DI/200000/451/147/2011 - Określenie właściwego ustawodawstwa dla osoby wykonującej pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 15 marca 2011 r. przez przedsiębiorcę (...) w sprawie określenia właściwego ustawodawstwa dla osoby wykonującej pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich.

W dniu 15 marca 2011 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy Pana o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na własny rachunek zarejestrowaną na terenie Polski. Równocześnie od dnia 1 marca 2011 r. podjął pracę najemną na podstawie umowy o pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony, na terenie Republiki Słowacji. Z tytułu zatrudnienia będzie otrzymywał regularne wynagrodzenie od słowackiego pracodawcy.

W przedstawionym stanie faktycznym przedsiębiorca powziął wątpliwość odnośnie ustalenia właściwego kraju, którego ustawodawstwu będzie podlegał w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r., art. 13 i 14 rozporządzenia wykonawczego oraz art. 3 ust. 2, podlega jedynie ubezpieczeniom społecznym, jakie obowiązują w Republice Słowacji z tytułu umowy o pracę.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu w związku z art. 83 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych udzielenie interpretacji dotyczącej podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz przebiegu ubezpieczeń następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Oddział uznał za nieprawidłowe stanowisko przedsiębiorcy, z uwagi na fakt, iż przedsiębiorca we własnym stanowisku w sprawie podał niewłaściwe podstawy prawne regulujące kwestie ustalania właściwego ustawodawstwa w zakresie zabezpieczenia społecznego osób wykonujących pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich.

W stanie faktycznym przedstawionym przez przedsiębiorcę we wniosku tj. w sytuacji prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Polski przy równoczesnym wykonywaniu pracy za wynagrodzeniem w Republice Słowacji w kwestii określenia właściwego ustawodawstwa zastosowanie mają przepisy rozporządzenia obowiązującego od dnia 1 maja 2010 r., a mianowicie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 29 kwietnia 2004 r. Nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (tekst jedn. Dz. Urz. UE L 166.1 z 30 kwietnia 2004 r.) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady WE Nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczące wykonywania rozporządzenia Nr 883/2004.

W myśl powyższych przepisów, osoba spełniająca jednocześnie warunki do objęcia systemami zabezpieczenia społecznego w dwóch różnych Państwach Członkowskich z tytułu pracy najemnej i pracy na własny rachunek wykonywanych w różnych Państwach Członkowskich, podlega ustawodawstwu państwa, na terytorium którego wykonuje pracę najemną.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż przedsiębiorca we wniosku przedstawił w swojej indywidualnej sprawie prawidłowe rozstrzygnięcie stanu faktycznego, jednakże stanowisko przedsiębiorcy nie może zostać uznane za prawidłowe, gdyż obowiązek świadczenia daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, wynika z innych, niż wskazane przez przedsiębiorcę przepisów prawnych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych w Przemyślu.

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.