IBPB-1-2/4510-605/15/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 16 września 2015 r., który wpłynął do tut. Biura 25 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ust. 1 ustawy o CIT oraz zaliczania transakcji między podmiotami powiązanymi do limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ust. 1 ustawy o CIT oraz zaliczania transakcji między podmiotami powiązanymi do limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka", "Spółka dominująca") wraz z dwunastoma spółkami zależnymi z Grupy Kapitałowej utworzyły Podatkową Grupę Kapitałową (dalej: "Grupa", "PGK"), o której mowa w art. la ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"). Umowa o utworzeniu Podatkowej Grupy Kapitałowej została zawarta w dniu (...) 2014 r. i została zarejestrowana przez Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego (dalej: "Umowa"). Spółką wskazaną w Umowie do reprezentacji PGK jest Wnioskodawca. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2015 r.

Spółki wchodzące w skład PGK dokonują transakcji zarówno z podmiotami z Grupy Kapitałowej, jak i podmiotami spoza Grupy.

Przedmiotem wniosku są transakcje dokonywane przez spółki należące do PGK ze spółkami powiązanymi należącymi do Grupy Kapitałowej, ale nienależącymi do PGK. Transakcje te dokonywane są w oparciu o cenę regulowaną ustawowo, w szczególności taryfę regulowaną przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.; dalej: "Prawo energetyczne"), zatwierdzoną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: "Transakcje taryfowe"). Cennik określony taryfą stosowany jest przez spółki należące do Grupy Kapitałowej zarówno w przypadku transakcji z powiązanymi spółkami z Grupy, jak i transakcji z podmiotami niepowiązanymi.

Transakcje taryfowe będą zawierane również w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka oraz pozostałe spółki z PGK mają obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ustawy o CIT w odniesieniu do Transakcji taryfowych zawieranych z podmiotami powiązanymi z Grupy Kapitałowej, ale nienależącymi do PGK.

2. Czy wartość Transakcji taryfowych wlicza się do łącznej wartości transakcji zawieranych przez poszczególne spółki z podmiotami powiązanymi w celu ustalenia, czy doszło do przekroczenia limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT.

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka oraz pozostałe spółki z PGK nie mają obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ustawy o CIT w odniesieniu do Transakcji taryfowych zawieranych z podmiotami powiązanymi z Grupy Kapitałowej, ale nienależącymi do PGK.

Obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej dla transakcji z podmiotami powiązanymi wynika z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT i obejmuje transakcję lub transakcje przekraczające wartości wskazane w ust. 2 tego artykułu. Z kolei art. 11 przedmiotowej ustawy definiuje podmioty powiązane oraz daje uprawnienia organom podatkowym do ustalania rynkowego dochodu podatników w drodze oszacowania.

Należy wskazać, że artykuł 11 ustawy o CIT jest przepisem dotyczącym podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Występowanie tego rodzaju powiązań pomiędzy podmiotami jest samo w sobie irrelewantne podatkowo. Znaczenie natomiast ma wykorzystywanie tych powiązań do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. Dlatego też, celem regulacji prawnej wspomnianego art. 11 jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych (tekst jedn.: takich, jakie ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane), po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy.

Szacowanie dochodów przez organ podatkowy jest wyjątkiem od ogólnych zasad ustalania podstawy opodatkowania. Szczegółowy sposób i tryb korzystania z tej kompetencji określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1186; dalej: "Rozporządzenie").

Należy zauważyć, że § 1 ust. 4 Rozporządzenia stanowi, że jego przepisów nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Powyższe wskazuje na to, że w przypadku Transakcji taryfowych nie występuje możliwość szacowania przez organy podatkowe dochodu. W konsekwencji nie ma możliwości stosowania w tym zakresie stawki sankcyjnej, o której mowa w art. 19 ust. 4 ustawy o CIT. Transakcje taryfowe nie naruszają warunków rynkowych, a tym samym nie mogą prowadzić do uszczuplenia dochodu Skarbu Państwa. Sporządzanie dokumentacji dla tego rodzaju transakcji mija się zatem z celem, któremu służyć ma realizacja obowiązku wynikającego z art. 9a ustawy o CIT. Oznacza to, że zgodnie z wykładnią celowościową art. 9a i art. 11 ustawy o CIT, nie występuje obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej dla Transakcji taryfowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie także w dotychczas wydawanych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2014 r. Znak: ILPB4/423-81/14-3/MC wskazał, że: "(...) ceny usług świadczonych przez spółkę dominującą na rzecz Wnioskodawcy z tytułu dostawy ciepła regulowane są ustawą z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.). Wobec tego powołane wyżej rozporządzenie z dnia 10 września 2009 r. w przypadku niniejszych świadczeń nie znajdzie zastosowania. Zatem dochody Spółki w tej części nie podlegają szacowaniu na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie Spółka nie ma obowiązku tworzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ww. ustawy, w tym zakresie".

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 29 sierpnia 2014 r. Znak: IPTPB3/423-169/14-4/IR zgodził się z wnioskodawcą, że: "(...) w sytuacji, gdy organ podatkowy nie ma prawa ustalenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania (tekst jedn.: cena usług wynika z taryfy), Spółka nie jest zobowiązana do sporządzenia i posiadania dokumentacji o której mowa w art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p. Istnieje ścisły związek pomiędzy art. 9a i art. 11 u.p.d.o.p. Przepisy te należy interpretować i stosować łącznie. Skoro obowiązek sporządzenia i przedstawienia dokumentacji, o której mowa w art. 9a ust. 1 u.p.d.o.p., został wprowadzony w związku z uprawnieniem organów podatkowych do ustalenia dochodu w drodze oszacowania, to brak prawa oszacowania dochodu wyłącza obowiązek posiadania przez Spółkę dokumentacji podatkowej. Zakładając racjonalność ustawodawcy, przyjąć należy, według Wnioskodawcy, że nie nakłada się na podatnika zbędnego obowiązku. W przeciwnym wypadku dokumentacja podatkowa byłaby tylko bezpodstawnym obciążeniem podatnika".

Co więcej, potrzebę wyraźnego zaakcentowania takiej wykładni dostrzegł również ustawodawca, który w rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Druk sejmowy: 3697, którego pierwsze czytanie odbyło się w dniu 23 lipca 2015 r.) zakłada wprost wprowadzenie zwolnienia z obowiązku dokumentowania Transakcji taryfowych.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, wartości Transakcji taryfowych nie wlicza się do łącznej wartości transakcji zawieranych przez poszczególne spółki z podmiotami powiązanymi w celu ustalenia, czy doszło do przekroczenia limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT.

Obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy o CIT, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość określonych w tym przepisie kwot.

Zgodnie z przyjętą wykładnią tego przepisu, przy obliczaniu limitów, o których mowa w tym przepisie, powinno się uwzględniać wartość wszystkich usług (i osobno towarów) od/dla tego samego kontrahenta (podmiotu powiązanego), dla którego, co do zasady, zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT powstaje obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Skoro, jak wskazano powyżej, dla Transakcji taryfowych nie jest możliwe stosowanie przepisów o szacowaniu przez organy podatkowe dochodu, o czym wprost stanowi § 1 ust. 4 Rozporządzenia, to nie ma podstaw do tego, aby powstał obowiązek sporządzania dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, wliczanie wartości Transakcji taryfowych do limitu określonego w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT byłoby sprzeczne z celem ustawy, gdyż skutkowałoby nałożeniem na podatników niczym nieuzasadnionego, niepotrzebnego obowiązku administracyjnego.

Zważywszy na specyfikę Transakcji taryfowych, o której pisano powyżej, Spółka jest zdania, że ich wartości nie uwzględnia się w limicie, o którym mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT. Dla określenia wartości transakcji, dla których ma zastosowanie wspomniany limit, Spółka powinna brać pod uwagę tylko pozostałe transakcje z podmiotami powiązanymi. Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z wykładnią prezentowaną przez organy podatkowe, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 grudnia 2012 r. Znak: ILPB4/423-325/12-2/DS stwierdzono, że: "(...) rozporządzenie z dnia 10 września 2009 r. w przypadku świadczeń, które zostały wymienione w pkt 1-4, nie znajdzie zastosowania. Zatem, dochody Spółki w tej części nie podlegają szacowaniu na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Spółka postępuje prawidłowo nie uwzględniając w łącznej kwocie wymagalnych w roku podatkowym świadczeń, która rodziłaby obowiązek sporządzania dokumentacji dla cen transferowych, transakcji, których ceny są regulowane przez taryfę dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, taryfę dla ciepła i uchwały Rady Miasta i Gminy, biorąc wyłącznie pod uwagę transakcje, dla których stosuje się cennik Spółki".

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że dla Transakcji taryfowych nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o CIT. Brak obowiązku w tym zakresie dotyczy zarówno Transakcji taryfowych dokonywanych do tej pory, jak i przyszłych transakcji. Jednocześnie wartość Transakcji taryfowych nie powinna być uwzględniana w limicie, o którym mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

Powyższy obowiązek - na podstawie art. 9a ust. 2 ustawy o CIT - obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

Przepis art. 9a ust. 3 ustawy o CIT stanowi natomiast, że obowiązek sporządzenia dokumentacji, o którym mowa w ust. 1, obejmuje również transakcję, w związku z którą zapłata należności wynikająca z takiej transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy o CIT, jeżeli organy podatkowe lub organy kontroli skarbowej określą, na podstawie art. 11, dochód podatnika w wysokości wyższej (stratę w wysokości niższej) niż zadeklarowana przez podatnika w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w art. 9a, a podatnik nie przedstawi tym organom wymaganej przez te przepisy dokumentacji podatkowej - różnicę między dochodem zadeklarowanym przez podatnika a określonym przez te organy opodatkowuje się stawką 50%.

Z powyższych przepisów wyraźnie wynika, że aby mógł powstać wymóg sporządzania wspomnianej dokumentacji podatkowej konieczne jest jednoczesne ziszczenie się dwóch warunków. Po pierwsze musimy mieć do czynienia z transakcją oraz - po drugie - taka transakcja musi mieć miejsce między podmiotami powiązanymi.

Pojęcie "transakcja" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego ani cywilnego, zatem można uznać, że nie posiada ono definicji legalnej. W takim przypadku należy posłużyć się znaczeniem słownikowym, w myśl którego (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://sjp.pwn.pl) transakcja to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług lub umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług, też zawarcie takiej umowy.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli:

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Z kolei art. 11 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że dochody, o których mowa w ust. 1, określa się w drodze oszacowania, stosując następujące metody:

Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod wymienionych w ust. 2, stosuje się metody zysku transakcyjnego (art. 11 ust. 3 Ustawy o CIT).

Natomiast w myśl art. 11 ust. 4 ustawy o CIT, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5%. (art. 11 ust. 5a ustawy o CIT).

Należy wskazać, że art. 11 ustawy o CIT jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu.

Celem szczególnej regulacji prawnej art. 11 ustawy o CIT jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych, po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy.

O przerzucaniu dochodu można mówić wówczas, gdy wykaże się, że podatnik miał możliwość osiągnięcia dochodu, jakiego należałoby oczekiwać. Oznacza to, że zawarte w art. 11 ustawy o CIT unormowania chronią interesy fiskalne wierzyciela podatkowego przed erozją podstawy opodatkowania na skutek zawierania przez podmioty pozostające ze sobą w szczególnych związkach transakcji, których ceny odbiegają od wolnorynkowych, tj. odbiegają od cen, jakie ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane.

Przysługująca organowi podatkowemu, na podstawie art. 11 ustawy o CIT, kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania. Jednocześnie szczegółowy sposób i tryb oszacowania przez organy podatkowe dochodów, o których mowa w tej regulacji został podany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1186; dalej: "rozporządzenie").

Stosowanie uregulowań zawartych w przepisach rozporządzenia ma na celu określenie oraz opodatkowanie dochodów, które mogą być racjonalnie uznane za uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, również dochodów uzyskanych za granicą, jeżeli racjonalnie mogą być przypisane tym podmiotom (§ 1 ust. 3 rozporządzenia).

Na podstawie § 1 ust. 4 rozporządzenia, przepisów rozporządzenia nie stosuje się w przypadku transakcji, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z dwunastoma spółkami zależnymi z Grupy Kapitałowej utworzyły Podatkową Grupę Kapitałową. Spółki wchodzące w skład PGK dokonują transakcji zarówno z podmiotami z Grupy Kapitałowej, jak i podmiotami spoza Grupy. Przedmiotem wniosku są transakcje dokonywane przez spółki należące do PGK ze spółkami powiązanymi należącymi do Grupy Kapitałowej, ale nienależącymi do PGK. Transakcje te dokonywane są w oparciu o cenę regulowaną ustawowo, w szczególności taryfę regulowaną przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.; dalej: "Prawo energetyczne"), zatwierdzoną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: "Transakcje taryfowe"). Cennik określony taryfą stosowany jest przez spółki należące do Grupy Kapitałowej zarówno w przypadku transakcji z powiązanymi spółkami z Grupy, jak i transakcji z podmiotami niepowiązanymi.

Wobec tego powołane wyżej rozporządzenie w przypadku Transakcji taryfowych nie znajdzie zastosowania. Zatem dochody Wnioskodawcy oraz pozostałych spółek z PGK w tej części nie podlegają szacowaniu na podstawie art. 11 ustawy o CIT, a co za tym idzie Wnioskodawca oraz pozostałe spółki z PGK nie mają obowiązku tworzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o CIT, w tym zakresie.

Odnosząc się z kolei do zagadnienia przedstawionego w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 2, należy wskazać, że z powołanych wyżej przepisów i dotyczących ich wywodów wynika także, że w sytuacji, gdy podatnik dokonuje transakcji z podmiotem powiązanym, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji wynika z ustaw i wydanych na ich podstawie aktów normatywnych, wartość tych transakcji nie podlega uwzględnieniu przy określaniu limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT. Dochody, które nie mogą być ustalone w drodze oszacowania nie podlegają zaliczeniu do powyższych limitów.

Reasumując, Wnioskodawca oraz pozostałe spółki z PGK nie mają obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej na podstawie art. 9a ustawy o CIT w odniesieniu do Transakcji taryfowych zawieranych z podmiotami powiązanymi z Grupy Kapitałowej nienależącymi do PGK, a wartości Transakcji taryfowych nie wlicza się do łącznej wartości transakcji zawieranych przez poszczególne spółki z podmiotami powiązanymi w celu ustalenia, czy doszło do przekroczenia limitów, o których mowa w art. 9a ust. 2 ustawy o CIT. Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie stanu faktycznego wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.