DOOŚ-072-44/6683/07/ef - Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach a zgodność lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W odpowiedzi na pismo z dnia 5 września br., uprzejmie informuję, iż:

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 ze zm.), właściwy organ wydaje decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach po stwierdzeniu zgodności lokalizacji przedsięwzięcia z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jeżeli plan ten został uchwalony. Jednocześnie, w myśl ust. 9 ww. artykułu, decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wiąże organ wydający decyzję, o której mowa w art. 46 ust. 4, oraz organ przyjmujący zgłoszenie, o którym mowa w art. 46 ust. 4a.

Wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach powinno nastąpić zgodnie z przepisami prawa w tym czasie obowiązującymi.

Dlatego też, sytuacja gdy toczy się postępowanie w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia realizowanego na terenie, który ma być objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego będącym w trakcie opracowywania, pod względem formalnym nie różni się niczym od sytuacji, gdy dla danego terenu plan taki nie jest opracowywany.

Jednocześnie należy podkreślić, iż fakt, że dla danego przedsięwzięcia została już wydana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, zezwalająca na realizację tego przedsięwzięcia w określonym miejscu, nie może stać na przeszkodzie odmowie wydania pozwolenia na budowę, jeżeli w świetle przepisów obowiązujących w momencie wydawania tego pozwolenia, realizacja przedsięwzięcia jest w danym miejscu zakazana.

Należy tu podkreślić, iż celem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest przede wszystkim określenie warunków realizacji danego przedsięwzięcia pod względem ochrony środowiska.

To, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach wskazuje również miejsce realizacji przedsięwzięcia, w żadnym przypadku nie nadaje jej waloru "decyzji lokalizacyjnej". W tym zakresie kluczową rolę pełni miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku - decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W myśl art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę właściwy organ sprawdza zgodność projektu budowlanego w szczególności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach.

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach jest wiążąca dla organu wydającego pozwolenie na budowę, ale w nie mniejszym stopniu wiążące są ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto pragnę podkreślić, iż zarzutu "niekonsekwencji w orzekaniu" ze strony inwestora oczywiście nie da się w przedmiotowym przypadku uniknąć, ale wydaje się, iż dla organu administracji kluczową kwestią powinno być raczej uniknięcie zarzutu niezgodności podejmowanych decyzji z prawem.

Jeżeli chodzi natomiast o możliwości zawieszenia postępowania w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, do czasu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to nie wydaje się, aby w tym przypadku było to możliwe.

Organ prowadzący postępowanie administracyjne może postanowić o jego zawieszeniu, w szczególności w przypadku, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd (art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.). Przepis ten był już wielokrotnie interpretowany przez sądy administracyjne. W podobnej do przedmiotowej sprawie, NSA wyraźnie wskazał, iż "w sprawie o wydanie pozwolenia na budowę, rozpoznawanej w czasie obowiązywania planu zagospodarowania przestrzennego, przewidywana możliwość zmiany przeznaczenia terenu w nowo opracowywanym projekcie takiego planu nie stanowi przesłanki zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., niezależnie od tego, w jakim stadium opracowania znajduje się plan." (wyrok z dnia 24 września 1987 r., IV S.A. 502/87, ONSA 1988, Nr 1, poz. 10).