DP.005.V/8/2006 - Diety i inne należności za czas podróży służbowej.

Pytanie podatnika

Czy diety z tytułu podróży służbowych pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowców stanowią koszty uzyskania przychodów?

Czy przychody z tytułu diet dla pracowników są zwolnione od podatku?

Zdaniem podatnika odpowiedź na obydwa powyższe pytania jest twierdząca.

Postanowienie

Na podstawie art. 216 § 1, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim, po rozpatrzeniu pisma z dnia 20.03.2006 r. uznaje stanowisko podatnika w indywidualnej sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych za prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 20.03.2006 r. do Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim wpłynął Pana wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawidłowości księgowania operacji gospodarczych w 2006 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wypełniając dyspozycje art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w przedstawionym przez Pana stanie faktycznym i stanie prawnym, obowiązującym w dniu zaistnienia zdarzenia, stanowisko zawarte w podaniu uznaję za prawidłowe.

Przedstawiając stan faktyczny wyjaśnił Pan, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportu międzynarodowego stosownie do posiadanych uprawnień. Pracownikom zatrudnionym na stanowiskach kierowców nalicza i wypłaca Pan diety z tytułu podróży służbowych. Diety te wypłacone na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży, zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wg generalnej klauzuli zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) wydatek poniesiony przez podatnika stanowi koszt uzyskania przychodu, jeśli:

- służy osiągnięciu przychodu, tzn. został poniesiony w celu jego osiągnięcia, co oznacza, że za koszt uzyskania przychodu może być uznany tylko ten wydatek, który pozostaje w związku o charakterze przyczynowo-skutkowym lub gospodarczym ze źródłem przychodu,

- nie został wymieniony przez ustawodawcę w art. 23 cyt. ustawy.

W oparciu o podane przepisy prawne diety i inne należności za czas podróży służbowej wypłacone kierowcom będącym pracownikami w rozumieniu kodeksu pracy stanowią u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli istnieje związek pomiędzy przychodami firmy a odbywaną przez pracownika podróżą służbową.

Ponadto nadmieniam, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku (dot. pracownika otrzymującego świadczenia z tytułu podróży służbowej) są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. W związku z powyższym nie uwzględnianie przez Pana jako płatnika, przedmiotowych wypłat dla potrzeb obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy pracowników, uznaję za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w określonym trybie (art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej).

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim. W przypadku składania zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 50 gr od każdego załącznika.

Zażalenie winno odpowiadać warunkom określonym w art. 222 Ordynacji podatkowej czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.