I/415-5-12/3 - Odliczenie od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) Urząd Skarbowy w Wałczu, na pisemne zapytanie z dnia 30.01.2003 r. udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje:

Wnoszący zapytanie przedstawili stan faktyczny, z którego wynika, że:

Córka jest osobą niepełnosprawną posiadającą stopień umiarkowany niepełnosprawności. Córka pomimo, że we wrześniu 2001 r. wyszła za mąż, nadal mieszka wraz z mężem u swoich rodziców. Państwo opiekują się córką dowożą ją własnym samochodem osobowym do szpitala w Wałczu i do Szczecina na leczenie. Według przedłożonych dokumentów dotyczących uzyskiwanych dochodów córka Państwa w roku 2002 otrzymywała rentę socjalną w wysokości 400,00 zł miesięcznie, co daje rocznie kwotę 4.800,00 zł. Małżonek córki w roku 2002 uzyskał dochody w łącznej wysokości 20.959,02 zł. Razem dochody małżonków za rok 2002 wyniosły 25.759,02 zł.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnicy formułują stanowisko, iż przepisy prawa podatkowego skutkują skorzystaniem przez nich z ulgi polegającej na odliczeniu od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne związane z niepełnosprawnością córki.

Urząd Skarbowy stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Na podstawie art. 26 ust. 7e wyżej cytowanej ustawy przepisy dotyczące wydatków na cele rehabilitacyjne stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: małżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice małżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty najniższego wynagrodzenia za pracę, za grudzień roku poprzedzającego rok podatkowy. Za rok 2002 kwota ta wynosiła 9.120,00 złotych.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca ich dorobek (wspólność ustawowa). W świetle art. 32 § 2 i art. 43 § 1 kodeksu dorobkiem małżonków są w szczególności pobrane wynagrodzenia za pracę oraz inne usługi świadczone osobiście przez któregokolwiek z małżonków, a oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W związku z tym, że dochody córki przekraczają kwotę 9.120,00 zł, nie jest spełniony warunek określony w art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Państwo nie mogą skorzystać za rok 2002 z ulgi polegającej na odliczeniu od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne związane z niepełnosprawnością córki.