IBPB-1-2/4510-571/15-1/AK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 września 2018 r. sygn. akt II FSK 2409/16 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 163/16, wniosku z 7 lipca 2015 r. (data wpływu do Organu 13 lipca 2015 r.), uzupełnionego 15 i 21 września 2015 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prowadząc działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie posiadanych zezwoleń Wnioskodawca może prowadzić jedną łączną ewidencję rachunkową dla dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie obu zezwoleń (pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 21 września 2015 r.) -jest prawidłowe.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 13 lipca 2015 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prowadząc działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie posiadanych zezwoleń Wnioskodawca może prowadzić jedną łączną ewidencję rachunkową dla dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie obu zezwoleń. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 września 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-254/15/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 i 21 września 2015 r.

W dniu 16 października 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB-1-2/4510-571/15/AK. Pismem z 3 listopada 2015 r. (data wpływu do Organu 9 listopada 2015 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 8 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-1-82/15/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie. Pismem z 11 stycznia 2016 r. (data wpływu do Organu 14 stycznia 2016 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 12 lutego 2016 r. Znak: IBPB-1-2/46-1/16/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 163/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidulaną. Od powyższego wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 18 września 2018 r. sygn. akt II FSK 2409/16 skargę kasacyjną oddalił. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 163/16 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 15 stycznia 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 21 września 2015 r.):

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego należącą do międzynarodowej Grupy. Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest spółka prawa niemieckiego F. GmbH z siedzibą w Niemczech, która w kapitale zakładowym Wnioskodawcy posiada 100% udziałów.

Wnioskodawca jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 traktatu (Dz. Urz.UE.L 2014 Nr 187, str. 1) i prowadzi na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej działalność gospodarczą na podstawie następujących zezwoleń:

1. Zezwolenie z 23 lutego 2006 r., zmienione decyzją z 14 października 2014 r. (dalej: "Zezwolenie nr 1");

2. Zezwolenie z 23 grudnia 2013 r., zmienione decyzją z 22 września 2014 r. (dalej: "Zezwolenie nr 2").

Obydwa ww. Zezwolenia obowiązują do czasu na jaki została ustanowiona specjalna strefa ekonomiczna (dalej również: "SSE") tj. zgodnie z aktualnym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (tj. z 28 lutego 2014 r., Dz. U. z 2014 r. poz. 704) do dnia 31 grudnia 2026 r.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji mat, folii i innych materiałów bitumicznych, służących jako materiały antyakustyczne (wytłumiające i wygłuszające) przeznaczone do zastosowania m.in. w branży automotive, AGD oraz przemyśle budowlanym.

Działalność ta jest objęta zarówno Zezwoleniem nr 1 jak i Zezwoleniem nr 2, przy czym:

* Zezwolenie nr 1 dotyczyło budowy zakładu i uruchomienia produkcji, a

* Zezwolenie nr 2 dotyczy rozbudowy i modernizacji istniejącego zakładu produkcyjnego.

Zakresy działalności określone w zezwoleniach są co do zasady identyczne w zakresie działalności operacyjnej prowadzonej na terenie SSE przez Spółkę. Jednak ze względu na wejście w życie z dniem 1 stycznia 2009 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) w sprawie polskiej klasyfikacji wyrobów i usług zakres działalności Spółki na potrzeby Zezwolenia nr 2 określony został na podstawie zmienionych kodów PKWiU 2008, w odróżnieniu do Zezwolenia nr 1, w przypadku, którego zakres działalności określono na podstawie kodów PKD.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prowadząc działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie posiadanych zezwoleń Wnioskodawca może prowadzić jedną łączną ewidencję rachunkową dla dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie obu zezwoleń? (pytanie przedstawione we wniosku jako 2)

W ocenie Wnioskodawcy, w treści przepisów regulujących zasady korzystania ze zwolnienia podatkowego w Specjalnych Strefach Ekonomicznych brak jest przepisów, które nakładałyby obowiązek prowadzenia odrębnej księgowości podatkowej dla każdego z projektów, na które zostały wydane zezwolenia strefowe. W szczególności brak jest takich zapisów w ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm., dalej: "ustawa o SSE"), w rozporządzeniu a także w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka stoi na stanowisku, że będzie mogła prowadzić jedną wspólną ewidencję dla działalności zwolnionej prowadzonej na podstawie obu posiadanych przez Spółkę zezwoleń oraz odrębną ewidencję dla działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne (...) prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, (...) na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych (...).

Artykuł 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "p.d.o.p.") stanowi, że wolne od podatku są (...) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Artykuł 17 ust. 4 p.d.o.p. stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Artykuł 9 ust. 1 p.d.o.p. stanowi natomiast, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Wykładnia wskazanych powyżej przepisów wskazuje jednoznacznie na obowiązek wyodrębnienia uzyskanego przez Spółkę dochodu tylko w odniesieniu do działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz poza strefą. W szczególności powyższe oznacza, że w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, cała działalność na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie (względem tej prowadzonej poza obszarem strefy), a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Ustawodawca nie nałożył natomiast na podatników obowiązku wyodrębnienia wyniku podatkowego osiągniętego w ramach poszczególnych projektów inwestycyjnych będących podstawą wydania odpowiadających im zezwoleń strefowych. Przepisy wskazują jedynie na obowiązek odrębnego ustalania dochodów zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych. Ustawodawca przewidział konieczność "wyodrębnienia organizacyjnego" działalności prowadzonej na terenie strefy, nie przewidując jednocześnie obowiązku w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działalności w ramach poszczególnych zezwoleń na terenie danej strefy.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w przypadku prowadzenia działalności w całości na terenie SSE, będzie ona zobowiązana do prowadzenia jednej (wspólnej) ewidencji spełniającej wymogi art. 9 ust. 1 p.d.o.p., czyli w sposób zapewniający m.in. określenie kwoty dochodu zwolnionego z podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlegającego opodatkowaniu, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych. Ww. przepisach regulujących zasady kalkulacji wyniku podatkowego przedsiębiorcy strefowego brak jest wymogu dodatkowego podziału dochodów z działalności prowadzonej na terenie strefy dla projektów strefowych związanych z dwoma odrębnymi zezwoleniami.

Wnioskodawca zwraca również uwagę, że w deklaracji podatkowej CIT-8 wskazuje się jedynie łączne kwoty dochodu, bądź straty zwolnionej z opodatkowania (tym samym nie istnieje możliwość deklarowania dochodów, bądź strat uzyskanych na każdym z zezwoleń odrębnie).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, dla celów korzystania z dwóch zezwoleń strefowych, tj. Zezwolenia nr 1 oraz Zezwolenia nr 2, spółka nie będzie obowiązana do prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej i ustalania odrębnego wyniku podatkowego dla każdego z nich.

Dodatkowo, Spółka pragnie wskazać, że stanowisko przedstawione przez Spółkę spójne jest z praktyką organów podatkowych. Prawidłowość analogicznego do zaprezentowanego przez Spółkę stanowiska potwierdzono m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 lutego 2015 r., nr IBPBI/2/423-1405/14/IZ,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 stycznia 2015 r., nr IBPBI/1/423-55/14/KB,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 grudnia 2013 r., nr ITPB3/423-475A/13/DK.

Reasumując, Spółka uważa, że biorąc pod uwagę zaprezentowane zdarzenie przyszłe, jest ona zobowiązana do prowadzenia jednej wspólnej ewidencji, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń strefowych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.