IBPB-1-2/4510-448/16-1/AK - Podatnik podatku od niektórych instytucji finansowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 maja 2016 r.), uzupełnionym 27 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i tym samym jest zobowiązany do zapłaty tego podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 maja 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i tym samym jest zobowiązany do zapłaty tego podatku. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 i 11 lipca 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-448/16/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 27 lipca 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą która zajmuje się obrotem wierzytelnościami zgodnie z polską klasyfikacją działalności 64.99.Z - pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej nie sklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych, posiada również wpisane w przedmiocie pozostałej działalności 64.92.Z. - pozostałe formy udzielania kredytów, ale tej działalności nie wykonuje. W 2015 r. Wnioskodawca udzielił dwóch pożyczek spółce siostrze X S.A. Obecnie Wnioskodawca nie udziela pożyczek osobom fizycznym i nie ma zamiaru udzielać takich pożyczek. Ponadto Wnioskodawca jest w grupie kapitałowej ze spółką X S.A., która jest instytucją pożyczkową o nr PKD 64.92.Z i obecnie prowadzi działalność w tym zakresie. Wnioskodawca i X S.A. nie stanowią grupy kapitałowej w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.). Obecnie Wnioskodawca zajmuje się tylko obrotem wierzytelnościami. Wnioskodawca nie ma sumy aktywów ponad kwotę 200 mln. zł, ale rozpatrując ją wraz ze spółką siostrą X S.A., której główną działalnością jest udzielanie pożyczek osobom fizycznym, ten próg zostaje przekroczony i ta spółka siostra płaci podatek bankowy.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do tut. Organu 27 lipca 2016 r. wynika, że w chwili obecnej Wnioskodawca nie jest strona żadnej ważnej umowy o kredyt konsumencki w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 126, poz. 715 z późn. zm.). Posiada natomiast wierzytelności z rozwiązanych już wcześniej umów o taki kredyt zawartych przed 18 grudnia 2014 r. Od tej daty Wnioskodawca, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania kredytów konsumenckich nie udzielając żadnych kredytów konsumenckich, w tym pożyczek konsumentom. Z uwagi na fakt, że nie wszystkie umowy o kredyt konsumencki zawarte przez Wnioskodawcę w 2014 r. i w latach poprzedzających zostały wykonane (spłacone) przez konsumentów - umowy te zostały przez Wnioskodawcę rozwiązane przez wypowiedzenie. Obecnie Wnioskodawca pozostaje jedynie wierzycielem egzekwującym od konsumentów należności z tych umów. Podsumowując Wnioskodawca stwierdził, że w związku z tym, iż nie jest stroną żadnej umowy o kredyt konsumencki w rozumieniu art. 3 ustawy o kredycie konsumenckim, bezprzedmiotowym jest wskazywanie, czy w stosunku do takiej umowy mają zastosowania wyłączenia wskazane w art. 4 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i tym samym jest zobowiązany do zapłaty tego podatku?

Wnioskodawca uważa, że nie jest podatnikiem ww. podatku tak długo jak nie będzie udzielać pożyczek osobom fizycznym.

Zgodnie z ustawą z 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych podatnikami podatku zgodnie z art. 4 są:

Jedynym wymienionym w tym spisie podmiotem którym ewentualnie Wnioskodawca mógłby być jest instytucją pożyczkową. Jednocześnie w myśl wspomnianego art. 5 pkt 2a ustawy z 12 maja 2011 o kredycie konsumenckim, instytucja pożyczkowa to kredytodawca inny niż:

Oznacza to, że aby być instytucją pożyczkową Wnioskodawca musiałby w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udzielać lub dawać przyrzeczenie udzielenia konsumentowi (czyli osobie fizycznej poza zakresem jej ewentualnej działalności) kredytu.

Jak wspomniano wyżej takiej działalności Wnioskodawca nie wykonuje (mimo że wśród wielu typów działalności wpisane do KRS ma też taki wpis jak wspomniano wyżej). Powstaje więc druga wątpliwość czy z racji powiązania kapitałowego z firmą siostrzaną X S.A. nie wpłynie to na fakt, że z racji tego powiązania Wnioskodawca stanie się podatnikiem tego podatku. Zgodnie z art. 5 ust. 3 w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 9 (czyli w przypadku instytucji pożyczkowych powiązanych ze sobą pośrednio lub bezpośrednio) podstawą opodatkowania jest nadwyżka - sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 200 mln. zł. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub - współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Z powyższego wynika więc jasno, że w celu zastosowania opodatkowania podatkiem bankowym podmiotów powiązanych, każdy z nich musi być podatnikiem w rozumieniu w rozumieniu art. 4. Skoro zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on podatnikiem to wspomniany art. 5 ust. 3 nie reguluje sytuacji powiązań pomiędzy podatnikami i nie podatnikami, a co za tym idzie nie ma do Wnioskodawcy zastosowania. Potwierdza to wniosek Wnioskodawcy, że nie jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych gdyż nie wykonuje wymienionych w ustawie czynności, a fakt powiązania z innym podatnikiem tego podatku nie jest wystarczający do uznania go za podatnika.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 68), podatnikami podatku są m.in. instytucje pożyczkowe w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2014 r. poz. 1497 z późn. zm.).

Natomiast w myśl art. 5 pkt 2a ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2014 r. poz. 1497 z późn. zm.), instytucja pożyczkowa to kredytodawca inny niż:

Ponadto art. 5 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że kredytodawcą jest przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, który w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.

Instytucjami pożyczkowymi w ww. rozumieniu są przedsiębiorcy, którzy w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej lub zawodowej udzielają (dają przyrzeczenia udzielenia) kredytu zgodnie z treścią art. 3 ustawy o kredycie konsumenckim z wyłączeniami i ograniczeniami wynikającymi z art. 4 ust. 1 i 2 tej ustawy.

Sam fakt wypowiedzenia umów kredytu konsumenckiego w rozumieniu ww. ustawy nie oznacza, że przedsiębiorca utracił status instytucji pożyczkowej w myśl art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim. Należy wskazać, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca dokonuje czynności zmierzających do zaspokojenia wierzytelności wynikających z wypowiedzianych umów, tj. egzekwuje od konsumentów należności z tych umów. Czynności te mają związek z udzieleniem kredytu konsumenckiego, który stanowi ich podstawę. Mimo wypowiedzenia umów między kredytodawcą a konsumentem nadal istnieje bowiem stosunek prawny zobowiązaniowy, którego źródłem jest umowa o kredyt konsumencki.

W świetle powyższego należy uznać, że kredytodawca, który zaprzestał udzielania kredytów konsumenckich i wypowiedział umowy kredytu konsumenckiego, ale dochodzone są przez niego nadal wierzytelności z tych umów, pozostaje instytucją pożyczkową w rozumieniu art. 5 pkt 2a ustawy o kredycie konsumenckim. Zatem Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych, o którym mowa w art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, w związku z dochodzeniem przez niego wierzytelności z tytułu umów o kredyt konsumencki.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 9, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 200 mln zł. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że przy obliczeniu podstawy opodatkowania Wnioskodawca jako podatnik podatku od niektórych instytucji finansowych winien uwzględnić nadwyżkę sumy wartości aktywów wynikającą z zestawienia obrotów i sald łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą. W świetle przedstawionego stanu faktycznego w celu ustalenia podstawy opodatkowania należy zatem zsumować wartości aktywów Wnioskodawcy i jego spółki siostry. Opodatkowaniu podlegać będzie nadwyżka tej sumy ponad kwotę 200 mln zł.

Reasumując, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od niektórych instytucji finansowych i jest zobowiązany do zapłaty tego podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.