IBPB-1-1/4510-80/16/ESZ - CIT w zakresie zasad amortyzacji wskazanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 maja 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB-1-1/4510-80/16/ESZ CIT w zakresie zasad amortyzacji wskazanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 7 marca 2016 r.), uzupełnionym 17 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zasad amortyzacji wskazanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji wskazanego we wniosku prawa ochronnego do znaku towarowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-80/16/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 17 maja 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (spółka z o.o.) jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka posługuje się słowno - graficznym znakiem towarowym, znak jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej i podlega prawu ochronnemu na terytorium RP. Z uwagi na fakt, że znak towarowy został wytworzony przez Wnioskodawcę, nie podlegał on amortyzacji na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca planuje powołać nową spółkę kapitałową prawa handlowego, tj. Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Nowa Spółka"). Wspólnikami w Nowej Spółce obok Wnioskodawcy będzie osoba fizyczna lub inna Spółka. Nowa Spółka będzie miała siedzibę na terytorium Polski, jednocześnie będzie podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki będzie zarządzanie prawami własności intelektualnej. W dalszej kolejności planowane jest podwyższenie kapitału zakładowego Nowej Spółki. Wnioskodawca planuje wnieść do Nowej Spółki w drodze wkładu niepieniężnego m.in. prawo ochronne do Znaku Towarowego, o którym mowa powyżej. Przed dokonaniem aportu zostanie sporządzona wycena Znaku Towarowego przez biegłego rzeczoznawcę. Wartość aportu zostanie określona wg wartości rynkowej prawa ochronnego do Znaku Towarowego ustalonego w opinii biegłego rzeczoznawcy. Wkład niepieniężny w postaci prawa ochronnego do Znaku Towarowego zostanie przeznaczony w Nowej Spółce w części na kapitał zakładowy, zaś w pozostałej części na kapitał zapasowy Nowej Spółki.

W przyszłości planowane jest zawarcie umowy w przedmiocie korzystania ze Znaku Towarowego pomiędzy Nową Spółką a Wnioskodawcą. Umowa zawarta zostanie na czas oznaczony. Opłata za korzystanie ze Znaku Towarowego ukształtowana zostanie dwustopniowo tj. części kapitałowej odpowiadającej wartości Znaku Towarowego oraz części odsetkowej tytułem wynagrodzenia za korzystanie ze Znaku Towarowego. Umowa będzie zawierać zastrzeżenie, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający tj. Wnioskodawca. Jednocześnie umowa zawierać będzie postanowienie o dopuszczalności wykupienia Znaku Towarowego przez Wnioskodawcę, jako korzystającego.

W sytuacji gdy Nowa Spółka nie będzie spełniać oczekiwań w zakresie zarządzania prawami własności intelektualnej, Wnioskodawca dopuszcza jej wchłonięcie poprzez przeprowadzanie połączenia Wnioskodawcy z Nową Spółką. Połączenie nastąpiłoby w oparciu o art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, a więc poprzez połączenie przez przejęcie. Wnioskodawca będzie podmiotem przejmującym. W takim przypadku umowa o korzystanie ze Znaku Towarowego wygaśnie. Nastąpi to przed upływem podstawowego okresu umowy określonego w umowie. Na skutek połączenia Wnioskodawca otrzyma prawo ochronne do Znaku Towarowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wygaśnięcie Umowy o korzystanie ze Znaku Towarowego na skutek połączenia Wnioskodawcy oraz Spółki przejmowanej (Nowej Spółki) wpłynie na wysokość wartości początkowej Znaku towarowego w ewidencji Wnioskodawcy lub na przyjęty okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych, oraz czy Wnioskodawca będzie uprawniony do kontynuowania amortyzacji Znaku Towarowego na zasadach obowiązujących przed połączeniem Wnioskodawcy ze Spółką przejmowaną (Nową Spółką).

Zdaniem Wnioskodawcy, wygaśnięcie umowy o korzystanie ze Znaku Towarowego na skutek połączenia Wnioskodawcy oraz Spółki przejmowanej (Nowej Spółki) nie wpłynie na wysokość wartości początkowej Znaku Towarowego w ewidencji Wnioskodawcy, ani na przyjęty okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zaś Wnioskodawca będzie uprawniony do kontynuowania amortyzacji Znaku Towarowego na zasadach obowiązujących przed połączeniem ze Spółką przejmowaną (Nową Spółką). Art. 492 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030; dalej "k.s.h.") przewiduje możliwość dokonania łączenia Spółek poprzez przejęcie (inkorporacja), co wystąpi, gdy cały majątek spółki przejmowanej jest przenoszony na inną spółkę przejmującą za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej.

Na podstawie art. 93 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), osoba prawna biorąca udział w połączeniu przez przejęcie innej osobowej spółki handlowej wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej, przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Na podstawie art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), aby umowa leasingu zawarta przez podatnika była podstawą do dokonywania przez niego odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, będącego przedmiotem takiej umowy, umowa musi spełniać następujące warunki:

1.

powinna być zawarta na czas oznaczony,

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, powinna odpowiadać co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,

3.

musi zawierać postanowienie, że w podstawowym jej okresie odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 9 u.p.d.o.p., w razie połączenia podmiotów dokonywanego na podstawie odrębnych przepisów wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu połączonego.

Jest to zasada kontynuacji dokonywanych odpisów. W nowym podmiocie powstałym w wyniku przekształcenia wartość początkowa jest niezmienna, jednocześnie następuje pełna kontynuacja dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 18 u.p.d.o.p., art. 16g ust. 9 u.p.d.o.p. znajduje zastosowanie, jeśli z odrębnych przepisów wynika, że podmiot powstały z połączenia wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki podmiotu, połączonego.

Na podstawie natomiast art. 16h ust. 3 u.p.d.o.p., podmiot ten dokonuje odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot połączony.

Należy zauważyć, że przy leasingu, o którym mowa w art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p., wartość początkowa składnika majątkowego oddanego w leasing jest wykazywana zarówno w ewidencji korzystającego, jak i finansującego, przy czym korzystający pozostaje podmiotem wyłącznie uprawnionym do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. A zatem w przypadku dokonania połączenia Spółek tj. finansującego i korzystającego ustalenia wymaga fakt, czy przedmiot leasingu powinien być amortyzowany w oparciu o zasady przyjęte przez korzystającego, czy też przez finansującego przed zawarciem umowy leasingu. Decydujące dla oceny jest unormowanie treści art. 16g ust. 9 oraz 16 h ust. 3 u.p.d.o.p., bowiem na ich podstawie odpisy amortyzacyjne dokonywane powinny być wg zasady kontynuacji, tj. kontynuowane są zasady i stawki stosowane przez podmiot, w którego ewidencji wartości te pozostawały do momentu przekształcenia, podziału albo łączenia, z uwzględnieniem wysokości dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Zważywszy na to, że do momentu połączenia to Wnioskodawca, jako korzystający dokonywać będzie odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnej i prawnej, Wnioskodawca powinien kontynuować amortyzację Znaku Towarowego na dotychczasowych zasadach. Ponadto, zgodnie z art. 16m ust. 3 u.p.d.o.p., podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Sprzeczne z dyspozycją wyrażoną w powyższym przepisie byłoby, zatem stwierdzenie, że na skutek połączenia Wnioskodawca powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych od Znaku Towarowego zgodnie z zasadami ustalonymi przez Spółkę przejmowaną (Nową Spółkę).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wygaśnięcie Umowy o korzystanie ze znaku towarowego na skutek konfuzji uzasadnia kontynuację amortyzacji Znaku Towarowego przez Wnioskodawcę na zasadach obowiązujących przed połączeniem ze Spółką przejmowaną (Nową Spółką), w konsekwencji nie wpłynie na wartość początkową Znaku Towarowego w ewidencji Wnioskodawcy, ani na przyjęty okres amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl