IBPB-1-2/4510-764/15/JW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 listopada 2015 r.), uzupełnionego 27 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku dokonania przez Spółkę płatności naliczonych Odsetek, które odnoszą się zarówno do działalności zwolnionej, jak i opodatkowanej, dla których nie jest możliwe precyzyjne przypisanie do kosztów uzyskania przychodów przypadających na źródła przychodów zwolnionych albo opodatkowanych, prawidłowym będzie alokowanie powstałych kosztów do działalności zwolnionej oraz opodatkowanej poprzez zastosowanie klucza alokacji zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p., tj. koszty te ustalać się będzie w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów w okresie, w którym dokonywana jest płatność Odsetek (dotyczy tej części odsetek które nie zostały ujęte w wartości początkowej składników majątkowych) - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 listopada 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku dokonania przez Spółkę płatności naliczonych Odsetek, które odnoszą się zarówno do działalności zwolnionej, jak i opodatkowanej, dla których nie jest możliwe precyzyjne przypisanie do kosztów uzyskania przychodów przypadających na źródła przychodów zwolnionych albo opodatkowanych, prawidłowym będzie alokowanie powstałych kosztów do działalności zwolnionej oraz opodatkowanej poprzez zastosowanie klucza alokacji zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p., tj. koszty te ustalać się będzie w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów w okresie, w którym dokonywana jest płatność Odsetek (dotyczy tej części odsetek które nie zostały ujęte w wartości początkowej składników majątkowych).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 stycznia 2016 r. znak: IBPB-1-2/4510-764/15/JW wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 27 stycznia 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") zajmuje się produkcją elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego, oferując między innymi dystrybutory wody bądź osuszacze powietrza. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Strefa" lub "SSE"), na podstawie Zezwolenia (dalej: "Zezwolenie") i w związku z tym korzysta z pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku dochodowego.

W latach 2001 do 2010 Spółka również korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie tej samej SSE, zmienionego następnie decyzją (dalej: "Stare Zezwolenie").

Działalność prowadzona przez Spółkę w okresie od 2001 r. do teraz nie uległa zasadniczym zmianom i w całym tym okresie Spółka zajmowała się produkcją elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego, którą zamierza też kontynuować w przyszłości. Zarówno w okresie, kiedy Spółka prowadziła działalność na podstawie Starego Zezwolenia, jak i obecnie, Wnioskodawca generuje tak dochody zwolnione, jak i opodatkowane.

31 grudnia 2010 r. Spółka zakończyła korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Starego Zezwolenia. Od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. działalność prowadzona przez Spółkę nie korzystała ze zwolnienia podatkowego na podstawie zezwolenia SSE, tj. w całości podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych, po czym od 1 stycznia 2014 r. działalność Spółki ponownie zaczęła korzystać ze zwolnienia podatkowego w związku z realizacją nowej inwestycji na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. W 2001 r. Spółka otrzymała pożyczkę od podmiotu z grupy kapitałowej, do której należy Spółka (dalej: "Pożyczka"), która została spłacona w listopadzie 2013 r. Pożyczka została wykorzystana przez Spółkę na cele prowadzonej działalności gospodarczej (zarówno korzystającej ze zwolnienia, jak i opodatkowanej), poprzez finansowanie nabycia składników majątkowych oraz bieżącej działalności. Większość składników majątkowych, których zakup został sfinansowany środkami pochodzącymi z Pożyczki, jest przez Spółkę nadal wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

Obecnie Spółka posiada saldo odsetek, które zostały naliczone w związku z przedmiotową Pożyczką, a które nie zostały zapłacone (dalej: "Odsetki"). Spółka zamierza dokonać płatności całości lub części Odsetek w najbliższej przyszłości. W związku z tym, Spółka pragnie potwierdzić prawidłowość sposobu ujęcia kosztów Odsetek, które zostaną zapłacone, dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: "p.d.o.p."), przy czym należy przyjąć, iż pojęcie Odsetek odnosi się wyłącznie do tej części odsetek naliczonych w związku z Pożyczką i niezapłaconych, która może stanowić koszt uzyskania przychodów biorąc pod uwagę przepisy dotyczące niedostatecznej kapitalizacji. Przedmiotem niniejszego zapytania nie są wątpliwości w zakresie przepisów dotyczących niedostatecznej kapitalizacji.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku wskazano, że środki z otrzymanej pożyczki służyły m.in. do sfinansowania zakupu składników majątkowych zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ujęto przypadające na finansowanie przedmiotowych składników majątkowych odsetki naliczone od tej pożyczki do dnia przekazania ich do użytkowania. Tym samym ta część odsetek od pożyczki, która została ujęta w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych była lub jest odnoszona w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od tych składników majątkowych, które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają amortyzacji.

Pytanie zadane we Wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej dotyczy jedynie tej części odsetek naliczonych, które nie zostały ujęte w wartości początkowej składników majątkowych, albowiem służyły finasowaniu działalności bieżącej lub też jeśli związane były z zakupem składników majątkowych zostały poniesione po dniu przekazania ich do używania.

W latach, kiedy Wnioskodawca wydatkował środki pochodzące z pożyczki, działalność bieżąca była finansowana częściowo ze środków pożyczki, a częściowo ze środków własnych pochodzących m.in. z przychodów ze sprzedaży wyrobów gotowych oraz innych. W toku prowadzonej działalności gospodarczej w przedmiotowym okresie Spółka ponosiła wraz z wydatkami uznawanymi za koszty uzyskania przychodów, również wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, co stanowi naturalną konsekwencję prowadzonej działalności gospodarczej wykonywanej przez podatników, w tym przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca zaznaczył, że lata w których opisana pożyczka była wykorzystywana uległy już przedawnieniu zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej w związku z czym Wnioskodawca nie dysponuje szczegółowymi informacjami dotyczącymi tego okresu. W konsekwencji, nie jest w stanie również precyzyjnie wskazać, z jakich środków - własnych lub obcych - były finansowane wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca zaznacza jednak, że każdego roku kwoty kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów były niematerialne biorąc pod uwagę wysokość generowanych w danym okresie przychodów ze sprzedaży wyrobów gotowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w odpowiedzi na wezwanie):

Czy w przypadku dokonania przez Spółkę płatności naliczonych Odsetek, które odnoszą się zarówno do działalności zwolnionej, jak i opodatkowanej, dla których nie jest możliwe precyzyjne przypisanie do kosztów uzyskania przychodów przypadających na źródła przychodów zwolnionych albo opodatkowanych, prawidłowym będzie alokowanie powstałych kosztów do działalności zwolnionej oraz opodatkowanej poprzez zastosowanie klucza alokacji zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p., tj. koszty te ustalać się będzie w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów w okresie, w którym dokonywana jest płatność Odsetek (dotyczy tej części odsetek, które nie zostały ujęte w wartości początkowej składników majątkowych).

W ocenie Spółki, prawidłowym będzie przyjęcie stanowiska zgodnie, z którym powinna ona dokonać alokacji kosztów uzyskania przychodów powstałych w związku z zapłatą całości lub części naliczonych Odsetek, odnoszących się zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej z opodatkowania za pomocą tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm. dalej także: "p.d.o.p."), co oznacza, iż koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. W przypadku Spółki - w okresie, w którym dokonywana jest dana płatność Odsetek.

W myśl art. 15 ust. 1 p.d.o.p. za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powyższy przepis stanowi zasadę ogólną, zgodnie z którą wszystkie ponoszone przez podatnika wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tekst jedn.: wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, albowiem w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów) lub służą zachowaniu czy zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów podatnika.

W ocenie Spółki, ponieważ Pożyczka została zaciągnięta w celu finansowania działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę (zwolnionej i opodatkowanej) - zarówno poprzez finansowanie działalności bieżącej, jak i finansowanie nabycia składników majątkowych, należy uznać, iż wydatki poniesione w związku z jej zaciągnięciem są uzasadnione ekonomicznie, albowiem związane były i są z generowaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, w związku z czym - o ile nie zostały wyłączone na podstawie art. 16 ust. 1 p.d.o.p. - stanowić będą koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Oznacza to, iż odsetki stają się kosztem uzyskania przychodów dopiero w momencie zapłaty. A zatem momentem właściwym do ujęcia kosztów Odsetek w kosztach uzyskania przychodów Wnioskodawcy będzie moment dokonania ich płatności.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (...). Równocześnie art. 17 ust. 4 tejże ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Stosownie do przepisów art. 7 ust. 2 p.d.o.p., dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Natomiast z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 p.d.o.p. wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2.

Stosownie do art. 15 ust. 2 p.d.o.p., jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2a p.d.o.p. zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania.

Pożyczka zaciągnięta przez Wnioskodawcę w 2001 r. związana była z całokształtem prowadzonej działalności. Część otrzymanych środków finansowych została przeznaczona na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej - zarówno podlegającej opodatkowaniu, jak i korzystającej ze zwolnienia w oparciu o przepisy art. 17 ust. 1 pkt 34 p.d.o.p. Jednocześnie część Pożyczki została przez Spółkę wykorzystana do finansowania zakupu składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że naliczone Odsetki reprezentują tzw. koszty wspólne, to znaczy takie, które związane są jednocześnie z działalnością korzystającą ze zwolnienia, jak i opodatkowaną, zaś biorąc pod uwagę charakter kosztów w postaci Odsetek oraz przeznaczenie Pożyczki, nie jest możliwe ich precyzyjne, dychotomiczne przyporządkowanie do obu wspomnianych rodzajów działalności.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy w celu ustalenia, jaka część Odsetek, które będą zapłacone odnosi się do działalności korzystającej ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 p.d.o.p., jaka zaś do działalności podlegającej opodatkowaniu, zasadnym będzie zastosowanie art. 15 ust. 2 w powiązaniu z ust. 2a p.d.o.p. Będzie to oznaczać, że koszty Odsetek związanych z przychodami ze źródeł zwolnionych oraz związanych z przychodami ze źródeł podlegających opodatkowaniu ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w danym okresie w ogólnej kwocie przychodów.

Stanowisko takie, utrwalone w praktyce organów podatkowych, zostało wyrażone m.in. w interpretacjach indywidualnych:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lutego 2014 r., (sygn. ILPB3/423-548/13-2/KS), w której kategorią kosztów wspólnych były objęte m.in. koszty finansowe: (...) w odniesieniu do tzw. kosztów wspólnych, tj. takich, których Spółka nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania do działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych lub działalności opodatkowanej, należy dokonać ich alokacji do działalności strefowej lub działalności pozastrefowej z wykorzystaniem klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ww. ustawy. A zatem, koszty wspólne powinny podlegać alokacji do działalności strefowej i do działalności pozastrefowej w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów uzyskiwanych przez Spółkę w ramach całokształtu prowadzonej działalności.

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 lutego 2015 r. (sygn. IBPB1/2/423-1412/14/MS);

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 stycznia 2012 r. (sygn. IBPBI/1/423-52/11/KB);

* Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z 14 grudnia 2011 r. (sygn. IPTPB3/423-241/11-2/GG);

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 sierpnia 2011 r. (sygn. IPTPB3/423-86/11-2/KJ);

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 29 marca 2011 r. (sygn. ILPB3/423-3/11-3/MM).

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy, zasadnym będzie alokowanie kosztów wspólnych w postaci kosztów Odsetek do działalności opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak i zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 p.d.o.p. za pomocą tzw. klucza przychodowego, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a p.d.o.p. Zatem prawidłowym będzie ustalenie wysokości kosztów Odsetek zapłaconych przypadających na oba te rodzaje działalności w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów w okresie (tekst jedn.: w roku podatkowym), w którym dokonywana będzie dana płatność Odsetek.

Dodatkowo Spółka wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (I SA/Rz 254/07), przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z p.d.o.p. stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (III Sa/Wa 1737/07), w którym stwierdził, iż nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 282). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 udpop stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przepisy dotyczące ulg i zwolnień podatkowych są przepisami szczególnymi określającymi odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, dlatego winny one być interpretowane ściśle, zgodnie z literalnym brzmieniem. O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wydatków pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również pożyczek (kredytów).

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

W myśl art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p., jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zaciągnął pożyczkę w 2001 r., którą to pożyczkę przeznaczył na finansowanie działalności zarówno korzystającej ze zwolnienia jak i podlegającej opodatkowaniu. Zezwolenie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terenie SSE zostało mu udzielone na lata 2001-2010. Pożyczka została spłacona w listopadzie 2013 r. Za okres 1 stycznia 2011 r. - 31 grudnia 2013 r. działalność prowadzona przez Wnioskodawcę nie korzystała ze zwolnienia. Począwszy od 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca znowu korzysta ze zwolnienia w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terenie SSE na podstawie nowego Zezwolenia.

Odnosząc powyższe do stanu prawnego sprawy należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powołany wcześniej art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p. nie znajdzie zastosowania. Przepisy te znajdują zastosowanie jedynie w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać podziału, bowiem są to koszty wspólne, tj. dotyczące zarówno działalności opodatkowanej jak i zwolnionej. Z takim przypadkiem nie mamy do czynienia w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Spółka otrzymując bowiem pożyczkę na podstawie właściwie prowadzonej ewidencji, była w stanie ustalić, które koszty zostały sfinansowane tą pożyczką. Tym samym, w ocenie tut. Organu, możliwe było przyporządkowanie poniesionych kosztów do prowadzonej działalności opodatkowanej lub zwolnionej.

Dodatkowo należy zauważyć, że nie można zgodzić się ze Spółką, że na brak możliwości ustalenia wydatków, które sfinansowane były pożyczką, ma fakt przedawnienia zobowiązań podatkowych za lata w których pożyczka była wykorzystywana. Spółka świadoma była konieczności odpowiedniego przyporządkowania odsetek od pożyczki do działalności opodatkowanej i zwolnionej i powinna była zachować dokumentację w tym zakresie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.