. limity te określone były w rozporządzeniach Rady Ministrów ustanawiających daną specjalną strefę ekonomiczną. Dla zezwoleń udzielanych od 30 grudnia 2008 r. maksymalną intensywność pomocy określa ww. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. Maksymalna wielkość dopuszczalnej pomocy publicznej była i jest zatem uzależniona od miejsca prowadzenia działalności, a zatem także i od tego, na terenie której specjalnej strefy ekonomicznej działalność ta jest prowadzona.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, dla każdej z działalności wydawane jest odrębne zezwolenie na podstawie którego:

* przedsiębiorca może prowadzić określoną działalność na terenie tej strefy;

* dochody uzyskiwane przez niego z tej ściśle określonej działalności mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym;

* ustalony jest limit intensywności pomocy publicznej, tj. np. limit zwolnienia dochodów z opodatkowania dopuszczalny na terenie danego województwa, z którego korzystać może podatnik.

Jeżeli przedsiębiorca będzie prowadzić działalność na terenie strefy, zobowiązany będzie do prowadzenia ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli w sposób umożliwiający zapewnienie odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty w odniesieniu

do każdego z posiadanych zezwoleń. Prowadzenie jednej bądź kilku ewidencji dla wszystkich posiadanych zezwoleń prowadzić może bowiem w niektórych sytuacjach do innych rezultatów z punktu widzenia ustalania wysokości zobowiązania podatkowego. Przykładowo, jeżeli z jednej działalności zwolnionej prowadzonej na terenie strefy przedsiębiorca wygeneruje stratę, a z działalności prowadzonej na podstawie kolejnego zezwolenia osiągnie dochód, to łączne rozliczenie tych działalności doprowadzi do określenia jednego wyniku, który nie będzie bądź będzie w mniejszym zakresie konsumował dostępną pulę pomocy.

Ewidencja taka powinna pozwolić tym samym wyodrębnić wydatki poniesione na nabycie środków trwałych oraz utworzenie nowych miejsc pracy związanych z każdym zezwoleniem. W rezultacie, operacja ta umożliwi rozliczenie wszystkich projektów z osobna pod kątem wypełnienia warunków określonych w zezwoleniach oraz ustalenie kosztów inwestycji poniesionych w związku z realizacją projektów dla celów kalkulacji przysługującego przedsiębiorcy limitu pomocy publicznej.

Jednak określenie zasad prowadzenia rachunkowości (w tym, wskazanie sposobu ewidencjonowania określonych zdarzeń gospodarczych i stosowania urządzeń księgowych) wykracza poza zakres uprawnień organu podatkowego wynikających z przepisów Rozdziału 1a - "Interpretacje przepisów prawa podatkowego" Ordynacji podatkowej.

Jednakże, z tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm., dalej: "ustawa o sse"), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogły być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. Przepis ten zawierał delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88, poz. 397 z późn. zm.), w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia przez przedsiębiorcę na terenie strefy, lecz nie dłużej niż do końca 15 roku od dnia jej ustanowienia, dochód przedsiębiorcy uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu jest wolny od podatku dochodowego:

Przepisy § 5 stosuje się odpowiednio po upływie okresu, o którym mowa w § 5 ust. 1, z tym że kwota zwolnień nie może przekroczyć, odrębnie w każdym roku podatkowym, połowy dochodu uzyskanego przez przedsiębiorcę z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu (§ 6 ww. rozporządzenia).

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o sse stanowił, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, stanowiącego podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 (art. 16 ust. 10 ustawy o sse).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228, z późn. zm., dalej: "ustawa zmieniająca z 2000 r."), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Ustawa ta wprowadziła nowe zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej w sse. Przepisy regulujące te zwolnienia zostały przeniesione z rozporządzeń do aktu rangi ustawowej. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (obecnie tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), wprowadzono zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie sse.

Normy przejściowe przyjęte w związku z wprowadzeniem nowych zasad korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskiwanych z działalności na terenie sse zachowały tzw. stary reżim prawny dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. Stosownie bowiem do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o sse, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o sse), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W ten sposób ustawodawca przesądził, że do tzw. starych przedsiębiorców zastosowanie mają przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, wprowadzony po tym terminie przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., nie ma zastosowania do tych podmiotów. Oznacza to, że tzw. starzy przedsiębiorcy nigdy nie nabyli prawa do stosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., gdyż zostało dla nich zachowane prawo stosowania art. 12-14 i 19 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2000 r.

Ustawodawca dostosowując obowiązujące w Polsce uregulowania do wymogów unijnych, dokonał kolejnej zmiany, w wyniku której uległy skróceniu okresy, w których "starzy przedsiębiorcy" mogli korzystać ze zwolnienia określonego w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r. W sposób szczególny potraktowani zostali inwestorzy, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy, w rozumieniu rozporządzeń unijnych. Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm., dalej: "ustawa zmieniająca z 2003 r."), przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

Z kolei art. 5 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej stanowi, że dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że:

Jednocześnie w związku z art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w art. 3 tej ustawy uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.

Brak jest zatem podstaw do uznania, że Spółka będąca "starym przedsiębiorcą" w związku z uzyskanym Pierwszym Zezwoleniem ma obecnie prawo do zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej w sse. Warto bowiem zauważyć, że ustawą zmieniającą z 2000 r. nadano nowe brzmienie art. 12 ustawy o sse i wskazano w nim, że dochody z działalności na terenie sse są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wielkość zwolnień podatkowych określają przepisy rozporządzenia ustanawiające specjalne strefy ekonomiczne z zachowaniem zasad określonych w ustawie o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Po raz pierwszy w przepisach regulujących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych odwołano się więc do przepisów podatkowych i przepisów o pomocy publicznej.

Skoro Spółka korzystała ze zwolnienia podatkowego (na podstawie Pierwszego Zezwolenia) w oparciu o art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., to brak jest podstaw do uznania, że może ona stosować przepis art. 12 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym po tym dniu.

Ustalenia poczynione w wyniku negocjacji z Unią Europejską zawarte zostały w Traktacie o przystąpieniu Polski do Unii, a następnie implementowane do ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o sse. Nowe zasady udzielania zwolnień podatkowych określone zostały w art. 5 tej ustawy i jest to jedyny przepis ustawowy określający zakres zwolnień podatkowych dla tej grupy przedsiębiorców. Nie ma żadnych innych przepisów, które pozwalałyby "starym przedsiębiorcom" korzystać ze zwolnienia podatkowego po wykorzystaniu pomocy wynikającej z art. 5 ustawy o zmianie ustawy o sse. Nowe zasady korzystania z pomocy publicznej wynikają bowiem z "nowego" brzmienia art. 12 ustawy o sse, który nie miał i nie ma zastosowania do "starych" przedsiębiorców, do których należy Spółka w zakresie Pierwszego Zezwolenia.

W kontekście powyższego nie można zgodzić się ze zdaniem Spółki, która uważa, że może objąć zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym dochód z całej Działalności Podstawowej, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Pierwszego Zezwolenia, a po wyczerpaniu limitu zezwolenia dostępnego w ramach Pierwszego Zezwolenia lub po jego wygaśnięciu, Spółka może objąć zwolnieniem dochód z całej Działalności Podstawowej wykorzystując limit wynikający z Drugiego Zezwolenia oraz prowadzić wspólną ewidencję dla działalności podlegającej zwolnieniu z CIT na podstawie Pierwszego i Drugiego Zezwolenia, bowiem jak wskazano powyżej, podmioty prowadzące działalność w sse powinny ustalać odrębnie dopuszczalną pomoc publiczną w ramach każdej inwestycji będącej przedmiotem odrębnego zezwolenia.

Ponadto, Spółka nie może już korzystać ze zwolnienia podatkowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie sse na podstawie Pierwszego Zezwolenia wydanego przed 1 stycznia 2001 r.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy:

* dla celów obliczenia dochodu opodatkowanego (straty) oraz dochodu (straty) z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwoleń, Spółka może prowadzić wspólną ewidencję rachunkową dochodów zwolnionych z opodatkowania oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu,

* Spółka może objąć zwolnieniem dochód z działalności prowadzonej na terenie SSE, wykorzystując najpierw limit dostępnej pomocy publicznej w ramach Pierwszego Zezwolenia, a po jego wyczerpaniu lub wygaśnięciu, limit wynikający z Drugiego Zezwolenia

- jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy zaznaczyć, że Spółka wskazała interpretacje podatkowe odmiennie odnoszące się do tego samego zagadnienia prawnego. Nie oznacza to, że Organ nie dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a Ordynacji podatkowej. Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniającą w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.