IBPB-1-3/4510-254/16/WLK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien rozpoznawać dla celów podatkowych różnice kursowe z wyceny stosowanych przez nią instrumentów pochodnych, jeżeli zgodnie z przepisami o rachunkowości w wycenie instrumentów pochodnych nie rozpoznaje różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 lutego 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien rozpoznawać dla celów podatkowych różnice kursowe z wyceny stosowanych przez nią instrumentów pochodnych, jeżeli zgodnie z przepisami o rachunkowości w wycenie instrumentów pochodnych nie rozpoznaje różnic kursowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 września 2015 r. Spółka X oraz spółki od niej zależne zawarły umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (dalej: "PGK") w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."). Zgodnie z tą umową:

* PGK została utworzona na okres co najmniej trzech lat podatkowych,

* rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,

* Spółka X została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z u.p.d.o.p. oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.).

Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a u.p.d.o.p., w związku z art. 7 ust. 1-3 u.p.d.o.p.

Ww. Umowa została zarejestrowana przez właściwy urząd skarbowy. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 2016 r.

W ramach prowadzonej działalności spółka PGK (dalej: "Spółka") zawiera w walutach obcych transakcje nierzeczywiste (bez dostawy instrumentu bazowego) na instrumentach pochodnych na rynku metali, jak i na rynku walut. Wśród transakcji na instrumentach pochodnych stosowanych przez Spółkę występują:

* Transakcje bez płatności w momencie zawarcia kontraktu, np. towarowy Non-Deliverable Swap, Walutowy Non-Deliverable Forward / Swap

* Zakupione towarowe i walutowe opcje

* Wystawione towarowe i walutowe opcje

* tzw. transakcje złożone, np. Commodity Swap, strategie opcyjne (Collar, Seagull, Syntetic put etc.).

Ww. transakcje zawierane są przez Spółkę w celu zabezpieczenia występujących ryzyk zmienności cen metali (będących przedmiotem sprzedaży w Spółce) oraz ryzyk kursowych (w związku z przeprowadzaniem przez Spółkę znacznej ilości transakcji w walutach innych niż PLN).

Dla ustalania różnic kursowych przy rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych, począwszy od 1 stycznia 2016 r. PGK stosuje metodę określoną w art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. (tzw. metoda rachunkowa), o czym w obowiązującym trybie poinformowała Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Spółka prowadzi księgi rachunkowe według regulacji Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (dalej: "MSR") /Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (dalej: "MSSF"), przy czym w zakresie nieuregulowanym w MSR stosowane są zasady rachunkowości, określone w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm., dalej: "UOR"), co wynika z zapisów art. 2 ust. 3 UOR.

Zgodnie z przepisami o rachunkowości, tj. MSR 39, instrumenty zawierane przez Spółkę podlegają wycenie na określoną datę. Spółka, zgodnie z MSR 39, stosuje zasady rachunkowości zabezpieczeń, co wpływa na ujęcie wyceny instrumentów pochodnych w księgach.

Zgodnie z zasadami rachunkowości zabezpieczeń, sposób ujęcia wyceny instrumentu pochodnego w księgach zależny jest od kilku czynników, w tym od charakteru instrumentu, tj. wyróżnia się zasadniczo dwie podstawowe grupy instrumentów pochodnych:

* instrumenty pochodne wyznaczone jako instrumenty zabezpieczające dla celów stosowania zasad rachunkowości zabezpieczeń;

* instrumenty pochodne nie wyznaczone jako instrumenty zabezpieczające dla celów stosowania zasad rachunkowości zabezpieczeń.

W związku z tym, że w zakresie ujęcia księgowego Spółka stosuje tzw. rachunkowość zabezpieczeń, w przypadku niektórych transakcji pochodnych spełniających warunki określone w przepisach rachunkowych zmiany wartości w wyniku wyceny do wartości godziwej instrumentów pochodnych wynikające z ich wyceny odnoszone są przez Spółkę odpowiednio na kapitał (w części efektywnej) lub bezpośrednio w rachunek zysków i strat (w części nieefektywnej). W związku z tym, że zawierane transakcje pochodne mają na celu zabezpieczenie przyszłych przepływów pieniężnych Spółki, ostatecznie wyceny tych instrumentów korygują wartość przychodów ze sprzedaży.

Wyceny transakcji pochodnych ujmowane są przez Spółkę na kontach bilansowych, przy czym Spółka nie wyodrębnia dla celów rachunkowych różnic kursowych od instrumentów pochodnych, tzn. różnice kursowe nie są wydzielane z wyniku z wyceny. Różnice kursowe z tytułu wyceny instrumentów pochodnych nie są też w żaden sposób ujmowane na kontach pozabilansowych. W świetle stosowanych zasad rachunkowości, wyceny instrumentów pochodnych stosowanych przez Spółkę nie stanowią różnic kursowych w świetle przepisów rachunkowych (co potwierdza też analiza zewnętrznego eksperta, otrzymana przez Spółkę w latach ubiegłych). W związku z tym, dla celów rachunkowych Spółka nie wykazywała i nie wykazuje różnic kursowych z wyceny instrumentów pochodnych. Spółka rozpoznaje natomiast różnice kursowe na faktycznym rozliczeniu transakcji pochodnych, tj. różnice kursowe powstające pomiędzy datą ujęcia kosztu / przychodu a datą zapłaty.

Ocena sprawozdania finansowego Spółki za lata ubiegłe, wydana przez podmiot uprawniony do badania ksiąg, nie wskazuje nieprawidłowości w zakresie rozpoznawania przez Spółkę różnic kursowych od instrumentów pochodnych.

Wnioskodawca ponadto poinformował, że w latach ubiegłych, w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku, Spółka X - jako samodzielny podatnik podatku CIT, otrzymała interpretację znak: ILPB3/423-387/08-3/HS z 19 września 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (potwierdzającą prawidłowość stanowiska Spółki j.n.). Jednakże z uwagi na fakt, że od 1 stycznia 2016 r. podatnikiem podatku u.p.d.o.p. jest PGK, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien rozpoznawać dla celów podatkowych różnice kursowe z wyceny stosowanych przez nią instrumentów pochodnych, jeżeli zgodnie z przepisami o rachunkowości w wycenie instrumentów pochodnych nie rozpoznaje różnic kursowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie był i nadal nie jest zobowiązany do rozpoznawania różnic kursowych z tytułu wyceny instrumentów pochodnych dla celów podatkowych.

Przepisy regulujące stosowanie metody rachunkowej

Zgodnie z art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

* art. 15a albo

* przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania" (tzw. Metoda rachunkowa).

Bliższy opis metody rachunkowej zawiera art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p., zgodnie z którym podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 (tekst jedn.: metodę rachunkową), zaliczają odpowiednio do przychodów i kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w celu uwzględnienia na gruncie metody rachunkowej danej pozycji jako różnicy kursowej dla celów podatkowych konieczne jest spełnienie następujących warunków:

* pozycja powinna powstać z tytułu transakcji walutowych lub wynikać z wyceny składników aktywów / pasywów wyrażonych w walucie obcej lub z wyceny pozycji pozabilansowych w walutach obcych,

* pozycja ta powinna spełniać definicję "różnicy kursowej",

* taka "różnica kursowa" powinna być ujęta w księgach rachunkowych.

Metoda rachunkowa a przepisy o rachunkowości.

Zdaniem Wnioskodawcy, odwołanie się przez ustawodawcę w art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., w ogólny sposób do przepisów o rachunkowości oznacza, że interpretacja całości regulacji dotyczących metody rachunkowej powinna być dokonywana z uwzględnieniem zasad dotyczących różnic kursowych na gruncie przepisów o rachunkowości (np. pismo Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów skierowane do Prezesa ZBP z 23 sierpnia 2007 r., w którym stwierdzono m.in. rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku od osób prawnych). Powyższy przepis został wprowadzony z dniem 1 stycznia 2007 r. Jego celem było uproszczenie rozliczeń podatkowych w zakresie różnic kursowych i ich uporządkowanie (por. przykładowo wypowiedź zastępcy dyrektora departamentu MF Dariusza Niestrzębskiego z posiedzenia Komisji Sejmowej zajmującej się nowelizacją u.p.d.o.p.: Zmiana wychodzi naprzeciw postulatom przedsiębiorców i ma za zadanie uporządkowanie przepisów dotyczących różnic kursowych. Dzisiejsze przepisy od początku były polem konfliktu pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi. Dla jasności zdecydowano się na stworzenie podatnikom, którzy mają badany bilans, wyboru różnic kursowych ustalanych zgodnie z przepisami o rachunkowości. Jest to wybór, a nie przymus. Przepis kierowany jest do tych, którzy mają badane księgi, aby uniknąć spekulacji i zaniżania wyniku podatkowego, www.sejm.gov.pl oraz wypowiedzi w prasie: M. Matyka: Ustalanie różnic kursowych wymaga zmiany przepisu. Rzeczpospolita, 15 listopada 2007 r.). Zgodnie z rozumieniem Wnioskodawcy, celem wprowadzenia powyższej regulacji było również ujednolicenie ujęcia różnic kursowych dla celów podatkowych z ujęciem bilansowym (przykładowo: Zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych na 2007 r., Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno-Finansowych nr 1/ (576) z dnia 1 stycznia 2007 r.). Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z intencją ustawodawcy, wprowadzenie od 1 stycznia 2007 r. art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p., miało na celu uproszczenie opodatkowania różnic kursowych, poprzez zrównanie dla potrzeb podatkowych, jak i rachunkowych terminu rozpoznawania przychodów/kosztów z tytułu różnic kursowych dla podatników u.p.d.o.p., którzy podlegają obowiązkowi sporządzania i badania sprawozdania finansowego.

Ponadto, uzależnienie przez u.p.d.o.p. możliwości stosowania metody rachunkowej od tego, czy podatnik podlega obowiązkowi badania sprawozdań finansowych przez podmioty uprawnione do badania stanowi swego rodzaju wskazanie, że kontrola audytora (biegłego rewidenta) i jego akceptacja rozliczeń rachunkowych jest elementem gwarancyjnym prawidłowości rozliczeń w zakresie różnic kursowych również dla celów podatkowych (wypowiedź zastępcy dyrektora departamentu MF Dariusza Niestrzębskiego z posiedzenia Komisji Sejmowej zajmującej się nowelizacją u.p.d.o.p.: Przepis kierowany jest do tych, którzy mają badane księgi, aby uniknąć spekulacji i zaniżania wyniku podatkowego"). Wnioskodawca zaznacza, że ocena sprawozdania finansowego Spółki za lata ubiegłe wydana przez podmiot uprawniony do badania ksiąg nie wskazuje nieprawidłowości w zakresie rozpoznawania przez Spółkę różnic kursowych, w tym od instrumentów pochodnych j.w. Ponadto, w jednej ze znanych interpretacji władze skarbowe nie zanegowały stanowiska podatnika, że do przychodów lub kosztów podatkowych powinny być zaliczane tylko i wyłącznie te przychody i koszty z tytułu różnic kursowych, które w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, prezentowane są jako różnice kursowe. (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z 10 września 2007 r. 1471/DPR1/423-92/07/MK: jednocześnie, dokonując zaliczenia do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów ww. różnic kursowych, Bank winien mieć na uwadze opinię audytora wyrażoną w zbadanym przez niego sprawozdaniu finansowym Banku.

W tym też kontekście należy dokonywać interpretacji pojęć używanych przez art. 9b u.p.d.o.p., sięgając w uzasadnionych przypadkach do rozumienia tych pojęć utrwalonego na gruncie przepisów o rachunkowości.

"Przepisy rachunkowe" w rozumieniu art. 9b u.p.d.o.p. odnoszą się, zdaniem Wnioskodawcy, do UOR oraz odpowiednich rozporządzeń wykonawczych i obejmują również regulacje Międzynarodowych Standardów Rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, opublikowanych w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej (dalej łącznie: "przepisy MSR"), które zgodnie z art. 55 UOR, są w niektórych przypadkach dopuszczalną lub wymaganą podstawą sporządzania sprawozdań finansowych. Taką interpretację przyjmowały też organy skarbowe w wydawanych interpretacjach (interpretacja Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z 27 września 2007 r., 1472/SOI/423-29/07/PK; interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z 27 września 2007 r., 1471/DPR1/423-119/07/k.k.).

a. Zakres stosowania metody rachunkowej

Zgodnie z brzmieniem art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p., dla celów podatkowych rozpoznawane są ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Zatem różnice kursowe, które powinny być rozpoznane dla celów podatkowych w metodzie rachunkowej to:- różnice wynikające z transakcji walutowych oraz-różnice wynikające z wyceny składników aktywów / pasywów wyrażonych w walucie obcej.

Odnosząc się do pojęcia "wycena", należy przyjąć, że chodzi tu o wycenę dokonywaną zgodnie z przepisami o rachunkowości, według metod przyjętych przez jednostkę i przeprowadzoną w odpowiedni sposób dla odpowiednich składników aktywów i pasywów. Pogląd taki został wyrażony również w interpretacji władz skarbowych (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 10 września 2007 r., sygn. 1471/DPR1/423-92/07/MK).

Zasadniczo, instrumenty pochodne są objęte zakresem powyższej regulacji, jako że:- stanowią one składniki aktywów / pasywów wyrażone w walutach obcych,- mogą stanowić podstawę transakcji walutowych (płatności z tytułu rozliczenia transakcji pochodnej mogą być dokonywane w walucie obcej).

Konieczne jest zatem zbadanie, czy w przypadku wyceny instrumentów pochodnych dochodzi do spełnienia pozostałych warunków zastosowania art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p., wskazanych w pkt 1 powyżej.

b. Definicja różnic kursowych

Zgodnie z art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p., do przychodów lub kosztów zaliczane są ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Pojęcie "różnic kursowych" nie jest zdefiniowane na gruncie przepisów u.p.d.o.p. W związku z tym, odwołanie się przez ustawodawcę w art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., do przepisów o rachunkowości oznacza, że dla rozstrzygnięcia, jakie pozycje powinny być ujmowane dla celów podatkowych w metodzie rachunkowej jako różnice kursowe, należy posiłkować się rozumieniem tego pojęcia na gruncie przepisów rachunkowych.

Powyższy pogląd został wyraźnie potwierdzony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 stycznia 2008 r. (sygn. 1401/PP-II/4210-7/07/EP): chodzi tu o różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami o rachunkowości i w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Ponadto, Dyrektor Izby we wspomnianej interpretacji stwierdził, że: odnosząc się do stanowiska Banku, że do rozliczenia podatkowego jest ujmowana wycena pozabilansowych pozycji w walutach obcych, należy uznać za nieprawidłowe, o ile wycena ta nie stanowi różnic kursowych, o których stanowi przepis art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o pop, tj. różnic kursowych wyliczanych i rozumianych zgodnie z przepisami o rachunkowości.

W sposób jednoznaczny powyższe stanowisko w stosunku do metody rachunkowej potwierdził też Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy: Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (interpretacja z 27 lutego 2008 r., sygn. ITPB3/423-5/08/AM).

Dodatkowo, podejście takie jest też potwierdzone w jednej z interpretacji, gdzie władze skarbowe nie zanegowały stanowiska podatnika, że do przychodów lub kosztów podatkowych powinny być zaliczane tylko i wyłącznie te przychody i koszty z tytułu różnic kursowych, które w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, prezentowane są jako różnice kursowe (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 10 września 2007 r., sygn. 1471/DPR1/423-92/07/MK).

Uwzględniając powyższe, zdaniem Spółki należałoby przyjąć zasadę, że dla celów podatkowych powinny być rozpoznawane wyłącznie te pozycje, które powstają w wyniku wyceny i rozpoznawane są jako różnice kursowe na gruncie przepisów o rachunkowości. Na gruncie zasad rachunkowości jako różnice kursowe należy uznać przede wszystkim te wartości, które pojawiają się na kontach Różnice kursowe dodatnie / Różnice kursowe ujemne, względnie na innych kontach, które zgodnie z przyjętą przez dany podmiot polityką rachunkowości - zgodną z regulacjami MSR/MSSF - dedykowane są tylko i wyłącznie różnicom kursowym.

Można twierdzić, że podejście pozwalające na rozpoznawanie jako różnic kursowych dla celów podatkowych pozycji ewidencjonowanych na kontach "Różnice kursowe" może prowadzić do zróżnicowania praktyki pomiędzy różnymi podatnikami i do pewnej dowolności wynikającej z bardziej elastycznych zasad prezentacji obowiązujących na gruncie UOR, obejmujących m.in. prymat ekonomicznych aspektów zdarzeń i transakcji nad ich formą prawną. Z drugiej strony, poprzez samo odwołanie w u.p.d.o.p. do możliwości ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości ustawodawca zgodził się na takie zróżnicowanie, gdyż z założenia różnych podatników mogą obowiązywać różne zasady w zakresie rachunkowości (pismo Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów skierowane do Prezesa ZBP z 23 sierpnia 2007 r., w którym stwierdzono m.in. Konsekwencją odesłania do przepisów ustawy o rachunkowości jest m.in. możliwość uwzględnienia wniosków wynikających z rachunkowej zasady istotności, która pozwala na dokonywanie uproszczeń w ramach przyjętej polityki rachunkowości, o ile nie wpływa to negatywnie na realizację podatkowego obowiązku, tj. nie zmniejszy rzetelności obrazu finansowej i majątkowej oraz wyniku finansowego jednostki).

Jeżeli natomiast intencją ustawodawcy byłoby ujednolicenie stosowania przepisów przez wszystkie podmioty, pojęcie różnic kursowych oraz sposób ich wyliczenia powinien być w jasny sposób wskazany w ustawie. Ponieważ takich uregulowań nie wprowadzono, nie można domniemywać, że intencje ustawodawcy wykraczają poza treść przepisu. Wnioskodawca przy tym zwraca uwagę, że zasadniczo przepisy podatkowe, kreujące obowiązek podatkowy, nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający, gdyż obowiązek podatkowy powinien wynikać wprost z ustawy (przykładowo wyrok NSA w Lublinie z 9 czerwca 1999 r., sygn. I SA/Lu 384/1998, wyrok NSA w Katowicach z 10 marca 1994 r., sygn. Sa/Ka 1857/1993).

Skoro rozliczenia w zakresie różnic kursowych i ich ewidencjonowanie są prawidłowe z punktu widzenia przepisów o rachunkowości, to dla celów podatkowych powinny być rozpoznawane tylko pozycje ewidencjonowane na odpowiednich kontach dedykowanych tylko i wyłącznie różnicom kursowym.

Reasumując, w świetle powyższych argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zmiany wartości instrumentów pochodnych w wyniku wyceny do wartości godziwej nie stanowią różnic kursowych w rozumieniu art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p. i w związku z tym nie wpływają na podstawę opodatkowania Spółki.

Oznacza to, że elementy zmiany wartości instrumentów pochodnych nie będą rozpoznawane jako różnice kursowe, ale jako element całościowego wyniku na transakcji, tj. jako koszt lub przychód w dacie określonej zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8b lub art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. Nie wpłynie to w ostatecznym rozrachunku na ostateczny wynik podatkowy na danym instrumencie, lecz jedynie na moment rozpoznania kosztu lub przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.