DWP.IV.JS.263/19/96 - Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Departament Warunków Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej w piśmie z dnia 1 marca 1996 r. DWP.IV.JS.263/19/96 w sprawie tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych wyjaśnia, co następuje:

Do dnia 1 stycznia 1996 r. zakłady pracy, które wcześniej (tj. przed dniem 1 stycznia 1994 r.) nie były w sposób obligatoryjny objęte przepisami o zakładowych funduszach socjalnym i mieszkaniowym, nie były zobowiązane do wyodrębniania środków na potrzeby socjalne pracowników. Przepisy art. 3 ust. 4 oraz art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. Nr 43, poz. 163, Dz. U. Nr 80, poz. 368, Dz. U. Nr 90, poz. 419) okres karencji dla tych zakładów pracy pomiędzy możliwością a obowiązkiem tworzenia Funduszu wyznaczyły na dwa lata.

W naszej opinii, jeżeli dany zakład pracy w myśl przepisów ustawy z dniem 1 stycznia 1996 r. będzie musiał tworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (tylko zakłady pracy objęte układami zbiorowymi pracy mogą rezygnować z tworzenia Funduszu) przepisy tej ustawy będą miały do tego zakładu zastosowanie w pełnym zakresie.

Dodatkowo wyjaśnić należy, że zgodnie z przepisami art. 2 pkt 3 ustawy o Funduszu, pod pojęciem zakładu pracy rozumie się jednostkę organizacyjną określoną w art. 3 Kodeksu pracy, a więc jednostkę organizacyjną zatrudniającą pracowników, choćby ta jednostka nie posiadła osobowości prawnej. Definicja ta nie zawiera ograniczeń w liczbie zatrudnianych przez jednostkę pracowników.

Jeżeli więc dana jednostka zatrudnia pracowników, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 marca 1994 r. w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (Dz.U. Nr 43, poz. 168, Dz. U. z 1995 r. Nr 19, poz. 94), wówczas powinna naliczyć na te osoby odpis na Fundusz według zasad przewidzianych w ustawie.