DI/100000/43/150/2016 - Wartość nieodpłatnego świadczenia polegającego na udostępnieniu pracownikowi samochodu służbowego pracodawcy dla celów prywatnych a podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku z dnia 22 stycznia 2016 r. doręczonym dnia 5 lutego 2016 r. przez (...) z siedzibą w (...) w przedmiocie braku obowiązku uwzględniania w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości nieodpłatnego świadczenia polegającego na udostępnieniu pracownikowi samochodu służbowego pracodawcy dla celów prywatnych.

Dnia 5 lutego 2016 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) z siedzibą w (...) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że jest spółką prowadzącą działalność w Polsce. Wnioskodawca zatrudnia w Polsce pracowników na podstawie umów o pracę. Niektórym z nich, z uwagi na status, specyfikę pracy oraz zakres obowiązków zamierza udostępniać korzyść materialną wynikającą z regulaminu wynagradzania, a polegającą na korzystaniu z bezpłatnych przejazdów środkami lokomocji - samochodami należącymi do Spółki. Wyżej wspomniana forma świadczenia otrzymywanego przez pracowników będzie mieć wyłącznie postać niepieniężną. Tym samym, nie będzie możliwości uzyskania przez pracowników ekwiwalentu pieniężnego tego świadczenia. Szczegółowe warunki wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych jako środka lokomocji regulować będzie obowiązujący w Spółce regulamin wynagradzania oraz uzupełniająca go Polityka Samochodowa.

Jednocześnie, Wnioskodawca zaznaczył, iż w przypadku udostępniania pracownikom nieodpłatnych świadczeń w formie korzystania z nieodpłatnych przejazdów' środkami lokomocji, co do zasady, wartość świadczeń opłacanych przez pracodawcę będzie stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: "Ustawa o p.d.o.f.").

Zgodnie z art. i 2 ust. 2a ustawy o p.d.o.f. wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

Oznacza to, jak wskazuje wnioskodawca, że w przypadku nieodpłatnego wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych po stronie pracownika powstaje przychód w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w Ustawie o p.d.o.f.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, będzie zobowiązany do potrącania składek na wyżej wymienione ubezpieczenia i fundusze od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w ustawie o p.d.o.f.

W ocenie Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tj, ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w Ustawie o p.d.o.f.

Jak dalej argumentuje wnioskodawca zgodnie z art. 17 ust. 1 Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, pracodawca jest płatnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe), których podstawą obliczenia jest wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane przez pracodawcę. Z kolei, zgodnie z art. 85 ust. 1 Ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej, pracodawca jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne, należnych od wynagrodzenia pracowników. Oznacza to, że Wnioskodawca, jako pracodawca, jest co do zasady zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników. Zgodnie z art. 18 ust. 1 Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych będących pracownikami stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Art. 20 ust. 1 Ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazuje, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. W konsekwencji, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe jest także przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskany ze stosunku pracy.

Jednocześnie wnioskodawca podkreśla, iż art. 104 Ustawy o promocji zatrudnienia stanowi, że składki na Fundusz Pracy ustalone są od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Analogiczny zapis w zakresie składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zawiera art. 29 ust. 1 Ustawy o ochronie roszczeń.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne reguluje z kolei art. 81 ust. 1 i ust. 6 Ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej. Zgodnie z tymi przepisami, do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawę obniża się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego. Szczegółowy sposób ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy Rozporządzenia ws. podstawy wymiaru. Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku znajdzie zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 wspomnianego rozporządzenia, zgodnie z którym z podstawy' wymiaru składek wyłączone są: "korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji".

W ocenie wnioskodawcy zgodnie z brzmieniem tego przepisu, jeżeli pracodawca umożliwia pracownikowi korzystanie z nieodpłatnych przejazdów środkami lokomocji (przykładowo poprzez umożliwienie nieodpłatnego korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych), to przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia przypisywany pracownikowi nie jest wliczany do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem wnioskodawcy uznać należy, że przesłanki, o których, mowa w cytowanym wyżej przepisie, zostały spełnione. Aby odpowiednio zinterpretować powyższy przepis, Wnioskodawca podkreśla, że odwołać się trzeba do wykładni przepisów prawa, która polega na ustaleniu właściwego znaczenia przepisu prawnego w oparciu o przyjęte dyrektywy wykładni. Wykładnia przepisu prawnego powinna bowiem zawsze poprzedzać jego zastosowanie. Jak wskazał wnioskodawca, wśród różnych metod interpretacji, prymat ma wykładnia językowa, a inne rodzaje (wykładnia systemowa i funkcjonalną) są pomocnicze:

* wykładnia językowa opiera się na odczytaniu znaczenia interpretowanego zwrotu z punktu widzenia języka, w jakim zapisano dane wyrażenie,

* wykładnia systemowa polega na interpretowaniu tekstu prawnego z uwzględnieniem faktu, że ogół przepisów tworzy jeden system prawny i powinno się uwzględniać wzajemne relacje między przepisami oraz ich miejsce w systemie prawnym,

* wykładnia funkcjonalna polega na uwzględnieniu celów regulacji, funkcji prawa, społeczno-gospodarczego otoczenia prawnego.

W odniesieniu do hierarchii wykładni prawa, wnioskodawca podkreśla, że w doktrynie opracowano tzw. dyrektywy preferencji. Podstawową zasadą jest opieranie się na wykładni językowej i dopiero, gdy ta prowadzi do niedających się usunąć wątpliwości, powinno korzystać się z wykładni systemowej. Jeśli jednak wykładnia systemowa nie prowadzi do usunięcia wątpliwości interpretacyjnych, to wolno posłużyć się wykładnią funkcjonalną.

W ocenie wnioskodawcy, zgodnie ze szczegółowym przepisem Rozporządzenia ws. podstawy wymiaru, wyłączone z oskładkowania są m.in, korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią cytowanego przepisu, z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia korzystają m.in. przychody:

Ad. 1

W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawcy, przewidziana możliwość korzystania 2 nieodpłatnych przejazdów środkami lokomocji, w ten sposób, że pracownicy będą uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych regulowana będzie przez obowiązujący w Spółce regulamin wynagradzania.

Ad. 2

Ponadto, w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawcy przewidziana możliwość korzystania z nieodpłatnych przejazdów środkami lokomocji, w ten sposób, że pracownicy będą uprawnieni do wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, będzie miała postać wyłącznie niepieniężną.

Ad. 3

Świadczenie przekazywane przez Spółkę będzie polegało na korzystaniu wyłącznie z nieodpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Co istotne, zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia językowa "przejazdu środkiem lokomocji" prowadzi w pierwszej kolejności do przytoczenia definicji środka lokomocji oraz przejazdu. Według definicji ze Słownika Języka Polskiego środek lokomocji to "pojazdy lub zwierzęta służące przemieszczaniu się", a przejazd to "przebywanie jakiejś drogi pojazdem". Tym samym, nie ma wątpliwości, że każdy samochód (nawet ten służbowy) spełnia definicję środka lokomocji, W rezultacie, na gruncie tej wykładni, o ile pracownikowi jest przyznane prawo, a w wykonaniu tego prawa pracownik będzie korzystał z samochodu służbowego do przemieszczania się, dyspozycja ww. przepisu zostanie wypełniona.

Co ważne, zakres korzyści przyznanej pracownikom jest ograniczony do bezpłatnych przejazdów i wyklucza korzystanie z samochodów w innym zakresie.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, wykładnia literalna prowadzi zatem do jednoznacznej interpretacji analizowanego przepisu i nie ma konieczności stosowania pozostałych metod wykładni prawa.

Podsumowując, mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika w wysokości odpowiadającej wartości nieodpłatnego świadczenia wskazanej w ustawie o p.d.o.f. Wartość tego świadczenia będzie bowiem korzystać w całości z wyłączenia przewidzianego w § 2 ust. 1 pkt 2ć Rozporządzenia ws. podstawy wymiaru.

Ponadto Spółka wskazuje, że zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Sądu Okręgowego w Elblągu z dnia 14 marca 2013 r., sygn. IV U 2744/12, zgodnie z którym "W ocenie Sądu wszelkie korzyści materialne uzyskiwane przez pracowników na zasadach wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu z tytułu korzystania z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji nie wchodzą do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. Oznacza to, że każde przysporzenie majątkowe, w tym także przychód uzyskiwany z tytułu udostępniania samochodu służbowego do celów służbowych pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy, podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek (§ 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r.) jeśli wynikają z układów zbiorowych lub regulaminów wynagradzania."

Podobne stanowisko zaprezentował również Sąd Okręgowy' w Warszawie, XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. XIV U 933/15, gdzie Sąd stwierdził: "z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zwolnione są korzyści pracownika polegające na używaniu samochodu służbowego do celów prywatnych, pod warunkiem, że prawo do nich wynika z ogólnych przepisów obowiązujących w zakładzie pracy". W tym samym wyroku Sąd potwierdził, iż " (...) wartość świadczenia związanego z udostępnianiem pracownikowi samochodu służbowego, z przeznaczeniem do celów prywatnych, w części finansowanego przez pracodawcę, nie powinna być uwzględniana w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenia zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Świadczenie takie bowiem, mając na uwadze art. 12 ust. 2a-2c o podatku od osób fizycznych, mieści się w ocenie wnioskodawcy w zakresie wyłączenia przewidzianego przepisem § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia MPiPS ws. szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe."

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie interpretacji, uznać należy za nieprawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej łub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów', z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zgodnie natomiast z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lip ca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Wskazać przy tym należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego.

Ocena stanowiska przedsiębiorcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawartego w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga, Iz procedując nad wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Wydając pisemną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez wnioskodawcę oświadczenia, którymi jest związany.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób Fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r., w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 2236), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych. Zgodnie zaś z § 1 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Jednocześnie zgodnie z przywołanym przez wnioskodawcę § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, określonych kategorii przychodów zawarte w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi wyjątek od ogólnej zasady, iź podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód, dlatego przepisy te muszą być interpretowane ściśle.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż ż wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które:

* wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,

* przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów' wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przed miotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.

Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów, przedmiotów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr. Jednakże trzeba zauważyć, iż ww. przepis § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia posługuje się sformułowaniem niektórych artykułów, przedmiotów lub usług, dlatego każdorazowo istotnym jest więc jednoznaczne ustalenie, o jaki artykuł, przedmiot lub usługę chodzi.

W praktyce okazuje się, iż niejednokrotnie pracodawcy uznają za zasadne wyłączenie z podstawy wymiaru składek na poszczególne ubezpieczenia takich świadczeń, które, ze względu na swój charakter, nie spełniają warunku korzyści, o którym mowa w przepisie i tak, w sytuacji umożliwienia korzystania przez pracowników z samochodów służbowych, które są własnością pracodawcy lub pracodawca na mocy określonego stosunku prawnego jest uprawniony do korzystania z nich (a więc, których wnioskodawca nie nabywa tylko i wyłącznie z przeznaczeniem udostępnienia ich swoim pracownikom) nie można mówić o korzyściach, o których mowa w przepisie. Należy zaznaczyć, iż czym innym jest udostępnienie przez pracodawcę pracownikom po cenach niższych niż detaliczne określonych usług i towarów, które pracodawca nabywa z wyraźnym przeznaczeniem na ten cel, a czym innym udostępnienie składników własnego majątku (czy też środków trwałych) służących do wykonywania działalności gospodarczej.

Nadto, należy zaznaczyć, iż udostępnienie samochodu służbowego nie może być również uznane za "przejazdy środkami lokomocji", o których mowa w drugiej część przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia. Pod tym pojęciem należy rozumieć zorganizowaną i usystematyzowaną formę przemieszczania się (lip. zapewnienie biletu lotniczego, czy też każdorazowe odwożenie prezesa, dyrektora itd. samochodem służbowym do pracy, dowóz pracowników do pracy pojazdom należącym do pracodawcy), a nie udostępnienie pracownikowi do swobodnego używania samochodu służbowego.

Tym samym wartość świadczenia związanego z nieodpłatnym udostępnieniem pracownikowi samochodu służbowego w celach prywatnych należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczeni społeczne.

Powyższe ma zastosowanie również w odniesieniu do składek na ubezpieczenie zdrowotne, do składek na Fundusz Pracy oraz składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Zgodnie bowiem z art. 81 ust.! ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r. i., poz. 581 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Zgodnie zaś z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 140 że zm.) oraz art. 29 ustawy z dnia 13 sierpnia 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2014 r., poz. 272 z późn. zm.) analogicznie ustala się składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia. Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust, 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.