IBPB-1-1/4510-281/15/NL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 24 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem posiłków i napoi ponoszonych podczas podróży służbowych pracowników i współpracowników - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem posiłków i napoi ponoszonych podczas podróży służbowych pracowników i współpracowników.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, który jest spółką z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") świadczy usługi kadrowo-księgowe oraz usługi informatyczne dla spółek należących do grupy kapitałowej. Jedynym właścicielem udziałów Spółki jest spółka X z siedzibą Niemczech, której jedynym udziałowcem jest niemiecka spółka Y, której jedynym udziałowcem jest spółka Z z siedzibą w Niemczech.

Wielkość Spółki i ciągły rozwój powodują konieczność częstych spotkań z jej kontrahentami, zarówno w siedzibie Spółki, jak i w lokalach gastronomicznych. Wszystkie te spotkania związane są przedmiotowo z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Jeżeli chodzi o spotkania z kontrahentami w biurze Spółki, to w ich trakcie uczestnikom serwowane są napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), a jeżeli spotkanie trwa dłużej, to także przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), czy słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Natomiast spotkania poza Spółką odbywają się głównie w restauracjach, w trakcie których uczestnicy zamawiają posiłki z karty dań i napojów. Zdarza się, że serwowane są alkohole, to jest piwo lub wino. Spotkania z kontrahentami w restauracji (lub innym lokalu gastronomicznym) mają na celu omówienie spraw związanych z działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawca nie częstuje kontrahentów w swym biurze, ani nie zaprasza ich do lokali gastronomicznych w celu wykreowania swego pozytywnego wizerunku, stworzenia obrazu dobrej kondycji finansowej Spółki, czy też wytworzenia pozytywnych i zażyłych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Ponadto, Spółka przeprowadza wewnętrzne spotkania w swym biurze z pracownikami i współpracownikami (osobami zatrudnionymi na podstawie umowy cywilnoprawnej) w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Spotkania te poświęcone są, przykładowo, analizie wyników finansowych Spółki, omówieniu strategii na przyszłość, rozwiązywaniu bieżących spraw w działalności Spółki. Często takie spotkania trwają po kilka godzin. W trakcie tych spotkań uczestnikom (pracownikom i współpracownikom) serwowane są napoje (takie jak: kawa, herbata, soki, woda), przekąski (takie jak: kanapki, tartinki), słodycze (takie jak: cukierki, czekoladki). Spółka nabywa również artykuły spożywcze, które stanowią napoje lub służą do przygotowania napojów przez pracowników i współpracowników. Chodzi tu o taki asortyment, jak: kawa, herbata, soki, woda, mleko, cukier. Są one wystawiane w pomieszczeniach kuchennych w biurze Spółki, w których każdy pracownik lub współpracownik może sobie przyrządzić napój.

Z uwagi na wielkość Spółki i jej liczne operacje gospodarcze, Spółka często wysyła swoich pracowników i współpracowników w podróże o charakterze służbowym, tj. związanym z jej działalnością gospodarczą. W trakcie tych wyjazdów, poza miejscowość w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, pracownicy i współpracownicy nabywają na koszt Spółki, celem konsumpcji, posiłki i napoje. Chodzi tu o gotową do bezpośredniego spożycia żywność oferowaną w punktach gastronomicznych, takich jak: bary, bistra, stołówki, kantyny, restauracje, punkty sprzedażowe oferujące gotowe kanapki, itp. Pracownicy i współpracownicy nabywają również napoje bezalkoholowe, przykładowo: kawę, herbatę, soki, wodę. Przedmiotowe wydatki są dokumentowane fakturami wystawionymi przez sprzedawców posiłków (napoi) bezpośrednio na Spółkę albo paragonami fiskalnymi, które następnie pracownik lub współpracownik dołącza do dokumentu stanowiącego rozliczenie kosztów podróży służbowej. Może się zdarzyć, że wypłacona w ten sposób przez Spółkę kwota, odzwierciedlająca koszt nabytych posiłków i napoi, przekracza limity diet wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167). Ponadto Spółka organizuje dla swoich pracowników i współpracowników imprezy, na których są serwowane posiłki i napoje. Imprezy te mają charakter integracyjny, często są one związane z powszechnie obchodzonymi świętami, takimi jak Boże Narodzenie, czy Wielkanoc. Tego rodzaju spotkania wpływają pozytywnie na atmosferę w miejscu pracy i na relacje pomiędzy poszczególnymi pracownikami i współpracownikami, budują zespół, a przez to pośrednio wpływają na efektywność pracy załogi. Wnioskodawca nie traktuje organizacji imprez integracyjnych, jako działalności socjalnej i nie finansuje ich z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem posiłków i napoi, celem spożycia przez pracowników i współpracowników Spółki w trakcie podróży o charakterze służbowym.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem posiłków i napoi celem spożycia przez pracowników i współpracowników Spółki w trakcie podróży o charakterze służbowym. Nie ma tutaj znaczenia ewentualna okoliczność, że wydatki te przekroczą limity diet wynikające z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Skoro podróż pracownika lub współpracownika ma na celu wykonywanie zadań związanych z działalnością gospodarczą Spółki poza miejscowością jej siedziby, to tym samym osoby znajdujące się w takiej podróży przyczyniają się do uzyskania (zachowania albo zabezpieczenia) przychodów Wnioskodawcy. Tym samym wydatki na zakup posiłków i napoi w trakcie podróży o charakterze służbowym wpisują się w definicję kosztów uzyskania przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy CIT). Jednocześnie omawiane wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT, jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie potwierdzają organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 września 2010 r., Znak: IPPB5/423-453/10-4/JC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.