IBPB-1-1/4511-350/16/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 6 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek na ubezpieczenie OC dot. prowadzonej działalności, a także sposobu ich ujęcia w rocznym zeznaniu podatkowym - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek na ubezpieczenie OC dot. prowadzonej działalności, a także sposobu ich ujęcia w rocznym zeznaniu podatkowym.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej (33% udziałów). Podatek dochodowy od osób fizycznych rozlicza na "zasadach ogólnych", a zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Do wyliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych uwzględniała wspólne koszty uzyskania przychodu spółki cywilnej, zgodnie z ww. wysokością udziałów oraz koszty indywidualne (w wysokości 100%), niezbędne do prowadzonej działalności: składki na Fundusz pracy, ubezpieczenie OC od prowadzonej działalności, koszty dojazdu do pracy.

Zgodnie z ustawą nakładającą obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia na każdego ze wspólników spółki cywilnej, prowadzących usługowo księgi rachunkowe, Wnioskodawczyni zawarła i opłaciła polisę OC na swoje nazwisko. Ubezpieczyciel poinformował, że polisa winna być wykupiona i wystawiona na każdego ze wspólników osobno, w przeciwnym wypadku może to skutkować sporem z zakładem ubezpieczeń na etapie zgłaszania szkody i domagania się wypłaty odszkodowania.

Koszty dojazdu do pracy są rozliczane na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu i nie stanowią kosztów uzyskania przychodu spółki cywilnej. Faktury są wystawiane na nazwisko i NIP Wnioskodawczyni. Samochód nie jest środkiem trwałym spółki, tylko własnością Wnioskodawczyni. Nie jest wykorzystywany do spraw służbowych, dotyczących spółki, tylko i wyłącznie na dojazdy do pracy.

Każdy ze wspólników ponosi indywidualne koszty uzyskania przychodu w różnej wysokości. Różnice wynikają z wysokości polis OC (uzależnione od zakresu obowiązków wspólnika), odległości miejsca zamieszkania wspólnika od siedziby firmy, obowiązku opłacania składek na Fundusz pracy.

W załączniku PIT-B do zeznania rocznego PIT-36 w części C.1 w pozycji 26 Wnioskodawczyni wykazuje koszty wspólne spółki, a w pozycji 27 koszty przeliczone proporcjonalnie do udziałów. W części C.2 w pozycji 38 wykazuje koszty indywidualne (Fundusz pracy, składki OC prowadzonej działalności oraz koszty dojazdów do pracy) z udziałem 100%.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy prawidłowo zaliczam indywidualne koszty uzyskania przychodu w wysokości 100%, tj. składkę OC dotyczącą prowadzonej działalności.

(część pytania oznaczonego we wniosku nr 1)

Czy prawidłowo ujmuję indywidualne koszty uzyskania przychodu w załączniku PIT/B do zeznania rocznego PIT-36 w części C.2.2 w pozycji 38.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, do wyliczenia podatku prawidłowo zalicza indywidualne koszty uzyskania przychodu w wysokości 100%. Również prawidłowo ujmuje te koszty w załączniku PIT/B do zeznania rocznego PIT-36 w części C.2 w pozycji 38.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 - dalej: "K.c".), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. W umowie spółki można inaczej ustalić stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach. Można nawet zwolnić niektórych wspólników od udziału w stratach. Natomiast nie można wyłączyć wspólnika od udziału w zyskach (art. 867 § 1 k.c.).

Spółka cywilna, jako osobowa spółka prawa cywilnego, na gruncie podatków dochodowych nie posiada zdolności podatkowej. Tym samym z punktu widzenia podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka. Sposób opodatkowania dochodu (przychodu) z tytułu udziału w spółce cywilnej, jest uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem ww. spółki jest osoba fizyczna, to dochód (przychód) z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego. Zgodnie z art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Ciężar udowodnienia związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą spoczywa na podatniku wywodzącym z powyższego zdarzenia określone skutki podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, jej udziały w spółce wynoszą 33%. Przychody i koszty podatkowe spółki rozlicza proporcjonalnie do jej udziału w spółce. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni ponosi również koszty, które wyłącznie jej dotyczą, tj.m.in. koszty zakupu ubezpieczenia OC dot. prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie zauważyć należy, że dla niektórych grup zawodowych, ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną przez nich działalnością jest obowiązkowe. Na podstawie art. 76h ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) należą do nich m.in.: osoby wykonujące działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorcy, o których mowa w art. 76a ust. 3 (tekst jedn.: przedsiębiorcy prowadzący usługowo księgi rachunkowe), są obowiązani do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, o której mowa w art. 76a ust. 1.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że składki ubezpieczeniowe są zobowiązani opłacać przedsiębiorcy prowadzący usługowo księgi rachunkowe, a nie spółka, której są wspólnikami. Oznacza to, że ww. składki to wydatki związane z osobą konkretnego przedsiębiorcy. Z tego względu stanowią one koszt uzyskania przychodu tej osoby. Tym samym składki zapłacone przez danego przedsiębiorcę (wspólnika spółki) nie stanowią kosztu uzyskania przychodu spółki, nie są to bowiem koszty drugiego wspólnika.

W świetle powyższego wydatek na opłacenie polisy na ubezpieczenia OC wystawionej na jej imię i nazwisko, jaki poniosła Wnioskodawczyni będzie jej indywidualnym wydatkiem stanowiącym koszt podatkowy, pod warunkiem właściwego udokumentowania tego wydatku.

Odnosząc się do sposobu ujęcia ww. wydatków w zeznaniu podatkowym wskazać należy, że podatnicy opodatkowujący dochody z działalności gospodarczej wg skali podatkowej rocznego rozliczenia podatkowego dokonują na zeznaniu PIT-36. Niezbędnym załącznikiem takich zeznań jest PIT/B, stanowiący informację o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej, w której wykazywane są odrębnie przychody, koszty ich uzyskania oraz dochód/strata z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Jeżeli działalność jest prowadzona w formie spółki niebędącej osobą prawną, w załączniku PIT/B podaje się odrębnie dane dotyczące przychodów, kosztów ich uzyskania oraz dochodu/straty spółki oraz ich część przypadającą na danego podatnika (czyli wspólnika spółki) stosownie do procentowo określonego udziału w jej zyskach.

Zatem, wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię tytułem składek na ubezpieczenie OC dot. prowadzonej działalności, jako jej indywidualny koszt uzyskania przychodu należy ująć w załączniku PIT/B w części C.2. w poz. 38.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.