IBPB-1-2/4510-392/16/BKD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 w zw. z art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych, przedstawione we wniosku wspólnym z 23 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 7 i 9 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy:

* umowa cash-poolingu stanowi umowę pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p. (pytanie oznaczone nr 1) - jest nieprawidłowe,

* odsetki wypłacane w ramach cash-polingu będą podlegały ograniczeniom zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p. (pytanie oznaczone nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy:

* umowa cash-poolingu stanowi umowę pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p.,

* odsetki wypłacane w ramach cash-polingu będą podlegały ograniczeniom zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 1 czerwca 2016 r. Znak IBPB-1-2/4510-392/16/BKD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 7 i 9 czerwca 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca A sp. z o.o. (dalej: "Spółka"), zamierza przystąpić do mechanizmu pozwalającego na zarządzanie płynnością finansową (dalej: "cash-pooling") oferowanego przez Bank. W mechanizmie cash-poolingu mają uczestniczyć następujące podmioty należące do grupy kapitałowej:

* Spółka, B sp. z o.o., C sp. z o.o., D sp. z o.o. (dalej: "uczestnicy cash-poolingu z siedzibą w Polsce");

* GmbH z siedzibą w Niemczech, który będzie pełnił funkcję pool-leadera.

Uczestnicy cash-poolingu z siedzibą w Polsce są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. GmbH podlega w Niemczech opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, posiada (na chwilę złożenia niniejszego wniosku krócej niż 2 lata) bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów w kapitałach uczestników cash-poolingu z siedzibą w Polsce (posiadanie to wynika z tytułu własności). Projekt umowy cash-poolingu z Bankiem przewiduje, że usługą zarządzania środkami pieniężnymi objęte będą rachunki uczestników a ponadto prowadzony będzie rachunek główny oraz rozliczeniowy. Umowa umożliwi posiadaczom rachunków realizowanie zleceń w ciągu dnia do wysokości zastrzeżonych Indywidualnych limitów płynności. Zadłużenie to realizowane jest w drodze wykonania przez Bank zleceń płatniczych posiadacza rachunku, powodujących powstanie na jego rachunku salda ujemnego. Spłata wykorzystanego Indywidualnego limitu płynności, zadłużenia wobec Banku, może zostać dokonana przez dowolnego posiadacza rachunku, także więc tego który nie jest posiadaczem rachunku który wykorzystał ten limit. Wszystkie natomiast środki zgromadzone na rachunkach w grupie rachunków mogą być traktowane przez Bank jako zabezpieczenie spłaty danego Indywidualnego limitu płynności. Postanowienia umowy z Bankiem wchodzą w życie pod warunkiem udzielenia przez wszystkich posiadaczy rachunków poręczeń spłaty wszelkich powstałych zobowiązań pozostałych posiadaczy rachunków. Na koniec każdego dnia roboczego Bank dokona operacji matematycznego sumowania sald na rachunkach posiadaczy rachunków i w przypadku gdy łączne saldo okaże się dodatnie, działając na podstawie udzielonego mu przez uczestników pełnomocnictwa, przekazuje kwotę środków pieniężnych odpowiadającą wysokości salda, z rachunku rozliczeniowego na rachunek główny. W sytuacji natomiast, gdy saldo na rachunkach okaże się ujemne Bank przekaże z rachunku głównego na rachunek rozliczeniowy kwotę równowartości salda ujemnego. Jak wskazano powyżej nie ograniczono kręgu podmiotów mogących dokonywać spłat w przypadku wykorzystania przez innego posiadacza rachunku Indywidualnego limitu płynności. W przypadku więc, gdy którykolwiek z posiadaczy rachunków spłaci dług innego posiadacza, Bank jest upoważniony i równocześnie zobowiązany do obliczania odsetek cywilnoprawnych od wierzytelności nabytych przez odpowiedniego posiadacza w wyniku subrogacji ustawowej. Odmiennie jednakże do usługi oferowanej przez poprzedni bank, opisywany mechanizm nie pozwala ustalić, jaki podmiot jest ostatecznym odbiorcą odsetek. Po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego Bank dokonuje przelewów pomiędzy poszczególnymi rachunkami obciążając lub uznając te rachunki łącznymi kwotami odsetek należnych od danego posiadacza rachunku lub danemu posiadaczowi rachunku. System ten nie pozwala więc, w przeciwieństwie do mechanizmu poprzedniego banku, na ustalenie podziału odsetek pomiędzy uczestników (brak bowiem możliwość przypisania wypłacanych odsetek do poszczególnych uczestników).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego umowa cash-poolingu stanowi umowę pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p..,

2. Czy odsetki wypłacane w ramach cash-polingu będą podlegały ograniczeniom zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p.

Ad pyt. 1

Zdaniem Zainteresowanych, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego umowa cash-poolingu nie stanowi umowy pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p. Przepisy o cienkiej kapitalizacji ograniczają możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielanych pomiędzy pomiotami powiązanymi w określony przepisami sposób, jeżeli zadłużenie pożyczkodawcy wobec określonej grupy podmiotów powiązanych przekracza wysokość kapitału własnego. Należy podkreślić, że na potrzeby przepisów o cienkiej kapitalizacji umowa pożyczki jest definiowana w sposób szczególny. Zgodnie z art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p., przez pożyczkę rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę; pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu. W opinii Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że umowa cash-poolingu nie może być kwalifikowana jako kredyt, emisja papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy, ani jako lokata. Wobec tego do rozstrzygnięcia pozostaje, czy umowy cash-poolingu w kształcie przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego stanowi przykład umów, "w których dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy". Zauważyć należy, że użyty w powołanym przepisie zwrot "każda umowa, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy" nawiązuje wyraźnie do definicji pożyczki z Kodeksu cywilnego. Jak stanowi bowiem art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Dokonując kwalifikacji cash-poolingu na gruncie art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p. należy mieć na uwadze, że podstawowym celem tej instytucji jest możliwość zarządzania płynnością finansową poprzez skoncentrowanie środków finansowych na wspólnym rachunku i w konsekwencji możliwość zarządzania zgromadzonymi nadwyżkami finansowymi. Brak natomiast wystąpienia elementu konstytutywnego dla umowy pożyczki, którym jest przeniesienie własności określonej sumy pieniędzy na konkretny podmiot. Uczestnicy zobowiązują się do konsolidowania swoich środków finansowych ze środkami innych podmiotów uczestniczących w systemie, a nie do pożyczania kwoty pieniędzy konkretnemu uczestnikowi. Nie można natomiast uznać, że dokonywanie w konkretnych przypadkach zapłaty odsetek na rzecz pool-leadera świadczy o konkretnym charakterze tej czynności, gdyż pełni on wyłącznie funkcję pośredniczą, nie jest ostatecznym odbiorcą, a jedynie pełni role rozliczeniowe. Ponadto brak w opisanych konstrukcjach cash-poolingu swobody w dysponowaniu środkami pieniężnymi, jakie zgromadzono. W przypadku natomiast zawarcia typowej umowy pożyczki koniecznym elementem jest wystąpienie obok skonkretyzowanego podmiotu, również określenie jej przedmiotu. Powyższe przesądza więc, że zupełnie odmienny cel przypisany został umowie cash poolingu oraz typowej umowie pożyczki. Zgodne ze stanowiskiem przedstawionym przez Wnioskodawcę zaprezentowane zostało w wyroku WSA z 28 sierpnia 2014 r. (I SA/Po 315/14), w którym uznano, że pomimo posiadania w umowie cash poolingu elementu kredytowania jednych podmiotów przez inne, nie dochodzi do zawierania między jej uczestnikami umowy pożyczki, w rozumieniu z art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p. Skład orzekający wskazał na brak zobowiązania do przeniesienia przez jej uczestników określonej sumy pieniędzy na inny wskazany podmiot oraz na brak wiedzy o tym, kiedy ów środki zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości oraz przez który konkretny podmiot. Dodatkowo brak możliwości swobodnego dysponowania środkami przez uczestników struktury, jako elementu konstytutywnego umowy pożyczki, przesądza o niemożliwości zakwalifikowania jej właśnie jako pożyczki, a w konsekwencji poddawania restrykcjom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 u.p.d.o.p.

Powyższe potwierdzone zostało również w wyrokach:

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 lipca 2014 r., III SA/Wa 241/14;

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 11 lutego 2014 r., I SA/Wr 1945/13.

Należy także zauważyć, że opisana konstrukcja cash-poolingu opiera się na instytucji poręczenia oraz wstąpienia w miejsce zaspokojonego wierzyciela na podstawie art. 518 Kodeksu cywilnego (subrogacja), a więc instytucjach, które nie występują w modelowej konstrukcji pożyczki. Właściwe jest więc przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym opisany model cash-poolingu nie wykazuje cech właściwych umowie pożyczki.

Ad pyt. 2

Zdaniem Zainteresowanych, wypłacane w ramach cash-poolingu odsetki nie będą podlegały ograniczeniom w zakresie cienkiej kapitalizacji, o których mowa w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 u.p.d.o.p. ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają tylko odsetki od pożyczek w rozumieniu art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p. Skoro - zdaniem Wnioskodawcy - opisany model cash-poolingu nie stanowi umowy pożyczki, to wypłacane na jego podstawie odsetki nie będą objęte ograniczeniami wynikającymi z przepisów o cienkiej kapitalizacji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Umowa "cash poolingu" jest formą efektywnego zarządzania środkami finansowymi, stosowaną przez podmioty należące do jednej grupy kapitałowej lub podmioty powiązane ekonomicznie w jakikolwiek inny sposób. Sprowadza się ona do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów na wspólnym rachunku grupy (rachunek główny) i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Pozwala to na kompensowanie przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez jedne z podmiotów z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy przez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy. W ramach porozumienia cash poolingu uczestnicy wskazują podmiot organizujący cash pooling i zarządzający systemem, tzw. Pool Leadera (agenta), którym może być wyspecjalizowany bank, jak również jednostka z grupy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm. dalej także: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 61 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Zatem, ograniczeniom przewidzianym w powyższej regulacji podlegają odsetki od pożyczek udzielanych spółce (pożyczkobiorcy) przez określoną grupę podmiotów (pożyczkodawców), tj.:

W przypadku przekroczenia przez spółkę (pożyczkobiorcę) wartości zadłużenia odpowiadającej wartości jej kapitału własnego, odsetki od pożyczek zaciągniętych od podmiotów wskazanych powyżej nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów w proporcji, w jakiej kwota pożyczki przekracza tą wartość. Przy czym, zgodnie z art. 16 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, posiadanych udziałów (akcji) w spółce określa się na podstawie liczby praw głosu, jakie w związku z posiadanymi udziałami (akcjami) przysługują danemu podmiotowi; przepis art. 11 ust. 5b stosuje się odpowiednio. W przypadku wspólnika spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, niebędącego akcjonariuszem uważa się, że ten wskaźnik procentowy pozostaje spełniony bez względu na wielkość jego udziału w tej spółce.

Przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 15c, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę; pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu (art. 16 ust. 7b ustawy).

Polskie przepisy prawa cywilnego nie zawierają regulacji odnoszących się do umowy cash poolingu, stąd też umowę taką zaliczyć należy do umów nienazwanych na gruncie polskich przepisów prawa cywilnego. Tym niemniej cechą takiej umowy jest to, że jeden z podmiotów (uczestnik umowy) przekazuje własne środki finansowe innemu podmiotowi (innemu uczestnikowi umowy), celem pokrycia przez ten inny podmiot zobowiązań pieniężnych. Otrzymane przez podmiot środki finansowe podlegają zwrotowi wraz z wynagrodzeniem za korzystanie z tych środków, określonym w formie odsetek. Nawet zatem w przypadku, gdy umowa cash poolingu polega na przejęciu długu czy subrogacji (jak ma to miejsce na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego), faktycznym jej celem jest udostępnianie środków pieniężnych pomiędzy podmiotami z grupy oraz osiąganie przez te podmioty korzyści w postaci odsetek. Istotą zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki jest przejście prawa własności przedmiotu pożyczki na pożyczkobiorcę oraz zobowiązanie pożyczkobiorcy do zwrotu, czyli do przeniesienia własności takiego samego przedmiotu na pożyczkodawcę.

Opisana we wniosku umowa cash poolingu wypełnia przesłanki zaliczenia jej do umowy pożyczki zdefiniowanej w art. 16 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przedmiotowej sprawie mamy bowiem do czynienia z przekazywaniem środków pieniężnych pomiędzy podmiotami, przy jednoczesnej - wynikającej z logiki systemu zarządzania płynnością finansową - konieczności zwrotu danych środków oraz uzyskiwaniu w związku z tym określonego wynagrodzenia w postaci odsetek. Z ekonomicznego punktu widzenia finansowanie to ma cechy pożyczki, gdyż w wyniku sfinansowania ujemnego salda wykazanego przez danego uczestnika umowy nadwyżką środków zgromadzonych przez innych uczestników, uczestnik ten nie jest zobowiązany do zapłaty odsetek na rzecz banku z tytułu debetu w jego rachunku, który by wystąpił w sytuacji, gdyby niedoboru tego nie pokrył inny uczestnik umowy. W miejsce zatem dłużnego kredytowania debetu, jaki występuje na rachunku prowadzonym na rzecz danego uczestnika, w następstwie umowy cash poolingu kredytowanie takie, co do zasady, nie jest realizowane ze środków banku, lecz innego bądź innych uczestników umowy, w zamian za wynagrodzenie wypłacane w postaci odsetek tym uczestnikom, którzy wykazywali saldo dodatnie, i którzy tym samym finansowali także saldo ujemne innych uczestników. Uzyskiwane zatem przez uczestników umowy wynagrodzenie w postaci odsetek jest uzyskane z tytułu czasowego finansowania debetu innych uczestników umowy. Tym samym nie powinno budzić wątpliwości, że w przypadku środków finansowych, które posłużą pokryciu niedoborów finansowych innych uczestników umowy, można mówić o ich udzieleniu innym uczestnikom umowy w formie pożyczki w rozumieniu wyżej powołanego art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p. Stanowisko takie zostało także w pełni potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 30 września 2015 r., sygn. akt II FSK 2033/14 oraz II FSK 3137/14.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nieuznania umowy cash poolingu za umowę pożyczki należy uznać za nieprawidłowe.

Wskazać należy, że od 1 stycznia 2015 r. oprócz zmian w zakresie brzmienia przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60, 61 oraz ust. 7b u.p.d.o.p., wprowadzono do ustawy nowe przepisy, które mogą mieć wpływ na zakres stosowania przepisów dotyczących tzw. "cienkiej kapitalizacji". W szczególności zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 7g u.p.d.o.p., wartość zadłużenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, pomniejsza się o wartość pożyczek udzielonych podmiotom powiązanym, wskazanym w tych przepisach. Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 7h u.p.d.o.p., wartość kapitału własnego, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, określa się na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek, o których mowa w tych przepisach, bez uwzględnienia kapitałów z aktualizacji wyceny oraz części kapitału własnego pochodzącego z otrzymanych pożyczek podporządkowanych. Wartość tę pomniejsza się o wartość kapitału zakładowego spółki lub funduszu udziałowego w spółdzielni, jaka nie została na ten kapitał lub fundusz faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek, przysługującymi wspólnikom wobec tej spółki lub członkom wobec tej spółdzielni, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 15c u.p.d.o.p. - spółki i spółdzielnie, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b od podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, mogą nie stosować wynikających z tych przepisów ograniczeń w zaliczaniu odsetek od takiej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zdecydują o stosowaniu zasad określonych w niniejszym artykule. O wyborze stosowania tych zasad spółki i spółdzielnie są obowiązane zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego. Tym samym, w ramach ww. regulacji ustawodawca wprowadził dodatkową, nową metodę rozliczania w kosztach podatkowych odsetek od pożyczek. Spółka ma więc do wyboru jedną z dwóch alternatywnych metod rozliczania odsetek w kosztach, tzn. może pozostać przy regulacjach o tzw. "cienkiej kapitalizacji" albo zastosować przepisy art. 15c ust. 2-12 u.p.d.o.p.

Podatnik, który wybierze metodę opisaną w art. 15c u.p.d.o.p., będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych danego roku podatkowego odsetki od pożyczek w wysokości nieprzekraczającej wartości iloczynu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1,25 punktów procentowych i wartości podatkowej aktywów w rozumieniu przepisów o rachunkowości, według stanu na ostatni dzień danego roku podatkowego, w tym ujętych zgodnie z wartością nominalną kwot udzielanych pożyczek, z wyjątkiem wartości niematerialnych i prawnych.

Reasumując, stanowisko Zainteresowanych w zakresie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p., tzw. niedostatecznej kapitalizacji w związku z transakcjami dokonywanymi na podstawie umowy cash poolingu również należy uznać za nieprawidłowe, gdyż w kontekście przedstawionej struktury systemu zarządzania płynnością finansową nie można wykluczyć stosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 u.p.d.o.p. w odniesieniu do opisanych we wniosku odsetek, o ile w momencie zapłaty odsetek wartość zadłużenia Zainteresowanego obliczonego z uwzględnieniem art. 16 ust. 7g u.p.d.o.p., będzie przekraczała określony pułap, a podmioty na rzecz których odsetki będą wypłacane są podmiotami kwalifikowanymi w rozumieniu tych przepisów. W przypadku jednak, gdy zadłużenie nie będzie przekraczało wartości kapitału własnego, lub też Zainteresowany będzie stosował zasady określone w art. 15c ustawy, wówczas przepisy dotyczące cienkiej kapitalizacji nie znajdą zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

We wniosku Wnioskodawca powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych, które wspierają jego stanowisko. Odnosząc się do powyższego tut. Organ stwierdza, że ze względów przedstawionych w niniejszej interpretacji nie podziela argumentacji w nich zaprezentowanej. Dodatkowo Organ wskazuje - o czym wspomniano już wcześniej - że stanowisko przez niego zaprezentowane jest zgodne z najnowszą linią orzecznictwa prezentowaną przez Naczelny Sąd Administracyjny.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 i 4 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.