DI/100000/43/693/2018 - Możliwość nieuwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne kwoty wypłaconego wynagrodzenia w związku z realizacją praw wynikających z jednostek uczestnictwa w programie motywacyjnym.

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 646) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku przedsiębiorcy (...) z dnia 25 maja 2018 r., złożonym w dniu i czerwca 2018 r. w przedmiocie nieuwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne kwoty wypłaconego wynagrodzenia w związku z realizacją praw wynikających z jednostek uczestnictwa w programie motywacyjnym.

Dnia 1 czerwca 2018 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 25 maja 2018 r. złożony przez przedsiębiorcę (...) o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2018 r., doręczonym dnia 2 lipca 2018 r.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazuje, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na udzielaniu pożyczek osobom fizycznym w systemie poza bankowym. Wnioskodawca w celu zwiększenia motywacji kluczowych pracowników oraz osiągnięcia jak najlepszych wyników finansowych przez Spółkę wprowadził program motywacyjny oparty na pochodnych instrumentach finansowych. Założenia programu są takie, że umożliwia on uzyskanie przez pracowników dodatkowych dochodów, które są ściśle powiązane i uzależnione od wyników finansowych Spółki, a konkretnie od wyniku podatkowego.

Prawo do uczestnictwa w programie oraz jego warunki wynikają z wdrożonego w Spółce regulaminu oraz z indywidualnie zawartych z kluczowymi pracownikami umów cywilnoprawnych. Wybrany uczestnik programu w oparciu o odrębną umowę cywilnoprawną zawartą z Wnioskodawcą jest uprawniony do objęcia nieodpłatnie jednostek uczestnictwa w programie, które stanowią pochodny instrument finansowy. Jednostki uczestnictwa w dniu zawarcia umowy nie przedstawiają żadnej wartości rynkowej ani nie zapewniają żadnych natychmiastowych ani pewnych co do wartości korzyści, gdyż ewentualna wyplata kwoty z tytułu rozliczenia pieniężnego uzależniona jest od kształtowania się wartości instrumentów bazowych i w związku z tym po stronie uczestników programu nie powstają żadne roszczenia do Wnioskodawcy na dzień wydania jednostek. Ich wartość uzależniona jest od zrealizowania określonych wskaźników w zakresie osiągnięcia przez Spółkę odpowiedniego wyniku podatkowego. Dopiero osiągnięcie tych wskaźników daje pracownikowi roszczenie o wypłatę środków pieniężnych. Realizacja jednostek uczestnictwa jest możliwa po złożeniu Spółce pisemnego żądania uczestnika programu.

Prawo do objęcia jednostek uczestnictwa potwierdzone jest zawarciem umowy cywilnoprawnej, która nie jest uzależniona od zapisów umowy o pracę, a w szczególności nie wpływa na wysokość wynagrodzenia z umowy o pracę. Podpisanie umowy nabycia jednostek uczestnictwa nie jest gwarancją dalszego zatrudnienia i nie jest elementem umowy o pracę. Niemniej w przypadku, gdy uczestnik programu przestanie być pracownikiem Spółki, tj. przestanie wykonywać swoje obowiązki w oparciu o umowę o pracę, kwota rozliczenia pieniężnego z tytułu realizacji jednostek uczestnictwa ulegnie proporcjonalnemu obniżeniu o taką wartość w jakiej pozostaje udział długości okresu po rozwiązaniu umowy o pracę do końca okresu rozliczeniowego w długości tego okresu rozliczeniowego. Wnioskodawca przewiduje, że w roku 2018 w związku z wdrożonym programem motywacyjnym dokona na rzecz kluczowych pracowników stosownych wypłat wynikających z realizacji praw albo pobierania zasiłku macierzyńskiego, z wyłączeniem osób, którym zasiłek macierzyński wypłaca Zakład.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 Ustawy o SUS podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia* emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1-3, stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1a i 2, ust. 4 pkt 5 i ust. 12. Natomiast zgodnie z definicją ustawową z art. 4 pkt 9 Ustawy o SUS pod pojęciem przychód należy rozumieć przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy oraz przychody z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania.

Mając na uwadze powyższe dla celów ustalenia czy określone przysporzenia stanowi tytuł do określenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200); (dalej Ustawa PIT). Niemniej warte podkreślenia jest, że odesłanie do Ustawy PIT nie jest kompletne, bowiem Ustawa o SUS nie odsyła wprost do konkretnych przepisów ani nie posługuje się siatką pojęciową występującą w Ustawie PIT. Zgodnie bowiem z art. 10 Ustawy PIT, w celu prawidłowej kwalifikacji podatkowej, podatnik przychody przypisuje do określonego źródła przychodów. Co prawda w związku z nowelizacją przepisów Ustawy PIT jaka weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane (obecne brzmienie art. 10 ust. 4 Ustawy PIT), to jednak nie przesądza to o identycznej kwalifikacji prawnej na gruncie przepisów Ustawy o SUS. Nieuzasadnione jest dokonywanie kwalifikacji na gruncie Ustawy o SUS poprzez wyłączne odwołanie do źródła przychodów z Ustawy PIT, zwłaszcza jeśli odwołanie w Ustawie o SUS nie jest wprost do konkretnych przepisów Ustawy PIT.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni z pochodnych instrumentów finansowych. Pojawiła się jednak wątpliwości, czy w związku z późn. zm., jakie zostały wprowadzone do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacone kwoty nadal nie będą stanowiły podstawy wymiary składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Z uwagi na brzmienie przepisu art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 200); (dalej Ustawa PIT) obowiązującego od 1 stycznia 2018 r. kwoty wypłaconego wynagrodzenia w związku z realizacją praw wynikających z jednostek uczestnictwa w programie motywacyjnym, o których mowa we wniosku stanowić będą przychód kwalifikowany do źródła, w ramach którego powstał przychód z tytułu otrzymania pochodnych instrumentów finansowych lub praw pochodnych. Z uwagi na to, że osoby, które biorą udział w programie motywacyjnym są zatrudnione na podstawie umów o pracę, to przychody z realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych odpowiednio na gruncie przepisów Ustawy PIT zaliczone będą do źródła przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy PIT. Odpowiednie zastosowanie zasad opodatkowania wynika z odwołania do właściwego źródła przychodów na potrzeby Ustawy PIT, niemniej to nie stosunek pracy jest podstawą do wypłaty kwot z realizacji pochodnych instrumentów finansowych, ale odrębna umowa cywilnoprawna.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy słuszne jest jego stanowisko, że kwoty wypłaconego wynagrodzenia w związku z realizacją praw wynikających z jednostek uczestnictwa w programie motywacyjnym opisanym w stanie faktycznym nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne, a tym samym Wnioskodawca nie jest płatnikiem składek z tego tytułu.

W ocenie Wnioskodawcy kwoty wypłaconego wynagrodzenia w związku z realizacją praw z jednostek uczestnictwa nie stanowią podstawy do wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne, co tym samym oznacza, że po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki w zakresie funkcji płatnika składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne. Zgodnie z definicją z Ustawy o SUS z art. 4 pkt 2 lit. a płatnikiem składek jest pracodawca - w stosunku do pracowników i osób odbywających służbę zastępczą oraz jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna pozostająca z inną osobą fizyczną w stosunku prawnym uzasadniającym objęcie tej osoby ubezpieczeniami społecznymi, w tym z tytułu przebywania na urlopie wychowawczym produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Należy zauważyć, że Ustawa o SUS mówi o przychodzie w rozumieniu Ustawy PIT, a więc przysporzeniu, które nie jest zwolnione z opodatkowania albo nie jest poza zakresem ustawy PIT oraz, że to przysporzenie ma pochodzić z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Jest to więc odmienna i węższa kategoria od źródła przychodu ze stosunku pracy, o której mowa w Ustawie PIT. Zatem na potrzeby ustalenia podstawy wymiaru składek należy ustalić w pierwszej kolejności czy osiągnięty został przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu Ustawy PIT, a następnie czy ten opodatkowany przychód pochodzi z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. Wobec tego podkreślić należy, że nie każde przysporzenie, które przez Ustawę PIT jest zaliczane do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym że stosunku pracy, stanowi podstawę wymiaru składek. Podstawę wymiaru składek stanowią tylko takie przychody, które wynikają z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Wyrażenia "przychód ze stosunku pracy" jakim posługuje się Ustawa PIT nie należy utożsamiać z wyrażeniem "przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy".

Wnioskodawca wskazuje, że nie bez powodu prawodawca konstruując przepisy Ustawy SUS używa innych pojęć. Zgodnie z powszechnie akceptowaną koncepcją zakładającą racjonalność ustawodawcy, gdyby założeniem prawodawcy było objęcie składkami społecznymi wszystkich przysporzeń kwalifikowanych do źródła jakim jest stosunek pracy, to wówczas musiałby dokonać w Ustawie o SUS wprost odwołania do ww. przepisu z Ustawy PIT lub formułując przepisy posłużyć się pojęciami znanymi Ustawie PIT.

Wspomniany przepis art. 10 ust. 4 Ustawy PIT stanowi jedynie odwołanie do właściwego źródła przychodów na potrzeby Ustawy PIT. Nakazuje podatkowe rozliczenie przychodów z pochodnych instrumentów finansowych w ramach tego źródła przychodów, z którego zostało uzyskane. Jeśli więc uczestnika programu i jego organizatora łączy stosunek pracy i w ramach tego stosunku zostają przyznaje jednostki uczestnictwa, to ustawodawca nakazuje opodatkować przychody z realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych tak jak przychody ze stosunku pracy. Jest to jednak wyłącznie odwołanie poczynione wyłącznie na potrzeby podatku PIT. Przychody z pochodnych instrumentów finansowych nie stanowią bowiem elementu wynagrodzenia ze stosunku pracy ani nie wynikają z istniejącego stosunku pracy. Tym samym dla celów ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie mogą być uznane za wynikające z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Przenosząc zatem powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy przyjąć, że wynagrodzenie jakie może zostać wypłacone z tytułu realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych przyznanych w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu w myśl przepisów Ustawy PIT (tak jak tytuł w ramach którego prawa zostały uzyskane), ale jednocześnie nie stanowi przychodu wynikającego z zatrudnienia w ramach stosunku pracy, o którym mowa w przepisach Ustawy o SUS. Podkreślenia wymaga, że zawarcie umowy nabycia jednostek uczestnictwa i przystąpienie do programu nie wynika z treści umów o pracę i nie stanowi podstawy do wysuwania roszczeń w stosunku do Spółki w tym zakresie. Podpisanie umowy nie gwarantuje w szczególności dalszego zatrudnienia uczestnikowi programu i nie jest w żaden sposób elementem umowy o pracę ani wynagrodzenia z umowy o pracę. W szczególności kwota z tytułu realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa i wypłacana uczestnikom w ramach programu motywacyjnego nie będzie stanowić elementu wynagrodzenia z tytułu stosunku o pracę. W związku z tym na gruncie Ustawy o SUS nie można przyjąć, iż takie wynagrodzenie stanowić będzie przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Powyższego nie zmienia również fakt, że w myśl art. 10 ust. 4 Ustawy PIT przychód ten zostanie przypisany ^o źródła jakim jest stosunek pracy, bowiem jak już zostało wykazane powyżej na potrzeby ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie istotne jest źródła przychodów w rozumieniu Ustawy PIT, a jedynie fakt, czy przychód ten wynika z zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu Ustawy o SUS.

W zakresie ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne zastosowanie znajdzie przepis art. 81 ust. 1 Ustawy o ŚOZ, który stanowi, że do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne osób, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. a, d-i i pkt 3 i 35, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Przepis ten formułuje zasadę, zgodnie z którą podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, tj. kwota, od której należy obliczyć składkę na to ubezpieczenie, jest podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników. Skoro, jak dowodzi tego Wnioskodawca powyżej, kwoty wynagrodzeń wypłacone z realizacji pochodnych instrumentów finansowych nie będą stanowiły tytułu do objęcia ich ubezpieczeniami społecznymi, to tym samym nie będą też stanowiły podstawy wymiaru składki zdrowotnej.

Mając na uwadze powyższą argumentację Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że po stronie Wnioskodawcy nie wystąpią obowiązki pełnienia funkcji płatnika składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2018 r., doręczonym dnia 2 lipca 2018 r., w którym wnioskodawca wskazuje, że kwalifikacja kwoty wypłaconego wynagrodzenia w związku z realizacją praw wynikających z jednostek uczestnictwa w programie motywacyjnym jako przychód opodatkowany na zasadach wynikających z art. 10 ust, 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w zakresie źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane, nie budzi żadnych wątpliwości Wnioskodawcy. Wątpliwość dotyczy uznania, że nie wlicza się ww. świadczeń do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. Przy czym wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy potwierdzenia, że nie należy wliczać ww. świadczeń do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, w oparciu o brzmienie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1778 z późn. zm.) oraz ustawy dnia 27 sierpnia 2004 o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1938 z późn. zm.), a nie, że podlegają one wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, w tym w szczególności na podstawie przepisów rangi podustawowej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 34 ust. 2 ustawy). Natomiast w myśl art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 34 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Jednoznaczny sposób ujęcia w art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez ustawodawcę zakresu przedmiotowego wniosków o wydanie interpretacji, uniemożliwia Zakładowi wydanie interpretacji w sprawach dotyczących m.in. rozstrzygnięcia czy dana należność lub składnik wynagrodzenia stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Jak stanowi art. 34 ust. 17 ustawy - Prawo przedsiębiorców, zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Dlatego też, Zakład wydając interpretację w danej sprawie poprzestaje na oświadczeniu wnioskodawcy, iż świadczenia, o których stanowi wniosek stanowią bądź nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy, traktując takie oświadczenie jako element opisu stanu faktycznego.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Dla rozstrzygnięcia, czy dany przychód stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w konsekwencji czy powstaje obowiązek opłacania składek m.in. na te ubezpieczenia, decydujące znaczenie ma, czy dla celów podatkowych zostanie on zakwalifikowany jako przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rzeczony przychód w sytuacji opisanej we wniosku został przez wnioskodawcę zakwalifikowany jako przychód ze stosunku pracy.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy wskazujące, że świadczenia o których mowa we wniosku nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika uznać należy za nieprawidłowe.

Powyższe ma zastosowanie również w odniesieniu do składek na ubezpieczenie zdrowotne zgodnie bowiem z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

W konsekwencji, wartość przychodów uzyskanych z tytułu realizacji praw wynikających z instrumentów finansowych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę będzie stanowiła podstawę wymiaru składek także na ubezpieczenie zdrowotne.

Należy podkreślić, iż każdy przepis ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w którym pojawia się pojęcie przychodu, musi być odczytywany łącznie z art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, który stanowi, iż użyte w ustawie określenie przychód oznacza przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych nie kształtuje samodzielnie pojęcia przychodu, lecz każdorazowo odsyła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nigdy bowiem organ rentowy nie może zadecydować, co może stanowić przychód, a co nie będzie go stanowiło. Oznacza to, iż ustalając, iż dana korzyść stanowi przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy bądź też takiego przychodu nie stanowi Zakład Ubezpieczeń Społecznych wykroczyłby poza zakres swoich kompetencji. Organ rentowy może wyłącznie odnieść się do kwestii podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, pod tym jednak warunkiem, iż wnioskodawca jednoznacznie w opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego wniosku wskazał czy korzyść stanowi przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy czy też nie.

Zakład w ramach przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie definiuje odrębnie od ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodu z danego źródła. Jeżeli przytoczone przepisy art. 18 ust. 1 i 2 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazują, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, to podstawę wymiaru składek na te ubezpieczenia stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Istotnym jest również, że w ramach interpretacji indywidualnej. Zakład nie rozstrzyga, czy dany podmiot pełni funkcję płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, gdyż wykracza to poza ramy spraw podlegających interpretacji indywidualnej.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcą oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.