DI/100000/43/503/2016 - Wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzyści materialnych polegających na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne pakietów medycznych i sportowych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121, z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku przedsiębiorcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) z dnia 11 kwietnia 2016 r., doręczonym w dniu 19 kwietnia 2016 r. (uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2016 r., doręczonym w dniu 25 maja 2016 r.) w części dotyczącej wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzyści materialnych polegających na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne pakietów medycznych i sportowych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę.

Dnia 19 kwietnia 2016 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w (...) wpłynął wniosek z dnia 11 kwietnia 2016 r. złożony przez przedsiębiorcę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w (...), o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 maja 2016 r., doręczonym dnia 25 maja 2016 r.

Wnioskodawca wniósł o interpretację rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zadając pytanie czy podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe stanowi przychód (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych), osiągany przez pracownika u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz zatrudnienia w oparciu o umowy cywilnoprawne, w postaci pakietu medycznego oraz pakietu sportowego współfinansowanego przez pracownika oraz pracodawcę.

W związku z postawionym powyżej pytaniem, wnioskodawca stwierdził, iż jego zdaniem oba pakiety spełniają przesłanki § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia, a zatem żaden z powyższych pakietów nie będzie stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Dodatkowo wnioskodawca poinformował, iż planuje umieścić w regulaminie wynagradzania zapisy dotyczące korzyści materialnych, polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług (w szczególności zakupu pakietu medycznego oraz pakietu sportowego).

W związku z brakiem opisu stanu faktycznego (wnioskodawca zadał jedynie pytanie i opisał własne stanowisko w sprawie), Zakład wystosował wezwanie z dnia 11 maja 2016 r. do uzupełnienia braków. W piśmie z dnia 19 maja 2016 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie, wnioskodawca poinformował, iż pakiety medyczne i sportowe przyznawane będą zarówno osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, jak również osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych. Spółka wskazała także, iż przyznane świadczenie będzie stanowiło przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). Zgodnie z wewnętrznymi regulacjami wnioskodawca planuje przyznać prawo zakupu pakietów medycznych i sportowych po cenach niższych niż detaliczne.

Wnioskodawca nie planuje przyznawać pakietów osobom zatrudnionym na podstawie umów o dzieło (do regulaminów wewnętrznych zostanie wprowadzony zapis, iż pakiet nie należy się osobom zatrudnionym na podstawie umowy o dzieło).

Przedsiębiorca wskazał także, iż pakiet sportowy i medyczny będzie przyznawany na wniosek zleceniobiorcy i za zgodą przełożonego wyłącznie osobom, które współpracują ze spółką na podstawie dłuższych niż 3-miesięczne umów zlecenia (do regulaminów wewnętrznych zostanie wprowadzony odpowiedni zapis).

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Doprecyzowanie zakresu przedmiotowego spraw, w których przedsiębiorca może żądać od Zakładu wydania pisemnej interpretacji nastąpiło w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. Zgodnie z tym przepisem Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

W dalszej kolejności zaznaczyć należy także, iż na podstawie art. 10 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia opłaty w terminie wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. W niniejszej sprawie wnioskodawca przedstawił dwa odrębne stany faktyczne. W związku z wniesieniem przez niego opłaty w wysokości 40 zł, Zakład Ubezpieczeń Społecznych przedmiotem interpretacji zawartej w niniejszej decyzji uczynił jedynie pierwsze z przedstawionych we wniosku zagadnień, odnoszące się do osób zatrudnionych u wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za prawidłowe w części dotyczącej wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzyści materialnych polegających na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne pakietów medycznych i sportowych przez osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W myśl zaś § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej wymienionego rozporządzenia, podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Wskazany przepis ma zastosowanie również do składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe. W myśl bowiem art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na te ubezpieczenia stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, przy czym nie znajduje zastosowania ograniczenie wysokości rocznej podstawy wymiaru składek, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które:

* wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,

* przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.

Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

Podsumowując, jeżeli świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminu wynagradzania przybiera postać zakupu po cenach niższych niż detaliczne pakietów medycznych i pakietów sportowych oraz stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powołanego wyżej przepisu rozporządzenia.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od wyżej wymienionej wartości.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...).

Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.