DPP13.8221.111.2018.GTM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkań działowych.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2017 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.127.2017.1, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu: 7 czerwca 2017 r.), uzupełnione pismem z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu: 3 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkań działowych w zakresie w jakim dotyczą wydatków na:

W dniu 7 czerwca 2017 r. wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań działowych w zakresie w jakim dotyczą wydatków na posiłki, dodatkowe atrakcje oraz alkohol.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest podmiotem świadczącym usługi logistyczne, w tym usługi transportowe, usługi pomocnicze do usług transportowych oraz usługi spedycyjne. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Działalność Spółki wymaga ścisłej współpracy zespołów składających się z pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, dalej: "Kodeks pracy"), a także osób współpracujących (dalej: "Pracownicy"). Spółka zwraca uwagę, że tylko doskonała kooperacja wszystkich Pracowników może zapewnić prawidłową realizację działań Spółki, a tym samym przyczyniać się do osiągania przychodów.

Spółka organizowała i będzie organizować w przyszłości dla Pracowników spotkania działowe.

Spotkania działowe polegają na spotkaniu po godzinach pracy pracowników z jednego działu. W celu organizacji spotkań działowych Spółka ponosi wydatki na posiłki, alkohol oraz dodatkowe atrakcje w postaci np. korzystania z gokartów.

Spółka posiada dokumenty związane z organizacją spotkań działowych, np. faktury, harmonogramy imprez, listy uczestników, korespondencję mailową itp.

Uczestnictwo w spotkaniach działowych organizowanych przez Wnioskodawcę jest i będzie bezpłatne dla Pracowników. Wszelkie koszty związane z organizowaniem imprez integracyjnych są i będą ponoszone przez Spółkę.

Spółka zwraca uwagę, że świadczenia realizowane w ramach spotkań działowych nie miały i nie będą miały charakteru działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Tym samym, nie są wyłączone z możliwości do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazuje, że celem organizowanych przez Wnioskodawcę spotkań działowych jest przede wszystkim:

* zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz integracji pomiędzy osobami w poszczególnych działach Spółki;

* poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji pomiędzy Pracownikami;

* poprawa komunikacji interpersonalnej.

Powyższe ma prowadzić do zwiększenia efektywności pracy i większego zaangażowania wśród Pracowników, co w konsekwencji przekłada się na zwiększanie przychodów osiąganych przez Spółkę.

W piśmie z dnia 26 lipca 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, tj. wskazał, że pojęcie "osoby współpracujące" użyte w opisie stanu faktycznego oznacza osoby współpracujące ze spółką na podstawie umów cywilnoprawnych, a pojęcie "Pracownicy" zostało zdefiniowane wyłączenie na potrzeby wniosku jako zbiór pracowników w rozumieniu ustawy - Kodeks pracy oraz osób współpracujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z organizacją spotkań działowych stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją spotkań działowych stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1". Oznacza to, że w celu uznania wydatku za koszt podatkowy konieczne jest pozytywne zweryfikowanie następujących przesłanek:

* koszt został poniesiony przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

* koszt nie mieści się w żadnej z kategorii kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle wyżej wskazanej regulacji nie ulega wątpliwości, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć nie tylko wydatki, które wprost przekładają lub mogą się przełożyć na konkretne przychody, lecz także takie, które są z nimi związane jedynie w sposób pośredni i nie da się ich przypisać do konkretnego przychodu.

Zdaniem Spółki do kosztów pośrednio związanych z przychodami należy zaliczyć wydatki na rzecz Pracowników z tytułu spotkań działowych. Związek ten polega na poprawie komunikacji, zwiększeniu poziomu integracji i motywacji pomiędzy poszczególnymi osobami, a tym samym, do zwiększenia efektywności pracy zespołów, co niewątpliwie przyczynia się do wzrostu przychodów osiąganych przez Spółkę i pozostaje w związku ze źródłem przychodów, jakim jest działalność Spółki.

Głównym celem organizowanych imprez integracyjnych oraz spotkań działowych jest m.in. poprawa komunikacji interpersonalnej, zwiększenie motywacji do pracy, zintegrowanie poszczególnych osób ze Spółką i zespołem, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji pomiędzy Pracownikami.

Zdaniem Spółki, spotkania w przyjaznej atmosferze skutkują poprawą efektywności pracy, wzrostem zaangażowania Pracowników, co z kolei przekłada się na zwiększanie przychodów osiąganych przez Spółkę.

W opinii Spółki, w świetle celu organizowanych przez nią spotkań działowych koszty z nimi związane mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy również zauważyć, że stanowisko Spółki znajduje poparcie w licznych pismach organów podatkowych, np.:

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 31 marca 2015 r" nr IBPBI/2/423-1570/14/AP;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 23 lutego 2015 r., nr ILPB3/423-610/14-4/JG;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 30 grudnia 2014 r., nr IPPB5/423-952/14-5/KS;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 5 marca 2014 r., nr IPPB5/423-992/13-4/KS;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 17 lutego 2014 r" nr ITPB3/423-559/13/PST;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r., nr ILPB3/423-416/13-2/JG;

* interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 25 listopada 2013 r., nr ITPB3/423-06/13/PST.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki należy uznać za uzasadnione w całej rozciągłości.

W interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2017 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.127.2017.1, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu: 7 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu: 3 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkań działowych w zakresie w jakim dotyczą wydatków na:

* posiłki, dodatkowe atrakcje - za prawidłowe;

* alkohol - za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o CIT", w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zmienianej interpretacji, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W orzecznictwie sądowym utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodu należy uważać takie wydatki, których poniesienie przez podatnika było spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu (lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła) i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 234/08 oraz uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, jak również uchwała NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt II FPS 2/12).

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Pojęcie "kosztów reprezentacji" znalazło swoje rozwinięcie w orzecznictwie sądowym. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11, wydanym w składzie siedmiu sędziów, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

W ocenie Sądu, dokonując wykładni pojęcia "reprezentacji", należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz "reprezentacja" pochodzi od łacińskiego "repraesentatio" oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że "reprezentacja" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Odnosząc powyższe rozważania do analizowanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w ocenie Szefa KAS należy uznać, że wydatki na organizację imprez integracyjnych w zakresie, w jakim dotyczą podmiotów wykonujących czynności na rzecz podatnika na podstawie umów cywilnoprawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, lecz wydatki na reprezentację, ponieważ ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy.

Umowa cywilnoprawna zakłada bowiem równorzędność i niezależność podmiotów i stwarza warunki do przyjęcia założenia, że jeden podmiot chce wykreować swój pozytywny wizerunek względem drugiego, w celu ułatwienia wzajemnej współpracy.

Innymi słowy, wydatki na organizację spotkań działowych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w zakresie, w jakim dotyczą pracowników Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy - Kodeks pracy.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy odnieść się również do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup napojów alkoholowych. W opinii Szefa KAS nie ma podstaw do postawienia tezy, zgodnie z którą wydatki na zakup napojów alkoholowych, w szczególności ponoszone w ramach zakupu usług gastronomicznych, w każdym przypadku są a priori wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Szef KAS stoi na stanowisku, że możliwe jest zaliczenie wydatków na zakup napojów alkoholowych do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają one warunki ogólne wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Muszą one zatem być rozpatrywane w kontekście celowości (jednoznacznego związku z przychodem), jak i po uwzględnieniu panujących relacji gospodarczych (modelu prowadzonej działalności gospodarczej, dobrych praktyk i obyczajów).

Warto w tym miejscu odwołać się do poglądów NSA wyrażonych w cytowanym już wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd stwierdził w nim m.in., że dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację, do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu. Z oczywistych względów, zgodnie z tym co już wcześniej wyjaśniono, każdy tego rodzaju wydatek musi przejść test z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe twierdzenia do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że celem organizowanych przez Wnioskodawcę spotkań działowych jest przede wszystkim:

* zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz integracji pomiędzy osobami w poszczególnych działach Spółki;

* poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wspólnych relacji pomiędzy Pracownikami;

* poprawa komunikacji interpersonalnej.

Powyższe ma prowadzić do zwiększenia efektywności pracy i większego zaangażowania wśród Pracowników, co w konsekwencji przekłada się na zwiększanie przychodów osiąganych przez Spółkę.

Szef KAS zauważa, że Wnioskodawca nie wyjaśnił, jaki jest związek zakupu i spożywania napojów alkoholowych podczas spotkań działowych z zakładanymi celami imprezy, takimi jak zwiększenie poziomu motywacji do pracy oraz integracji między pracownikami, poprawą atmosfery pracy i komunikacji interpersonalnej.

W ocenie Szefa KAS, w okolicznościach analizowanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, taki związek nie zachodzi. Tym samym nie sposób uznać, że wydatki na zakup napojów alkoholowych mogą przyczynić się w jakikolwiek sposób do osiągania przez Wnioskodawcę przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W konsekwencji, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Podsumowując, w ocenie Szefa KAS, w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wydatki na organizację spotkań działowych, obejmujące wydatki na posiłki oraz dodatkowe atrakcje, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w zakresie, w jakim dotyczą pracowników Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy - Kodeks pracy.

Z kolei wydatki na organizację spotkań działowych obejmujące wydatki na alkohol nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu: 7 czerwca 2017 r.), uzupełnione pismem z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu: 3 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkań działowych w zakresie posiłków i dodatkowych atrakcji w odniesieniu do:

* pracowników Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy - Kodeks pracy - jest prawidłowe,

* osób współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych - jest nieprawidłowe.

* pracowników Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy - Kodeks pracy oraz osób współpracujących z Wnioskodawcą na podstawie umów cywilnoprawnych, w zakresie wydatków na alkohol - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, a także zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 oraz art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.