DS/I/480000/450,451/XVI/5/2008 - Ustalenie właściwego ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1, ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.),Oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Zabrzu uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku o wydanie interpretacji złożonym w dniu 29 października 2008 r. przez przedsiębiorcę (...) w sprawie pracownika, z którym podpisana jest umowa o pracę w Polsce, a miejscem wykonywania pracy jest Szwecja.

Dnia 29 października 2008 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Zabrzu wpłynął wniosek spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał, iż zatrudnia pracownika, który-jest zatrudniony w polskim zakładzie pracy, ale miejscem wykonywania pracy jest kraj unii europejskiej Szwecja. Zadaniem pracownika jest zbieranie informacji dla spółki w zakresie zapotrzebowania rynku szwedzkiego na usługi programowania robotów przemysłowych oraz bezpośrednich kontaktów z potencjalnym klientami.

W tym stanie faktycznym (...) powzięła wątpliwość, w którym państwie ww. pracownik ma podlegać obowiązkowo ubezpieczeniu, w Polsce czy w Szwecji. Zdaniem wnioskodawcy pracownik ten powinien być objęty ubezpieczeniem w miejscu wykonywania pracy, a mianowicie w Szwecji. ponieważ spółka nie posiada oddziału, ani przedstawicielstwa na terenie Szwecji, a sam oddelegowany aktualnie zamieszkuje na terenie Szwecji.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Zabrzu zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez (...) we wniosku o wydanie interpretacji należy uznać za prawidłowe. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Jednocześnie, na równi z zatrudnieniem na terenie Polski uważa się zatrudnienie obywateli polskich za granicą w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych, w stałych przedstawicielstwach przy ONZ i innych misjach, a także w innych polskich placówkach, instytucjach lub przedsiębiorstwach, chyba ze umowy międzynarodowe stanowią inaczej. Oznacza to, że obowiązkiem ubezpieczeń społecznych w Polsce objęci są wszyscy obywatele polscy posiadający tytuł do ubezpieczenia na obszarze Polski, ale również obywatele polscy zatrudnieni przez polskie podmioty za granicą. W tym drugim przypadku obowiązek ubezpieczeń może być wyłączony na mocy umowy międzynarodowej, której Polska jest stroną lub też na podstawie prawa wspólnotowego. Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w Rozporządzeniu Rady (EWG) Nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UEL 149 z dnia 5 lipca 1971 r.) osoby zatrudnione podlegają ustawodawstwu tylko jednego państwa członkowskiego (art. 13 ust. 1), a obowiązek ubezpieczeń społecznych pracowników powstaje w miejscu wykonywania zatrudnienia (art. 13 ust. 2a). Pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, nawet jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego lub jeżeli przedsiębiorstwo lub pracodawca, które go zatrudnia ma swoją siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa członkowskiego. Zatem nie ma znaczenia miejsce siedziby firmy macierzystej ani miejsce zamieszkania zainteresowanego, ale gdzie pracownik wykonuje pracę.

Od powyższej generalnej zasady występują wyjątki, które określa art. 14 ust. 2b rozporządzenia 1408/71, zgodnie z którym osoba zwykle zatrudniona na terytorium dwóch lub więcej państw członkowskich podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego na terytorium, którego zamieszkuje, nawet jeśli wykonuje część swojej działalności na tym terytorium lub jest związana z kilkoma przedsiębiorstwami lub kilkoma pracodawcami mającymi zarejestrowaną siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium różnych państw członkowskich.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach, ul. Lompy 14, 40-040 Katowice, Wydział XI Ubezpieczeń Społecznych.

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.