IBPB-1-2/4510-379/16/AnK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. BKIP 1 marca 2016 r., uzupełnionym 22 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesione koszty na usługi kancelarii prawnej za prowadzenie sprawy i występowania w imieniu Wnioskodawcy przed sądami pierwszej i drugiej instancji oraz opłaty sądowe wniesione przez Spółkę w latach 2013-2015 do sądów pierwszej i drugiej instancji, stanowią koszty bezpośrednie (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy poniesione koszty na usługi kancelarii prawnej za prowadzenie sprawy i występowania w imieniu Wnioskodawcy przed sądami pierwszej i drugiej instancji oraz opłaty sądowe wniesione przez Spółkę w latach 2013-2015 do sądów pierwszej i drugiej instancji, stanowią koszty bezpośrednie. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z dnia 14 kwietnia 2016 r., wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 22 kwietnia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej także: "Wnioskodawca") prowadzi działalność w zakresie projektowania sieci telekomunikacyjnych. Usługi projektowe świadczy bezpośrednio dla inwestorów lub na zasadzie podwykonawstwa. W roku 2012 Spółka na zamówienie podwykonawcy wykonała usługę, projektową ale nie otrzymała za nią wynagrodzenia. Wnioskodawca nie przeniósł praw autorskich do dokumentacji projektowej ani na podwykonawcę ani na zleceniodawcę. Zleceniodawca zrealizował budowę sieci z wykorzystaniem projektu Spółki i otrzymał wynagrodzenie od inwestora. W roku 2013 Wnioskodawca wniósł pozew do sądu o przyznanie odszkodowania od zleceniodawcy za naruszenie praw autorskich poprzez wykorzystanie projektu. Sąd pierwszej instancji oddalił pozew, więc Wnioskodawca skierował sprawę do sądu drugiej instancji. Sąd drugiej instancji stwierdził naruszenie praw autorskich i w styczniu 2016 r. wydał wyrok, który przyznaje Spółce odszkodowanie oraz częściowy zwrot poniesionych kosztów sądowych. Wyrok został skierowany do egzekucji komorniczej i komornik realizuje spłatę zasądzonych kwot na konto Spółki. Wnioskodawca, przy prowadzeniu postępowania przed sądami korzystała z usług kancelarii prawnej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy poniesione koszty na usługi kancelarii prawnej za prowadzenie sprawy i występowania w imieniu Wnioskodawcy przed sądami pierwszej i drugiej instancji oraz opłaty sądowe wniesione przez Spółkę w latach 2013-2015 do sądów pierwszej i drugiej instancji, które Spółka wyłączyła z kosztów uzyskania przychodów w latach ich poniesienia Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w roku 2016 (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione koszty sądowe w latach 2013-2014 oraz wynagrodzenie dla kancelarii prawnej zostały poniesione przez spółkę w celu osiągnięcia przychodu w postaci odszkodowania i są kosztami uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. oraz nie zostały wyłączone z kosztów w art. 16. Są to koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem (odszkodowaniem) i nawet jeżeli zostały poniesione w latach poprzednich są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody tj. w roku 2016 (zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o p.d.o.p.).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Na podstawie art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast, stosownie do art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest projektowanie sieci telekomunikacyjnych. Wnioskodawca na podstawie wyroku sądu, uzyskał odszkodowanie oraz częściowy zwrot kosztów sądowych od zleceniodawcy, który bez przeniesienia praw autorskich do dokumentacji projektowej, zrealizował na jej podstawie inwestycję, naruszając w ten sposób prawa autorskie Wnioskodawcy. Zatem wydatki, w postaci kosztów sądowych oraz wynagrodzenia dla kancelarii prawnej poniesione przez Wnioskodawcę, w związku z wniesieniem pozwu o odszkodowanie od zleceniodawcy za naruszenie praw autorskich, stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (służą zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów).

Organ nie podziela jednak stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na koszty sądowe w latach 2013-2014 oraz na zapłatę wynagrodzenia dla kancelarii prawnej do kosztów bezpośrednio związanych z osiągniętym przychodem (zasądzonym i wpływającym na konto Spółki w 2016 r. odszkodowaniem).

W ocenie tut. Organu, koszty o jakich mowa we wniosku są kosztami pośrednio związanymi z przychodami i wiążą się z całokształtem funkcjonowania Wnioskodawcy. Kosztom tym nie można przypisać bezpośredniego związku z przedmiotem wykonywanej działalności gospodarczej, chociaż są następstwem prowadzenia tej działalności. Koszty obsługi prawnej i wnoszonych opłat sądowych stanowią koszty uzyskania przychodu bez względu na efekt końcowy podejmowanych działań prawnych. Koszty te zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i są potrącalne w dacie ich poniesienia stosownie do powołanego wcześniej art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.