IBPB-1-2/4510-706/16-1/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 maja 2016 r. (data wpływu do BKIP w Toruniu 16 maja 2016 r., data wpływu do tut. BKIP 24 maja 2016 r.), uzupełnionym 28 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych m.in. w zakresie ustalenia, czy w związku z dokonaniem nowacji pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentem będącym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny polegającej na zawarciu umowy pożyczki w celu umorzenia zobowiązania wynikającego z odpłatnej dostawy towarów przez Wnioskodawcę należy Wnioskodawcę identyfikować jako instytucję pożyczkową w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2016 r. wpłynął do BKIP w Toruniu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych m.in. w zakresie ustalenia, czy w związku z dokonaniem nowacji pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentem będącym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny polegającej na zawarciu umowy pożyczki w celu umorzenia zobowiązania wynikającego z odpłatnej dostawy towarów przez Wnioskodawcę należy Wnioskodawcę identyfikować jako instytucję pożyczkową w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych.

Wniosek ten za pismem z 18 maja 2016 r. Znak: ITA/705-6/16/NB został przesłany do tut. BKIP do załatwienia zgodnie z właściwością (wpływ wniosku do BKIP w Bielsku-Białej - 24 maja 2016 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 lipca 2016 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 12 sierpnia 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będzie udzielał pożyczek dla zatrudnionych u niego na podstawie umowy o pracę pracowników. Pożyczki będą oprocentowane. Wysokość oprocentowania i zasady udzielania pożyczek będą każdorazowo ustalane w umowie zawieranej z pracownikiem. Wysokość oprocentowania będzie niższa od powszechnie stosowanych na rynku i będzie ustalana np. w oparciu o dane zawarte w gazecie "Rzeczpospolita" na stronach "Ekonomia & Rynek" odnoszących się do podstawowych stóp procentowych kredytów gotówkowych dla ludności (dane uśrednione na podstawie informacji z 20 banków stosujących oprocentowanie zmienne dla okresu 12 miesięcy i określające rzeczywistą stopę procentową).

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż środków do produkcji rolnej (nawozów, nasion i środków ochrony roślin) oraz handel płodami rolnymi. Udzielanie pożyczek pracownikom nie stanowi podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca zawarł z kontrahentem będącym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny umowę sprzedaży, której przedmiotem była dostawa towarów z odroczonym terminem płatności. Strony zamierzają dokonać nowacji zobowiązania w ten sposób, iż w celu umorzenia zobowiązania z tytułu dostaw, zamierzają zawrzeć umowę pożyczki. Na podstawie przedmiotowej umowy Wnioskodawca udzieli pożyczki kontrahentowi.

Ponadto Wnioskodawca zawierał przed wejściem w życie ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. umowy z pracownikami o udzielenie pożyczek.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że umowa pożyczki którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć z kontrahentem będzie bezpośrednio związana z działalnością gospodarczą kontrahenta. Strony dokonają nowacji istniejącego zobowiązania z tytułu dostawy, która była związana z działalnością gospodarczą kontrahenta. Z tego też względu również umowa pożyczki zawarta w wyniku nowacji jest związana bezpośrednio z działalnością kontrahenta, ponieważ skutki ekonomiczne tej transakcji są analogiczne jak w umowie sprzedaży. Kontrahent w związku z zawartą umową pożyczki nie jest konsumentem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z dokonaniem nowacji pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentem będącym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny polegającej na zawarciu umowy pożyczki w celu umorzenia zobowiązania wynikającego z odpłatnej dostawy towarów przez Wnioskodawcę należy Wnioskodawcę identyfikować jako instytucję pożyczkową w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) nie będzie pełnił on roli instytucji pożyczkowej w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 68).

Udzielenie pożyczki kontrahentowi, który jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy kodeks cywilny, również nie będzie związane z uznaniem Wnioskodawcy za instytucję pożyczkową.

Powyższe wynika z faktu, iż zgodnie z art. 4 ww. ustawy podatnikami podatku od niektórych instytucji finansowych są ściśle określone podmioty. Przepis ten nie może być interpretowany w sposób rozszerzający, albowiem określa podmiotowy zakres opodatkowania. Wnioskodawca nie spełnia kryteriów żadnego ze wskazanych w art. 4 ustawy podmiotów.

W szczególności Wnioskodawca w związku z umową pożyczki zawartą z innym przedsiębiorcą nie będzie występował w roli instytucji pożyczkowej w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych w zw. z art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1497 z późn. zm.).

Zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 5 pkt 2a instytucja pożyczkowa jest kredytodawcą innym niż:

Jednocześnie art. 5 pkt 2 ww. ustawy definiuje kredytodawcę jako przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, który w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.

Definicja konsumenta odnosi się wyłącznie do osoby fizycznej, która nie dokonuje czynności prawnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą lub zawodową. Kontrahent, z którym Wnioskodawca dokona nowacji nie jest konsumentem. Tym samym Wnioskodawca nie może być uznany za instytucję pożyczkową, albowiem nie udziela ani nie daje przyrzeczenia udzielenia konsumentowi kredytu.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on podatnikiem na podstawie art. 4 ustawy, tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.