IBPB-1-1/4511-29/15/SK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-1-1/4511-29/15/SK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 marca 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 3 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wymienionego we wniosku a otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego słowno-graficznego, na które udzielone zostało prawo ochronne na podstawie przepisów międzynarodowych oraz sposobu ustalenia wartości początkowej ww. prawa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej wymienionego we wniosku a otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego słowno-graficznego, na które udzielone zostało prawo ochronne na podstawie przepisów międzynarodowych oraz sposobu ustalenia wartości początkowej ww. prawa.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej zwany: "Podatnikiem") prowadzi obecnie indywidualną działalność gospodarczą. Małżonka Podatnika również prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Małżonka Podatnika wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej prawo własności intelektualnej, które ma zamiar w przyszłości przekazać Podatnikowi w formie darowizny. Przedmiotem darowizny byłoby prawo z rejestracji wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego "X", udzielone na podstawie przepisów Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej zwane "Prawem"). Na dzień zawarcia umowy darowizny Prawo wchodzić będzie w skład majątku małżonki Podatnika przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej. Podatnik informuje, że małżonka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od Prawa. Innymi słowy Prawo nie podlegało i do dnia darowizny nie będzie podlegać amortyzacji u małżonki Podatnika. Podatnik wyjaśnia przy tym, że procedura mająca na celu uzyskanie Prawa toczy się w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (skrót OHIM). Na chwilę obecną małżonce Podatnika przysługuje wyłącznie prawo ze zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego "X". Podatnik pragnie jednak zaznaczyć, że zakłada, że w 2015 r. dojdzie do rejestracji wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego "X" i w konsekwencji małżonka stanie się właścicielem Prawa. Po zarejestrowaniu wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego "X" i nabyciu Prawa przez małżonkę Podatnika, zamierza ona przekazać je Podatnikowi tytułem darowizny. Umowa darowizny zostałaby zawarta na terytorium Polski. W chwili zawarcia umowy darowizny Prawa będą należeć do majątku odrębnego małżonki Podatnika i zostaną - w wyniku zawartej umowy darowizny - przekazane do majątku odrębnego Podatnika. W umowie darowizny Praw zostanie określona ich wartość, która zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę (zgodnie z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn - wartość rynkowa). Małżonka Podatnika ponosiła i prawdopodobnie będzie ponosić wydatki związane z wytworzeniem Prawa (np. wydatki na opracowanie logo, stworzenie wzorów graficznych, itp.), jego ustanowieniem oraz utrzymaniem (koszty obsługi prawnej, koszty odpowiednich zgłoszeń, itp.). Podatnik pragnie wyjaśnić, że ponoszone przez jego małżonkę koszty wytworzenia oraz ustanowienia i utrzymania Prawa są lub będą niższe od wartości rynkowej Prawa ustalonej przez rzeczoznawcę. Po otrzymaniu darowizny, Podatnik planuje wykorzystywać Prawo w prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny, podatnik zamierza wprowadzić otrzymane Prawo do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik zamierza zawrzeć umowę lub umowy z osobami trzecimi (lub osobą trzecią), na mocy których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania z Prawa i będzie wykazywać przychody z tytułu opłat licencyjnych, na podstawie wystawianych faktur VAT. Taką umowę Podatnik może zawrzeć między innymi ze spółką komandytową (dalej zwaną "Spółką"), w której wspólnikiem będzie on sam lub jego żona lub jego dziecko.

Zgodnie z umową podmiot upoważniony do korzystania z Prawa będzie uiszczać na rzecz Podatnika opłaty. Opłaty te będą uiszczane cyklicznie np. miesięcznie lub kwartalnie. W zawartej umowie określone zostaną zasady korzystania z Praw. Podatnik zakłada, że będzie ponosić koszty i inne ciężary związane z Prawem, w szczególności będzie uiszczać opłaty okresowe z tytułu ochrony Prawa oraz będzie pokrywać koszty postępowań przed sądami i innymi organami powołanymi do orzekania w sprawach Prawa. Podatnik będzie też zobowiązany do przyjęcia na siebie odpowiedzialności z tytułu ewentualnych roszczeń osób trzecich, jeśli takie roszczenia zgłaszane byłyby względem Prawa.

Po zawarciu umowy Podatnik będzie zatem prowadzić między innymi działalność w zakresie dzierżawy własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40.Z; podklasa ta obejmuje działalności związane z dzierżawą własności intelektualnej i podobnych produktów, za którą pobierane są opłaty w formie tantiemów lub opłat licencyjnych).

W przyszłości może okazać się, że Podatnik przystąpi do Spółki. Podatnik może wnieść tytułem aportu do Spółki Prawo, które było wcześniej zaliczone do jego wartości niematerialnych i prawnych. Wartość aportu zostałaby określona w umowie Spółki. Wartość aportu (Prawa) byłaby przedmiotem wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę. Wartość rynkowa Prawa na dzień jego wniesienia aportem do Spółki może różnić się do wartości początkowej przyjętej przez Podatnika w chwili wprowadzania Praw do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i Prawnych. Podatnik zakłada, że wkład do Spółki byłby wniesiony już po rozpoczęciu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Prawa (w ramach indywidualnej działalności gospodarczej Podatnika).

Spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą przy wykorzystaniu wniesionego do niej Prawa. Prawo zostanie wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Prawo byłoby wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki długoterminowo (dłużej niż rok).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z nabyciem w drodze darowizny Prawa, które będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

2. Czy wartość początkowa Prawa powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem w drodze darowizny Prawa, które będzie wykorzystywane w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: "Ustawa PIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem koszty poniesione:

 ostatecznie,

* w celu osiągnięcia przychodów lub,

* w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów

i nie wymienione w art. 23 ust. 1 Ustawy PIT.

Kryterium celowości zawarte w przytoczonym powyżej przepisie interpretować należy z uwzględnieniem subiektywizacji do najlepszego, racjonalnego rozumowania i wiedzy podatnika, które jednak da się zweryfikować za pomocą obiektywnego związku przyczynowo-skutkowego. Co więcej, w orzecznictwie i piśmiennictwie słusznie wskazuje się, że o zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów nie rozstrzyga faktyczne zrealizowanie zamierzonego celu. W sytuacji braku następstwa działania podatnika, poniesiony koszt może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli został on "poniesiony w sposób racjonalny, albowiem mógł - z uwagi na obiektywne uwarunkowania - przyczynić się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów" (tak S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter i inni, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, Wrocław 2009, s. 411).

Z art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, wynika z kolei, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zdaniem Podatnika, żaden z wyżej wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT, przypadków nie zachodzi w stosunku do niego.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1.

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,

2.

spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3.

prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

4.

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5.

licencje,

6.

prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej "p.w.p."),

7.

wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a ust. 1 Ustawy PIT.

Zgodnie zaś z art. 22m ust. 1 pkt 4 Ustawy PIT, okres wykonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż 60 miesięcy.

W ocenie Podatnika Prawa mieszczą się w kategorii z art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Ustawodawca wyraźnie mówi bowiem o prawach "określonych" w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm. dalej: "p.w.p"), a nie o prawach np. "zarejestrowanych", czy też "na które została udzielona ochrona" w zgodzie z tą ustawą. Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy jeśli tylko Prawo, jakie zostanie darowane, jest zidentyfikowane ("określone") w powołanej ustawie, możliwa będzie jego amortyzacja. Chodzi więc tutaj o wskazane w ww. ustawie, m.in. prawo ochronne (bądź prawo z rejestracji) na wzór użytkowy, wzór przemysłowy, znak towarowy, oznaczenie geograficzne, czy też topografię układów scalonych.

Zatem prawo ochronne (bądź prawo z rejestracji) na wzór użytkowy, wzór przemysłowy, znak towarowy, oznaczenie geograficzne, czy też topografię układów scalonych niekoniecznie musi być związane z ochroną uzyskaną na gruncie p.w.p. Może ono mieć swoje źródło - tak jak w przypadku Prawa - w prawie europejskim.

Reasumując, skoro Prawo, stanowiące wartość niematerialną i prawną, będzie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, zaktualizuje się uprawnienie do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej w koszty uzyskania przychodów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-451/14/BK, z 6 grudnia 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1134/11/CzP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 grudnia 2013 r., Znak: ILPB4/423-340/13-6/MC, z 30 września 2011 r. Znak: ILPB4/423-231/11-2/DS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2012 r., Znak: IPPB3/423-554/12-3/PK1, z 23 sierpnia 2012 r. Znak: IPPB3/423-372/12-2/PK1, z 18 stycznia 2012 r. Znak: IPPB1/415-1020/11-2/EC, z 13 grudnia 2011 r., Znak: IPPB3/423-827/11-2/PK1, z 11 lipca 2011 r., Znak: IPPB3/423-246/11-4/MS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 kwietnia 2012 r., Znak: ITPB3/423-38a/12/DK.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa Prawa powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny.

Podstawa prawna stanowiska Wnioskodawcy znajduje się w art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zatem w sytuacji Wnioskodawcy prawidłowym będzie przyjęcie jako wartości początkowej Praw wartości rynkowej wynikającej z treści umowy darowizny. Tak jak to bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wartość przedmiotu tej umowy zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez profesjonalistę w tym zakresie (rzeczoznawcę).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lipca 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-451/14/BK, z 6 lutego 2014 r., Znak: IBPBI/1/415-1132/13/AB oraz z 19 grudnia 2013 r., Znak: IBPBI/1/415-982/13/AP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 grudnia 2013 r., Znak: ILPB1/415-1104/13-5/AG, z 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-894/13-5/AA, z 13 stycznia 2009 r., Znak: ILPB1/415-851/08-3/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe albowiem z treści złożonego wniosku wynika, że dokonana na jego rzecz darowizna Prawa do wspólnotowego znaku towarowego słowno-graficznego, o którym mowa we wniosku, nastąpi po jego rejestracji, a tym samym, że przedmiotem darowizny będzie Prawo, na które została już udzielona ochrona w zgodzie z właściwymi przepisami, jak również, że Prawo te będzie wykorzystywane w jego działalności gospodarczej dłużej niż rok i zostanie uznane w tej działalności za wartość niematerialną i prawną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl