DI/100000/43/451/2019

Na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646 z późn. zm.), w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje stanowisko zawarte we wniosku (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., złożonym w dniu 30 kwietnia 2019 r.

- za prawidłowe w części dotyczącej kwestii braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem w kwocie co najmniej wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy oraz innych podmiotów,

- za nieprawidłowe w części dotyczącej kwestii braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem w kwocie co najmniej wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności

gospodarczej osoby te wykonują usługi jedynie na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy,

- za nieprawidłowe w części dotyczącej kwestii braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem w kwocie niższej od wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy oraz innych podmiotów,

- za nieprawidłowe w części dotyczącej kwestii braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem w kwocie niższej od wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi jedynie na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy,

Dnia 30 kwietnia 2019 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek złożony przez (...) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy - Prawo przedsiębiorców. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 maja 2019 r., doręczonym dnia 27 maja 2019 r. oraz pismem z dnia 5 czerwca 2019 r. doręczonym dnia 10 czerwca 2019 r.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że prowadzi następującą działalność:

- pośredniczy w zakresie zbywania i odkupywania jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych oraz tytułów uczestnictwa funduszy zagranicznych (dalej jako "działalność pośrednictwa") - jest to działalność prowadzona w trybie określonym w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi;

- pełni rolę agenta domu maklerskiego (dalej jako "działalność agencyjna") - jest to działalność określona w art. 79 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Działalność wnioskodawcy jest licencjonowana (zezwolenie na prowadzenie działalności pośrednictwa, wpis do rejestru agentów prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego) i obwarowana jest szeregiem wymogów regulacyjnych związanych z prowadzeniem działalności na rynku kapitałowym, w tym wymogów określonych przez organy nadzoru (np. Komisję Nadzoru Finansowego - dalej jako "KNF").

Zgodnie z przyjętym na rynku i akceptowanym przez organ nadzoru standardem postępowania:

- czynności z zakresu pośrednictwa wykonywane są przez osoby współpracujące z wnioskodawcą na podstawie umowy zlecenia albo umowy o świadczenie usług w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej;

- czynności agencyjne wykonywane są przez osoby współpracujące z wnioskodawcą na podstawie umowy zlecenia.

W przypadku czynności agencyjnych współpraca z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą nie jest możliwa. Osoby te mogą natomiast zostać zatrudnione na podstawie umowy o pracę. Takie stanowisko przedstawiła m.in. KNF w piśmie skierowanym do wnioskodawcy.

Uwzględniając to stanowisko oraz obowiązujący na rynku model postępowania czynności określone w punkcie 1 lub 2 tylko w wyjątkowych, incydentalnych sytuacjach wykonywane przez osoby zatrudnione przez wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę.

Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność pośrednictwa, uprawniony jest z mocy prawa do świadczenia usługi nieodpłatnego doradztwa inwestycyjnego w odniesieniu do jednostek uczestnictwa lub tytułów uczestnictwa instytucji wspólnego inwestowania, w zakresie których podmiot ten posiada zezwolenie na pośredniczenie w przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń (dalej jako: "nieodpłatne doradztwo"). Zgodnie z obowiązującym prawem czynności z zakresu nieodpłatnego doradztwa nie mogą być wykonywane przez osobą współpracującą z wnioskodawcą na podstawie umowy zlecenia albo w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej { § 28 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 23 marca 2017 r. w sprawie postępowania podmiotów prowadzących działalność w zakresie pośrednictwa w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa oraz tytułów uczestnictwa, a także doradztwa inwestycyjnego w odniesieniu do takich instrumentów). Tym samym osoby takie powinny zostać zatrudnione na podstawie umowy o pracą.

Mając na uwadze powyższe ograniczenia oraz to, że wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność o usługi nieodpłatnego doradztwa; usługi te będą świadczone przez osoby, które obecnie współpracują z wnioskodawcą na podstawie umów zlecenia albo umów o świadczenie usług (działalność gospodarcza); wnioskodawca zamierza zmienić model współpracy w następujący sposób.

Osoba, która wykonywać będzie czynności z zakresu pośrednictwa, nieodpłatnego doradztwa oraz czynności agencyjne:

- w zakresie pośrednictwa - współpracować będzie z wnioskodawcą na podstawie umowy o świadczenie usług w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej;

- w zakresie nieodpłatnego doradztwa oraz czynności agencyjnych - zostanie zatrudniona na podstawie umowie o pracę.

Tym samym wnioskodawca będzie współpracował z tą samą osobą na podstawie umowy o świadczenie usług (w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej) oraz w odrębnym zakresie zatrudniał ją będzie na podstawie umowy o pracę.

Zakres czynności wykonywanych w ramach obu rodzajów umów (umowa o pracę i umowa o świadczenie usług) będzie więc wyraźnie rozdzielony a czynności te nie będą się ze sobą pokrywały.

Mając na uwadze:

- dotychczasowy model współpracy;

- zamierzony model współpracy (współpraca na podstawie dwóch rodzajów umów, z których każdy odnosić się będzie do odrębnego zakresu czynności), który akceptowany jest przez KNF;

- konieczność dostosowania dotychczas przyjętych form współpracy do zamierzonego modelu;

- kolejność zawieranych umów przedstawiać się będzie następująco:

- umowa o świadczenie usług w ramach prowadzonej przez współpracownika działalności gospodarczej, umowa o pracę.

W przypadku nielicznych osób, z którymi wnioskodawca zawarł już umowy o pracę, kolejność zawieranych umów będzie odwrotna. W takim przypadku wnioskodawca będzie zawierał z pracownikami dodatkowe umowy o świadczenie usług w ramach prowadzonej przez te osoby działalności gospodarczej.

2. Pytanie

W świetle przedstawionego powyżej zamierzonego modelu współpracy (zatrudnienie na podstawie umowy o pracę osoby, która jednocześnie świadczy na rzecz wnioskodawcy usługi w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej) wnioskodawca powziął wątpliwość co do zasad obliczania składek odprowadzanych przez wnioskodawcę z wynagrodzenia pracowników na ubezpieczenia społeczne oraz podstawy wymiaru tych składek, tj: czy w przypadku zatrudnienia na podstawie umowy o pracę osoby, która jednocześnie współpracuje z wnioskodawcą na podstawie umowy o świadczenie usług (działalność gospodarcza), za podstawę wymiaru składek pracownika na ubezpieczenia społeczne wnioskodawca powinien przyjąć wyłącznie przychód wynikający z umowy o pracę czy też powinien doliczyć do niego przychód wynikający z umowy o świadczenie usług?

Zdaniem wnioskodawcy, w świetle opisanych w punkcie 1 okoliczności, w przypadku zatrudnienia na podstawie umowy o pracę osoby, która jednocześnie współpracuje z wnioskodawcą na podstawie umowy o świadczenie usług (przedsiębiorca), za podstawę wymiaru składek pracownika na ubezpieczenia społeczne wnioskodawca powinien przyjąć wyłącznie przychód wynikający z umowy o pracę. Nie powinien go zwiększać o przychód wynikający z umowy o świadczenie usług. Współpracujący z wnioskodawcą przedsiębiorca nie podlega bowiem ubezpieczeniom społecznym na takich samych zasadach jak pracownicy wnioskodawcy. Co za tym idzie, jako przedsiębiorca obowiązany jest on do samodzielnego odprowadzania składek na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców. Powyższe stanowisko wnioskodawca oparł na następującej analizie stanu prawnego. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1, 4 i 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (dalej jako "ustawa systemowa") obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są:

- pracownikami (art. 6 ust. 1 pkt 1);

- osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, tj. są "zleceniobiorcami" (art. 6 ust. 1 pkt 4-];

- osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność (art. 6 ust. 1 pkt 5).

Określając obowiązki z tytułu ubezpieczeń emerytalnych i rentowych ustawodawca wyraźnie rozróżnił osoby prowadzące działalność pozarolniczą, a więc także pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy systemowej) od świadczenia usług przez zleceniobiorców na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuję się przepisy dotyczące zlecenia (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej), oznacza iu, że w katalogu usług świadczonych przez zleceniobiorców nie mieszczą się czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Konsekwencją tego rozróżnienia jest m.in. brzmienie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy systemowej za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy n dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.

Przytoczony powyżej przepis ustawy systemowej ma na celu wyeliminowanie nadużyć po stronie pracodawców, którzy zawierają ze swoimi pracownikami umowy cywilnoprawne w celu uniknięcia konieczności odprowadzenia wyższych składek do ZUS, jak również w celu uniknięcia zapłaty dodatku do wynagrodzenia z tytułu nadgodzin. Zamiarem ustawodawcy było więc wyeliminowanie z obiegu pozornych umów zlecenia (ewentualnie innych umów cywilnoprawnych), które w rzeczywistości spełniają przesłanki umów o pracę.

Mając na uwadze fakt, że:

- wnioskodawca nie zamierza zawierać pozornych umów zlecenia, jak również prowadzić do stanu fikcyjnego samozatrudnienia - jest wręcz przeciwnie - wnioskodawca już współpracuje z przedsiębiorcami, a umowy o pracę mają dopiero zostać zawarte (tylko w nielicznych przypadkach kolejność zawieranych umów może być odwrotna);

- zawarcie ze współpracownikami (przedsiębiorcami) umów o pracę wynika tylko i wyłącznie z faktu, ze czynności, które będą przez nich wykonywane nie mogą być świadczone dla wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez współpracowników działalności gospodarczej;

- formy współpracy określone w art. 8 ust. 2a ustawy systemowej nie odnoszą się w żadnej mierze do współpracy z przedsiębiorcami - obejmują natomiast zleceniobiorców i osoby wykonujące czynności na podstawie umowy o dzieło;

- zdaniem wnioskodawcy przychód uzyskiwany przez współpracującego z wnioskodawcą przedsiębiorcę, który na potrzeby wykonywania odrębnych czynności zatrudniony będzie przez wnioskodawcę także na podstawie umowy o pracę, nie powinien być doliczany do przychodu uzyskiwanego z tytułu stosunku pracy, tj. zwiększać podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne takiego pracownika. Brak jest bowiem podstaw dla zakwalifikowania* ww. przychodów przedsiębiorcy jako przychodów uzyskiwanych przez pracownika.

Podsumowując, w świetle przedstawionych powyżej okoliczności, jak również przeprowadzonej analizy prawnej, przedstawione powyżej stanowisko wnioskodawcy w jego opinii zasługuje na potwierdzenie.

W odpowiedzi na pismo z dnia 16 maja 2019 r. wzywające do uzupełnienia przedstawionego zdarzenia przyszłego (data otrzymania pisma: 20 maja 2019 r.), wnioskodawca udzielił odpowiedzi na poszczególne pytania.

1. Czy osoby, o których mowa w przedmiotowym wniosku, zatrudnione u wnioskodawcy na podstawie umowy, w umowie o pracę mają zagwarantowane co najmniej minimalne wynagrodzenie z tego tytułu.

Zamiarem wnioskodawcy jest, aby wszystkie osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę otrzymywały co najmniej minimalne wynagrodzenie. Wnioskodawca nie może jednak wykluczyć, że w przyszłości, z uwagi na wyjątkowe okoliczności (np. ograniczenie etatu na żądanie pracownika wracającego z urlopu macierzyńskiego), wynagrodzenie przysługujące pracownikowi będzie niższe aniżeli wynagrodzenie minimalne.

2. Czy przychody, jakie ww. osoby będą uzyskiwały z tytułu umów o świadczenie usług kwalifikowane będą jako pochodzące z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (tj. źródło uzyskania przychodu określone w art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r: o podatku dochodowym od osób fizycznych) czy też z tytułu działalności wykonywanej osobiście (art. 13 tej ustawy).

Przychody te kwalifikowane będą przez ww. osoby jako przychody pochodzące z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (tj. źródło uzyskania przychodu określone w art. 14 ww. ustawy).

3. Czy osoby, o których mowa we wniosku, wykonując zawartą z pracodawcą umową o świadczenie usług, wykonywać będą w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej jeszcze inne usługi na rzecz podmiotów innych niż przyszły pracodawca? Wszystkie osoby współpracujące z wnioskodawcą mogą świadczyć usługi takie na rzecz innych podmiotów. Wnioskodawca nie ma jednakże wpływu na zakres prowadzonej przez te osoby działalności, jak również na sposób pozyskiwania przez nie kontrahentów lub klientów korzystających z ich usług. 0 ile więc obecnie większość współpracowników wnioskodawcy świadczy swoje usługi także na rzecz innych podmiotów, nie można wykluczyć że w przyszłości niektórzy z tych przedsiębiorców współpracować będą wyłącznie z wnioskodawcą.

Wnioskodawca, w odpowiedzi na pismo z dnia 30 maja 2019 r. wzywające do uzupełnienia przedstawionego stanu faktycznego (data otrzymania pisma: 4 czerwca 2019 r.), przedstawił dodatkowe wyjaśnienia oraz załączył potwierdzenie uiszczenia opłaty w wysokości 120,00 zł.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż obecnie zatrudnione przez wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę osoby, które mają dopiero zawrzeć z wnioskodawcą umowę o świadczenie usług w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, otrzymują z tytułu zawartej umowy o pracę co najmniej minimalne wynagrodzenie.

W przypadku osób już współpracujących z wnioskodawcą na podstawie umowy o świadczenie usług w ramach prowadzonej przez nie działalności gospodarczej, z którymi dopiero zostanie zawarta umowa o pracę, sytuacja ta będzie wyglądała analogicznie. Zamiarem wnioskodawcy jest bowiem zawieranie z pracownikami wykonującymi czynności z zakresu nieodpłatnego doradztwa oraz czynności agencyjne umów o pracę gwarantujących co najmniej minimalne wynagrodzenie.

Ww. wyjaśnił również, iż w przyszłości, jedynie z powodu wyjątkowych okoliczności, wynagrodzenie przysługujące dotychczasowemu lub nowo zatrudnionemu pracownikowi może być niższe aniżeli wynagrodzenie minimalne. W odniesieniu do obecnych pracowników sytuacja taka może być wynikiem np. złożonego po urlopie macierzyńskim wniosku o ograniczenie etatu lub niemożności wykonywania tych obowiązków na pełen etat. W przypadku zaś nowo zatrudnionych osób sytuacja taka może nastąpić wówczas, gdy zakres powielanych obowiązków wiązałaby się z zatrudnieniem wyłącznie na część etatu.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku, zważył co następuje:

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku, zważył co następuje:

Stanowisko przedsiębiorcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem w kwocie co najmniej wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy oraz innych podmiotów, uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Podkreślenia wymaga jednak fakt, iż zgodnie ze wskazaniami judykatury, wydając interpretację organ nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy jest zakreślony stanem faktycznym przedstawionym przez pytającego we wniosku. Pełną wiedzę o stanie faktycznym organ czerpie wyłącznie z wniosku uprawnionego podmiotu nie posiadając kompetencji do jego weryfikowania w oparciu o posiadane informacje. W toku tego postępowania organ nie pełni roli kontrolnej, nie dokonuje oceny zachowania lub zaniechania przedsiębiorcy pod kątem jego prawidłowości. Celem interpretacji jest umożliwienie przedsiębiorcy uzyskanie informacji w przedmiocie obowiązków wiążących się z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne i uchronienie w ten sposób takiego przedsiębiorcy przed ryzykiem błędnego zastosowania przez niego danego przepisu.

Obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym podlega osoba, która posiada określony tytułu do ubezpieczeń wskazany przez ustawodawcę.

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym uregulowane zostały w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. W art. 6 ust. 1 tej ustawy prawodawca wskazał katalog podmiotów objętych obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych. Wyliczenie zawarte w tym przepisie jest wyczerpujące I ma charakter zamknięty.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1, 4, 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają z zastrzeżeniem art. 8 19 osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są pracownikami oraz osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osoby prowadzące pozarolniczą działalność. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2Ol8 r. Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i la w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 18 ust. 4 pkt 5a ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych pracownicy spełniający jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowani ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego albo wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze Świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie. Mogą oni dobrowolnie, na swój wniosek, być objęci ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi również z innych tytułów. Jednakże pracownicy, których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego lub wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie w przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od minimalnego wynagrodzenia, podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów.

W związku z powyższym osoba spełniająca jednocześnie warunki do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z tytułu stosunku pracy oraz Innych tytułów, jest obejmowana tymi ubezpieczeniami wyłącznie ze stosunku pracy, jeżeli w umowie o pracę ma zagwarantowane co najmniej minimalne wynagrodzenie, w razie braku zagwarantowania co najmniej minimalnego wynagrodzenia (co może mieć miejsce w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy) - jeśli podstawa wymiaru składek z tytułu stosunku pracy, w przeliczeniu na okres miesiąca wynosi co najmniej minimalne wynagrodzenie.

Jednocześnie, w przypadku gdy osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą w ramach tej działalności zawiera umowę zlecenia, której przedmiot jest taki sam jak przedmiot prowadzonej działalności, wówczas podlega ubezpieczeniom społecznym tylko z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Z tytułu wykonywania umowy zlecenia nie jest obejmowania ubezpieczeniami - ani obowiązkowo, ani dobrowolnie. Aby jednak umowa zlecenia mogła być traktowana jako wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, warunkiem jest, aby przychód z niej uzyskiwany był opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej.

W sytuacji gdy osoba, która wykonuje pracę na podstawie umowy o pracę, z które) osiąga wynagrodzenie co najmniej minimalne i równocześnie prowadzi działalność gospodarczą i w ramach tej działalności świadczy usługi na rzecz podmiotu z którym łączy ją stosunek pracy, ale jednocześnie świadczy usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej również na rzecz innych podmiotów osoba ta podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu umowy o pracę.

Biorąc pod uwagę, że wnioskodawca w przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniach wskazał, m.in. iż umowy o świadczenie usług wykonywane na rzecz wnioskodawcy przez osoby, o których mowa we wniosku kwalifikowane są jako pochodzące z tytułu działalności gospodarczej (tj. źródło uzyskania przychodu określone w art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) i wykonywane mogą być również na rzecz innych podmiotów niż pracodawca oraz przyjmując, że osoby zatrudnione u wnioskodawcy z tytułu umowy o pracą osiągają co najmniej minimalne wynagrodzenie stanowisko przedsiębiorcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi na rzecz obecnego pracodawcy oraz na rzecz innych podmiotów uznać należy za prawidłowe.

W pozostałym zakresie tj. w części dotyczącej kwestii braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem w kwocie co najmniej wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi jedynie na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy, w części dotyczącej kwestii braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem w kwocie niższej od wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy oraz innych podmiotów oraz w części dotyczącej kwestii braku obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym przez pracowników z tytułu umowy o świadczenie usług wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, z którym osoby te pozostają w stosunku pracy z wynagrodzeniem^ w kwocie niższej od wynagrodzenia minimalnego w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują usługi jedynie na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy stanowiska wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Tak, jak w poprzednim zdarzeniu przyszłym istotnym jest, że obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym podlega osoba, która posiada określony tytułu do ubezpieczeń wskazany przez ustawodawcę.

Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym uregulowane zostały w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. W art. 6 ust. 1 tej ustawy prawodawca wskazał katalog podmiotów objętych obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych. Wyliczenie zawarte w tym przepisie jest wyczerpujące i ma charakter zamknięty.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2, 4, 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają z zastrzeżeniem art. 8 i 9 osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są pracownikami oraz osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz osoby prowadzące pozarolniczą działalność. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 6 pkt 1 ustawy za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2Ol8 r. Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i la w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz art. 18 ust. 4 pkt 5a ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych pracownicy spełniający jednocześnie warunki do objęcia ich obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi z innych tytułów, są obejmowani ubezpieczeniami tylko z tytułu stosunku pracy, umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego albo wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie. Mogą oni dobrowolnie, na swój wniosek, być objęci ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi również z innych tytułów. Jednakże pracownicy, których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy, członkostwa w spółdzielni, służby, pobierania świadczenia szkoleniowego, świadczenia socjalnego, zasiłku socjalnego lub wynagrodzenia przysługującego w okresie korzystania ze świadczenia górniczego lub w okresie korzystania ze stypendium na przekwalifikowanie w przeliczeniu na okres miesiąca jest niższa od minimalnego wynagrodzenia, podlegają również obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów.

Jak stanowi art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.

Osoby wykonujące pracę na podstawie ww. umów podlegają obowiązkowo wszystkim ubezpieczeniom społecznym jak pracownicy. Przesłanką decydującą o uznaniu takiej osoby za pracownika w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest to, że będąc pracownikiem związanym stosunkiem pracy z danym pracodawcą, jednocześnie świadczy pracę w ramach umowy cywilnoprawnej zawartej z nim i wykonywanej na jego rzecz.

Zatem jeżeli osoba, która wykonuje równocześnie pracę na podstawie umowy o pracę i zawartej z własnym pracodawcą umową o świadczenie usług (umowa zlecenie) dodatkowo prowadzi pozarolniczą działalność, obowiązkowe są dla niej ubezpieczenia społeczne z tytułu umowy o pracę oraz - niezależnie od wysokości osiąganej w ramach stosunku pracy podstawy wymiaru składek - również ubezpieczenia z tytułu umowy o świadczenie usług. Taka umowa jest traktowana bowiem jak umowa o pracę.

Innymi słowy w przypadku, gdy umowa o świadczenie usług albo zlecenia zawarta została pomiędzy pracodawcą, a pracownikiem, który jednocześnie posiada wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, i jest jedyną umową z podmiotem jaką wykonuje pracownik nie może zostać uznana za wykonywaną w ramach działalności. Do tej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Pracodawca jest zobowiązany doliczenie przychodu z umowy do podstawy wymiaru składek pracownika. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla tej osoby stanowi łączny przychód, uzyskiwany z umowy o pracę oraz z umowy o świadczenie usług,

Z tych też względów pozostałe stanowiska wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe, ich prawidłowość wyklucza bowiem albo założenie, że pracownicy nie będą mieć w umowach zagwarantowanego wynagrodzenia w kwocie co najmniej wynagrodzenia minimalnego bądź też, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osoby te wykonują/będą wykonywać usługi jedynie na rzecz obecnego/przyszłego pracodawcy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznacza, że w ramach interpretacji indywidualnej dokonuje oceny prawidłowości rozumowania wnioskodawcy związany z obowiązkiem opłacania składek na ubezpieczenia społeczne przez wnoszącego zaprezentowany we wniosku. Tym samym Zakład w ramach niniejszej interpretacji nie rozstrzyga o ewentualnym obowiązku bądź jego braku z zakresu ubezpieczeń społecznych ciążącym na innym przedsiębiorcy, tj. osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji

Decyzja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, ha którego wniosek została wydana. Stosownie do art. 35 ust. l i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 34 ust. 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.