DPP7.8222.94.2018.JQP - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2017 r. Nr 0112-KDIL3-2.4011.258.2017.2.DJ, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 11 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości:

* w części dotyczącej braku obowiązku zapłaty podatku z odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe;

* w części dotyczącej określenia daty nabycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 września 2017 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 2 listopada 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zwraca się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w sprawie podatku dochodowego od sprzedaży zabudowanej nieruchomości.

Mąż Wnioskodawczyni w 2001 r. nabył niezabudowaną nieruchomość do majątku osobistego, następnie w drodze darowizny przekazał do wspólnoty majątkowej na podstawie aktu notarialnego.

Małżonkowie wspólnie rozpoczęli budowę domu jednorodzinnego na ww. nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość w 2002 r. została wniesiona do wspólnoty majątkowej.

W 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę rozdzielności majątkowej oraz umowę o podział majątku wspólnego (na podstawie aktu notarialnego), na mocy której Zainteresowana stała się wyłączną właścicielką tej nieruchomości.

Pod koniec bieżącego roku Zainteresowana zamierza sprzedać ww. nieruchomość, stanowiącą jej wyłączną własność.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że w wyniku podziału majątku wspólnego, wartość otrzymanego przez Wnioskodawczynię majątku nie przekraczała wartości udziału przysługującego Zainteresowanej w majątku dorobku małżeńskiego przed podziałem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od 1/2 wartości nieruchomości, jeżeli Wnioskodawczyni sprzeda dom w 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek nie wystąpi, ponieważ nieruchomość nabyła w 2002 r. jako majątek wniesiony do wspólnoty ustawowej. Od tego czasu, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 upłynął termin 5 lat.

Takie stanowisko prezentuje wyrok WSA we Wrocławiu z 3 listopada 2001 r. (I SA/Wr 1215/11). Zgodnie z ww. wyrokiem, odnosząc się do sytuacji Wnioskodawczyni, od 2002 r. Zainteresowana była współuprawniona do całości nieruchomości, a za moment nabycia nieruchomości należy uznać moment jej nabycia do majątku wspólnego, tj. rok 2002, nie zaś moment migracji majątku na podstawie umowy o podział majątku.

Nie ma do czynienia z nabyciem, od którego należy liczyć okres 5 lat w sytuacji, gdy dany przedmiot migrował pomiędzy majątkiem wspólnym oraz majątkiem odrębnym małżonków na podstawie umów majątkowych małżonków.

Podobne stanowisko prezentuje wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r. (I SA/Rz 949/13).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2017 r. Nr 0112-KDIL3-2.4011.258.2017.2.DJ uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą PIT", źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Sprzedaż nieruchomości lub prawa majątkowego po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie, skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego, dlatego kluczową kwestią jest ustalenie daty nabycia. Pojęcie "nabycia" nie zostało zdefiniowane w ustawie PIT.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 w której wskazano, że "dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków".

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Uchwała dotyczyła określenia momentu nabycia w przypadku odziedziczenia po zmarłym małżonku udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy PIT. Argumenty zawarte w uzasadnieniu tej uchwały zostały uznane za aktualne w orzecznictwie sądowo-administracyjnym także w przypadku innych przesunięć składników majątku pomiędzy majątkiem wspólnym małżonków a ich majątkami osobistymi. Naczelny Sąd Administracyjny uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że " (...) art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej." (wyroki NSA z dnia 19 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 33/17, 19 stycznia 2018 r. sygn. akt II FSK 3629/15 oraz z dnia 29 czerwca 2018 r. sygn. akt II FSK 1903/16).

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że mąż Wnioskodawczyni w 2001 r. nabył niezabudowaną nieruchomość do majątku osobistego, następnie w 2002 r. w drodze darowizny przekazał ją do wspólnoty majątkowej. W 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę rozdzielności majątkowej oraz umowę o podział majątku wspólnego, na mocy której Zainteresowana stała się wyłączną właścicielką tej nieruchomości. Pod koniec 2017 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać tę nieruchomość.

Mając powyższe na uwadze, stwierdza się, że datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego, tj. 2001 rok. Późniejsze włączenie nieruchomości do majątku wspólnego w 2002 r., a następnie przeniesienie tej nieruchomości do majątku osobistego Wnioskodawczyni w 2012 r. nie ma wpływu na określenie daty nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT. Czynności te mają charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy. Z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, sprzedaż lokalu mieszkalnego w 2017 r. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretację indywidualną z dnia 7 listopada 2017 r. Nr 0112-KDIL3-2.4011.258.2017.2.DJ należało jednak zmienić ze względu na nieprawidłowe określenie daty nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię, tj. 2002 rok w momencie jej wniesienia do majątku wspólnego małżonków oraz nieprawidłowe uzasadnienie interpretacji przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której wskazano, że " (...) wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, nawet gdy podział następuje bez spłat i dopłat, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak też jej majątku osobistego. Wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano jego podziału. W sytuacji natomiast, gdy wartość przyznanego na wyłączną własność majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał danej osobie w majątku wspólnym - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - nie może być mowy o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim przypadku za datę nabycia - jak stwierdzono wyżej - należy przyjąć datę jego nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. w analizowanej kwestii 2002 rok".

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

* w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00 916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub * w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.