IBPB-1-1/4510-250/15/ESZ - Możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty należności głównej zasądzonej wyrokiem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 17 i 22 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych:

* kwoty należności głównej zasądzonej wyrokiem z 21 września 2015 r. - jest nieprawidłowe,

* odsetek zasądzonych wyrokami z 21 września 2015 r. oraz z 29 września 2015 r. - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty należności głównej kwoty należności głównej zasądzonej wyrokiem z 21 września 2015 r. oraz odsetek zasądzonych wyrokami z 21 września 2015 r. oraz z 29 września 2015 r. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 lutego 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-249/15/ESZ, IBPB-1-1/4510-250/15/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 17 i 22 lutego 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą, prowadzonym w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, posiada osobowość prawną. Głównym celem funkcjonowania Wnioskodawcy zgodnie ze statutem jest wykonywanie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń całodobowych, świadczeń zdrowotnych, szpitalnych, ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych oraz świadczeń dla osób uzależnionych i psychoaktywnych. Wnioskodawca od kilku lat uzyskuje dochody podatkowe, które przeznacza na cele statutowe i zwalnia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych.

Realizując projekt pod nawą " (...)" współfinansowany z Unii Europejskiej w ramach. Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, po przeprowadzeniu postępowania przetargowego, Wnioskodawca 9 czerwca 2009 r. zawarł umowę na roboty budowlane z konsorcjum dwóch firm. Wartość przedmiotu zamówienia określona w umowie wynosiła brutto 9.516.671,01 zł. Zgodnie z umową inwestycja miała być realizowana etapami w okresie od 17 czerwca 2009 r. do 30 listopada 2010 r.

Z uwagi na poważne naruszenie przez Wykonawcę warunków umowy - istotne odstępstwa od projektu, stosowanie bez akceptacji Wnioskodawcy materiałów innych niż przewidziane w projekcie, opóźnienia w realizacji poszczególnych etapów - Wnioskodawca zmuszony został do odstąpienia od umowy z przyczyn zawinionych przez Wykonawcę. Umowę rozwiązano 23 lutego 2010 r.

Wykonawca za wykonane roboty budowlane wystawił fakturę VAT z 15 lipca 2010 r. na kwotę 5.084.897,68 zł brutto. Wnioskodawca odmówił zapłaty ww. faktury, uznając, że brak jest podstaw faktycznych do zapłaty kwoty wskazanej na fakturze. Wartość prac wykonanych w sposób prawidłowy zgodnie z dokumentacją projektową Wnioskodawca ustalił w drodze inwentaryzacji na kwotę 3.431.744,88 zł brutto i rozliczył w drodze kompensaty należności przysługujące Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami umowy, tj. potrącono z należnego wynagrodzenia kary umowne, poniesione koszty za zużyte media, odszkodowanie za wyższe wynagrodzenie ustalone w postępowaniu przetargowym z nowym wykonawcą za realizację niewykonanej części inwestycji odsetki za zwłokę i inne poniesione koszty związane z odstąpieniem od umowy. Po dokonaniu kompensaty łącznie na kwotę 3.432.407,02 zł do zapłaty na dobro Wnioskodawcy pozostała kwota 662,14 zł.

Wykonawca nie zaakceptował kompensaty co z kolei spowodowało spór sądowy. Postępowanie o zapłatę kwoty 3.431.744,88 zł brutto toczyło się przed sądem (sygn. akt X/10) w okresie od 23 września 2010 r. do 29 września 2015 r.

Następnie wpłynęło kolejne pismo procesowe Konsorcjum (Wykonawcy) z 10 lutego 2011 r. (doręczone 15 września 2011 r.) o zapłatę pozostałej należności wynikającej z wystawionej faktury VAT, tj. kwoty 1.653.152,80 zł. Kwota dochodzona przez Wykonawcę w kolejnym procesie sądowym wynikała z różnicy wynagrodzenia na fakturze i kwoty wyliczonej w drodze inwentaryzacji (5.084.897,68 zł - 3.431.744,88 zł = 1.653.152,80 zł). Postępowanie o zapłatę kwoty 1.653.152,80 zł toczyło się przez sądem (sygn. akt Y/11). Rozstrzygnięcie zapadło 21 września 2015 r. Przedmiotem sporu była kwota 1.653.152,80 zł. Sąd zasądził 1.251.550,97 zł, a koszty sądowe podzielił proporcjonalnie w takim stopniu w jakim każda ze stron procesu przegrała sprawę.

Na podstawie prawomocnego wyroku z 21 września 2015 r. sygn. akt Y/11, Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty kwoty 1.251.550,97 zł wraz z odsetkami od 30 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 82.820,19 zł tytułem kosztów postępowania. W pozostałym zakresie powództwo zostało oddalone.

Na podstawie prawomocnego wyroku z 29 września 2015 r. sygn. akt X/10 Wnioskodawca zobowiązany został do zapłaty 3.431.744,88 zł wraz z odsetkami naliczonymi od 30 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 150 zł tytułem kosztów sądowych.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że inwestycja pod nazwą "Poprawa jakości leczenia poprzez rozbudowę i modernizację Szpitala (...)", została dokończona przez nowego wykonawcę, z którym w wyniku przeprowadzanego postępowania przetargowego 21 czerwca 2010 r. podpisano umowę. Przedmiot zamówienia obejmował niezrealizowaną część inwestycji przez poprzedniego Wykonawcę oraz prace naprawcze. Wartość przedmiotu zamówienia określona w umowie wynosiła brutto 7.615.240 zł. Prace budowlane wykonano etapami w okresie od 27 września 2010 r. do 31 lipca 2011 r. Po ukończeniu inwestycji i przekazaniu do użytkowania w 2011 r. nakłady inwestycyjne w kwocie 11.046.984,88 zł (3.431.744,88 zł + 7.615.240 zł) powiększyły wartość środków trwałych i rozpoczęto ich amortyzacje.

Kwotą odszkodowania (z tytułu kar umownych, poniesionych kosztów za zużyte media, odszkodowania za wyższe wynagrodzenie ustalone w postępowaniu przetargowym z nowym wykonawcą za realizację niewykonanej części inwestycji, odsetki za zwłokę i inne poniesione koszty związane z odstąpieniem od umowy) - został obciążony wykonawca w 2010 r. i kwotę tą zaewidencjonowano w księgach rachunkowych Wnioskodawcy na odpowiednich kontach przychodów i równocześnie dokonano odpisów aktualizujących wartość należności w ciężar kosztów w związku z brakiem akceptacji przez wykonawcę naliczonych kwot i sporem sądowym.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 16 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że koszty, o których mowa we wniosku, zasądzone prawomocnymi wyrokami z 21 września 2015 r. oraz z 29 września 2015 r. zostaną pokryte w całości z własnych środków finansowych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy zasądzona wyrokiem sądu z 21 września 2015 r. kwota 1.251.550,97 zł wraz z odsetkami od 30 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz odsetki zasądzone wyrokiem sądu z 29 września 2015 r. które Wnioskodawca poniesie będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15 ust. 1).

2. Jeśli uznać, że ww. zasądzone wyrokiem sądu kwoty nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, to czy w przypadku gdy Wnioskodawca osiągnie dochód podatkowy za 2015 r. będą powodowały obowiązek zapłaty podatku, czy też nie będą powodowały obowiązku zapłaty podatku (jako związane z działalnością statutową) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

(pytania oznaczone we wniosku Nr 3 i 4)

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zasądzona wyrokiem sądu z 21 września 2015 r. kwota 1.251.550,97 zł wraz z odsetkami od 30 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz odsetki zasądzone wyrokiem sądu z 29 września 2015 r., które Wnioskodawca poniesie będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek ten spełnia bowiem ogólną zasadę zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Z uwagi na poważne naruszenie przez Wykonawcę warunków umowy - istotne odstępstwa od projektu, stosowanie bez akceptacji Wnioskodawcy materiałów innych niż przewidziane w projekcie, opóźnienia w realizacji poszczególnych etapów - Wnioskodawca zmuszony został do odstąpienia od umowy z przyczyn zawinionych przez Wykonawcę. Wnioskodawca doręczył wykonawcy inwentaryzację i wezwał do wystawienia faktury na kwotę ustaloną w inwentaryzacji (3.431.744,88 zł) celem dokonania rozliczenia. Jednocześnie Wnioskodawca zastrzegł, że zgodnie z postanowieniami umowy z należnościami wynikającymi z faktury, potrącone zostaną należności Wnioskodawcy względem Wykonawcy. Potrącenie takie nastąpiło na skutek oświadczenia złożonego wykonawcy na piśmie i zgodnie z postanowieniami umowy Wnioskodawca potrącił z należnego wykonawcy wynagrodzenia kary umowne, poniesione koszty za zużyte media, odszkodowanie za wyższe wynagrodzenie ustalone w postępowaniu przetargowym z nowym wykonawcą za realizację niewykonanej części inwestycji, odsetki za zwłokę i inne poniesione koszty związane z odstąpieniem od umowy. Po dokonaniu kompensaty łącznie na kwotę 3.432.407,02 zł do zapłaty na dobro Wnioskodawcy pozostała kwota 662,14 zł.

Wnioskodawca działał w obronie swoich interesów, gdyż istniały obiektywne i racjonalne przesłanki do wygrania procesu sądowego. W takim przypadku można uznać, że ww. wydatki wykazują związek z przychodami Wnioskodawcy i mogą być przez niego zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli uznać, że zasądzona wyrokiem sądu z 21 września 2015 r. kwota 1.251.550,97 zł wraz z odsetkami od 30 lipca 2010 r. do dnia zapłaty oraz odsetki zasądzone wyrokiem sądu z 29 września 2015 r., nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, to w przypadku gdy Wnioskodawca osiągnie dochód podatkowy za 2015 r. a dochód ten wydatkowany zostanie na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 (na działalność statutową związaną z ochroną zdrowia), to nie będzie on opodatkowany podatkiem dochodowym.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 16 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Katalog wyłączeń zawarty w art. 16 ww. ustawy nie zawiera żadnych ograniczeń w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków poniesionych na zapłatę należności głównej i odsetek od tej należności. Możliwość zaliczenia ww. wydatków do ww. kosztów zależy zatem od spełnienia pozostałych przesłanek określonych w ww. art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności od oceny zasadności poniesienia tych wydatków.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą, prowadzonym w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Od kilku lat uzyskuje dochody podatkowe, które przeznacza na cele statutowe i zwalnia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych. Realizując projekt pod nawą " (...)" współfinansowany z Unii Europejskiej w ramach. Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013, po przeprowadzeniu postępowania przetargowego, zawarł umowę na roboty budowlane z konsorcjum dwóch firm. Wartość przedmiotu zamówienia określona w umowie wynosiła brutto 9.516.671,01 zł. Z uwagi na poważne naruszenie przez Wykonawcę warunków umowy Wnioskodawca zmuszony został do odstąpienia od umowy z przyczyn zawinionych przez Wykonawcę. Wykonawca za wykonane roboty budowlane wystawił fakturę na kwotę 5.084.897,68 zł brutto. Wnioskodawca odmówił zapłaty ww. faktury, uznając, że brak jest podstaw do zapłaty kwoty wskazanej na fakturze. Wartość prac wykonanych w sposób prawidłowy Wnioskodawca ustalił w drodze inwentaryzacji na kwotę 3.431.744,88 zł brutto i rozliczył w drodze kompensaty należności przysługujące Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami umowy, tj. potrącono z należnego wynagrodzenia kary umowne, poniesione koszty za zużyte media, odszkodowanie za wyższe wynagrodzenie ustalone w postępowaniu przetargowym z nowym wykonawcą za realizację niewykonanej części inwestycji odsetki za zwłokę i inne poniesione koszty związane z odstąpieniem od umowy. Po dokonaniu kompensaty łącznie na kwotę 3.432.407,02 zł do zapłaty na dobro Wnioskodawcy pozostała kwota 662,14 zł.

Wykonawca nie zaakceptował kompensaty co z kolei spowodowało spór sądowy. W wyniku przeprowadzonych postępowań sądowych Wnioskodawca na podstawie prawomocnego wyroku z 21 września 2015 r. został zobowiązany do zapłaty kwoty 1.251.550,97 zł wraz z odsetkami od 30 lipca 2010 r. do dnia zapłaty. Natomiast na podstawie prawomocnego wyroku z 29 września 2015 r. Wnioskodawca zobowiązany został do zapłaty 3.431.744,88 zł wraz z odsetkami naliczonymi od 30 lipca 2010 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że inwestycja pod nazwą "Poprawa jakości leczenia poprzez rozbudowę i modernizację Szpitala (...)", została dokończona przez nowego wykonawcę, z którym w wyniku przeprowadzanego postępowania przetargowego 21 czerwca 2010 r. podpisano umowę. Przedmiot zamówienia obejmował niezrealizowaną część inwestycji przez poprzedniego Wykonawcę oraz prace naprawcze. Wartość przedmiotu zamówienia określona w umowie wynosiła brutto 7.615.240 zł. Prace budowlane wykonano etapami w okresie od 27 września 2010 r. do 31 lipca 2011 r. Po ukończeniu inwestycji i przekazaniu do użytkowania w 2011 r. nakłady inwestycyjne w kwocie 11.046.984,88 zł (3.431.744,88 zł + 7.615.240 zł) powiększyły wartość środków trwałych i rozpoczęto ich amortyzacje.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że kwota główna zasądzona przez sąd wyrokiem z 21 września 2015 r., która w istocie stanowiła określoną przez Sąd część zapłaty za wykonanie usług budowlanych zleconych przez Wnioskodawcę swojemu Wykonawcy, jako wydatek poniesiony w związku z uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady może zostać uznany za koszt podatkowy. Jednakże kwota ta nie może zostać bezpośrednio zaliczona do kosztów podatkowych. W myśl bowiem art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 (art. 15 ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 16g ust. 13 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich:

* przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

* rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

* rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

* adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,

* modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych.

Tak więc, ulepszenie (w tym modernizacja) to działania związane ze środkami trwałymi, które powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

W związku z powyższym, mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że zasądzona wyrokiem z 21 września 2015 r. kwota należności głównej (tekst jedn.: 1.251.550,97 zł), która jak już wskazano stanowi część zapłaty za wykonane usługi budowlane, związane z ulepszeniem środka trwałego (Szpitala), jako wydatki inwestycyjne winny powiększać wartość początkową ulepszonego środka trwałego. Zatem w powyższej sytuacji kosztem podatkowym będą wyłącznie odpisy amortyzacyjne dokonywane od powiększonej o ww. kwotę wartości początkowej ulepszonego środka trwałego (Szpitala). Zważywszy, że rozbudowa i modernizacja Szpitala została zakończona, Wnioskodawca winien w tym zakresie dokonać stosownej korekty.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów zasądzonych odsetek od ww. należności głównej, wskazać należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zatem zapłacone odsetki od ww. należności głównej, jako świadczenie uboczne w stosunku do świadczenia głównego, również stanowią koszty uzyskania przychodów. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, odsetki od należności głównej zasądzone wyrokiem z 21 września 2015 r. Także zapłacone odsetki od należności głównej zasądzonej prawomocnym wyrokiem z 29 września 2015 r. mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, bowiem dot. one zasądzonych przez Sąd należności za wykonanie usług budowalnych zleconych przez Wnioskodawcę Wykonawcy, uwzględnionych w wartości początkowej ulepszonego środka trwałego (Szpitala).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych:

* kwoty należności głównej zasądzonej wyrokiem z 21 września 2015 r. - jest nieprawidłowe,

* odsetek zasądzonych wyrokami z 21 września 2015 r. oraz z 29 września 2015 r. - jest prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w związku z powyższym, odpowiedź na pytanie Nr 4 oraz ocena dot. tego pytania stanowiska Wnioskodawcy w sprawie są bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić również należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.