IBPB-1-1/4510-67/16/SG - CIT w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia podatku u źródła przez płatnika z tytułu umowy pośrednictwa handlowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 3 marca 2016 r.), uzupełnionym 28 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia podatku u źródła przez płatnika z tytułu umowy pośrednictwa handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia podatku u źródła przez płatnika z tytułu umowy pośrednictwa handlowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 14 kwietnia 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-67/16/SG, IBPB-1-1/4510-75/16/SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 kwietnia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest w przeważającej mierze produkcja urządzeń instalacyjno-grzewczych oraz części i elementów wykorzystywanych w branży motoryzacyjnej.

Spółka zawarła z określonymi podmiotami zagranicznymi w tym z podmiotami powiązanymi umowy, na mocy których, podmioty te pośredniczą w sprzedaży towarów produkowanych przez Spółkę na rynkach zagranicznych, za co otrzymują wynagrodzenie w formie prowizji od sprzedaży. Wysokość prowizji stanowi określony w umowie z pośrednikiem procent kwoty zapłaconej przez ostatecznego nabywcę wyrobów produkowanych przez Spółkę lub jest ustalana jako różnica pomiędzy ceną katalogową produktu wykazaną w cennikach Spółki, a ceną wynegocjowaną przez pośrednika z ostatecznym klientem i faktycznie uzyskaną ze sprzedaży produktu. Dodatkowo umowy zawarte przez Spółkę przewidują, iż pośrednicy zobowiązani są także do opieki nad klientami dokonującymi zakupów towarów produkowanych przez Spółkę. Zakres tego rodzaju opieki jest zróżnicowany i zależy od regulacji zawartych w konkretnych umowach, jednak najczęściej sprowadza się do szeroko rozumianej promocji i reklamy towarów Spółki oraz prezentowania asortymentu produkowanych przez Spółkę wyrobów zagranicznym podmiotom nabywającym towary Spółki. Opieka nad klientami obejmuje także monitorowanie ich zdolności kredytowej oraz doradzanie klientom Spółki w zakresie sposobu działania, parametrów technicznych oraz sposobu instalacji i korzystania ze sprzedawanych przez Spółkę urządzeń. Ponadto umowy zobowiązują niekiedy pośredników do informowania Spółki o efektach swojego działania i o sytuacji na rynku. Nie jest to jednak zobowiązanie do przeprowadzania kompleksowego badania rynku, na którym działają pośrednicy i przekazywania Spółce informacji o efektach takiego badania, lecz zobowiązanie do przekazania Spółce informacji rynkowych uzyskanych w toku zwykłej działalności pośredników, ukierunkowanej na sprzedaż klientom produktów Spółki.

Podmiotami świadczącymi usługi pośrednictwa handlowego otrzymującymi prowizje są spółki działające w formie organizacyjnej będącej odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będące rezydentami podatkowymi Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Austrii.

Spółka jest w posiadaniu ważnych certyfikatów rezydencji wszystkich kontrahentów otrzymujących opisane powyżej prowizje handlowe, potwierdzających niemiecką lub austriacką rezydencję podatkową tych podmiotów.

Istotne elementy opisu stanu faktycznego sprawy zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano m.in., że:

* element opieki nad klientami jakim jest promocja, prezentacja i reklama towarów Spółki nie stanowi odrębnej usługi reklamowej, a jedynie integralną część usługi pośrednictwa w sprzedaży,

* reklama i promocja towarów Spółki, wchodzące w zakres opieki nad klientami do której zobowiązani są pośrednicy stanowią jedynie czynności pomocnicze umożliwiające dokonanie sprzedaży towarów Spółki klientom. Bez podejmowania tego rodzaju aktywności, sfinalizowanie transakcji sprzedaży towarów Spółki klientom byłoby w praktyce niemożliwe. Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest fakt, że pośrednik otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji wyłącznie w przypadku dokonania sprzedaży towarów Spółki klientowi, nie uzyskuje natomiast wynagrodzenia za prezentację i promocję towarów Spółki, które nie przyniosą skutku w postaci nabycia towarów Spółki przez klientów,

* to samo dotyczy zobowiązania pośredników do przekazywania informacji o sytuacji na rynku (...). Pośrednicy nie są zobowiązani do przeprowadzania jakichkolwiek czynności zmierzających do ustalenia sytuacji na rynkach, na których wykonują swoją działalność, a jedynie do przekazywania Spółce informacji, które uzyskają w toku swojej zwykłej działalności, mającej na celu maksymalizację sprzedaży produktów Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy mając na uwadze przedstawiony w niniejszym wniosku stan faktyczny, Spółka jest zobowiązana jako płatnik do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez spółki niemieckie i austriackie z tytułu wynagrodzenia wypłacanego tym podmiotom w formie prowizji handlowej od sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz klientów na rynkach zagranicznych.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez spółki niemieckie i austriackie z tytułu wynagrodzenia wypłacanego tym podmiotom w formie prowizji handlowej za pośrednictwo w sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz klientów Spółki na rynkach zagranicznych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), uzyskane na terytorium Polski przez nierezydentów przychody z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) podlegają w Polsce zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu w wysokości 20% przychodów.

Dodatkowo z treści art. 21 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o CIT wynika, że zryczałtowanemu podatkowi określonemu z zastosowaniem stawki 20% podlegają w Polsce także przychody z tytułu opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowane; za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Z kolei przepisy zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o CIT stanowią, że w stosunku do przychodów z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych oraz przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - ustala się podatek w wysokości 10% tych przychodów.

We wskazanych powyżej przepisach ustalony został konkretny katalog przychodów uzyskiwanych przez nierezydentów, które podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce. Wprawdzie katalog przychodów wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest katalogiem o charakterze zasadniczo otwartym, na co wskazuje sformułowanie: "(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze", jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne pod względem prawnym do tych, które zostały wymienione expressis verbis w ustawie. Oznacza to, iż lista usług z tytułu których przychód uzyskiwany przez nierezydentów opodatkowany jest zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce obejmuje tylko takie świadczenia, które co do swej istoty są podobne do wymienionych w treści wskazanych powyżej przepisów, lecz mogą być np. inaczej nazwane w umowie łączącej kontrahentów. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, czy dane usługi mieszczą się w katalogu czynności opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem o którym mowa w art. 21 ustawy o CIT, każdorazowo ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym oraz charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

W związku z tym, iż przychód uzyskiwany przez nierezydentów z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego i opieki nad klientami nie został wymieniony w ustawie o CIT jako opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce, zdaniem Wnioskodawcy, podmiot zlecający usługę pośrednictwa handlowego lub opieki nad klientami nie ma obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłaconego zleceniobiorcy, który świadczy tę usługę.

Potwierdzenie opisanego powyżej stanowiska, można znaleźć m.in. w następujących, wydanych w przeszłości indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 lipca 2009 r., Znak: ILPB3/423-355/09-6/ŁM;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 maja 2010 r., Znak: IPPB3/423-87/10-4/AG;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 marca 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-1865/10/PP oraz z 27 października 2011 r., Znak: IBPBI/2/423-914/11/BG oraz z 26 lutego 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-1552/12/CzP.

W tym miejscu należy dodatkowo wskazać, że w opinii Wnioskodawcy w zaistniałym stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, przychód uzyskiwany przez zagranicznych pośredników z tytułu prowizji wypłacanych przez Spółkę od sprzedaży towarów na rynkach zagranicznych nie podlega w ogóle opodatkowaniu w Polsce, a co za tym idzie Spółka nie ma obowiązku jako płatnik do pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego o którym mowa w art. 21 ustawy o CIT, niezależnie od tego, że opieka nad klientem do której zobowiązani są zagraniczni pośrednicy zgodnie z umową zawartą ze Spółką obejmuje także promocję, reklamę oraz prezentowanie asortymentu produkowanych przez Spółkę wyrobów zagranicznym podmiotom nabywającym towary Spółki i obowiązek przekazywania informacji o sytuacji na danym rynku. Przychody uzyskiwane przez nierezydentów z tytułu świadczenia usług reklamowych zostały wprawdzie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jako opodatkowane w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym, jednak w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku element opieki nad klientami jakim jest promocja, prezentacja i reklama towarów Spółki nie stanowi odrębnej usługi reklamowej, a jedynie integralną część usługi pośrednictwa w sprzedaży. Trudno bowiem sprzedać klientowi określony towar bez poinformowania go o dostępności takiego towaru na rynku, przeprowadzenia prezentacji tego towaru, podkreślenia jego zalet w stosunku do towarów oferowanych przez konkurencję i ostatecznego przekonania nabywcy, że prezentowana mu oferta jest najlepszą z dostępnych na rynku. Reklama i promocja towarów Spółki wchodzące w zakres opieki nad klientami do której zobowiązani są pośrednicy stanowią zatem jedynie czynności pomocnicze umożliwiające dokonanie sprzedaży towarów Spółki klientom. Bez podejmowania tego rodzaju aktywności sfinalizowanie transakcji sprzedaży towarów Spółki klientom byłoby w praktyce niemożliwe. Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest fakt, że pośrednik otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji wyłącznie w przypadku dokonania sprzedaży towarów Spółki klientowi, nie uzyskuje natomiast wynagrodzenia za prezentację i promocję towarów Spółki, które nie przyniosą skutku w postaci nabycia towarów Spółki przez klientów.

To samo dotyczy zobowiązania pośredników do przekazywania informacji o sytuacji na rynku. Nie można utożsamiać tego obowiązku ze świadczeniem usługi badania rynku, z której przychód został wskazany w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jako opodatkowany w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym, bowiem pośrednicy nie są zobowiązani do przeprowadzania jakichkolwiek czynności zmierzających do ustalenia sytuacji na rynkach, na których wykonują swoją działalność, a jedynie do przekazywania Spółce informacji, które uzyskają w toku swojej zwykłej działalności mającej na celu maksymalizację sprzedaży produktów Spółki.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że przepisy zawarte w art. 21 ust. 1 tej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis zawarty w art. 7 ust. 1 umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: "UPO PL-DE") stanowi, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Dodatkowo w ustępie 7 tego artykułu został zawarty przepis na mocy którego, jeżeli w zyskach przedsiębiorstwa umawiającego się państwa uzyskiwanych w drugim umawiającym się państwie mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach UPO PL-DE, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia artykułu 7.

Wskazane powyżej regulacje UPO PL-DE ustanawiają zatem zasadę, zgodnie z którą przychody uzyskiwane przez niemieckie przedsiębiorstwo podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech, chyba że przychody te są uzyskiwane poprzez zakład tego przedsiębiorstwa położony w Polsce lub z innych przepisów UPO PL-DE wynika kompetencja państwa polskiego do opodatkowania danego rodzaju przychodów w Polsce.

Ze względu na fakt, że UPO PL-DE nie zawiera szczególnych przepisów, które umożliwiłyby opodatkowanie przychodów uzyskiwanych przez podmioty niemieckie z tytułu prowizji handlowych otrzymywanych za pośrednictwo w sprzedaży towarów należących do przedsiębiorstwa polskiego w państwie, w którym siedzibę ma przedsiębiorstwo wypłacające przedmiotowe prowizje tj. w Polsce należy stwierdzić, że na mocy art. 7 ust. 1 UPO PL-DE tego rodzaju zyski mogą być opodatkowane jedynie w Niemczech, pod warunkiem, że przychód ten nie jest uzyskiwany poprzez zakład niemieckiego przedsiębiorstwa położony w Polsce.

Należy podkreślić, że UPO PL-DE nie zawiera także przepisów, które umożliwiałyby opodatkowanie przychodów uzyskiwanych przez przedsiębiorstwa umawiającego się państwa z tytułu opieki nad klientami lub z tytułu świadczenia usług promocji bądź reklamy w państwie, w którym siedzibę ma przedsiębiorstwo zlecające tego rodzaju usługi i wypłacające za nie wynagrodzenie.

Identyczne regulacje zostały zawarte także w umowie pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921 z późn. zm.).

Z powyższego wynika zatem, że przychód uzyskiwany przez podmioty będące niemieckimi i austriackimi rezydentami podatkowymi z tytułu świadczonych na rzecz Spółki usług pośrednictwa w sprzedaży towarów oraz usług opieki nad klientami obejmującymi także promocję, prezentację i reklamę towarów Spółki wśród klientów podlega opodatkowaniu tylko w państwie rezydencji podmiotów uzyskujących ów przychód.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że skoro przychody uzyskiwane przez kontrahentów Spółki nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, to Spółka nie ma obowiązku pobrania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od uzyskiwanych przez tych kontrahentów przychodów.

Reasumując, wskazana powyżej argumentacja odnosząca się do uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ww. pytania stanowiącego przedmiot niniejszego wniosku potwierdza zdaniem Wnioskodawcy, że Spółka nie jest zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez spółki niemieckie i austriackie z tytułu wynagrodzenia wypłacanego tym podmiotom w formie prowizji handlowej za pośrednictwo w sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz klientów Spółki na rynkach zagranicznych i opiekę nad klientem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "ustawa o CIT"), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W odniesieniu do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie "oraz świadczeń o podobnym charakterze". W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Wśród przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT brak jest przychodów z tytułu usług pośrednictwa w sprzedaży i opieki nad klientami. Usługi pośrednictwa w sprzedaży i opieki nad klientami nie można również zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z określonymi podmiotami zagranicznymi w tym z podmiotami powiązanymi umowy, na mocy których, podmioty te pośredniczą w sprzedaży towarów produkowanych przez Spółkę na rynkach zagranicznych, za co otrzymują wynagrodzenie w formie prowizji od sprzedaży. Dodatkowo umowy zawarte przez Spółkę przewidują, iż pośrednicy zobowiązani są także do opieki nad klientami dokonującymi zakupów towarów produkowanych przez Spółkę. Zakres tego rodzaju opieki jest zróżnicowany i zależy od regulacji zawartych w konkretnych umowach, jednak najczęściej sprowadza się do szeroko rozumianej promocji i reklamy towarów Spółki oraz prezentowania asortymentu produkowanych przez Spółkę wyrobów zagranicznym podmiotom nabywającym towary Spółki. Opieka nad klientami obejmuje także monitorowanie ich zdolności kredytowej oraz doradzanie klientom Spółki w zakresie sposobu działania, parametrów technicznych oraz sposobu instalacji i korzystania ze sprzedawanych przez Spółkę urządzeń. Ponadto umowy zobowiązują niekiedy pośredników do informowania Spółki o efektach swojego działania i o sytuacji na rynku. Nie jest to jednak zobowiązanie do przeprowadzania kompleksowego badania rynku, na którym działają pośrednicy i przekazywania Spółce informacji o efektach takiego badania, lecz zobowiązanie do przekazania Spółce informacji rynkowych uzyskanych w toku zwykłej działalności pośredników, ukierunkowanej na sprzedaż klientom produktów Spółki.

Podmiotami świadczącymi usługi pośrednictwa handlowego otrzymującymi prowizje są spółki będące rezydentami podatkowymi Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Austrii. Spółka jest w posiadaniu ważnych certyfikatów rezydencji wszystkich kontrahentów otrzymujących opisane powyżej prowizje handlowe, potwierdzających niemiecką lub austriacką rezydencję podatkową tych podmiotów. Element opieki nad klientami jakim jest promocja, prezentacja i reklama towarów Spółki nie stanowi odrębnej usługi reklamowej, a jedynie integralną część usługi pośrednictwa w sprzedaży. Reklama i promocja towarów Spółki wchodzące, w zakres opieki nad klientami do której zobowiązani są pośrednicy stanowią jedynie czynności pomocnicze umożliwiające dokonanie sprzedaży towarów Spółki klientom. Bez podejmowania tego rodzaju aktywności, sfinalizowanie transakcji sprzedaży towarów Spółki klientom byłoby w praktyce niemożliwe. Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest fakt, że pośrednik otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji wyłącznie w przypadku dokonania sprzedaży towarów Spółki klientowi, nie uzyskuje natomiast wynagrodzenia za prezentację i promocję towarów Spółki, które nie przyniosą skutku w postaci nabycia towarów Spółki przez klientów. To samo dotyczy zobowiązania pośredników do przekazywania informacji o sytuacji na rynku. Pośrednicy nie są zobowiązani do przeprowadzania jakichkolwiek czynności zmierzających do ustalenia sytuacji na rynkach, na których wykonują swoją działalność, a jedynie do przekazywania Spółce informacji, które uzyskają w toku swojej zwykłej działalności, mającej na celu maksymalizację sprzedaży produktów Spółki.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że uzyskiwane przez podmioty zagraniczne przychody osiągane z tytułu usług pośrednictwa w sprzedaży i opieki nad klientami nie zostały literalnie wymienione, jako podlegające opodatkowaniu "podatkiem u źródła", jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Wprawdzie czynności związane z doradzaniem klientom oraz badaniem rynku przez Wnioskodawcę zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale ich świadczenie (mieści się) jest elementem świadczenia usług pośrednictwa za które nie przewidziano odrębnego wynagrodzenia. Promocja, prezentacja i reklama towarów Spółki, jako elementy wchodzące w zakres opieki nad klientami nie stanowią odrębnej usługi reklamowej, a jedynie integralną część usługi pośrednictwa. Zatem są to jedynie czynności pomocnicze umożliwiające dokonanie sprzedaży towarów Spółki klientom. To samo dotyczy zobowiązania pośredników do przekazywania informacji o sytuacji na rynku (...). Pośrednicy są zobowiązani jedynie do przekazywania Spółce informacji, które uzyskają w toku swojej zwykłej działalności mającej na celu sprzedaż klientom produktów Spółki.

Ww. czynności stanowią zatem integralną część usługi pośrednictwa w sprzedaży. Nie są to więc usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym przychody uzyskane przez podmioty zagraniczne z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży i opieki nad klientami nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ustawy o CIT. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłaty należności na rzecz podmiotów zagranicznych z tytułu usług pośrednictwa w sprzedaży i opieki nad klientami nie jest obowiązana, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, do pobrania od tej należności zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie ww. przepisów.

W świetle powyższego stanowisko Spółki zatem należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.