IBPB-1-1/4510-212/15/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 września 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 15 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, niezamortyzowanej wartości początkowej środków trwałych w przypadku ich sprzedaży na złom - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in., w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, niezamortyzowanej wartości początkowej środków trwałych w przypadku ich sprzedaży na złom.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: Spółka) jest podmiotem gospodarczym zajmującym się produkcją m.in. specjalistycznych wiązek elektrycznych. Odbiorcą produktów Spółki są głównie przedsiębiorstwa z sektora motoryzacyjnego. Aktualnie Spółka jest w trakcie reorganizacji działalności. Dotychczas Spółka prowadziła działalność w dwóch zakładach - w X oraz w Y (w Y - w ramach Oddziału wpisanego do rejestru przedsiębiorców KRS). Jednym z działań reorganizacyjnych jest rezygnacja z prowadzenia Oddziału Spółki w Y. W Oddziale w Y prowadzona była produkcja na zlecenie niemieckiej spółki Z, która dostarczała Spółce materiały do produkcji (jako materiały powierzone), na których Spółka wykonywała określone usługi produkcyjne (obciążając spółkę Z wynagrodzeniem za wykonaną robociznę). Spółka Z sprzedawała następnie gotowe wyroby do klienta końcowego. Usługi produkcyjne na rzecz spółki Z wykonywane były przy wykorzystaniu własnego majątku Spółki, w tym maszyn i urządzeń stanowiących jej środki trwałe. Spółka świadczyła również na rzecz spółki Z (za pośrednictwem Oddziału w Y) usługi administracyjno-księgowe. W 2014 r. doszło do zmiany modelu biznesowego. Spółka przejęła klientów spółki Z, w stosunku do których dotychczas, na zlecenie tej spółki, wykonywała usługi produkcyjne.

W obecnym modelu sprzedaży Spółka (w oparciu o własne materiały oraz środki produkcyjne) produkuje i sprzedaje wyroby do klienta końcowego (bez pośrednictwa spółki Z). Jednocześnie, dążąc do obniżenia kosztów produkcji Spółka podjęła decyzję, aby produkcję z Y przenieść częściowo do zakładu w X, częściowo zaś zlecić ją do Serbii (z uwagi na niższe koszty pracy). W związku z tym obecnie Spółka prowadzi działalność produkcyjną w X. Dodatkowo Spółka zaczęła też zlecać spółce serbskiej usługi produkcyjne (w ramach procedury uszlachetniania) - w podobnym modelu biznesowym jaki dotychczas miał miejsce pomiędzy Oddziałem w Y, a spółką Z (tzn. Spółka dostarcza spółce serbskiej materiały do produkcji, zaś spółka serbska wykonuje na jej rzecz usługi produkcyjne. Gotowy wyrób sprzedawany jest przez Spółkę do klienta).

Zamknięcie Oddziału w Y wiąże się z koniecznością zagospodarowania środków trwałych wykorzystywanych w tym zakładzie produkcyjnym. Można wyróżnić w tym zakresie kilka przypadków:

* część środków trwałych została przeniesiona do zakładu w X i wykorzystywana jest w dalszym ciągu do produkcji realizowanej przez Spółkę,

* część środków trwałych została sprzedana (głównie do Serbii oraz Niemiec),

* część środków trwałych, z uwagi na ich nieprzydatność została zezłomowana i sprzedana jako złom,

* część środków trwałych została fizycznie zlikwidowana i zutylizowana (w tym przypadku nie doszło do sprzedaży).

Należy zaznaczyć, że pomimo zamknięcia Oddziału w Y Spółka nadal prowadzi dotychczasową działalność (jaką jest produkcja wiązek elektrycznych) w X.

Sprzedaż lub likwidacja środków trwałych w stanie faktycznym opisanym powyżej nie wiąże się zatem ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Dokonując reorganizacji działalności Spółka podjęła również decyzję o zaprzestaniu produkcji niektórych typów wiązek elektrycznych w X. W efekcie, podobnie jak w przypadku oddziału w Y, zakończona została eksploatacja części środków trwałych wykorzystywanych dotychczas wyłącznie do produkcji tych typów wiązek.

W związku z powyższym, zdarzają się sytuacje, w których Spółka - z uwagi na brak klientów, zmianę grupy klientów lub zmianę otrzymywanych od nich zamówień - zrezygnowała z produkcji określonego typu wiązek elektrycznych. Może to pociągnąć za sobą likwidację określonych środków trwałych, które są wykorzystywane przy produkcji danego typu wiązki. Spółka nadal jednak produkuje wiązki elektryczne, ale innego typu, czy rodzaju.

Maszyny i inne środki trwałe wykorzystywane do wytworzenia tych rodzajów wiązek elektrycznych, z których produkcji Spółka rezygnuje (zarówno w oddziale w Y, jak i w X) zwane są dalej "Środkami Trwałymi". Decydując się na rezygnację z wykorzystywania Środków Trwałych, Spółka może:

* podjąć decyzję o ich fizycznej likwidacji (utylizacji). Przyczyną utylizacji może być wyłącznie nieprzydatność Środków Trwałych w dalszej działalności i jednocześnie brak podmiotów zainteresowanych ich nabyciem (brak możliwości sprzedaży takich Środków Trwałych podmiotom zewnętrznym, w szczególności sprzedaży na złom. Przyczyną utylizacji może być też faktyczne zużycie Środka Trwałego.

* podjąć decyzję o sprzedaży, przy czym Środki Trwałe mogą być sprzedane klientom zainteresowanym ich nabyciem (np. innym spółkom z grupy kapitałowej, którym Spółka podzleci część produkcji albo osobom trzecim zainteresowanym zakupem Środków Trwałych oraz ich dalszym wykorzystywaniem),

* podjąć decyzję o sprzedaży Środków Trwałych na złom - zarówno w całości, jak i po ich uprzednim rozmontowaniu.

Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od Środków Trwałych. Na dzień likwidacji (lub sprzedaży) Środki Trwałe mogą nie być w pełni zamortyzowane.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą wybranych Środków Trwałych na złom - zarówno poprzez sprzedaż Środków Trwałych w całości, jak i po uprzednim ich rozmontowaniu - Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę odpowiadającą wartości początkowej sprzedawanych Środków Trwałych, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży Środków Trwałych na złom - zarówno poprzez sprzedaż Środków Trwałych w całości, jak i po uprzednim ich rozmontowaniu - Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę odpowiadającą wartości początkowej sprzedawanych na złom Środków Trwałych, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne. Koszt podatkowy zostanie wykazany w momencie, w którym uzyskany zostanie przychód z tytułu sprzedaży Środków Trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż Środków Trwałych na złom, o której mowa we wniosku nie stanowi "likwidacji" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: Ustawy CIT). Będzie to bowiem sprzedaż polegająca na odpłatnym zbyciu składnika majątku (w całości lub części) innemu podmiotowi. W przekonaniu Spółki, nie ma przy tym znaczenia cena sprzedaży.

Takie też wnioski płyną z interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 sierpnia 2014 r., znak: IPPB3/423-556/14-2/EŻ: "Nie można jednakże zaaprobować stanowiska Spółki, jakoby w analizowanym przypadku miała miejsce likwidacja środków trwałych. To prawda, że ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji likwidacji, w związku z czym należy przyjąć rozumienie tego pojęcia zgodnie z wykładnią językową. Oprócz przywołanych przez Wnioskodawcę za słownikiem języka polskiego (adres: www.sjp.pwn.pl) określeń: zniesienie, usunięcie lub rozwiązanie czegoś można wskazać także: likwidować - pozbawiać się czegoś, usunąć coś (adres: www.sjp.pl), jak również: sprawiać, że coś przestaje istnieć (adres: www.wsjp.pl). Powyższe sformułowania prowadzą do wniosku, że likwidacja to definitywne pozbycie się lub unicestwienie danego przedmiotu, który nigdy już nie będzie mógł zostać wykorzystany. (...)"

Dążenie do częściowego zrekompensowania wycofania zbędnych składników majątku jest przejawem racjonalnego działania podmiotu gospodarczego, nastawionego na uzyskiwanie szeroko pojętych przychodów z prowadzonej działalności. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że zbycie dokonane zostanie odpłatnie na rzecz innego podmiotu, który złom wykorzysta na cele własnej działalności gospodarczej. W konsekwencji, zbycie to stanowić będzie sprzedaż, niepodlegającą regulacji art. 16 ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT.

Podobny wniosek wynika z interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 grudnia 2014 r., znak: ILPB4/423-468/14-2/ŁM, która dotyczyła sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych maszyn. Organ uznał za prawidłowe m.in. następujące stanowisko wnioskodawcy: W sytuacji opisanej w stanie faktycznym, zdaniem Spółki, przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy nie będzie miał zastosowania, ponieważ nie nastąpi fizyczna likwidacja przedmiotowych środków trwałych, spowodowana utratą przydatności gospodarczej, lecz nastąpi ich sprzedaż, która wygeneruje konkretny przychód, a co za tym idzie koszt związany z tym przychodem, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, będzie kosztem uzyskania przychodów. Reasumując, w przytoczonym stanie faktycznym, Spółka uzyska przychód z tytułu sprzedaży środków trwałych a kosztem uzyskania tego przychodu, na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, będzie kwota odpowiadająca niezamortyzowanej wartości początkowej tych środków trwałych.

Do analogicznych wniosków należy dojść w sytuacji, w której Spółka zamierza rozmontować niektóre ze Środków Trwałych i sprzedać je przedsiębiorcom zajmującym się obrotem odpadami. W tej sytuacji, z interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b Ustawy CIT wynika, że niezamortyzowana część Środka Trwałego przypadająca na poszczególną, sprzedawaną cześć tego środka będzie stanowić koszt uzyskania przychodów, potrącany w momencie uzyskania przychodu z jej sprzedaży (tekst jedn.: uzyskania przychodu ze zbycia odpadów).

Powyższy pogląd znajduje swój wyraz w interpretacjach organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 kwietnia 2014 r., znak: IPPB5/423-67/14-3/AS, w której organ argumentował: nawiązując do omawianego zagadnienia dotyczącego określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii elektroenergetycznych w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2) należy zauważyć, że w sytuacji, gdy dochodzi do sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych bądź ich części (np. w postaci sprzedaży złomu), zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b), w myśl którego wydatki na nabycie lub wytworzenie środka trwałego, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego, bez względu na czas ich poniesienia.

Podsumowując, w przekonaniu Wnioskodawcy, niezamortyzowana wartość Środka Trwałego może stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu z jego zbycia w całości, czy też w części na złom (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b Ustawy CIT). Okoliczność, że Środek Trwały zostanie sprzedany po cenie dużo niższej od ceny zakupu (lub kosztu wyprodukowania) nie ma w tym przypadku znaczenia. Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 października 2014 r., znak: ILPB3/423-336/14-3/JG, w której organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia: Biorąc pod uwagę ww. regulacje, w ocenie Spółki, uprawniona ona będzie do rozpoznania jako koszt podatkowy, niezamortyzowanej wartości sprzedanych Sieci - bez względu na wysokość osiągniętego przychodu z tytułu ich sprzedaży. Poniesienie tegoż kosztu jest bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem z tytułu sprzedaży Sieci (a pośrednio zabezpieczać będzie również już istniejące źródła przychodów przed obciążeniem znacznymi stratami).

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt ten będzie zaliczany do kosztów podatkowych w momencie, w którym uzyskany zostanie przychód z tytułu sprzedaży odpowiadających mu Środków Trwałych. Stanowi on bowiem bezpośredni koszt uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży Środka Trwałego, w rozumieniu art. 15 ust. 4 Ustawy CIT. Analogiczne wnioski płyną z interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 kwietnia 2014 r., znak: IPPB5/423-67/14-3/AS, w której organ argumentował: Nawiązując do omawianego zagadnienia dotyczącego określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku modernizacji, przebudowy, rozbudowy, adaptacji oraz rekonstrukcji posiadanych linii ełektroenergetycznych w przypadku odpłatnego zbycia części środka trwałego (pytanie nr 2) należy zauważyć, że w sytuacji, gdy dochodzi do sprzedaży nie w pełni umorzonych środków trwałych bądź ich części (np. w postaci sprzedaży złomu), zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b), w myśl którego wydatki na nabycie łub wytworzenie środka trwałego, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego, bez względu na czas ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.