IBPB-1-2/4510-648/16-1/BD - Możliwość powstania przychodu podatkowego w związku z konwersją wierzytelności na udziały w spółce kapitałowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania przychodu podatkowego w związku z konwersją wierzytelności na udziały w spółce kapitałowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości powstania przychodu podatkowego w związku z konwersją wierzytelności na udziały w spółce kapitałowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: "Wnioskodawca") jest jednym ze wspólników Spółki A z ograniczoną odpowiedzialnością, w której posiada 50 udziałów w kapitale zakładowym (dalej: "Spółka A"), o wartości nominalnej po 500 zł każdy. Drugi wspólnik tej spółki posiada pozostałe 50 udziałów w kapitale zakładowym o wartości nominalnej po 500 zł każdy.

Wnioskodawca, jako udziałowiec (podobnie, jak i drugi wspólnik tej spółki), udzieliła Spółce A 27 stycznia 2016 r. pożyczki w wysokości 1.000.000,00 zł oraz 23 marca 2016 r. pożyczki w wysokości 14.000.000,00 zł na zakup zorganizowanej części przedsiębiorstwa od syndyka masy upadłości Spółki A w upadłości likwidacyjnej z obowiązkiem jednorazowej spłaty do 31 grudnia 2016 r. wraz z odsetkami umownymi w wysokości 6% w stosunku rocznym. W umowie pożyczki strony przewidziały, celem dekapitalizowania spółki, możliwość konwersji części wierzytelności z tytułu pożyczki w kwocie 12.550.000,00 zł na podwyższenie kapitału zakładowego Spółki A i objęcie przez Wnioskodawcę 25.100 udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki A, o wartości nominalnej 500 zł każdy.

W celu wzmocnienia sytuacji gospodarczej Spółki, redukcji jej zobowiązań, polepszenia struktury finansowania oraz zwiększenia szans rozwoju firmy, rozważane są różne strategie rozwoju Spółki A, a w ramach tych strategii Wnioskodawca, jak i Spółka A planują rozliczenie ww. wierzytelności (która będzie obejmować wartość nominalną kwoty pożyczki (kapitał) udzielonej Spółce przez Wnioskodawcę oraz odsetki od tej pożyczki) o wniesienie wkładu pieniężnego na podwyższony kapitał zakładowy Spółki A w drodze umownego potrącenia. W związku z powyższym, w Spółce A dokonane zostałoby podwyższenie kapitału zakładowego w ramach wkładu pieniężnego, do dokonania którego zobowiązany będzie Wnioskodawca, posiadający obecnie 50% udziałów w kapitale Spółki A. Rozliczenie takie polegałoby na tym, że w pierwszej kolejności dochodzi do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki A, a tym samym objęcia przez Wnioskodawcę nowych udziałów, które zgodnie z odpowiednią uchwałą Zgromadzenia Wspólników zobowiązującą wspólnika do wniesienia wkładu pieniężnego na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego Spółki, pokryje wkładem pieniężnym.

W rezultacie, po stronie Spółki A powstanie wierzytelność pieniężna o opłacenie tych udziałów, a po stronie Wnioskodawcy, jako udziałowca zobowiązanie do wniesienia wkładu gotówkowego na pokrycie podwyższonego kapitału. Wnioskodawca ma zamiar dokonać umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności opisanych powyżej, tj. wierzytelności Spółki A wobec Wnioskodawcy o wpłatę na kapitał z wierzytelnością Wnioskodawcy wobec Spółki A o spłatę pożyczki oraz naliczonych odsetek.

Nominalna wartość wydanych Wnioskodawcy udziałów w podwyższanym kapitale zakładowym będzie równa kwocie wierzytelności wobec Spółki A, tj. będzie równa wysokości udzielonej pożyczki oraz kwoty wyliczonych odsetek umownych od udzielonej pożyczki.

Fakt objęcia nowo utworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki A w zamian za wkład pieniężny zostałby udokumentowany wpisem do KRS. W rezultacie, w wyniku potrącenia dojdzie do spłaty wymienionych wierzytelności Wnioskodawcy wobec Spółki A z tytułu udzielonej pożyczki i wierzytelności Spółki A względem Wnioskodawcy o wpłatę wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy. Tym samym, po stronie Spółki A nastąpi wygaśnięcie całości długu oraz podwyższenia kapitału zakładowego, a po stronie Wnioskodawcy nastąpi wygaśnięcie wierzytelności względem Spółki A z tytułu udzielonej pożyczki poprzez objęcie nowych udziałów. Na podstawie umowy pomiędzy Wnioskodawcą, udziałowcem, a Spółką A nastąpiłoby wzajemne potrącenie istniejących wierzytelności pieniężnych, a wierzytelność Wnioskodawcy wobec Spółki A nie stanowiłaby przedmiotu aportu, lecz służyłaby realizacji wierzytelności Spółki wobec udziałowca z tytułu objęcia przez niego udziałów. Konwersja wierzytelności miałaby postać wkładu pieniężnego i wynikałaby z treści uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego. Byłaby tu wykorzystana cywilnoprawna konstrukcja potrącenia (kompensaty) w trybie art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku objęcia przez Wnioskodawcę (wierzyciela) nowych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład pieniężny, na podstawie umowy między Wnioskodawcą i Spółką A oraz na podstawie potrącenia istniejących wierzytelności pieniężnych (kompensaty) powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód do opodatkowania (art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)?

Innymi słowy, jakie są dla Wnioskodawcy skutki podatkowe objęcia udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki A w drodze umownej kompensaty wzajemnych wierzytelności?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja polegająca na konwersji wierzytelności z tytułu kapitału pożyczki na kapitał zakładowy Spółki A nie wywoła skutków w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Konwersja wierzytelności na udziały w drodze umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności stanowi wkład pieniężny. Podobne stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 listopada 2014 r., Znak: IBPBII/2/415-795/14/MM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji przepisów prawa podatkowego z 22 października 2010 r., Znak: ITPB1/415-979/10/AD, czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 8 maja 2014 r., Znak: IPTPB3/423-50/14-2/PM. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 8 maja 2014 r., Znak: IPTPB3/423-50/14-2/PM Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził: "(...) zatem, konwersja wierzytelności na udziały nie będzie skutkować powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli strony postanowią nie wnosić do spółki wierzytelności jako wkładu niepieniężnego, lecz wspólnik zobowiązuje się - w związku z uchwałą zgromadzenia wspólników - wnieść wkład pieniężny, po czym wspólnik i spółka dokonują umownego potrącenia wierzytelności spółki o wniesienie wkładu z wierzytelnością wspólnika wobec spółki. Wnioskodawca zauważa, że podwyższenie kapitału zakładowego w spółkach kapitałowych reguluje ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.). Zgodnie z art. 257 § 2 tej ustawy, podwyższenie kapitału zakładowego następuje przez podwyższenie wartości nominalnej udziałów istniejących lub ustanowienie nowych (art. 257 § 2 Kodeksu). Udziały w spółkach kapitałowych mogą być z kolei obejmowane w dwojaki sposób, tj. w zamian za wkład pieniężny albo za wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów. Według art. 14 § 1 cytowanej ustawy przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług.

W tym miejscu należy wskazać, że w sytuacji kiedy dochodzi do zamiany wierzytelności wspólnika wobec spółki na udziały, określa się jako konwersję wierzytelności na udziały. Wyróżnia się dwa sposoby dokonania konwersji wierzytelności na udziały (akcje):

* objęcie przez wierzyciela udziałów (akcji) w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład niepieniężny w postaci jego wierzytelności wobec spółki - powstaje wówczas roszczenie spółki wobec tego podmiotu o wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci jego wierzytelności. Wspólnik wnosi wierzytelność tytułem aportu, dokonując jej cesji na rzecz spółki, co jednocześnie prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania, którego przedmiot stanowiła ta wierzytelność (wierzytelność zostaje bowiem nabyta przez dłużnika);

* objęcie przez wierzyciela udziałów (akcji) w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład pieniężny - powstaje wówczas roszczenie spółki wobec tego podmiotu o wniesienie wkładu pieniężnego, tj. wniesienie środków pieniężnych. Na podstawie umowy między wspólnikiem i spółką możliwe jest wówczas wzajemne potrącenie istniejących wierzytelności pieniężnych. Wierzytelność wspólnika wobec spółki nie stanowi w takiej sytuacji przedmiotu aportu, a jedynie służy realizacji wierzytelności spółki wobec wspólnika z tytułu objęcia udziałów (akcji).

O tym, czy konwersja wierzytelności na udziały (akcje) ma postać wkładu pieniężnego, czy niepieniężnego, decyduje treść uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego. Pogląd taki wyrażany jest również w orzecznictwie sądowym. Jako przykład należy wskazać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 grudnia 2004 r., sygn. akt FSK 1408/04 (Lex nr 147669), w którym stwierdzono, że o tym, czy konwersja wierzytelności przysługującej wspólnikowi wobec spółki na udziały przybierze postać wkładu pieniężnego lub niepieniężnego, decyduje treść uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego. Analogiczny pogląd wyrażony został także w wyroku WSA w Warszawie z 10 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3497/12.

W przypadku tzw. konwersji wierzytelności na udziały może być wykorzystana cywilnoprawna konstrukcja potrącenia. Możliwość dokonania konwersji wierzytelności na udziały przybierającej postać potrącenia (kompensaty) - nie zaś wniesienia wkładu niepieniężnego, wynika z przepisów Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 14 § 4 ww. ustawy - Kodeks spółek handlowych, wspólnik i akcjonariusz nie może potrącać swoich wierzytelności wobec spółki kapitałowej z wierzytelnością spółki względem wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów albo akcji. Nie wyłącza to natomiast potrącenia umownego.

Literalna wykładnia przywołanego przepisu może prowadzić do wniosku, że gdy spółce (spółce zależnej) przysługuje wierzytelność wobec wspólnika (Wnioskodawcy) z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów (a więc wierzytelność pieniężna o dokonanie wpłat na udziały), to może być ona potrącona z wzajemną wierzytelnością wspólnika wobec spółki, pod warunkiem, że jest taka możliwość oraz potrącenie następuje w drodze umowy zawartej między spółką, a wspólnikiem. Powołany przepis wprowadza zatem zasadę, że zakazane jest dokonywanie jednostronnych potrąceń przez wspólników w trybie art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.). Zauważyć należy, że istotą umownego potrącenia jest ograniczenie obrotu środkami pieniężnymi, co następuje w drodze umorzenia wzajemnych wierzytelności przez zaliczenie, w wyniku czego podmioty mające wobec siebie nawzajem wierzytelności z tych samych lub różnych stosunków zobowiązaniowych nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, lecz na skutek potrącenia każdy z nich zostaje zwolniony ze swego zobowiązania albo całkowicie, albo też do wysokości należności niższej (art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego).

W opinii Wnioskodawcy, potrącenie jest formą wykonania zobowiązania, do którego w myśl art. 503 k.c. stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty. W sytuacji, gdy z uchwały zgromadzenia wspólników o podwyższeniu kapitału zakładowego wynikać będzie, że udziały będą objęte za wkład pieniężny, wówczas Spółce przysługiwać będzie wierzytelność wobec wspólnika (udziałowca) o dokonanie wpłat na poczet udziałów, a udziałowcowi przysługiwać będzie wobec Spółki wierzytelność pieniężna z tytułu pożyczki. Na podstawie umowy Spółka i wspólnik dokonają potrącenia wzajemnych wierzytelności, którego skutkiem będzie ich wygaśnięcie. Wnioskodawca uważa, że udziały w Spółce A będą objęte przez udziałowca w zamian za wkład pieniężny, a wpłaty nastąpią przez potrącenie (kompensatę).

Zatem, konwersja wierzytelności na udziały nie będzie skutkować u Wnioskodawcy powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli strony postanowią nie wnosić do spółki wierzytelności jako wkładu niepieniężnego, lecz wspólnik zobowiązuje się - w związku z uchwałą zgromadzenia wspólników - wnieść wkład pieniężny, po czym wspólnik i spółka dokonają umownego potrącenia wierzytelności spółki o wniesienie wkładu pieniężnego z wierzytelnością wspólnika wobec spółki.

Reasumując, w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego w wyniku planowanego potrącenia wzajemnych wierzytelności do wysokości wierzytelności Spółki wobec Wnioskodawcy, dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy do dokonania zapłaty gotówkowej na poczet pokrycia kapitału zakładowego Spółki.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania, bowiem nie dojdzie do aportu wierzytelności (kapitał zakładowy spółki zostanie pokryty w drodze wkładu pieniężnego). Objęcie przez Wnioskodawcę (wierzyciela) udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład pieniężny na podstawie umowy między wspólnikiem i Spółką oraz na podstawie potrącenia istniejących wierzytelności pieniężnych (kompensaty) nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Źródłem powstania przychodu opisanego w przedmiotowym przepisie, powstającego po stronie podmiotu wnoszącego aport (wkład niepieniężny), jest objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkłady niepieniężne, z wyłączeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przychodem nazwanym w tym przepisie jest nominalna, a więc deklarowana, ustalona w umowie lub w statucie, wartość udziałów (akcji), z uwzględnieniem przepisów art. 14 ust. 1-3 ww. ustawy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wierzycielem wobec Spółki A z tytułu udzielonych pożyczek, tzn. posiada wierzytelność o zwrot tych pożyczek. W przedmiotowych umowach strony przewidziały możliwość konwersji części wierzytelności, celem dokapitalizowania Spółki A. W związku z powyższym, planowane jest podwyższenie kapitału zakładowego Spółki A poprzez utworzenie nowych udziałów i objęcie przez Wnioskodawcę udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki A w zamian za wkład pieniężny. W momencie objęcia lub nabycia udziałów przez Wnioskodawcę powstanie po jego stronie zobowiązanie wobec Spółki A o wpłatę kapitału pieniężnego na pokrycie wartości udziałów, jednocześnie Wnioskodawca pozostaje wierzycielem Spółki A z tytułu udzielonych pożyczek. W związku z powyższym, na mocy zawartego porozumienia, Wnioskodawca ze Spółką A dokona wzajemnego potrącenia wierzytelności.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wskazany we wniosku sposób rozliczenia zobowiązania Wnioskodawcy do wniesienia wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy Spółki A, poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności pieniężnych, tj. wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy wobec Spółki A z wierzytelnością Spółki A wobec Wnioskodawcy z tytułu wniesienia wkładu, wpływa na prawnopodatkową klasyfikację wnoszonego przez Wnioskodawcę wkładu. Zaznaczyć przy tym należy, że organ podatkowy nie podważa możliwości zastosowania instytucji potrącenia w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym i nie ingeruje w swobodną wolę stron kształtujących wzajemne stosunki gospodarcze. Niemniej jednak przyjęte przez nie rozwiązanie, prowadzi w przedstawionym zdarzeniu przyszłym do określonych konsekwencji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być każde prawo, które nie jest prawem niezbywalnym, świadczeniem pracy bądź usług, ale także nie kwalifikuje się jako tzw. prowizja grynderska, czyli wynagrodzenie wspólnika za świadczenia związane z zakładaniem spółki. Powszechnie przyjmuje się, że wierzytelność przysługująca osobie obejmującej udziały (akcje) w spółce kapitałowej może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do tej spółki. Przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej może być wierzytelność, jaką posiada wspólnik wobec spółki, jak również wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec osoby trzeciej.

Sytuację, w której przedmiotem aportu jest wierzytelność posiadana przez wspólnika wobec spółki przyjmuje się określać jako konwersję wierzytelności na udziały/akcje (z perspektywy wspólnika-wierzyciela) albo też jako konwersję długu na kapitał (z perspektywy spółki-dłużnika).

Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

W kontekście powyższego nie można utożsamiać umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności (spółki i wspólnika) związanego z podwyższeniem kapitału zakładowego, z fizycznym uregulowaniem przez wspólnika istniejącej wierzytelności spółki wobec tego wspólnika, z tytułu roszczenia o wniesienie przez niego wkładu pieniężnego na podwyższony kapitał zakładowy. Dokując konwersji wierzytelności na kapitał zakładowy spółki drogą potrącenia umownego, nie można wywołać takich samych skutków podatkowych jakie powstać mogą jedynie w wyniku faktycznego przekazania środków pieniężnych na kapitał zakładowy. Potrącenie jest bowiem formą wygaszania istniejących wierzytelności prowadzącą do umorzenia wzajemnych należności i zobowiązań. Kompensata nie prowadzi zatem do realizacji świadczeń wzajemnych, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, przy czym wierzytelności umarzają się do wierzytelności niższej, a zobowiązania wzajemne wygasają. Przyjęta przy kompensacie forma wykonania świadczenia jest więc czym innym niż spełnienie świadczenia poprzez zapłatę.

W konsekwencji, nie można uznać, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dojdzie, jak wskazano wyżej, do wniesienia przez Wnioskodawcę na kapitał zakładowy Spółki A wkładu pieniężnego, skoro dochodzi do "wpłaty" wkładu poprzez potrącenie wierzytelności pieniężnych, a więc faktycznie do przekazania na kapitał zakładowy wierzytelności pieniężnej. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p., w wysokości wartości nominalnej nowych udziałów Spółki A objętych w sposób wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności pieniężnej z tytułu udzielonych pożyczek.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć przy tym należy, że prawidłowość stanowiska Organu w tym względzie potwierdzają liczne wyroki sądów administracyjnych, jak np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1799/12.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.