IBPB-1-3/4510-269/15/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych oraz Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia, czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę dotacji powstanie zaległość podatkowa w rozumieniu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość wydatków, które w późniejszym okresie zostały objęte refundacją (następnie zwróconą), w związku z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych oraz Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia, czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę dotacji powstanie zaległość podatkowa w rozumieniu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość wydatków, które w późniejszym okresie zostały objęte refundacją (następnie zwróconą), w związku z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej jako: "Wnioskodawca" lub "Spółka") prowadzi w przeważającej mierze działalność gospodarczą oznaczoną kodem PKD jako 66.19.Z - pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Spółka 5 lipca 2010 r. zawarła z Ministrem Gospodarki umowę o dofinansowanie projektu "..." w ramach poddziałania 4.5.2. Wsparcie inwestycji w sektorze usług nowoczesnych działania 4.5. Wsparcie inwestycji o dużym znaczeniu dla gospodarki osi priorytetowej 4 Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Z treści umowy wynika, że w ramach Projektu maksymalna kwota wydatków kwalifikowanych na koszty utworzenia miejsc pracy wyniesie brutto 13.128.000 zł. Po spełnieniu warunków wynikających z umowy, Spółka otrzyma dofinansowanie na realizację Projektu (pochodzące w 85% ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju i w 15% z publicznych środków krajowych), w tym kwotę dofinansowania na koszty utworzenia miejsc pracy w wysokości brutto 5.251.200 zł, co stanowi 40% dofinansowania tej kategorii.

Zgodnie z założeniami Projektu oraz umową, Spółka przeznaczyć ma otrzymane dofinansowanie na pokrycie kosztów utworzenia miejsc pracy. Wnioski o wypłatę dofinansowania składane są do Instytucji Wdrażającej/Instytucji Pośredniczącej II stopnia, czyli do Ministra Gospodarki. W ramach realizacji projektu Spółka ponosiła wydatki na wynagrodzenia pracowników. Po poniesieniu wydatku Spółka wnioskowała o płatność poszczególnych transzy dotacji.

W ramach projektu zrealizowane zostały płatności dla ośmiu wniosków o płatność w następujących kwotach:

* 158.352,78 zł, 16 września 2011 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 12.2009/2010;

* 266.164,43 zł, 11 marca 2013 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 01-06/2011;

* 321.567,60 zł, 2 maja 2013 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 07-12/2011;

* 638.167,72 zł, 18 czerwca 2013 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 01-06/2012;

* 435.213,61 zł, 11 lipca 2013 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 07-12/2012;

* 600.221,94 zł, 30 sierpnia 2013 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 01-06/2013;

* 328.513,38 zł, 16 kwietnia 2014 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 07-12/2013;

* 131.300,63 zł, 15 września 2014 r., która stanowiła refundację wydatków za okres 01-06/2014.

W dniu 30 stycznia 2015 r. w związku z brakiem możliwości zrealizowania założeń projektu odnośnie zatrudnienia wymaganej liczby pracowników w zakładanym terminie Spółka wypowiedziała umowę o dofinansowanie i w związku z tym zgodnie z treścią umowy Spółka musiała zwrócić otrzymane dofinansowanie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę dotacji powstanie zaległość podatkowa w rozumieniu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość wydatków, które w późniejszym okresie zostały objęte refundacją (następnie zwróconą), w związku z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana dotacja nie skutkuje powstaniem zaległości podatkowej w rozumieniu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej (dalej jako: "OP"), w przypadku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość wydatków, które w późniejszym okresie zostały objęte refundacją (następnie zwróconą) w związku z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej jako: "ustawa o CIT").

Zdaniem Wnioskodawcy, późniejsza refundacja wydatków zaliczonych w koszty uzyskania przychodów nie może się wiązać z powstaniem zaległości podatkowej, gdyż zgodnie z art. 51 OP, zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Zaległością podatkową będzie także niezapłacona w terminie płatności zaliczka na podatek, w tym również zaliczka, o której mowa w art. 23a OP, lub rata podatku.

Ustawodawca wskazał, że na równi z zaległością podatkową traktuje się również:

* nadpłatę, jeżeli w zeznaniu lub w deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2, została wykazana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a organ podatkowy dokonał jej zwrotu lub zaliczenia na poczet zaległości podatkowych bądź bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych;

* zwrot podatku, jeżeli podatnik otrzymał go nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej lub został on zaliczony na poczet zaległości podatkowej albo bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wykaże, że nie nastąpiło to z jego winy;

* wynagrodzenie płatników lub inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej;

* oprocentowanie nienależnej nadpłaty bądź zwrotu podatku zwrócone lub zaliczone na poczet zaległych, bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że refundacja wydatków nie została wymieniona w zamkniętym katalogu zdarzeń traktowanych na równi z zaległością podatkową. Natomiast, zaległość podatkowa może również powstać w momencie wstecznej korekty zmniejszającej wysokość kosztów uzyskania przychodów bądź zwiększającej wartość przychodów podatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów wstecz należy korygować, gdy doszło do naruszenia prawa poprzez błędne zakwalifikowanie przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które takimi kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są, bądź od początku znajdowały się w katalogu wydatków, które nie mogą stanowić kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Powyższy przepis dotyczy takich wydatków jak:

* dotacje z budżetu państwa otrzymane na dofinansowanie przedsięwzięć realizowanych w ramach Specjalnego Przedakcesyjnego Programu na Rzecz Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich (SAPARD);

* dochody uzyskane przez podatników od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzące ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także ze środków z programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze; w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów, którym służyć ma ta pomoc;

* odsetki od dochodów lub środków, o których mowa w punkcie powyżej, lokowanych na bankowych rachunkach terminowych;

* wkład własny, o którym mowa w art. 2 pkt 5 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, otrzymany przez partnera prywatnego lub spółkę, o której mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy, i przeznaczony na cele określone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, z zastrzeżeniem ust. 7;

* dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach;

* kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach;

* płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z zmowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych;

* środki finansowe pochodzące z 1% podatku dochodowego od osób fizycznych wykorzystane na realizację celów statutowych organizacji pożytku publicznego W przypadku wykreślenia tej organizacji pożytku publicznego lub informacji o spełnieniu wymagań do bycia organizacją pożytku publicznego z Krajowego Rejestru Sądowego.

Otrzymana przez Wnioskodawcę dotacja pochodzi w 85% ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju i w 15% z publicznych środków krajowych. Zatem, kwalifikuje się ona do wydatków, które nie mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT. Spółka się zgadza, że wydatki poniesione w ramach realizowanego projektu pokryte środkami wolnymi od opodatkowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołanym wyżej przepisem. Bezsporna w sprawie zatem jest konieczność dokonania korekty kwot zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem refundacji dokonanych w ramach umowy wydatków. Kwestią sporną jest natomiast moment, w jakim należy dokonać stosowanej korekty oraz ewentualne konsekwencje z nim związane.

Spółka stoi na stanowisku, że art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, nie wskazuje trybu, w jakim korekta kosztów winna nastąpić w przypadku uprzedniego zakwalifikowania wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, nie oznacza to również, że podatnik winien się tutaj bezwzględnie cofać, a więc dokonać korekty kosztów w okresach, w jakich zaliczono wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zwraca uwagę, że refundacja poniesionych wydatków następuje dopiero na wniosek beneficjenta dotacji, w pierwszym etapie przechodzi analizę kwalifikowalności wydatków i dopiero w przypadku akceptacji ze strony Ministra Gospodarki następuje płatność.

Idąc dalej, zdaniem Spółki, w przypadku uzyskania dotacji nie może dojść do powstania zaległości podatkowej w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów, które w późniejszym okresie zostaną objęte refundacją. Wykładnia przepisu nie może bowiem sprawić, że korzystanie ze środków Unii Europejskiej, czy środków krajowych będzie się automatycznie łączyło z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów w postaci odsetek od zaległości podatkowych, których uniknięcie nie będzie możliwe.

Wynika to z przyjętej przez Unię Europejską metody refinansowania wydatków, w konsekwencji której podatnik najpierw musi sfinansować wydatki z własnych środków, a dopiero potem (niekiedy nawet po upływie kilku lat) otrzymuje ich zwrot na podstawie przedłożonej dokumentacji obejmującej m.in. wykazanie poniesienia wydatków (zob. wyrok WSA z 3 października 2012 r., sygn. akt I SA/Po 702/12, wyrok WSA z 24 października 2012 r., sygn. akt I SA/Op 274/12).

W uzupełnieniu powyższego należy stwierdzić, że zgodnie z topiką prawniczą favor legitimitatis - prawo sprzyja temu co legalne, nie można czynić zarzutu w postaci żądania od podatnika odsetek od zaległości podatkowych z tego powodu, że działał on zgodnie z przepisami prawa (zob. R. Mastalski, Stosowanie prawa podatkowego, Warszawa 2008, s. 181).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym, Spółka otrzymując dofinansowanie powinna zaliczyć je do przychodów wolnych od podatku, a z drugiej strony powinna na bieżąco zmniejszyć koszty w roku otrzymania dotacji o kwoty odniesione we wcześniejszych okresach do kosztów uzyskania przychodów. Wyłączenie wydatków objętych dofinansowaniem z kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w miesiącu otrzymania dofinansowania.

Takie stanowisko wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej nr IBPBI/2/423-585/11/CzP z 27 maja 2011 r., a także zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 kwietnia 2009 r., nr ITPB3/423-63/09/MT,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 kwietnia 2010 r., nr IPPB5/423-49/10-9/AS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 listopada 2010 r., nr IBPBI/2/423-1514/10/CzP.

Stanowisko to znajduje również odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Poznaniu z 3 października 2012 r., sygn. I SA/Po 702/12, wyrok WSA we Wrocławiu z 13 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 166/12 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z 1 marca 2011 r., sygn. I SA/Bd 968/10).

Konsekwencją odmiennego podejścia, zgodnie z którym, korekta kosztów powinna nastąpić wstecznie, byłaby konieczność zapłaty przez podatnika odsetek od zaległości podatkowej. Byłoby to wynikiem konieczności dokonania korekty zeznania za poprzedni okres, w którym podatnik, poprzez korektę kosztów, wykaże większy dochód, a więc i większy podatek do zapłaty. Im zaś dłuższy okres od ostatecznego terminu na złożenie zeznania rocznego do dnia otrzymania dotacji, tym większe będą odsetki od zaległości podatkowej, do których powstania podatnik w żaden sposób się nie przyczynił. Taka wykładnia byłaby sprzeczna z istotą finansowania projektów ze środków unijnych. Prowadzi bowiem do sytuacji, w której podatnicy korzystający z tych środków ponoszą negatywne konsekwencje swojej przedsiębiorczości w postaci obowiązku uiszczenia odsetek od zaległości podatkowych z uwagi na to, że część wydatków, które wcześniej ponieśli, została im zrefundowana w terminie późniejszym.

Wykładnia przepisów prawa podatkowego nie może zaś prowadzić do rezultatu niekorzystnego dla podatnika w sytuacji, w której na żadnym etapie rozliczenia podatkowego nie można mu przypisać naruszenia obowiązujących norm podatkowych. Wykładnia taka nie może sprawić, że korzystanie ze środków unijnych automatycznie będzie się łączyć z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów w postaci odsetek od zaległości podatkowych, których uniknięcie nie będzie możliwe.

Zdaniem Spółki, otrzymanie dotacji stanowiącej zwrot wydatków ujętych w kosztach podatkowych nie powoduje konieczności dokonania korekty wcześniejszego rozliczenia podatkowego. Korektę tę należy zrealizować w miesiącu otrzymania środków z dotacji. Wymaganie od podatnika dokonania korekty wcześniejszego rozliczenia podatkowego ze wszelkimi konsekwencjami podatkowymi w postaci powstania zaległości i obowiązkiem zapłaty odsetek narusza zasadę praworządności. Zdaniem Spółki, nie można wymagać od podatnika, aby korygował koszty uzyskania przychodu wstecz, w sytuacji gdy w chwili ich ponoszenia zostały one zakwalifikowane prawidłowo i były one ustalone w prawidłowej wysokości.

Spółka podkreśla również, że samo podpisanie umowy o przyznaniu dotacji nie jest równoznaczne z pewnością jej otrzymania. Faktyczne otrzymanie dotacji uzależnione jest od poniesienia wydatków, złożenia wniosku o płatność, sprawdzenia sposobu realizacji operacji w drodze kontroli dokonanej przez instytucję przyznającą dotację oraz osiągnięcia celu operacji, którym jest zatrudnienie określonej liczby pracowników. Dlatego, zdaniem Spółki, wydatki te początkowo powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, natomiast dopiero po otrzymaniu dotacji należy dokonać pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość otrzymanej dotacji. Zdaniem Spółki, jeżeli otrzymanie dotacji nie ma powodować powstania zaległości podatkowej to pomniejszenie kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w miesiącu otrzymania dotacji.

Dodatkowo w sytuacji Spółki, co warto podkreślić, wskutek wypowiedzenia umowy dotyczącej dotacji, nastąpił jej zwrot. Otrzymany pierwotnie przychód, jaki na podstawie odrębnych przepisów jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym, został zwrócony. W sytuacji zatem, gdy kwalifikacja danego kosztu jest uzależniona od kwalifikacji podatkowej przychodu, powinno być to również wzięte pod uwagę.

Wnioskodawca również zaznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie odnosił się do kwestii korekty podatku w przypadku otrzymania dotacji. Wprawdzie rozpatrywane sprawy dotyczyły kwestii niezaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Natomiast, zdaniem Wnioskodawcy, argumenty przytoczone przez Naczelny Sąd Administracyjny odnoszą się ogólnie do kwestii wstecznej korekty kosztów.

Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 221/13, orzekł, że Uwzględniając zasady praworządności, trudno zgodzić się ze stanowiskiem organu podatkowego, że korekta winna dotyczyć tych okresów, w których dokonywano uprzednio odpisów amortyzacyjnych. W takiej sytuacji należałoby dokonać korekty wcześniejszego rozliczenia podatkowego ze wszelkimi konsekwencjami podatkowymi w postaci powstania zaległości i obowiązkiem zapłaty odsetek. Akceptacja stanowiska organu podatkowego prowadziłaby do sytuacji, w której podatnik zostałaby obciążony negatywnymi konsekwencjami podatkowymi, mimo że jego działaniu nie można by zarzucić naruszenia prawa. Sąd ten zwrócił także uwagę, że omawiane zagadnienie było już przedmiotem rozpoznania przez NSA i wskazał wyroki z 7 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1978/12 oraz z 30 września 2014 r., sygn. akt II FSK 2024/14. Oba składy sędziowskie były zgodne, że otrzymanie dotacji stanowiącej zwrot wydatków ujętych w kosztach podatkowych nie powoduje konieczności dokonania korekty wcześniejszego rozliczenia podatkowego.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że celem regulacji nakazującej korektę kosztów podatkowych jest zapobieganie sytuacjom, w których wydatki zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie byłyby zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o CIT nie reguluje momentu korekty kosztów, a w szczególności nie nakazuje korekty wstecz.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwrot wydatków nie doprowadzi do powstania zaległości podatkowej, gdyż w sytuacji, gdy Spółka otrzymała refundację poniesionych wydatków uznanych za koszty kwalifikowane projektu, które zostały uprzednio w latach 2009 - 2014 zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, to w momencie otrzymania dofinansowania powinna dokonać stosownej korekty kosztów. Wyłączenie wydatków objętych dofinansowaniem z kosztów uzyskania przychodów powinno nastąpić w miesiącu otrzymania dofinansowania. W tym wypadku, nie wystąpi potrzeba korygowania zeznania za lata podatkowe, w których wydatki pierwotnie zostały zaliczone do kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.