IBPB-1-1/4510-247/16-3/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 12 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 14 lipca 2016 r.), uzupełnionym 10 i 12 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika wobec kontrahentów będących osobami prawnymi - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika wobec kontrahentów będących osobami prawnymi. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 września 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4510-247/16-1/BK, IBPB-2-2/4511-688/16-1/MMA, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 i 12 października 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą w sektorze nowych technologii. W ramach swojej działalności jest właścicielem platformy internetowej (dalej: "Platforma"), na której odbywa się tzw. sprzedaż ruchu domenowego. Ruchem domenowym są wejścia użytkowników sieci Internet na domeny (strony) internetowe.

Sposób działania Platformy

Platforma umożliwia dokonywanie transakcji między posiadaczami domen internetowych (osobami fizycznymi, osobami prawnymi lub jednostkami nieposiadającymi osobowości prawnej, posiadającymi prawo do domeny internetowej lub prawo do wyświetlenia na tej domenie, bądź poprzez tę domenę określonego komunikatu w formie np. barteru; dalej: "Posiadacze domen"), a podmiotami zainteresowanymi wyświetlaniem określonych treści (np. treści reklamowych, informacyjnych, etc.) na komputerach lub innych urządzeniach użytkowników (dalej: "Nabywcy").

Rolą Wnioskodawcy (wykonywaną poprzez Platformę) jest przekierowanie użytkownika z domeny należącej do Posiadacza domeny do strony internetowej Nabywcy (w celu wyświetlenia określonej treści/komunikatu Nabywcy) lub wyświetlenie komunikatu Nabywcy na odwiedzanej stronie bezpośrednio (np. w formie banneru lub nowego okna z informacją tzw. pop-up).

Rozliczenia finansowe użytkowników

W ramach działania Platformy, Posiadacz domeny otrzymuje wynagrodzenie od Nabywcy z tytułu udostępnienia swojej domeny/strony na potrzeby wyświetlenia komunikatu Nabywcy.

Wnioskodawca pobiera jednak prowizję, będącą wynagrodzeniem Spółki z tytułu udostępnienia Platformy. Prowizja wynika z faktu, że Nabywca uiszcza wynagrodzenie wyższe niż kwota należna Posiadaczowi domeny. Spółka odpowiada za przekazanie części kwoty (wynagrodzenie od Nabywcy pomniejszone o marżę Spółki, na rzecz Posiadacza domeny.

Posiadacze domen

Posiadaczami domen mogą być osoby fizyczne, osoby prawne, czy też inne jednostki nieposiadające osobowości prawnej, którym - pod różnym tytułem - przysługuje prawo do domen internetowych. Domeny mogą być zarejestrowane na rzecz Posiadaczy domen lub innych osób (wtedy prawo do domeny wynikać będzie z innego tytułu prawnego, np. dzierżawy). Podmiotom tym może także przysługiwać prawo do wyświetlenia na danej domenie komunikatu w formie banneru lub okienka pop-up.

Posiadacze domeny mogą być zarówno polskimi rezydentami podatkowymi, jak i mieć status nierezydenta w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zarówno z kraju z którym Polska posiada zawartą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak i z innych krajów).

Ze względu na specyfikę transakcji (zawarcie umowy przez sieć internetową) mogą zaistnieć obiektywne przeszkody w uzyskaniu certyfikatów rezydencji Posiadaczy domen, stąd zastosowanie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nawet gdyby zaistniała taka konieczność, może być niemożliwe. Poza udostępnieniem swojej domeny (a mówiąc ściślej - przekazaniem ruchu internetowego) Posiadacze domen nie wykonują innych czynności na rzecz Spółki.

Klasyfikacja GUS

Zgodnie z uzyskaną przez Spółkę klasyfikacją statystyczną - nadaną przez Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi (dalej: "GUS") - w zakresie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), udostępnianie Platformy, w celu umożliwienia dokonania transakcji między Posiadaczami domen, a Nabywcami, mieści się w grupowaniu PKWiU 63.11.20.0 "Sprzedaż czasu lub miejsca na cele reklamowe w Internecie". Dodatkowo, w niniejszej klasyfikacji, Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi wskazał, że pobieranie opłat i prowizji od użytkowników serwisu nie jest odrębnie klasyfikowane i mieści się w zakresie tych grupowań.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 10 października 2016 r. wskazano m.in., że podmiotami - wspólnikami w podmiotach niebędących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych mogą być zarówno osoby fizyczne jak i osoby prawne - chodzi w tym przypadku głównie o spółki osobowe transparentne podatkowo.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, przekazując na rzecz Posiadacza domeny będącego nierezydentem wynagrodzenie od Nabywcy (pomniejszone o marżę Wnioskodawcy), ma obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 w zw. z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w sytuacjach gdy kontrahent jest osobą prawną lub wspólnikiem w podmiocie niebędącym podatnikiem podatku dochodowego)? (pytanie ujęte we wniosku jako pierwsze)

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazując na rzecz Posiadacza domeny będącego nierezydentem wynagrodzenie od Nabywcy (pomniejszone o marżę Wnioskodawcy), Spółka nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 w zw. z art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), w sytuacjach, gdy kontrahent jest osobą prawną.

Ustawa o CIT zawiera regulacje dotyczące opodatkowania nierezydentów.

Uwagi ogólne - opodatkowanie nierezydentów

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uwagi ogólne - instytucja płatnika podatku.

Uwzględniając powyższe przepisy, z perspektywy działalności Wnioskodawcy istotne jest jednak, że w przypadku podatników podatku dochodowego (będących osobami prawnymi), w przypadku niektórych (ściśle określonych tytułów płatności) może powstać obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych kwot.

Ustawa o CIT obowiązek taki statuuje w art. 26, zgodnie z którym jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (a zatem Wnioskodawca), które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Uwagi ogólne - katalog płatności opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym

Jak wskazano powyżej, jedynie niektóre rodzaje płatności za usługi (i świadczenia podobnego rodzaju) podlegają opodatkowaniu na zasadzie obowiązku poboru podatku przez płatnika. Zgodnie z art. 21 ustawy o CIT są to przychody:

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

Przy czym z porównania przepisów art. 21 ustawy o CIT oraz art. 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej: "ustawa o PIT") można wskazać, iż katalog z ustawy o PIT zawiera szerszy zakres opodatkowania, gdyż włącza, min. wymienione w art. 13 pkt 8 ustawy przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającęj osobowości prawnej (z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej...).

Charakter prawny wypłat dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Posiadaczy domen

Jak zostało wskazane w treści opisu stanu faktycznego, Spółka pośredniczy w przekazaniu wynagrodzenia należnego Posiadaczom domen od Nabywców, sama otrzymując z tego tytułu marżę.

Wynagrodzenie Posiadacza domeny wynika natomiast z faktu, iż ten udostępnia ją (za pomocą umożliwienia dokonania przekierowania na inny adres internetowy lub wyświetlenia komunikatu np. w formie baneru) Nabywcy. Co ważne, jak wskazano poza udostępnieniem swojej domeny (a mówiąc ściślej - przekazaniem ruchu internetowego) Posiadacze domen nie wykonują innych czynności na rzecz Spółki.

Konieczne jest więc ustalenie, czy płatność dokonywana przez Spółkę w powyższej konfiguracji może podlegać pod którykolwiek tytuł płatności wymieniony w art. 21 ustawy o CIT.

Za istotną wskazówkę w procesie wykładni należy uznać interpretację ogólną wydaną przez Ministra Finansów z dnia 5 września 2014 r. (znak DD2/033/55/KBF/14/RD-75000), w której Minister wskazał (powołując się na jednolitą linię orzeczniczą sądów administracyjnych), że: (...) wynagrodzenie otrzymywane przez osobę fizyczną Zarządzającą stroną internetową należy zakwalifikować do źródła przychodów - najem, dzierżawa tub inne umowy o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT). Sądy orzekają, że umowa, na podstawie której jeden podmiot udostępnia innemu podmiotowi możliwość wyświetlania na stronie internetowej określonych treści (najczęściej reklamowych), jest umową nienazwaną o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy. Wprawdzie przedmiotem takiej umowy nie jest ani najem rzeczy, ani dzierżawa rzeczy lub prawa, jednakże następuje oddanie do używania bytu wirtualnego, jakim jest część powierzchni strony internetowej.

Dalej, Minister wskazał, iż uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych stwierdzam, że osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze m.in. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy. Przychody z tego tytułu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PTT, pod warunkiem, że nie są uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej.

Minister, dokonując kwalifikacji "wynagrodzenia z tytułu udostępniania, poza działalnością gospodarczą, powierzchni na stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną" jednoznacznie więc przesądził, iż przychód ten nie jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście, a zatem jakimkolwiek przychodem wymienionym w art. 13 ustawy o PIT. Pomijając więc rodzaje przychodów niemające znaczenia dla rozpatrywanej sprawy (np. przychód z pracy, działów specjalnych produkcji rolnej, itd.) kwalifikacja przychodu uzyskiwanego przez Posiadacza domeny musiałaby zostać dokonana o pozostałe punkty wymienione w art. 29 ustawy o PIT.

W szczególności zauważyć należy, że Spółka nie uiszcza jakiegokolwiek wynagrodzenia z tytułu praw autorskich lub z praw pokrewnych, znaków towarowych, należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Z pewnością bowiem nie można zakwalifikować udostępnienia strony internetowej (przekazanie ruchu z tej strony) na cele wyświetlania reklam i komunikatów, jako jakiegokolwiek z wymienionych świadczeń.

Płatność nie ma także charakteru dokonywanej z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. (...)

Z pewnością nie można także uznać, że wynagrodzenie wypłacane Posiadaczowi domeny jest którymkolwiek z innych tytułów wymienionych powyżej.

Potwierdza to także, przytoczona w opisie stanu faktycznego interpretacja uzyskana przez Wnioskodawcę z GUS, zgodnie z którą w opisanych schemacie mamy do czynienia z kwalifikacją PKWiU 63.11,20.0 "Sprzedaż czasu lub miejsca na cele reklamowe w Internecie" (...).

Skutki w ustawie o CIT

W zakresie kwalifikacji płatności w ramach ustawy o CIT należy wskazać, iż węższy katalog tytułów podlegających opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym z art. 21 ustawy o CIT prowadzi do konkluzji, że wszelkie uwagi poczynione na gruncie ustawy o PIT pozostają aktualne, a zatem płatności na rzecz Posiadaczy domen (osób prawnych) nie mają charakteru płatności wymienionych w art. 21 ustawy.

W szczególności powtórzyć należy, iż Posiadacz domeny z pewnością, w ramach przekazania ruchu internetowego:

* nie wykonuje jakiegokolwiek doradztwa, w tym na rzecz Wnioskodawcy oraz Nabywcy, gdyż jego świadczenie jest w rzeczywistości ograniczone do umożliwienia Nabywcy wyświetlenia komunikatu (Posiadacz domeny nie dokonuje, na rzecz innych podmiotów, analiz i badań, celem jego aktywności nie jest doradzenie komukolwiek przy podejmowaniu jakiejkolwiek decyzji, w tym w zakresie wyświetlania reklam);

* nie dokonuje jakichkolwiek badań rynku, a efektowych tych badań nie przedstawia ani Wnioskodawcy ani też Nabywcy;

* nie wykonuje usług reklamowych, gdyż z pewnością samego udostępnienia miejsca na potencjalną reklamę (na stronie, w okienku pop-up lub banerze) nie można uznać za świadczenie usługi reklamy, gdyż takowa usługa mogłaby być zidentyfikowana, jeżeli już, jedynie w zakresie działalności Nabywcy;

* nie przetwarza danych, gdyż potencjalnie to świadczenie wykonywane jest przez Wnioskodawcę (w pewnym ograniczonym zakresie).

Z pewnością nie można także uznać, że wynagrodzenie wypłacane Posiadaczowi domeny jest którymkolwiek z innych tytułów wymienionych powyżej.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy na potrzeby interpretacji ustawy o CIT pomocniczo można skorzystać z kwalifikacji prawnej poczynionej przez Ministra Finansów we wspomnianej interpretacji ogólnej. A zatem, także na gruncie ustawy o CIT płatność będzie miała charakter płatności z tytułu "najmu, dzierżawy, podnajmu, poddzierżawy", co jednoznacznie wyklucza ją z katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym.

W związku z powyższym, należy przyjąć, iż Wnioskodawca, przekazując na rzecz Posiadacza domeny będącego nierezydentem wynagrodzenie od Nabywcy (pomniejszone o marżę Wnioskodawcy), nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

Dodatkowe uwagi - zakres opodatkowania w Polsce

Jednocześnie, Spółka pragnie wskazać, iż niniejszy wniosek nie ma na celu wyłączenia potencjalnego opodatkowania Posiadaczy domen w Polsce, gdyby zaszły inne okoliczności uzasadniające opodatkowanie w Polsce. Niemniej, z uwagi na charakter płatności dokonywanych przez Spółkę nie można mówić o obowiązku poboru podatku zryczałtowanego przez podmiot wypłacający - Wnioskodawcę.

Spółka uważa jednak za istotne podkreślenie, iż - niezależnie od kwalifikacji płatności w ramach art. 21 ustawy o CIT - obowiązek podatkowy (a zatem także obowiązek poboru podatku) nie powstanie w przypadku, gdy dochód Posiadacza domeny nie zostanie "uzyskany na terytorium RP".

W tym zakresie należy wskazać, iż w przypadku gdy:

i. Posiadacz domeny jest nierezydentem, który nie przebywa (lub nie prowadzi działalności np. poprzez stały zakład) w Polsce oraz

ii. domeny należące do Posiadaczy domen nie znajdują się na serwerach zlokalizowanych w Polsce

nie można przyjąć, iż mamy do czynienia z dochodem (przychodem) powstającym w Polsce.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 2015 r. o sygn. akt 346/3 (dalej: "NSA"): (...) by dana kategoria podmiotów była w świetle prawa podatkowego zobowiązana do ponoszenia ciężaru podatkowego musi być w jakiś sposób związana z krajowym systemem prawa podatkowego (...).

Naczelny Sąd Administracyjny zauważa, że przychód jest osiągnięty przez nierezydenta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak tego wymaga przepis art. 3 ust. 2b u.p.d.o.f, w szczególności wtedy gdy pochodzi (...) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia; z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości. Uzależnianie opodatkowania nierezydentów od wystąpienia rezultatu usługi u ich kontrahenta formułuje warunek, który nie został przez ustawodawcę zawarty w przepisie art. 3 ust. 2b u.p.d.o.f.

Pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie faktycznie podejmowane są czynności zmierzające do osiągnięcia dochodu, tj. obszar, na którym urządzenie jest wykorzystywane.

Na gruncie ustawy o CIT przykładowo należy wskazać na orzeczenie NSA z 5 listopada 2009 r. o sygn. akt II FSK 2194/08, gdzie sąd wskazał, że: (...) przepis ten bowiem wymaga, dla objęcia ograniczonym obowiązkiem podatkowym nierezydenta, aby jego dochód został osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie warunkuje opodatkowania od miejsca osiągnięcia dochodu przez zlecającego wykonanie świadczenia. Błędne jest także stanowisko organu II instancji, że o tym, że źródło dochodu nierezydenta znajduje się na terytorium RP świadczą m.in., że zlecenie wykonania usług nierezydentowi dokonał polski przedsiębiorca i wypłata wynagrodzenia za wykonanie zlecenia dokonana została z majątku polskiego przedsiębiorcy. Wnioskowanie to nie ma nic wspólnego z tekstem ustawy. (...) Nie do przyjęcia jest pogląd, że można wywodzić obowiązek podatkowy nierezydenta, będącego kontrahentem spółki polskiej, wobec Rzeczpospolitej Polskiej w oparciu o to, że efekt usługi wykonanej przez nierezydenta będzie się odnosił do kontrahenta polskiego. Taka interpretacja zwrotu "...dochodów, które osiągnięto na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej" jest przekroczeniem granic wykładni przez naruszenie przyjętych w judykaturze dyrektyw wykładni.

Przy czym, co Wnioskodawca pragnie jednoznacznie podkreślić, analiza kwestii miejsca osiągnięcia przychodu przez Posiadacza domeny nie będzie miała znaczenia w przypadku przyjęcia (jak to wskazuje Wnioskodawca w swojej argumentacji), iż charakter świadczeń na rzecz Posiadaczy domen nie daje podstaw do przyjęcia, iż Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru podatku zryczałtowanego CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W związku z tym, że opisane we wniosku przychody z tytułu odstąpienia powierzchni reklamowych na stronach internetowych nie są objęte regulacją art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, na Wnioskodawcy nie ciążą w opisanej sytuacji obowiązki płatnika, rozważania na temat zakresu obowiązku podatkowego nierezydentów nie przebywających w Polsce są bezprzedmiotowe i nie były przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.