DI/100000/43/161/2014 - Wymiar składek na ubezpieczenia społeczne pracownika, z którym spółka zamierza rozwiązać stosunek pracy.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku z dnia 31 stycznia 2014 r. złożonym w dniu 10 lutego 2014 r. przez (...) dotyczącym podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika, z którym spółka zamierza rozwiązać stosunek pracy.

Dnia 10 lutego 2014 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku wpłynął wniosek (...) z dnia 31 stycznia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lutego 2014 r. doręczonym dnia 4 marca 2014 r.

Wnioskodawca wskazał, iż wnosi o wydanie interpretacji dotyczącej kwestii czy rekompensata z tytułu rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron powinna stanowić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w kontekście § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Wskazany przepis przewiduje, że podstawy wymiaru składek nie stanowią (...) odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Spółka poinformowała, iż przewiduje, że rozwiąże z pracownikiem umowę o pracę za zgodnym porozumieniem stron, na podstawie którego pracownik ten zostanie zwolniony z obowiązku świadczenia pracy i otrzyma jednorazową rekompensatę z tytułu rozwiązania stosunku pracy. W przypadku rozwiązywania umowy o pracę nie wystąpią żadne dodatkowe przyczyny jej rozwiązania, takie, jak likwidacja stanowiska lub inne, wyłączną i samodzielną podstawą rozwiązania umowy będzie porozumienie stron. Przedsiębiorca zakłada, że wspomniana rekompensata może stanowić kwotę czterokrotnego wynagrodzenia pracownika lub kwotę wyższą, w zależności od przebiegu negocjacji między stronami.

Zdaniem spółki istnieją wątpliwości czy rekompensata wspomniana w treści powyższego przepisu obejmuje również rekompensaty wypłacane na podstawie porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę. Po pierwsze, nie wynika to wprost z treści tego przepisu. Po drugie, przykładowe wyliczenie zawarte w drugiej części tego przepisu zawiera jedynie sytuacje, gdy wypłata rekompensaty jest wymuszona okolicznościami (rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, skrócenie okresu wypowiedzenia, jak należy rozumieć na podstawie art. 36¹ § 1 kodeksu pracy) albo wynika z nieprawidłowego wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę, bądź nieprawidłowego działania pracodawcy przy wydawaniu świadectwa pracy. Po trzecie, we wszystkich sytuacjach wypłaty rekompensaty jej wysokość wynika wprost z przepisów prawa. Tymczasem przy rozwiązaniu umowy o pracę wyłącznie na podstawie porozumienia stron, rozwiązanie stosunku pracy wynika tylko i wyłącznie z woli stron; także same strony swobodnie ustalają wysokość rekompensaty wypłacanej z tego tytułu, że jego umowa o pracę zostanie rozwiązana.

Mimo powyższych wątpliwości spółka stoi na stanowisku, że rekompensata wypłacana na podstawie porozumienia o rozwiązaniu stosunku pracy jest objęta hipotezą § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a w konsekwencji taka rekompensata nie stanowi podstawy wymiaru składek. Taka interpretacja wynika stąd, że przytoczony powyżej przepis odnosi się ogólnie do rekompensat wypłacanych pracownikom z tytułu rozwiązania stosunku pracy i nie przewiduje żadnych dodatkowych przesłanek wyłączenia takich rekompensat z naliczania składek. Dlatego należy uznać, że przepis ten obejmuje również składki ustalone w porozumieniu stron o rozwiązaniu umowy o pracę.

W związku z tym, spółka wnosi o wydanie interpretacji potwierdzającej, że w przedstawionym stanie faktycznym rekompensaty wypłacane pracownikowi na podstawie porozumienia o rozwiązaniu stosunku pracy nie powinny być wliczane do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 24 lutego 2014 r. doręczonym dnia 4 marca 2014 r. wnioskodawca wyjaśnił, iż rekompensata, o której mowa we wniosku stanowi przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Powyższa rekompensata pozostaje w bezpośrednim związku z rozwiązaniem umowy o pracę z pracownikiem, w żadnym innym wypadku nie zostałaby wypłacona.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez (...) we wniosku o wydanie interpretacji uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Jak słusznie podniósł wnioskodawca podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie stanowią zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub 10 związani a jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Z przedstawionego wniosku oraz dokonanego uzupełnienia wynika, iż w rzeczonej sprawie istnieje, wymagana przez przepis prawa, więź pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy a wypłatą odprawy, a tym samym dokonana przez wnioskodawcę wykładnia przepisów prawa jest prawidłowa. Rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, pomimo, iż nie jest wskazane wprost w treści przepisu, nie wyklucza zastosowania wyłączenia przewidzianego w § 2 ust. 1 pkt 3 cytowanego rozporządzenia. Z powołanego przepisu wynika bowiem, że z podstawy wymiaru składek wyłączone są świadczenia mające charakter kompensacyjny bezpośrednio związane ustaniem stosunku pracy, przywołane w przepisie wyliczenie ma charakter przykładowy.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.