I-2/443/60/05/KW - Posiadanie statusu podatnika VAT UE jako warunek zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów

Pytanie podatnika

Spółka dokonuje dostaw na rzecz nabywcy posiadającego w dniu otrzymania towaru jedynie zgłoszenie rejestracyjne, a w dniu zakończenia okresu rozliczeniowego nadany właściwy numer identyfikacyjny dla potrzeb dostaw unijnych. W świetle art. 42 ust. 1 i 2 podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary zostały wywiezione na terytorium państwa członkowskiego innego niż teren kraju. Czy można zastosować stawkę 0% za cały okres rozliczeniowy dla takiego kontrahenta?

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje dostaw na rzecz nabywcy posiadającego w dniu otrzymania towaru jedynie zgłoszenie rejestracyjne, a w dniu zakończenia okresu rozliczeniowego nadany właściwy numer identyfikacyjny dla potrzeb dostaw unijnych. W świetle art. 42 ust. 1 i 2 podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary zostały wywiezione na terytorium państwa członkowskiego innego niż teren kraju.

Pytanie Podatnika:

Czy można zastosować stawkę 0% za cały okres rozliczeniowy dla takiego kontrahenta? Wnioskodawca zaprezentował własne stanowisko w sprawie:

Jeśli odbiorca posiada w momencie zakończenia okresu rozliczeniowego status podatnika podatku VAT UE, to do dokonanych dostaw w tym okresie rozliczeniowym można zastosować stawkę 0%.

Spełniając wymogi formalne wniosku o interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Wnioskodawca oświadczył, że w stosunku do niego nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, kontrola skarbowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Działając w oparciu o art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w zakresie zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze uznaje stanowisko Podatnika za nieprawidłowe, wskazując co następuje:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast z ust. 2 pkt 1 ww. przepisu wynika, że przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Z brzmienia powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż aby daną dostawę towarów potraktować jako wewnątrzwspólnotową, nabywcą musi być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Natomiast warunek posiadania przez dostawcę przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres dowodów o których mowa w art. 42 ust. 3, dotyczy wyłącznie dokumentów, które dają podstawę do opodatkowania według stawki 0% wewnątrzwspólnotowej dostawy, gdyż stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;

2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);

2. kopia faktury;

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W sytuacji gdy wywóz towarów nastąpi bezpośrednio przez podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik zgodnie z art. 42 ust. 4 ww. ustawy, oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;

2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku, gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;

3. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

4. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Natomiast w przypadku, gdy ww. dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności (art. 42 ust. 11):

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jak wynika z powyższego posiadanie przez dostawcę przed złożeniem deklaracji podatkowej dowodów, że towary zostały wywiezione na terytorium państwa członkowskiego innego niż teren kraju jest jedynie jednym z warunków koniecznych do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, i odnosi się jedynie do dokumentów ściśle określonych w art. 42 ww. ustawy.

Natomiast w przedmiotowym przypadku fakt, iż nabywca towarów w chwili nabycia towarów nie był podatnikiem zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju powoduje, iż danej transakcji nie można zakwalifikować do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Dlatego też nie będzie miał również zastosowania ww. art. 42 ustawy o VAT, który mówi w jakich warunkach wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%. Mając na uwadze powyższe należy uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze informuje, że przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie udzielenia interpretacji.

Stosownie do przepisów art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie służy zażalenie. Zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze, za pośrednictwem tut. Organu podatkowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.