Fn.VIII/31102-1-2/10 - Stawka podatku od nieruchomości dla garaży.

Prezydent Miasta Poznania na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w związku z art. 14b i 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stwierdza, że stanowisko (...) przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2010 r. (data wpływu 13 lipca 2010 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od nieruchomości w szczególności zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do stawki podatku od nieruchomości dla opodatkowania powierzchni użytkowej hali garażowej - jest nieprawidłowe.

Dnia 13 lipca 2010 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku od nieruchomości dla opodatkowania powierzchni użytkowej hal garażowych znajdujących się w budynkach mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

(...) wybudowała zgodnie z pozwoleniami na budowę jeden budynek mieszkalny, w którym w podziemnej kondygnacji znajduje się hala garażowa na 24 stanowiska parkingowe oraz drugi budynek mieszkamy, w którym w podziemnej kondygnacji znajduje się hala garażowa na 39 stanowisk parkingowych. Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) oraz § 65 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454) każdy z tych budynków został zakwalifikowany jako budynek mieszkalny.

Pismem z dnia 21 lipca 2010 r. nr Fn.VIII/31102-l-2/10 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez podanie danych adresowych i geodezyjnych hal garażowych, których dotyczy wniosek oraz dołączenie wypisu z kartoteki lokalu niemieszkalnego, zaświadczenia o samodzielności lokalu niemieszkalnego dla poszczególnych hal garażowych, których dotyczy wniosek oraz wypisów z kartotek całych budynków, w których znajdują się przedmiotowe hale garażowe.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek o brakujące dokumenty.

(...) zapytuje, czy zasadne jest deklarowanie i wpłacanie podatku od nieruchomości od miejsc postojowych znajdujących się w hali garażowej w budynku mieszkalnym według stawek dla budynków pozostałych?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z przepisami w opisanej sytuacji powinny być stosowane stawki podatkowe jak dla budynków mieszkalnych.

W związku z brakiem definicji budynku mieszkalnego w ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, należy przyjąć definicję z najbardziej uniwersalnych aktów prawnych jakimi są ustawa z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 1995 r. Nr 88, poz. 439 z późn. zm.) czy ustawa prawo geodezyjne oraz przepisy wykonawcze do nich. Budynki, w których znajdują się hale garażowe w świetle przytoczonych przepisów są budynkami mieszkalnymi. Nie można dla budynku mieszkalnego stosować innych stawek niż określone w art. 5 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W przedmiotowej ustawie brak stawek podatku dla miejsc postojowych w budynku mieszkalnym. Zdaniem wnioskodawcy nie spełniają one kryteriów pozwalających opodatkować je według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b), c), d), które dotyczą budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. A stawka dla budynków pozostałych (art. 5 ust. 1 pkt 2e ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) dotyczy budynków, o których mowa w § 65 ust. 1 pkt 2-10 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Zważywszy na fakt, że ustawodawca nie wskazał jako podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości lokali, miejsca postojowe w hali garażowej znajdujące się w budynku mieszkalnym powinny być opodatkowane według stawek dla budynku mieszkalnego, gdyż podstawą opodatkowania jest budynek lub jego część, a o zastosowanej stawce decyduje rodzaj budynku, czyli pełniona przez niego główna funkcja użytkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Lokal niemieszkalny-garaż, umiejscowiony jako odrębny przedmiot własności w większej całości - budynku mieszkalnym, posiadający własną księgę wieczystą, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek właściwych dla tzw. budynków lub ich części pozostałych, a nie budynków mieszkalnych.

Na gruncie ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613) przedmiotem opodatkowania obok budynków są również ich części, w szczególności lokale mieszkalne i lokale o innym przeznaczeniu (garaże) znajdujące się w budynkach mieszkalnych. Mając na uwadze definicję budynku w ww. ustawie oraz jej powiązania z pojęciem obiektu budowlanego w ustawie - Prawo budowlane, należy przyjąć, iż za lokal należy uznać wyodrębnioną (fizycznie lub prawnie) część budynku. Lokale wyodrębnione fizycznie podlegają opodatkowaniu co do zasady jako części składowe budynku. Natomiast lokale stanowiące odrębne nieruchomości zawsze są samodzielnym i odrębnym od budynku przedmiotem podatku od nieruchomości.

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w art. 5 ust. 1 pkt 2 różnicuje stawki podatku od nieruchomości w zależności od rodzaju lub przeznaczenia budynku lub jego części. Budynki (lokale) są opodatkowane stawkami właściwymi dla budynków (lokali) mieszkalnych, zajętych oraz związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i pozostałych. Jednakże przywołana ustawa, jak i Prawo budowlane, nie zawiera definicji poszczególnych rodzajów budynków. Wobec braku ustawowych kryteriów, wedle których można przyjąć, że dany obiekt jest budynkiem (lokalem) mieszkalnym, należy sięgnąć do literalnej wykładni tego pojęcia, a mianowicie do słownikowego znaczenia terminu "budynek mieszkamy". W ujęciu Słownika Języka Polskiego PWN budynkiem mieszkalnym jest budowla naziemna, jedno-lub wielokondygnacyjna, ograniczona ścianami lub dachem, mająca pomieszczenia mieszkalne lub o innym przeznaczeniu. Z kolei termin "mieszkać" rozumiany jest jako zajmowanie jakiegoś pomieszczenia i traktowanie jako główne miejsce swojego pobytu, przebywanie gdzieś stale albo czasowo, zamieszkiwanie. Oznacza to, że istotną cechą budynku, która pozwala na zakwalifikowanie go jako mieszkalnego, jest cel jego posiadania - zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Na powyższe kryterium jako podstawowe w zaliczeniu określonego obiektu do kategorii budynków wskazał w licznych orzeczeniach Naczelny Sąd Administracyjny. Chcąc prawidłowo ustalić charakter budynku na potrzeby opodatkowania, należy w pierwszym rzędzie sięgnąć do ewidencji gruntów i budynków. Wynika to z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo Geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), zgodnie z którym dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków są podstawą m.in. do wymiaru podatków. Dane takie mają walor dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 194 Ordynacji podatkowej.

Z przesłanych przez (...) na wezwanie tutejszego organu wypisów z rejestru lokali z dnia 20 czerwca 2006 r. i dnia 8 stycznia 2010 r. prowadzonych przez Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego GEOPOZ jednoznacznie wynika, że lokal:

* położony przy ul. posiada funkcję niemieszkalną i zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta Poznania dnia 19 sierpnia 2003 r. jest samodzielnym lokalem użytkowym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

* położony przy ul. - posiada funkcję niemieszkalną i zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta Poznania dnia 19 sierpnia 2003 r. jest samodzielnym lokalem użytkowym w rozumieniu art. 2 ust. 2 Ustawy o własności lokali.

W świetle wspomnianych dokumentów niewątpliwie nastąpiło wyodrębnienie samodzielnych lokali o funkcji użytkowej niemieszkalnej, tj. lokali które nie zaspokajają podstawowej potrzeby życiowej w zakresie zamieszkiwania. Odrębność tych lokali, przeznaczonych na cele niemieszkalne, a które są lokalami - garażami, nie może być więc postrzegana jako część lokalu mieszkalnego. Fakt, iż przedmiotowe hale znajdują się w budynkach mieszkalnych zawierających lokale do zamieszkania nie może przesądzać o tym, że stanowią one część budynku mieszkalnego, ponieważ nie spełniają w jakikolwiek sposób funkcji mieszkalnej. Nie są to zatem części obiektu budowlanego przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Takie stanowisko znajduje również swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyroki WSA w Białymstoku z 23 listopada 2007 r., sygn. Akt I SA/Bk 407/07 i z dnia 11 marca 2008 r., sygn. Akt I SA/Bk 12/08, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. Akt III SA/Po 768/09). Poza tym także w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że lokale o innym przeznaczeniu niż mieszkalne (garaże), co do zasady powinny być opodatkowane według stawki przewidzianej dla budynków pozostałych (m.in. prof. L. Etel).

Ponadto jak trafnie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 9 grudnia 2009 r. (III SA/Po 768/09 1037/00), sam garaż,jako przedmiot odrębnej własności może stanowić przedmiot umowy sprzedaży czy wynajmu, na skutek której podmiotem korzystającym z garażu stałaby się osoba obca, nie mająca żadnego związku z samym budynkiem mieszkalnym i jego lokalami o charakterze mieszkaniowym. Przyjęcie stanowiska prezentowanego przez stronę skarżącą prowadziło by do niedopuszczalnej sytuacji, w której podatek od nieruchomości w stawce przewidzianej dla budynków mieszkalnych byłby płacony przez podatnika będącego wyłącznie właścicielem lub posiadaczem samego garażu o funkcjach typowo niemieszkalnych."

Wyjaśnień w sprawie ustalenia prawidłowej stawki podatku od nieruchomości w przypadku garaży udzieliło także Ministerstwo Finansów Departament Podatków Lokalnych pismem z dnia 8 stycznia 2010 r. nr PL/LS/833/5/SIA/10/1. W zależności od ustalenia czy przedmiotem opodatkowania jest budynek, czy też jego część stanowiąca odrębną nieruchomość istnieją dwie odmienne sytuacje, które powodują zastosowanie różnych stawek podatkowych. Garaże wielostanowiskowe w budynku mieszkalnym, jak również garaże wydzielone trwałymi ścianami w obrębie tego budynku - jako samodzielne lokale będące odrębnymi nieruchomościami, stanowią odrębne przedmioty opodatkowania podatkiem od nieruchomości, przy czym charakter tych nieruchomości jest bez wątpienia niemieszkalny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu-do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Urząd Miasta Poznania Wydział Finansowy Oddział Podatku od Nieruchomości Osób Prawnych ul. Słowackiego 22, 60-823 Poznań.