IBPB-1-2/4510-82/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2015 r., który wpłynął do tut. Biura 5 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka po przyporządkowaniu kosztów do działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej, jest uprawniona do jednoczesnego zastosowania różnych metod rozliczeń określonych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT dla poszczególnych realizowanych projektów i programów prac aplikacyjno-inżynieryjnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 - zdarzenie przyszłe) - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka po przyporządkowaniu kosztów do działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej, jest uprawniona do jednoczesnego zastosowania różnych metod rozliczeń określonych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT dla poszczególnych realizowanych projektów i programów prac aplikacyjno-inżynieryjnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1. Działalność Wnioskodawcy

Wnioskodawca (dalej również: "Spółka") jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: "Grupa"), która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji części i akcesoriów dla branży motoryzacyjnej. Grupa dostarcza komponenty i akcesoria samochodowe zróżnicowane pod względem zastosowań oraz wykorzystywanych technologii, stąd działające w niej podmioty zostały wewnętrznie pogrupowane w tzw. dywizje, które prowadzą działalność w jednym z segmentów rynku części samochodowych. Podstawowa działalność Spółki obejmuje produkcję systemów kontroli nadwozia oraz działalność obejmującą produkcję gotowych systemów kierowniczych pojazdów.

W ramach podstawowej działalności w zakresie produkcji systemów kierowniczych pojazdów, Spółka prowadzi aktualnie działalność gospodarczą:

* w zakładzie w A. - na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Strefa"), na podstawie dwóch zezwoleń (dalej: "Zezwolenia") oraz

* w zakładzie w B. - poza terenem Strefy.

Dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę na terenie Strefy w ramach Zezwoleń mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "Ustawa o CIT").

W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej zarówno na terenie Strefy, jak i poza nią, Spółka wypełniła wymóg wyodrębnienia organizacyjnego jednostki prowadzącej działalność na terenie Strefy - zgodnie z § 5 ust. 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., dalej "Rozporządzenie SSE") - gdyż zwolnienie z CIT przysługuje jej wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie Strefy.

Z uwagi na powyższe, Spółka identyfikuje zasadniczo dwa źródła dochodów:

* dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w zakładzie w A. na terenie Strefy oraz objętej Zezwoleniami - podlegające zwolnieniu z opodatkowania CIT (dalej: "Działalność zwolniona"),

* dochody z działalności gospodarczej prowadzonej poza terenem Strefy, tj. w zakładzie w B. oraz pozostałe dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w Strefie, ale nieobjętej Zezwoleniami - podlegające opodatkowaniu CIT (dalej: "Działalność opodatkowana").

Spółka prowadzi księgi rachunkowe w sposób umożliwiający wyodrębnienie dochodów dla obu tych Działalności. Przychody objęte zwolnieniem z CIT kalkulowane są zasadniczo w oparciu o przychody osiągane przez Spółkę ze sprzedaży do nabywcy produktów wytworzonych na terenie Strefy, tj. przychody z faktur wystawionych przez Spółkę i dotyczących sprzedaży produktów wytworzonych w zakładzie w A. na podstawie Zezwoleń. W dalszej kolejności, Spółka przyporządkowuje koszty bezpośrednie do przychodów, z których dochód jest zwolniony z CIT. W następnym kroku Spółka identyfikuje zasadniczo następujące rodzaje kosztów ogólnych:

* koszty związane jedynie z Działalnością opodatkowaną,

* koszty związane jedynie z Działalnością zwolnioną,

* koszty związane zarówno z Działalnością opodatkowaną, jak i Działalnością zwolnioną.

Koszty ogólne, dla których możliwe jest jednoznaczne powiązanie wyłącznie z Działalnością opodatkowaną lub wyłącznie z Działalnością zwolnioną, wpływają bezpośrednio na wynik jednej z tych działalności. W przypadku natomiast pozostałych kosztów ogólnych (np. koszty administracyjne, część kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych), dla których przyporządkowanie wyłącznie do Działalności zwolnionej lub wyłącznie Działalności opodatkowanej w wartościach rzeczywistych nie jest możliwe, Spółka będzie stosować odpowiedni klucz alokacji. Opisana metodologia prowadzi do ustalenia dochodu dla Działalności zwolnionej i odpowiednio dla Działalności opodatkowanej.

2. Prace aplikacyjno-inżynieryjne

Z uwagi na rosnącą konkurencję, szybki postęp technologiczny w branży motoryzacyjnej, jak również najwyższe wymogi bezpieczeństwa dla użytkowników końcowych, w ramach globalnej strategii, Grupa prowadzi zaawansowane technologicznie prace badawcze, rozwojowe i wdrożeniowe, które są warunkiem koniecznym do zawarcia i realizacji kontraktów produkcyjnych z kontrahentami Grupy (międzynarodowymi koncernami samochodowymi). W ramach prowadzonych prac, Grupa przedstawia swoim kontrahentom oferty na opracowanie i produkcję określonych typów komponentów. W przypadku akceptacji oferty przez kontrahentów, w zależności od specyfiki przyszłego komponentu, a także specjalizacji i lokalizacji podmiotów należących do Grupy, podejmowana jest decyzja o przekazaniu zadań w zakresie wytwarzania danego komponentu do wybranych spółek produkcyjnych, w tym Spółki.

Spółka, w ramach prowadzonej przez siebie podstawowej działalności produkcyjnej zasadniczo nie opracowuje ani nie posiada własnych technologii wytwarzania. Wynika to z faktu, że produkty dostarczane przez dostawców branży motoryzacyjnej, w której działa Grupa, wymagają zazwyczaj istotnych nakładów na projektowanie i rozwój. Branża motoryzacyjna wymaga zaawansowanych technologii, cykl życia produktów jest krótki, co wiąże się z koniecznością ciągłych ich zmian. Aby nadążyć za postępem technologicznym, konieczne są istotne nakłady, których pojedynczy podmiot nie jest w stanie sam ponieść. Dlatego też koszty związane z pracami nad nowymi technologiami i produktami ponoszone są przez wyspecjalizowane w tym zakresie jednostki z Grupy, tzw. centra techniczne, a następnie efekty tych prac są centralnie konsolidowane i udostępniane podmiotom produkcyjnym z Grupy.

W centrach technicznych Grupy prowadzone są zasadniczo dwa rodzaje prac nad nowymi technologiami i produktami:

Prace koncepcyjne ("core engineering") polegają na opracowywaniu i rozwijaniu nowych technologii, produktów i koncepcji jeszcze przed uzyskaniem przez Grupę informacji o zapotrzebowaniu ze strony konkretnego kontrahenta. Uzyskane w toku takich prac rezultaty stanowią podstawę koncepcji i konstrukcji nowego lub istotnie ulepszonego komponentu (części samochodowych). Wskazać należy, że wszystkie efekty prac projektowych w ramach tzw. "core engineering" realizowanych przez centra techniczne Grupy, są przedmiotem wewnątrzgrupowej umowy licencyjnej. Umowa ta stanowi podstawę prawną, na bazie której jednostki produkcyjne wykorzystują wystandaryzowany produkt, technologię, wypracowane know-how i w związku z tym zobowiązane są do uiszczania opłat licencyjnych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkich praw do patentu, rysunku lub modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej, lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej.

W nawiązaniu do powyższych prac, z uwagi na specyfikę branży motoryzacyjnej, typowe dla producentów części i akcesoriów do pojazdów jest następnie prowadzenie tzw. prac aplikacyjno-inżynieryjnych, w ramach których ogólna koncepcja nowego komponentu przekładana i dostosowywana jest do wymogów konkretnego producenta samochodów, co jest niezbędne dla funkcjonowania danego komponentu jako jednego z elementów całego systemu (pojazdu).

Prace aplikacyjno-inżynieryjne podejmowane są w ramach prowadzonych projektów i programów dopiero na etapie przygotowań do realizacji konkretnego zamówienia składanego przez dany koncern samochodowy. Tym samym, Grupa dysponując pierwotnymi założeniami/koncepcjami rozwiązań wypracowanymi na etapie prac koncepcyjnych/ badawczych oraz otrzymując od koncernów samochodowych zamówienia na komponenty i akcesoria samochodowe o konkretnych parametrach technicznych, dokonuje w toku prac aplikacyjno-inżynieryjnych ich dostosowania do indywidualnych wymagań zgłoszonych przez klienta. Wypracowane w toku prac aplikacyjno-inżynieryjnych rozwiązania mają na celu opracowanie nowego, unikatowego lub znacząco ulepszonego komponentu samochodowego, możliwego do zastosowania przez konkretnego zamawiającego (producenta samochodów).

Z uwagi na fakt, że wytwarzane przez Spółkę komponenty układów kierowniczych stanowią składową wytwarzanych finalnie samochodów, niezbędne jest, by produkty te cechowały się niezawodnością (autonomiczną sprawnością), jak również współpracowały z pozostałymi systemami znajdującymi się w montowanych przez producentów samochodach.

Prace aplikacyjno-inżynieryjne obejmują w szczególności projektowanie poszczególnych komponentów, badanie ich wzajemnych oddziaływań i dopasowywanie mające na celu stworzenie sprawnych systemów spełniających wymagania klientów, w tym:

Zgodnie z przyjętym przez Grupę modelem działalności, opisane powyżej prace są co do zasady realizowane przez wydzielone, wyspecjalizowane podmioty działające w ramach Grupy, tzw. centra techniczne. Zakłady produkcyjne (w tym Spółka) obciążane są kosztami prac aplikacyjno-inżynieryjnych, które realizowane są ściśle na rzecz produktów wytwarzanych w danej jednostce, na podstawie umowy ramowej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w związku z ponoszeniem opisanych powyżej kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych, uzyskał indywidualne interpretacje podatkowe z 20 lutego 2015 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1409/14/MS oraz IBPBI/2/423-1410/14/MS, dalej: "Interpretacje Indywidualne") potwierdzające, że wydatki poniesione na nabycie prac aplikacyjno-inżynieryjnych od centrów technicznych z Grupy stanowią koszty prac rozwojowych i w konsekwencji mogą zostać rozliczone (ujęte) dla celów podatkowych wg jednej z metod określonych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Jak wskazano, na poziomie Grupy, koszty związane z pracami nad nowymi technologiami i produktami ponoszone przez wyspecjalizowane w tym zakresie podmioty z Grupy, tzw. centra techniczne, są centralnie konsolidowane i w dalszej kolejności rozdzielane na rzecz podmiotów produkcyjnych, które wytwarzają określone komponenty i produkty. Faktury, z których wynikają wartości obciążenia tymi kosztami dla polskiej jednostki wystawiane są dla zakładu w B. jako miejsca siedziby zarządu i ośrodka decyzyjnego Spółki. W dalszej kolejności, Spółka dokonuje przyporządkowania obciążeń do zakładu w B. lub w A., biorąc pod uwagę związek określonych programów i projektów w ramach prac aplikacyjno-inżynieryjnych z produkcją komponentu / produktu finalnego, która ma być realizowana w poszczególnych zakładach.

W tym zakresie, Spółka uzyskała interpretacje indywidualne z 20 lutego 2015 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-1411/14/MS oraz IBPBI/2/423-1412/14/MS) potwierdzające, że koszty prac aplikacyjno-inżynieryjnych dotyczące projektów i programów związanych z komponentami lub produktami, które mają być wykonywane w obydwu lokalizacjach (tekst jedn.: w A. oraz B.) powinny być przyporządkowane na podstawie metodologii uregulowanej w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT. Natomiast, koszty prac aplikacyjno-inżynieryjnych dotyczące projektów i programów związanych z komponentami lub produktami, które mają być wytwarzane wyłącznie w jednej lokalizacji, Spółka powinna przyporządkować do kosztów związanych z określoną działalnością - tj. z Działalnością opodatkowaną lub Działalnością zwolnioną - w całości w wartościach rzeczywistych.

Biorąc pod uwagę indywidualne interpretacje podatkowe, zarówno w zakresie odpowiedniej metody przyporządkowania kosztów pomiędzy Działalność opodatkowaną oraz Działalność zwolnioną, jak również w zakresie możliwości rozliczania kosztów prac aplikacyjno inżynieryjnych, zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, Wnioskodawca planuje uwzględniać/ rozliczać wysokość kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych wpływających na Dochód opodatkowany i Dochód zwolniony w opisany poniżej sposób.

Etap I

Spółka dokona przyporządkowania kosztów prac aplikacyjno-inżynieryjnych pomiędzy Działalność opodatkowaną oraz Działalność zwolnioną, zgodnie z metodologią potwierdzoną w interpretacjach indywidualnych. Takie przyporządkowanie jest niezbędne, aby wypełnić wymogi związane z wydzieleniem Działalności opodatkowanej oraz Działalności zwolnionej oraz dla ustalenia wyniku podatkowego dla obu tych działalności. W przypadku prowadzenia działalności w zakładzie objętym statusem Strefy oraz poza obszarem Strefy zakłada się bowiem, że jednostki takie stanowią niejako odrębne podmioty dla celów podatkowych, zobowiązane do odrębnego ustalania wyniku podatkowego.

Etap II

W dalszej kolejności, w odniesieniu do zidentyfikowanych prac aplikacyjno-inżynieryjnych stanowiących prace rozwojowe, ustalając wynik podatkowy dla Działalności opodatkowanej i Działalności zwolnionej, Wnioskodawca, odrębnie dla każdego projektu i programu po jego przyporządkowaniu do jednego z rodzajów działalności, zastosuje odpowiednie metody rozliczenia prac rozwojowych, o których mowa w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, tj. zostaną one zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka, po przyporządkowaniu kosztów do Działalności opodatkowanej oraz Działalności zwolnionej, jest uprawniona do jednoczesnego zastosowania różnych metod rozliczeń określonych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT dla poszczególnych realizowanych projektów i programów prac aplikacyjno-inżynieryjnych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1 - zdarzenie przyszłe)

Spółka stoi na stanowisku, że w ramach prowadzonych Działalności, tj. Działalności opodatkowanej oraz Działalności zwolnionej, Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozliczania przedmiotowych kosztów prac rozwojowych, o której mowa art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, odrębnie dla każdego z realizowanych projektów i programów.

Jak zostało wskazane, prace aplikacyjno-inżynieryjne nabywane są przez Spółkę na potrzeby produkcji komponentów, wytwarzanych i sprzedawanych następnie różnym koncernom motoryzacyjnym. Równocześnie, prace aplikacyjno-inżynieryjne wykonywane w celu rozwoju produktów dla różnych kontrahentów lub dla różnych typów/modeli komponentów, stanowią odrębne prace rozwojowe. Charakter prac rozwojowych, które w istocie stanowią pewien zespół czynności i ich rezultatów wskazuje, że muszą one, również dla celów podatkowych, być ustrukturyzowane i usystematyzowane w pewne jednostki, a w przypadku Spółki są to projekty i programy. W ocenie Spółki, z uwagi na zastosowanie w treści art. 15 ust. 4a ustawy o CIT spójnika "albo", oznaczającego z punktu widzenia logiki formalnej alternatywę rozłączną, wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnik jest uprawniony do dokonywania odrębnego wyboru metody rozliczania dla wybranych, zdefiniowanych prac rozwojowych, tj. odrębnie dla każdego projektu i programu. Należy przy tym wskazać, że w treści art. 15 ust. 4a ustawy o CIT ustawodawca nie posługuje się sformułowaniem "koszty wszystkich prac rozwojowych", ani też w żaden inny sposób nie wskazuje, że wybór metody rozliczania kosztów rozwojowych jest wiążący w odniesieniu do ogółu takich kosztów ponoszonych przez podatnika. Przyjęcie odmiennego stanowiska pozostawałoby w sprzeczności z nadrzędnymi celami wprowadzonych przez ustawodawcę zmian w zakresie rozliczania na gruncie CIT prac rozwojowych. W szczególności, przyjęcie takiego odmiennego stanowiska skutkowałoby bezterminowym obowiązkiem podatnika do stosowania pierwotnie wybranej metody podatkowego rozliczania poniesionych kosztów prac rozwojowych. Co istotne, w praktyce stosowanie jednej metody do rozliczania wszystkich poniesionych kosztów prac rozwojowych może okazać się niemożliwe w przypadku wyboru rozliczania takich kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości niematerialnych i prawnych - jeśli okaże się, że nie zostaną spełnione warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT (przykładowo, nie zostanie zgromadzona wskazana w tym przepisie dokumentacja). Podejście takie minimalizowałoby znaczenie elastyczności i swobody podatkowej przyznanej podatnikom w odniesieniu do prac rozwojowych. Taka niekorzystna dla podatników wykładnia przepisu art. 15 ust. 4a ustawy o CIT byłaby niezgodna z intencją ustawodawcy, którą było uelastycznienie podatkowego traktowania kosztów prac rozwojowych i zapewnienie podatnikom możliwości swobodnego kształtowania swojej sytuacji podatkowej w tym zakresie, w celu stymulowania inicjatyw innowacyjnych. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że stanowisko analogiczne do zajmowanego we wniosku potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacjach indywidualnych z 23 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1196/14/AK oraz IBPBI/2/423-1197/14/AK) aprobując stanowisko, zgodnie z którym: "zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozliczania przedmiotowych kosztów prac rozwojowych, o której mowa art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, odrębnie dla każdego z realizowanych projektów i programów". Zwrócić również należy uwagę, że okoliczność prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zarówno na terenie Strefy jak i poza nią (tekst jedn.: wydzielenie Działalności opodatkowanej oraz Działalności zwolnionej) nie powinno w żaden sposób wpływać na jego prawa i obowiązki związane z uregulowaniem podatkowego ujmowania kosztów prac rozwojowych na podstawie art. 15 ust. 4a ustawy o CIT. Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, Spółka jest uprawniona do wyboru metody rozliczania przedmiotowych kosztów prac rozwojowych, o której mowa art. 15 ust. 4a ustawy o CIT przypisanych już do prowadzonej przez niego Działalności opodatkowanej oraz Działalności zwolnionej (zgodnie z metodologią potwierdzoną w Interpretacjach Indywidualnych), odrębnie dla każdego z realizowanych projektów i programów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1 - zaistniały stan faktyczny, Nr 2, Nr 3, Nr 4, Nr 5 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.