IBPB-1-3/4510-252/16/IZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 marca 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-1-3/4510-252/16/IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 lutego 2016 r.), uzupełnionym 14 i 21 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych przychodóww.ydatków powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych niezależnie od tego czy dotyczą przychodów/kosztów podatkowych czy niepodatkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych przychodóww.ydatków powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych niezależnie od tego czy dotyczą przychodów/kosztów podatkowych czy niepodatkowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 września 2015 r. X S.A. oraz spółki od niej zależne zawarły umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (dalej: "PGK") w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT").

Zgodnie z tą umową:

* PGK została utworzona na okres co najmniej trzech lat podatkowych,

* rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,

* X S.A. została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o CIT oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.).

Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1 -3 ustawy o CIT.

Ww. umowa została zarejestrowana przez właściwy urząd skarbowy. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczyna się 1 stycznia 2016 r.

Spółki wchodzące w skład PGK prowadzą działalność gospodarczą, z której dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, Spółki te ponoszą również wydatki lub osiągają przychody w walucie obcej, które są na mocy art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, wyłączone w rachunku podatkowym z kosztów uzyskania przychodów (np. składki na rzecz różnego rodzaju organizacji międzynarodowych, koszty reprezentacji itp.) albo na mocy art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, wyłączone z przychodów lub też korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Przy dokonaniu płatności tych wydatków/uzyskiwaniu przychodów (które wyrażane są w walutach obcych) dochodzi do powstania różnic kursowych, które stanowią odrębne pozycje w księgach rachunkowych.

Dla ustalania różnic kursowych przy rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych, PGK stosuje metody określone w art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o CIT (tzw. metoda rachunkowa), o czym w obowiązującym trybie poinformowano Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku, X S.A. - jako samodzielny podatnik podatku CIT, otrzymał interpretację Znak: ILPB3/423-876/09-2/DS z 29 grudnia 2009 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (potwierdzającą prawidłowość stanowiska Spółki j.n.). Jednakże z uwagi na fakt, że od 1 stycznia 2016 r. podatnikiem podatku CIT jest PGK ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawca ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to różnice kursowe powstałe w wyniku rozliczania powyższych przychodóww.ydatków powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych niezależnie od tego czy dotyczą przychodów/kosztów podatkowych czy niepodatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro na podstawie obowiązujących przepisów PGK dokonała wyboru ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, to na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), ma obowiązek zaliczyć odpowiednio do przychodów/kosztów uzyskania przychodów wszystkie różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości, bez dodatkowej weryfikacji tych różnic kursowych w oparciu o inne przepisy ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1.

art. 15a, albo

2.

przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Z kolei podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

W przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.

Ustawodawca umożliwił zatem podatnikom dokonanie wyboru pomiędzy ustalaniem różnic kursowych na podstawie przepisów ustawy o CIT albo przepisów o rachunkowości, co oznacza możliwość zaliczenia do przychodów podatkowych, bądź kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych według każdej z tych metod odrębnie i niezależnie od siebie. Wybór natomiast metody rachunkowej implikuje zastosowanie rozwiązań z przepisów o rachunkowości.

Przepisy o rachunkowości regulujące ustalanie różnic kursowych nie różnicują trybu ustalania tych różnic w zależności od tego czy dany przychód/wydatek ma charakter podatkowy czy też niepodatkowy. Także art. 9b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o CIT, nie różnicują traktowania różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości w zależności od podatkowej kwalifikacji przychodu/wydatku, których różnice kursowe dotyczą. Art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, mówi bowiem wyłącznie o automatycznym zaliczaniu do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujętych w księgach rachunkowych różnic kursowych.

Należy zatem stwierdzić, że art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, stanowi samodzielną podstawę zaliczania do przychodów podatkowych/kosztów podatkowych różnic kursowych ustalonych w oparciu o przepisy o rachunkowości. Oznacza to, że wyliczone w ten sposób różnice kursowe nie powinny być weryfikowane pod kątem innych przepisów ustawy o CIT, w szczególności art. 12, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 czy art. 17 ww. ustawy.

Powyższa wykładnia jest zgodna z celem regulacji wprowadzonych z początkiem 2007 r., tj. zapewnieniem jednolitości traktowania różnic kursowych na gruncie przepisów księgowych i podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji gdy różnice kursowe dotyczą wydatków, które nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 lub art. 16 ust. 1 ustawy o CIT lub dotyczą przychodów, które na podstawie art. 12 lub art. 17 podlegają wyłączeniu z przychodów podlegających opodatkowaniu lub są zwolnione z opodatkowania, to różnice kursowe dotyczące tych wydatków/przychodów, wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości, zaprezentowane w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, będą stanowiły odpowiednio koszt lub przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl