F.III.3127/3/2005 - Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości nieruchomości wykorzystywanych przez gospodarstwa pomocnicze powołane przez jednostki organizacyjne MON.

Na podstawie art. 14a par. 1, par. 3 i par. 4, art. 14b par. 1, par. 2 i par. 7 w związku z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 sierpnia 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego postanawiam udzielić pisemnej interpretacji w przedmiotowej sprawie:

Grunty i budynki wykorzystywane przez gospodarstwa pomocnicze powołane przez jednostki organizacyjne MON podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14a par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie prze sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w par. 1 następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Wnioskiem z dnia 23 sierpnia 2005 r. jednostka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji odnośnie zastosowania stawek podatku dla gruntów i budynków, wykorzystywanych przez gospodarstwa pomocnicze, powołane przez jednostki wojskowe, będące jednostkami budżetowymi MON:

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (jedn. tekst z 2003 r. Dz.U. Nr 15, poz. 148 z późn.zm.) jednostkami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Nie prowadzą więc one działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173 poz 1807 z późn.zm), a zatem grunty i budynki tych jednostek podlegają opodatkowaniu wg stawek podatku przewidzianych dla gruntów i budynków pozostałych.

Działalność gospodarcza prowadzona jest natomiast w formie gospodarstw pomocniczych, powołanych przez te jednostki. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, gospodarstwem pomocniczym jest wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna. Gospodarstwo pomocnicze pokrywa koszty swojej działalności z uzyskiwanych przychodów własnych (art. 20 ust. 2), a zatem działalność tego gospodarstwa jest działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173 poz. 1807 z późn. zm.). Bez znaczenia pozostaje - podnoszony we wniosku o udzielenie interpretacji - argument, że gospodarstwo pomocnicze nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu powyższej ustawy i że nie podlega obowiązkowi w zakresie zarejestrowania tej działalności. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 19991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, za grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z pewnymi wyjątkami, które w tym przypadku nie mają znaczenia. Tak więc opodatkowaniu z zastosowaniem najwyższych stawek podlegają nieruchomości będące w posiadaniu innych podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Gospodarstwa pomocnicze powołane przez jednostki budżetowe prowadzą działalność zarobkową, bowiem usługi świadczone są odpłatnie, a dochody uzyskiwane ze świadczenia tych usług przeznaczone są na potrzeby związane z funkcjonowaniem tych gospodarstw. Działalność gospodarstw pomocniczych ma charakter działalności gospodarczej, mimo że niedobór środków obrotowych na działalność może być pokryty dotacją z budżetu. Sprzedaż usług na rzecz jednostki macierzystej odbywa się według kosztów własnych. Działalność na rzecz innych osób czy podmiotów odbywa się z pewnym zyskiem, bez znaczenia jest fakt jaki to jest zysk. Z samej istoty gospodarstwa pomocniczego wynika, że gospodarstwo to może osiągać zysk, bowiem zgodnie z art. 20 ust. 10 ustawy o finansach publicznych, wpłaca do budżetu połowę osiągniętego zysku. W jak dużych rozmiarach gospodarstwo pomocnicze prowadzi tę działalność na rzecz obcych podmiotów zależy od samego gospodarstwa. Wynik finansowy tej działalności czy też jej rozmiary nie mają wpływu na zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W kwestii zastosowania stawek podatkowych bez znaczenia pozostaje to, czy gospodarstwa te prowadzą działalność usługową na rzecz jednostek budżetowych po kosztach własnych czy też z niewielkim zyskiem w przypadku wykonywania tych usług na rzecz osób trzecich. Działalność tych gospodarstw ma charakter działalności gospodarczej, a zatem nieruchomości zajęte na tę działalność podlegają opodatkowaniu wg stawek przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Należy również wskazać, że takie stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 26 listopada 1991 r. (Sygn. akt SA/Wr 114/91), w którym stwierdził, że działalność w formie gospodarstwa pomocniczego, wyodrębnionego organizacyjnie i finansowo z działalności podstawowej jednostki budżetowej stanowi działalność gospodarczą i należy obciążyć je podatkiem od nieruchomości według stawek przyjętych dla gruntów i budynków służących działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, w obowiązującym stanie prawnym, do przedmiotowych nieruchomości mają zastosowanie najwyższe stawki podatku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia danego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.