DI/100000/43/522/2019

Na podstawie art, 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz, 646 z późn. zm.), w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...)- z siedzibą w z dnia 22 maja 2019 r., złożonym w dniu 24 maja 2019 r. w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kosztów zakwaterowania pracowników.

Dnia 24 maja 2019 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek złożony przez przedsiębiorcę (...) z siedzibą w (...) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców. Wniosek został uzupełniony pismem doręczonym w dniu 6 czerwca 2019 r. Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że zajmuje się działalnością związaną z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników na rynku polskim i międzynarodowym. Działalność ta wiąże się z częstym kierowaniem pracowników do pracy w zakładach kontrahentów oddalonych znacznie od miejsca zamieszkania pracowników bądź nawet za granicę. W celu niwelowania skutków ww. wyjazdów Wnioskodawca chce zapewniać pracownikom zakwaterowanie w miejscu oddelegowania, a koszty tego zakwaterowania w miejscu oddelegowania pracowników za ich zgodą tj. Wnioskodawca wynajmie kwatery pracownicze, a następnie podnajmie je swoim pracownikom. Powyższą kwestię wnioskodawca zamierza uregulować w treści regulaminu wynagradzania. Stosowne oświadczenia o wyrażeniu przez pracowników zgody na comiesięczne potrącenie z wynagrodzenia kwoty kosztów wynajmu mieszkania będą zaś składane do akt pracowniczych. Wobec powyższego Wnioskodawca kieruje pytanie czy koszty zakwaterowania potrącane z wynagrodzenia pracownika są zwolnione od składek ZUS, czy też należy wliczać je do podstawy wymiaru składek.

Zgodnie z art. 18 ust. 1, art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (aktualnie tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 121) podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jaki uzyskuje pracownik, wykonując pracą, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłków. Do ustalania podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje sią przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Składki na ubezpieczenia społeczne (oraz w konsekwencji na ubezpieczenie zdrowotne) nie są również opłacane od przychodów wymienionych w § 2 pkt 26 rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.). Na podstawie ww. przepisu z podstawy wymiaru składek wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagrodzeniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenie niższej niż detaliczna niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Świadczenie jest zwolnione ze składek, gdy określona korzyść wynika z układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagrodzeniu. Warunkiem, który musi być spełniony, aby płatnik mógł ten przepis zastosować, jest udostępnienie pracownikowi możliwości zakupu określonych artykułów przedmiotów lub usług (np. usługi czasowego zakwaterowania). Usługi mogą być wytworzone lub świadczone przez pracodawcę lub jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie) zakupione przez pracodawcę na własny rachunek i we własnym imieniu, a następnie niejako odsprzedane pracownikowi. Ponieważ w ocenie wnioskodawcy w opisanym i przez niego stanie faktycznym spełnione zostały wskazane wyżej warunki uznać należy, że koszty zakwaterowania potrącane z wynagrodzenia pracownika są zwolnione od składek ZUS i nie należy wliczać ich do podstawy wymiaru składek. Wartość wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z wynajmem kwater dla pracowników delegowanych, które są potrącane za zgodą pracowników z wynagrodzenia, nie stanowi przychodu tych osób z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.)

Uzupełniając wniosek pismem złożonym w dniu 6 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wskazał jednoznacznie w opisie zdarzenia przyszłego, że wartość wydatków ponoszonych przez pracodawcę w związku z wynajmem kwater dla pracowników delegowanych, które są potrącane za zgoda pracowników z wynagrodzenia, nie stanowi przychodu tych osób z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., poz. 1509 z późn. zm.).

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 34 ust. 3 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji przedstawia zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie. Z przepisu tego wynika wymóg kompleksowości opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego dokonanego przez wnioskodawcę - Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie może bowiem w trybie wydawania interpretacji indywidualnej prowadzić postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Jednoznaczny sposób ujęcia w art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez ustawodawcę zakresu przedmiotowego wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej, uniemożliwia Zakładowi wydanie interpretacji w sprawach dotyczących m.in. rozstrzygnięcia czy dany składnik wynagrodzenia stanowi przychód ze stosunku pracy. Jak stanowi art. 34 ust. 17 ustawy - Prawo przedsiębiorców, zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.). Dlatego też. Zakład wydając interpretację w danej sprawie poprzestaje na oświadczeniu wnioskodawcy, iż świadczenia, o których stanowi wniosek stanowią bądź nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy, traktując takie oświadczenie jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kosztów zakwaterowania pracowników, uznać należy za prawidłowe

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy Ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Dla rozstrzygnięcia, czy dany przychód stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w konsekwencji czy powstaje obowiązek opłacania składek rn.in. na te ubezpieczenia, decydujące znaczenie ma, czy dla celów podatkowych zostanie on zakwalifikowany jako przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Rzeczony przychód w sytuacji opisanej we wniosku nie został przez Wnioskodawcę zakwalifikowany jako przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że świadczenia o których mowa we wniosku nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne uznać należy za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia,

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art, 83 ust- 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2019 r. Prawo przedsiębiorców, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję tub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.