IBPB-1-2/4510-680/16-1/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 maja 2016 r. (data wpływu do tut. Biura - 31 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy otrzymane z FGŚP środki na wynagrodzenia są dla Spółki przychodem podlegającym opodatkowaniu (pytanie oznaczone nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy otrzymane z FGŚP środki na wynagrodzenia są dla Spółki przychodem podlegającym opodatkowaniu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. przed ogłoszeniem upadłości nie wypłacała wynagrodzeń pracownikom, w związku z czym nie zaliczyła ich do kosztu uzyskania przychodu. Po ogłoszeniu upadłości Syndyk zgodnie z ustawą o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy zwrócił się do Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej: "FGŚP") z wnioskiem o wypłatę zaległych wynagrodzeń. FGŚP zgodnie z wnioskiem Syndyka przelał na konto Spółki środki na wypłatę wynagrodzeń. Spółka ze środków otrzymanych z FGŚP po potrąceniu składek na ZUS i zaliczki na podatek dochodowy wypłaciła zaległe wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy otrzymane z FGŚP środki na wynagrodzenia są dla Spółki przychodem podlegającym opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki otrzymane z FGŚP nie są przychodem. Zgodnie art. 23 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy "Przekazanie środków finansowych Funduszu na wypłatę świadczeń, a także wypłata świadczeń ze środków Funduszu powoduje z mocy prawa przejście na marszałka województwa, działającego w imieniu dysponenta Funduszu, roszczenia wobec pracodawcy, likwidatora lub innej osoby zarządzającej majątkiem pracodawcy lub roszczenia do masy upadłości o zwrot wypłaconych świadczeń". Otrzymane środki nie są więc bezzwrotną pomocą a raczej formą pożyczki udzielanej przez FGŚP Spółce. Otrzymane środki podlegają zwrotowi i są oprocentowane więc ich otrzymanie nie stanowi przysporzenia majątkowego Spółki i nie powoduje powstania przychodu po stronie Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu podatkowego. Treść art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, że zostały wymienione jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów. Natomiast art. 12 ust. 4 ww. ustawy określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu. Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jest to tzw. metoda memoriałowa rozliczania przychodu.

Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść, która ma charakter trwały (definitywny).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Spółka z o.o. przed ogłoszeniem upadłości nie wypłacała wynagrodzeń pracownikom, w związku z czym nie zaliczyła ich do kosztu uzyskania przychodu. Po ogłoszeniu upadłości Syndyk, zgodnie z ustawą o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, zwrócił się do FGŚP z wnioskiem o wypłatę zaległych wynagrodzeń. FGŚP zgodnie z wnioskiem Syndyka przelał na konto Spółki środki na wypłatę wynagrodzeń. Spółka ze środków otrzymanych z FGŚP po potrąceniu składek na ZUS i zaliczki na podatek dochodowy wypłaciła zaległe wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 272 z późn. zm.: dalej: "uorp"), przekazanie środków finansowych Funduszu na wypłatę świadczeń, a także wypłata świadczeń ze środków Funduszu powoduje z mocy prawa przejście na marszałka województwa, działającego w imieniu dysponenta Funduszu, roszczenie wobec pracodawcy, likwidatora lub innej osoby zarządzającej majątkiem pracodawcy lub roszczenia do masy upadłości o zwrot wypłaconych świadczeń. Przy dochodzeniu zwrotu wypłaconych świadczeń roszczenia na rzecz Funduszu korzystają z takiej samej ochrony prawnej, jaką odrębne przepisy przewidują dla należności za pracę (art. 23 ust. 2 uorp). Z ww. norm wynika, że w opisanych tam okolicznościach na Fundusz ex lege przechodzą zaspokojone roszczenia pracowników w zasadzie wobec pracodawcy.

Jak wskazano powyżej do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe, bezwarunkowe oraz mają charakter trwały (definitywny) i stanowią dla podatnika realną korzyść. W opisanej sytuacji będącej przedmiotem złożonego wniosku o interpretację indywidualną oraz mając na uwadze zacytowane powyżej przepisy należy stwierdzić, że środki, które otrzymał Wnioskodawca na wypłatę świadczenia pracowniczego nie posiadają cech charakteryzujących przychód podatkowy, bowiem mają charakter zwrotny.

Stanowisko Wnioskodawcy należy więc uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.