DPP13.8221.189.2017.CPIJ - CIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego przedstawicielom handlowym.

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2017 r. nr 0112- KDIL5.4010.20.2017.2.AO, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu: 17 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego przedstawicielom handlowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.), Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) złożyła wniosek (uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2017 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidulanej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego przedstawicielom handlowym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że:

Wnioskodawca jest wspólnikiem/komplementariuszem w Sp. z o.o. Sp.k. (dalej: Spółka). Do zakresu działalności gospodarczej Spółki należy handel sprzętem farmaceutycznym i/lub medycznym. Spółka ma podpisane umowy z przedstawicielami handlowymi (przedsiębiorcami), którym wypłaca wynagrodzenie w formie prowizji. Wysokość prowizji nie jest z góry ustalona i zależy od efektów pracy przedstawicieli, m.in. od ilości zawartych umów z klientami na dostawę sprzętu farmaceutycznego i/lub medycznego. Zdarza się, że w jedynym miesiącu jest to przykładowo kwota 5000 zł brutto, w kolejnych odpowiednio 7000 zł brutto, 5500 zł brutto. Spółka wypłaca wynagrodzenie przedstawicielom handlowym w gotówce.

W piśmie z dnia 15 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił co następuje.

1. Czy podpisane przez Spółkę umowy z przedstawicielami handlowymi są umowami o stałe świadczenie usług zawartymi na czas nieokreślony?

Tak. Podpisane przez Spółkę umowy z przedstawicielami handlowymi są umowami o stale świadczenie usług zawartymi na czas nieokreślony.

2. Czy powyższe urnowy są umowami realizowanymi i rozliczanymi w okresach rozliczeniowych?

W przypadku odpowiedzi twierdzącej należy wskazać, jaki jest okres rozliczeniowy przedmiotowych umów (np. miesiąc, kwartał) oraz czy wysokość płatności wynikająca z tych umów dla danego okresu rozliczeniowego nie przekracza 15.000 zł?

Tak, w umowach jest wskazany miesięczny okres rozliczeniowy.

Płatności mają charakter wynagrodzenia prowizyjnego, a zatem ich wysokość jest zmienna. Może się zdarzyć, iż w konkretnych okresach rozliczeniowych przekroczy poziom 15.000 zł, natomiast w innych miesiącach ten pułap nie zostanie przekroczony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy pojęcie "jednorazowej wartości transakcji", o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, z późn. zm.), dalej: "uosdg", odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje miesięczne wynagrodzenie wypłacane przedstawicielom handlowym?

2. W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie ni 1 powyżej, czy zapłata miesięcznego wynagrodzenia przedstawicielom handlowym w gotówce, jeśli kwota wypłacona nie przekracza kwoty 15.000 zł, w całości będzie zaliczana do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.), dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Pojęcie "jednorazowej wartości transakcji", o której mowa w art. 22 ust. 1 "uosdg", odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje miesięczne wynagrodzenie wypłacane przedstawicielom handlowym.

Stosownie do art. 22 ust. 1 "uosdg", dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną dzialalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Ponieważ adresatem normy prawnej art. 22 ust. 1 "uosdg" jest przedsiębiorca dokonujący i przyjmujący płatności związane z działalnością gospodarczą, w pierwszej kolejności na potrzeby ustalenia definicji "jednorazowej wartości transakcji" należałoby sięgnąć do definicji działalności gospodarczej i przedsiębiorcy zawartych w "uosdg":

Zgodnie z art. 2 "uosdg" "Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły".

"Przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej" (art. 4 ust. 1, ust. 2 "uosdg").

W opinii Wnioskodawcy bazując na tych regulacjach, skoro działalność gospodarcza to realizacja szeregu umów zawieranych zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) i wykonywanych w celach zarobkowych w warunkach zorganizowania i ciągłości, stąd przez pojęcie "transakcji" należałoby rozumieć umowę, której przedmiotem jest odpłatne świadczenie usług/dostaw towarów i umowa ta jest zawierana między przedsiębiorcami w ramach prowadzonych przez mcli działalności.

Takie rozumienie pojęcia "transakcja" znajduje swój odpowiednik w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 684) zgodnie z którym: "transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli stlony, o których mowa w art. 2 (czyli m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 "uosdg"), zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością". W zbliżony sposób pojęcie to zostało zinterpretowane przez Ministerstwo Gospodarki w początkowym okresie funkcjonowania "uosdg". W odpowiedzi z 4 października 2004 r. na interpelację poselską stwierdzono, że: "Pod pojęciem "jednorazowa wartość transakcji" należy rozumieć ogólną wartość należności lub zobowiązai określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami".

Takie rozumienie definicji "jednorazowej wartości transakcji" jest podzielane także przez orzecznictwo - zob. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 czerwca 2015 r. sygn. akt II GSK 1059/14, z 7 kwietnia 2016 r. sygn. akt I FSK 1536/14, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 14 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Op 469/13. Powyższe rozumienie pojęcia "jednorazowej wartości transakcji" wymaga stosownej modyfikacji w przypadku tzw. usług ciągłych z okresami rozliczeniowymi. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, z usługami ciągłymi "będziemy mieć do czynienia wtedy, gdy (...) usługa jest stale w fazie wykonywania, tj. wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia (definitywnego wykonania) nie jest z góry określony, lecz jest wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami (...)" - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 lipca 2013 r. sygn. akt I FSK 1228/12.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z definicją "jednorazowej wartości transakcji" w kontekście realizacji płatności za usługi ciągle, przedstawioną w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów. Jak wyjaśnił Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów, w odpowiedzi na interpretację poselską z 8 lutego 2017 r. cyt.: "(...) brzmienie art. 22 USDG pozostaje w zasadzie niezmiernie od 2004 r., tj. od czasu wejścia w życie tej ustawy. W bieżącym roku jedynie obniżono z 15 tys. euro do 15 tys. złotych wartości transakcji, z której przekroczeniem związany jest obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego (...). Przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego. Można zatem przyjąć, że jeżeli całkowita wartość transakcji nie wynika wprost z treści umowy, lecz zależy od czasu jej trwania - co dotyczyć może między innymi umów o stałe świadczenie usług (...) - wówczas należałoby przyjąć, że pojęcie jednorazowej wartości transakcji odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje wynagrodzenie".

Powyższe oznacza, że w przypadku umów długo terminowych tzw. ciągłych dotyczących usług przedstawicielstwa handlowego rozliczanych okresowo, które me określają wartości urnowy z góry, pojęcie jednorazowej wartości transakcji należy odnosić do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje miesięczne wynagrodzenie wypłacane przedstawicielom handlowym.

Ad. 2.

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 powyżej, Wnioskodawca jest zdania, że zapłata miesięcznego wynagrodzenia przedstawicielom handlowym w gotówce, jeśli kwota wypłacona nie przekroczy kwoty 15.000 zł, w całości będzie zaliczana do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego (art. 15d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Na mocy przepisów przejściowych - art. 4 ustawy nowelizującej z dnia 13 kwietnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 780) jej uregulowania w zakresie art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają zastosowanie do płatności dokonywanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2016 r. Jednocześnie nie odnoszą się do płatności dotyczących transakcji zawartych przed dniem 1 stycznia 2017 r., jeżeli wartość transakcji nie przekraczała dotychczasowego limitu (tj. 15.000 euro) wynikającego z "uosdg". Nowe uregulowania nie mają zastosowania do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów podatkowych przed dniem wejścia w życie nowelizacji.

Podsumowując, stwierdzić należy, że obowiązek z art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się wyłącznie do przypadków "jednorazowej wartości transakcji" przewyższającej równowartość 15.000 zł dokonywanej z pominięciem rachunku płatniczego po dniu 31 grudnia 2016 r. Sankcją za nieprzestrzeganie ww. obowiązku jest konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. I5d ust. 2-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe a contrario prowadzi do wniosku, że wypłata przedstawicielom handlowym miesięcznego wynagrodzenia w gotówce w zakresie w jakim nie przekracza ona kwoty 15.000 zł powinna w całości zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka nie będzie zobowiązana do korekty kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 15d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w każdym przypadku kiedy "wartość jednorazowej transakcji" (miesięcznej wypłaty wynagrodzenia) nie przekroczy kwoty 15.000 zł.

W interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2017 r. Nr 0112-KDIL5.4010.20.2017.2.AO, wydanej na powyższy wniosek, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Spółki za prawidłowe, odstępując jednocześnie na podstawie art. 1 4c 1 Ordynacji podatkowej od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna (Iana przez Dyrektora Kraj owej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Pierwsze zadane przez Wnioskodawcę pytanie w sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy pojęcie "jednorazowej wartości transakcji", o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, z późn. zm.), dalej:

"uosdg", odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje miesięczne wynagrodzenie, które wypłaca przedstawicielom handlowym.

Zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.), dalej: u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zmienionej interpretacji, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 uosdg została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Przepis art. 22 uosdg statuuje obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zauważyć w tym miejscu należy, że istnieje utrwalona praktyka interpretacyjna dotycząca powołanego wyżej przepisu, którego treść pozostawała w zasadnie niezmienna od dnia 21 sierpnia 2004 r. tj. od dnia wejścia w życie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Od dnia1 stycznia 2017 r. uległa zmianie jedynie kwota, z której przekroczeniem jest związany obowiązek dokonywania albo przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego. Wprowadzone równocześnie przepisy podatkowe określające negatywne konsekwencje nierespektowania normy wyrażonej w art. 22 ust. 1 uosdg, polegające na braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, odwołują się wprost do nomenklatury stosowanej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepisy u.p.d.o.p. ani uosdg nie definiują pojęcia "transakcji" dla potrzeb stosowania limitu płatności gotówkowych. W związku z powyższym, należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia przyjmowanego w języku potocznym. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) transakcja to:

W związku z powyższym, zdaniem Szefa KAS, przez transakcję, o której mowa w art. 15d u.p.d.o.p. w związku z art. 22 uosdg, należy rozumieć umowę cywilnoprawną zawieraną w związku z prowadzoną przez strony działalnością gospodarczą, w wykonaniu której dokonywana jest co najmniej jedna płatność, przy czym o przyporządkowaniu płatności do poszczególnych umów/transakcji decyduje ich cel gospodarczy i zgodny zamiar stron, a nie treść dowodów (dokumentów) księgowych. Może się zatem okazać, że jedna transakcja obejmuje transfery pieniężne dokonane w ciągu kilku lat (np. w przypadku zawarcia umowy realizowanej etapami, takiej jak umowa wdrożeniowa czy umowa o roboty budowlane).

W konsekwencji, jednorazowa wartość transakcji oznacza ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań, określonych w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Tożsame zdanie wyrażane jest w literaturze. W komentarzu do uosdg (Brożyna Michał i inn., "Swoboda działalności gospodarczej. Komentarz", LEX/el. 2005, autor fragmentu: Kohutek Konrad) wskazano, że dla wyznaczenia zakresu obowiązku wynikającego z art. 22 ust. 10 uosdg, konieczne jest ustalenie znaczenia pojęcia "jednorazowa wartość transakcji". Pod tym pojęciem należy rozumieć ogólną (łączną) wartość wierzytelności lub zobowiązań określoną w umowie pomiędzy przedsiębiorcami. Oznacza to, że obowiązek przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem rachunku bankowego isinieje także w przypadku, kiedy przedsiębiorcy będący kontrahentami z tytułu umowy, której wartość świadczenia przekracza 15.000 euro (obecnie 15.000 zł - przyp. organu), dokonują płatności na raty (w części), a wielkość poszczególnych rat jest niższa niż wspomniana kwota. Zatem należy stwierdzić, że przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego, a wartość transakcji należy rozumieć jako łączną kwotę wszystkich płatności dokonywanych na podstawie konkretnej urnowy łączącej przedsiębiorców.

Jeżeli zatem, zawierając umowę, strony mogą określić jej wartość - mnożąc np. miesięczną kwotę do zapłaty przez liczbę miesięcy obowiązywania, suma płatności z całej urnowy jest wartością transakcji - limit z art. 22 uosdg stosuje się wówczas od pierwszej płatności, choćby nie przekraczała ona limitu ustawowego. Dzieje się tak niezależnie od długości ustalonego przez strony okresu rozliczeniowego (np. dzień, tydzień, miesiąc, kwartał).

Z kolei w przypadku, gdy z dniem dokonania pierwszej płatności strony nie wiedzą, jak długo będzie trwała umowa i jaka będzie łączna jej wartość, wiedzą natomiast, że w przypadku najkrótszego możliwego terminu obowiązywania urnowy (tj. do upływu przewidzianego okresu wypowiedzenia) limit obrotu gotówkowego nie zostanie przekroczony - płatności do momentu przekroczenia limitu ustawowego mogą być dokonywane w gotówce.

Natomiast w przypadku, gdy z dniem dokonania pierwszej płatności strony nie wiedzą, jak długo będzie trwała umowa i jaka będzie łączna jej wartość, wiedzą natomiast, że w przypadku najkrótszego możliwego terminu obowiązywania tej umowy suma wynagrodzeń pewnych (tj. takich, które będzie trzeba zapłacić zanim upłynie okres wypowiedzenia) przekroczy limit, to od pierwszej płatności powinny być one rozliczane bezgotówkowo.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że do zakresu działalności gospodarczej Spółki należy handel sprzętem farmaceutycznym i/lub medycznym. Spółka ma podpisane umowy z przedstawicielami handlowymi (przedsiębiorcami), którym wypłaca wynagrodzenie w formie prowizji. Wysokość prowizji nie jest z góry ustalona i zależy od efektów pracy przedstawicieli, m.in. od ilości zawartych umów z klientami na dostawę sprzętu farmaceutycznego i/lub medycznego. Spółka wypłaca wynagrodzenie przedstawicielom handlowym w gotówce.

Podpisane przez Spółkę umowy z przedstawicielami handlowymi są umowami o stałe świadczenie usług zawartymi na czas nieokreślony. Powyższe umowy są realizowane i rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Płatności mają charakter wynagrodzenia prowizyjnego o zmiennej wysokości. Może się zdarzyć, iż w konkretnych okresach rozliczeniowych płatność przekroczy 15.000 zł.

Innymi słowy, Spółka zawiera z przedstawicielami handlowymi umowy o stałe świadczenie usług, których termin obowiązywania i wartość wynikających z nich świadczeń nie jest znana w momencie zawierania umowy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zatem uznać, że Spółka będzie zobowiązana do płatności wynagrodzenia na rzecz przedstawicieli handlowych w formie bezgotówkowej począwszy od miesiąca, w którym łączna wartość wynagrodzeń wypłaconych na rzecz danego przedstawiciela przekroczy kwotę 15.000 zł.

Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej jednorazową transakcją w powyższym przypadku jest bowiem umowa o stałe świadczenie usług, a nie poszczególne wynagrodzenia wypłacane przedstawicielom handlowym (w wyszczególnionych przez Wnioskodawcę okresach rozliczeniowych). Poszczególne płatności będące wynagrodzeniem z tytułu prowizji należy przyporządkować zatem do jednej transakcji, czyli do jednej i tej samej umowy o stałe świadczenie usług przedstawiciela handlowego.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym jednorazowa wartość transakcji odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, a w konsekwencji wynagrodzenie miesięczne przedstawicieli handlowych za miesiące, w których nie przekracza kwoty 15.000 zł, może być wypłacane w gotówce i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze Szef KAS uznaje, że stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku umowy o stale świadczenie usług zawartej z przedstawicielami handlowymi na czas nieokreślony, pojęcie jednorazowej wartości transakcji odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje miesięczne wynagrodzenie wypłacane przedstawicielom handlowym - jest nieprawidłowe.

Tym samym, również stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodu całości kwot miesięcznych wynagrodzeń płatnych w gotówce, nieprzekraczających w tym okresie limitu 15.000 zł - jest nieprawidłowe.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 30 maja 2017 r. nr 0112-KDIL5.4010.20.2017.2.AO, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją skutecznie w dowolnym czasie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na mniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302,z późn. mi.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

* w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub * w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bxlqpt265q/SkrytkaESP (art. 46 2a, art. 47 i art. 54 § la ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.