IBPB-1-3/4510-172/15/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 marca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 26 czerwca 2015 r. i 3 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, w jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć podstawę opodatkowania w przypadku sprzedaży znaku towarowego/znaków towarowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, w jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć podstawę opodatkowania w przypadku sprzedaży znaku towarowego/znaków towarowych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 czerwca 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-40/15/MO, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 26 czerwca 2015 r. oraz 3 lipca 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka", "Podatnik" lub "Wnioskodawca") jest obecnie komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej (dalej jako: "SKA"), która została zawiązana i zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1387 z późn. zm., dalej jako: "ustawa nowelizująca"). SKA nie dokonała zmiany roku obrotowego po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy nowelizującej, do zakończenia jej obecnego roku obrotowego SKA nie będzie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, potwierdziły to również interpretacje wydane przez organy podatkowe dla SKA.

W przyszłości rozważana jest sprzedaż aktywów (stanowiących bądź niestanowiących przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części) przez SKA do majątku dotychczasowego komplementariusza (Wnioskodawcy). W ramach sprzedawanych aktywów będzie m.in. znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego w Alicante. W wyniku tej transakcji powstanie należność, która zostanie uregulowana. W następnym kroku niewykluczone, że Wnioskodawca przestanie pełnić funkcję komplementariusza, tym samym nie będzie wspólnikiem SKA. Nabyty znak towarowy będzie odpłatnie licencjonowany podmiotowi powiązanemu w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawy o CIT").

W wyniku tych działań SKA będzie miała środki pieniężne z tytułu sprzedaży swoich aktywów. Następnie SKA zamierza, podwyższyć kapitały (zakładowy oraz zapasowy) Wnioskodawcy w ten sposób, że znaczna część środków trafi na kapitał zapasowy Spółki. Niewykluczone, że po dokonaniu podwyższenia kapitału zakładowego przez SKA dojdzie do nieodpłatnego nabycia udziałów własnych od SKA. Nabyte udziały zostaną następnie umorzone w drodze uchwały zgromadzenia wspólników Spółki bez wynagrodzenia. Ewentualnie, nieodpłatne umorzenie udziałów miałoby nastąpić w trybie umorzenia przymusowego bądź automatycznego. Każde z trzech rodzajów umorzenia będzie mogło odbyć się za zgodą SKA bez wynagrodzenia (tzn. dojdzie do umorzenia w jednym z trzech trybów, jednakże niezależnie od tego, jaki tryb zostanie wybrany, umorzenie przeprowadzone będzie bez wynagrodzenia). Zgoda na umorzenie (dobrowolne, automatyczne albo przymusowe) bez wynagrodzenia zostanie wyrażona w trybie art. 199 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej: "k.s.h.") przez wspólnika, którego udziały będą umarzane (SKA). Alternatywnie, SKA dopuszcza możliwość dobrowolnego umorzenia udziałów za wynagrodzeniem gotówkowym znacząco niższym od wartości rynkowej umarzanych udziałów. Umorzenie udziałów odbyłoby się w procedurze umorzenia dobrowolnego za wynagrodzeniem niższym niż wartość rynkowa umarzanych udziałów bądź bez wynagrodzenia w trybie art. 199 § 3 k.s.h. W wyniku umorzenia, SKA nie byłaby już udziałowcem Wnioskodawcy, wyłącznymi udziałowcami byłyby inne podmioty, tj. osoby prawne i osoby fizyczne. SKA, Spółka oraz osoby fizyczne i prawne pozostające w Spółce po umorzeniu udziałów należących do SKA są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć podstawę opodatkowania w przypadku sprzedaży znaku towarowego/znaków towarowych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży znaku towarowego podstawę opodatkowania będzie stanowiła różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego znaku a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która będzie powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Spółki, w rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodem Spółki, co do zasady, będzie wartość określona w umowie sprzedaży. Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy będą wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Ustawodawca posłużył się pojęciem "wydatki", które jest bardzo szerokie, przy czym podkreślić należy, że pojęcie to zostało użyte w kontekście celu jakim jest "nabycie", "wytworzenie" określonych składników majątkowych. Tym samym, sformułowanie "wydatki na nabycie lub wytworzenie" będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych, jak i niepieniężnych bezpośrednio warunkujących przeniesienie własności danych składników majątkowych. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Spółka nabędzie znak towarowy w zamian za należność pieniężną (wydatek pieniężny), odpowiadający wartości znaku towarowego. W związku z powyższym, należy wskazać, że wartość znaku towarowego, tj. kwota jego nabycia, odpowiadać będzie wartości początkowej znaku towarowego w ewidencji środków trwałych. Jednocześnie wartość tę należało będzie zakwalifikować jako wydatek poniesiony na nabycie środka trwałego, tj. znaku towarowego.

W przypadku takiego zdarzenia przyszłego należy więc przyjąć stanowisko, że kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży znaku towarowego przez Spółkę będzie wartość początkowa znaku towarowego wykazana w ewidencji środków trwałych, pomniejszona o dokonane do dnia sprzedaży odpisy amortyzacyjne.

Jak bowiem wskazywano, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, które to wydatki jednakże, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Na potwierdzenie przedstawionej argumentacji, Wnioskodawca przywołuje stanowiska organów skarbowych, które w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego zajęły podobny pogląd. Warto w szczególności przytoczyć stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: (...) wskazać należy, iż w sytuacji gdy nominalna wartość wydanych udziałów w zamian za wniesione nieruchomości będzie odpowiadała wartości rynkowej nieruchomości wówczas istotnie wartość początkowa ustalona przez Spółkę na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy będzie odpowiadała wysokości poniesionych przez Spółkę wydatków na określony środek trwały. (...) Biorąc pod uwagę brzmienie powołanych przepisów, należy wskazać, iż przy sprzedaży środków trwałych wydatki poniesione przez podatnika powinny być pomniejszone o wszystkie odpisy amortyzacyjne także, te które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 grudnia 2010 r., ITPB3/423-541a/I0/DK). Analogiczne stanowisko podzielane jest również w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 30 grudnia 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1309/10/PP oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 grudnia 2010 r., sygn. ILPB4/423-235/10-2/MC.

Jednocześnie, odpisy amortyzacyjne dokonane w pełnej wysokości będą stanowiły koszt uzyskania przychodów niezależnie od późniejszych działań restrukturyzacyjnych polegających na umorzeniu udziałów. Działania te mają, bowiem wtórny charakter w stosunku do nabycia i rozliczenia transakcji związanej z nabyciem prawa ochronnego na znak towarowy, zatem w żaden sposób nie będą mogły być wpływu na odpisy amortyzacyjne i ich możliwość zaliczenia w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-3 i 5 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.