FN3.054.5.2015FN3.054.5.2015 - Instytucja administratora zastawu w ustawie o obligacjach.

W odpowiedzi na interpelację nr 33495 z dnia 10 lipca 2015 r. w sprawie funkcjonowania instytucji administratora zastawu w ustawie o obligacjach, uprzejmie przedstawiam poniższe wyjaśnienia.

Nowe regulacje dotyczące obligacji nieskarbowych zostały wprowadzone ustawą z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz. U. poz. 238) (dalej: "ustawa"). Wraz z wejściem tej ustawy w życie z dniem 1 lipca 2015 r. utraciła moc ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (Dz. U. z 2014 r. poz. 730 i 913).

Projekt ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (dalej: "projekt ustawy") został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 12 sierpnia 2014 r. Projekt ten został sporządzony na podstawie założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o obligacjach oraz ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne, przyjętych przez Radę Ministrów w dniu 16 kwietnia 2013 r. Zarówno treść projektu założeń projektu ustawy, jak i sporządzonego na podstawie założeń projektu ustawy były przedmiotem konsultacji społecznych, z udziałem organu właściwego w sprawach nadzoru nad rynkiem finansowym - Komisji Nadzoru Finansowego oraz instytucji reprezentujących środowisko rynku finansowego, w tym kilkukrotnych roboczych spotkań uzgodnieniowych, podczas których omawiano zgłaszane uwagi i uzgodniono większość zapisów. Uwzględniwszy fakt, iż prace nad projektem założeń projektu ustawy zostały zapoczątkowane w grudniu 2010 r., uzgodnienie ostatecznego kształtu przedłożenia rządowego w odniesieniu do projektu nowej ustawy o obligacjach wymagało niemal 4 lat uzgodnień i konsultacji.

Przekazany do Sejmu projekt ustawy zawierał regulacje dotyczące problematyki zabezpieczeń wierzytelności wynikających z obligacji - zarówno zmiany dotychczas obowiązujących regulacji, odnoszących się do instytucji administratora hipoteki i administratora zastawu, jak również nowe regulacje, ustanawiające instytucję administratora zabezpieczeń. Zmiany te zostały wprowadzone do projektu ustawy na wniosek instytucji reprezentujących środowisko rynku kapitałowego, na etapie konsultacji społecznych. Przepisy te były przedmiotem dyskusji w trakcie spotkań uzgodnieniowych i uzyskały akceptację uczestników tych spotkań, w tym Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego.

W odniesieniu do instytucji administratora hipoteki za najważniejsze uznano zapewnienie gwarancji ciągłości jego funkcjonowania. W związku z tym regulacja zawarta w przepisie art. 31 ust. 4 ustawy wprowadza wymóg, aby w razie wygaśnięcia umowy z administratorem hipoteki dotychczasowy administrator wykonywał prawa i obowiązki wierzyciela hipotecznego do czasu zawarcia przez emitenta umowy z nowym administratorem. Istotną zmianą w zakresie zabezpieczeń wierzytelności wynikających z obligacji jest również wprowadzenie w art. 29 ustawy nowej instytucji administratora zabezpieczeń. Zadaniem administratora zabezpieczeń, ustanawianego w przypadku zabezpieczenia innego niż hipoteka lub zastaw rejestrowy, jest wykonywanie praw i obowiązków wierzyciela z tytułu zabezpieczeń we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Jedną z przesłanek tej regulacji było umożliwienie ustanawiania zabezpieczenia przed dojściem emisji do skutku, jak również ułatwienie obrotu obligacjami zabezpieczonymi poprzez wyeliminowanie konieczności wprowadzania zmian do umów związanych z zabezpieczeniem każdorazowo w przypadku zmiany obligatariusza.

W opinii Ministra Finansów zmienione lub nowe regulacje zawarte w ustawie stanowią istotny krok w kierunku poprawy ochrony interesów obligatariuszy jako słabszej strony stosunku prawnego wynikającego z obligacji.