DI/200000/451/345/2011 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty rabatów udzielonych pracownikom wnioskodawcy w ramach programu lojalnościowego.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 3) ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 25 maja 2011 r. w części nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty rabatów udzielonych pracownikom wnioskodawcy w ramach programu lojalnościowego, które zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy.

W dniu 25 maja 2011 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) Spółka Komandytowo - Akcyjna o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi sklep internetowy za pośrednictwem którego prowadzi sprzedaż detaliczną odzieży, obuwia oraz akcesoriów oraz zamierza stworzyć sieć sklepów stacjonarnych oferujących ww. produkty.

W celu zwiększenia wolumenu sprzedaży oferowanych przez siebie towarów wnioskodawca zamierza cyklicznie organizować promocje polegające w szczególności na udzielaniu rabatu w różnej wysokości, w tym w wysokości 25%.

W ramach działań, mających na celu zwiększenie wolumenu sprzedaży oraz lojalności pracowników i kontrahentów wnioskodawca zamierza zorganizować program lojalnościowy skierowany m.in. do: (i) pracowników wnioskodawcy (ii) pracowników podmiotów trzecich. Wysokość rabatu udzielanego w ramach programu lojalnościowego może ulec zmianie. Warunki sprzedaży towarów po obniżonej cenie będą takie same dla wszystkich uczestników programu lojalnościowego.

Wnioskodawca wprowadził do obowiązującego w zakładzie pracy wnioskodawcy Regulaminu Wynagradzania zapis uprawniający pracowników wnioskodawcy do nabywania oferowanych przez wnioskodawcę towarów po obniżonych cenach, stosownie do przygotowanego przez wnioskodawcę regulaminu takiej promocji.

Przedsiębiorca podkreślił, że regulamin o którym mowa w zdaniu poprzedzającym, stosowany będzie także wobec innych podmiotów niż pracownicy wnioskodawcy, które to podmioty przystąpiły do wskazanego wyżej programu lojalnościowego prowadzonego przez wnioskodawcę w celu zwiększenia wolumenu sprzedaży oferowanych przez niego towarów.

W ocenie wnioskodawcy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym kwoty rabatów udzielanych pracownikom wnioskodawcy w ramach programu lojalnościowego kierowanego do (i) pracowników wnioskodawcy (ii) pracowników innych podmiotów niż wnioskodawca, nie będą stanowić podstawy do wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, a zatem nie znajdzie zastosowania przepis art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Ponadto, wprowadzenie przez wnioskodawcę ww. zapisów do regulaminu wynagradzania powoduje, że nawet w przypadku uznania, że przedmiotowe rabaty stanowią przychód pracownika uzyskiwany ze stosunku pracy, to przychód taki nie stanowiłby podstawy do wymiaru składek na ubezpieczenie rentowe i emerytalne zgodnie z § 2. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

W ramach opisanego w stanie faktycznym programu lojalnościowego wnioskodawca oferuje uczestnikom takiego programu do sprzedaży towary po obniżonych cenach na takich samych zasadach niezależnie od tego, czy są to pracownicy wnioskodawcy czy pracownicy innych podmiotów niż wnioskodawca. Nie prowadzi to zatem do sytuacji rozróżnienia pozycji ekonomicznej uczestników programu lojalnościowego w zależności od tego, czy są oni pracownikami wnioskodawcy czy nie. W ocenie wnioskodawcy, w sytuacji gdy analogiczne rabaty udzielane są innym niż pracownicy uczestnikom programów lojalnościowych, stanowią przychód tych pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreślił, że analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, do którego wnioskodawca zwrócił się o potwierdzenie przyjętej interpretacji w drodze Interpretacji Indywidualnej, stwierdzając, że "Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związania z pracodawcą. W myśl ww. art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za "pracownika" uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej łub spółdzielczym stosunku pracy. W opisanej we wniosku sytuacji, skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników Spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie pracowników podmiotów trzecich. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników wnioskodawcy i pracowników podmiotów trzecich, jako innych uprawnionych będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Wobec powyższego, wnioskodawca nie będzie zobowiązany w stosunku do swoich pracowników do obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz w stosunku do pracowników podmiotów trzecich do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, w przedstawionym stanie faktycznym, w ocenie wnioskodawcy rabaty uzyskiwane przez pracowników od pracodawcy na zakup oferowanych przez pracodawcę towarów nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a tym samym, jako nie objęte hipotezą art. 18 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Ponadto wnioskodawca podkreślił, iż wprowadził do obowiązującego w zakładzie pracy Regulaminu Wynagradzania zapis dotyczący dodatkowych świadczeń wobec pracowników wnioskodawcy, w postaci uprawnienia pracownika do dokonywania zakupów towarów oferowanych przez wnioskodawcę po obniżonej cenie, o następującej treści:

"Pracownik uprawniony jest do dokonywania zakupów oferowanych przez pracodawcę towarów, po cenach obniżonych zgodnie z zasadami określonymi w przygotowanym przez pracodawcę regulaminie, którego aktualna wersja stanowi Załącznik nr 2 do niniejszego Regulaminu Wynagradzania.

Wobec powyższego wnioskodawca uznał, że nawet gdyby przyjąć interpretację, że udzielone pracownikom wnioskodawcy rabaty w opisanym powyżej stanie faktycznym (czyli w ramach programów lojalnościowych, w których uczestniczą na równych zasadach także inne podmioty niż pracownicy wnioskodawcy) stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy, to przychód taki nie stanowiłby podstawy do wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, zgodnie § 2. 1 pkt 26) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, który stanowi, że: podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody m.in. takie jak korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu w zw. z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, udzielenie interpretacji dotyczącej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 7 cytowanej powyżej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. W przypadku, jeśli uiszczona wplata nie pokrywa opłaty za wszystkie przedstawione we wniosku stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe, powinny zostać rozpatrzone te wnioski, za które wpłynęły pełne opłaty, według kolejności ich ujęcia we wniosku, chyba że płatnik wyraźnie przekaże inne wskazanie.

Stosownie do powyższego Oddział rozpatrzył wniosek przedsiębiorcy, stosownie do dokonanej opłaty, w części dotyczącej nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty rabatów udzielonych pracownikom wnioskodawcy w ramach programu lojalnościowego, które zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy.

W myśl art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - cyt. powyżej - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Rozstrzygniecie, czy koszty usług ponoszone na rzecz pracowników przez pracodawcę, wypłata bądź też wartość świadczenia w naturze stanowi przychód pracownika w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, należy do wyłącznej kompetencji właściwych organów podatkowych.

W ocenie wnioskodawcy, rabaty uzyskiwane przez pracowników na zakup oferowanych przez pracodawcę towarów nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Ponadto wnioskodawca dołączył Interpretację Indywidualną z dnia 4 maja 2011 r., znak: IBPBII/1/415-102/11/BJ, zgodnie z którą rabaty w ramach programu lojalnościowego nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Wobec powyższego kwoty rabatów udzielonych pracownikom wnioskodawcy w ramach programu lojalnościowego, które zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy, nie stanowią stosownie do art. 18 ust. 1 i 2 cytowanej powyższej ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego w Krakowie. Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.