GNP-152-4560-432/06/PE

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji (DzU nr 79, poz. 550) przepisy ustawy stosuje się do pracodawców wykonujących działalność gospodarczą zatrudniających co najmniej 50 pracowników (do 23 marca 2008 r. ustawa ma zastosowanie do pracodawców zatrudniających co najmniej 100 pracowników - art. 26 ust. 1).

Ustawa posługując się pojęciem działalności gospodarczej, nie definiuje tego pojęcia ani nie zawiera odesłania do definicji zawartych w innych ustawach, w tym w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Ustalając podmioty zobowiązane do jej realizacji, należy mieć na uwadze, iż ustawa o informowaniu i konsultowaniu pracowników wdraża postanowienia dyrektywy 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 marca 2002 r. ustanawiającej ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej. Stąd też używanie pojęcia działalności gospodarczej jedynie w znaczeniu przyjętym w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej prowadziłoby do niezgodnego z dyrektywą ograniczenia zakresu podmiotowego ustawy. Z tego względu zasadne wydaje się stosowanie ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji do pracodawców, którzy prowadzą działalność gospodarczą - bez względu na to, czy jest to działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz uwzględniając charakter działalności samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, należałoby przyjąć, że są one objęte zakresem podmiotowym ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji, co oznacza, iż spoczywa na nich obowiązek tworzenia rad pracowników.