DI/100000/43/1245/2017 - Możliwość nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości dodatkowego prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego (pakiety medyczne) dla pracowników, wartości zestawu określonych świadczeń medycznych - szczepień i badań (świadczenia medyczne) dla pracowników i członków ich rodzin, wartości dodatkowego grupowego ubezpieczenia na życie (ubezpieczenie grupowe), współfinansowanych przez pracodawcę pracownikom.

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2168) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1778 z późn. zm.), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku uznaje za prawidłowe stanowisko przedsiębiorcy (...) z siedzibą w zawarte we wniosku z dnia 11 października 2017 r., doręczonym w dniu 23 października 2017 r. w przedmiocie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości dodatkowego prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego (pakiety medyczne) dla pracowników, wartości zestawu określonych świadczeń medycznych - szczepień i badań (świadczenia medyczne) dla pracowników i członków ich rodzin, wartości dodatkowego grupowego ubezpieczenia na życie (ubezpieczenie grupowe), współfinansowanych przez pracodawcę pracownikom.

Dnia 23 października 2017 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy (...) z siedzibą w o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2017 r., doręczonym w dniu 28 listopada 2017 r.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że zatrudnia w Polsce pracowników, którym planuje udostępnić korzyść materialną polegającą zakupie usług (dalej: "usługi) po cenach niższych niż detaliczne, obejmujących:

Wnioskodawca zaznacza, że podmiotem świadczącym usługi na rzecz Spółka w ramach pakietu medycznego będzie podmiot trzeci. Pakiety będą nabywane przez Spółkę od podmiotu trzeciego, a następnie oferowane pracownikowi po cenie niższej od kwoty, jaką Spółka będzie zobowiązana zapłacić podmiotowi trzeciemu. W konsekwencji, pracownicy będą nabywać usługę po cenie niższej niż detaliczna. Wartość usługi finansowanej przez Spółkę, z wyłączeniem świadczeń, do których pracodawca jest zobowiązany w oparciu o art. 229 § 1,2, 5 i 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1666 z późn. zm. - tzn. świadczeń z zakresu medycyny pracy i profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, dalej: "medycyna pracy"), będzie doliczana do przychodu pracownika stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych.

Dalej przedsiębiorca wskazuje, że podmiotem świadczącym usługi na rzecz Spółki w ramach świadczeń medycznych będzie podmiot trzeci. Świadczenia będą nabywane przez Spółkę od podmiotu trzeciego, a następnie oferowane pracownikowi po cenie niższej od kwoty, jaką Spółka będzie zobowiązana zapłacić podmiotowi trzeciemu. W konsekwencji, pracownicy będą nabywać usługę po cenie niższej niż detaliczna. Pracownik będzie mógł nabyć usługę dla siebie lub dla członka swojej najbliższej rodziny. Wartość usługi finansowanej przez Spółkę, w części niezwiązanej z medycyną pracy, będzie doliczana do przychodu pracownika stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych.

Przedsiębiorca dodaje, że z kolei usługi ubezpieczenia grupowego będą nabywane przez Spółkę od podmiotu trzeciego, a następnie oferowane pracownikowi po cenie niższej od kwoty, jaką Spółka będzie zobowiązana zapłacić podmiotowi trzeciemu. W konsekwencji, pracownicy będą nabywać usługę po cenie niższej niż detaliczna. Wartość usługi w części finansowanej przez Spółkę będzie doliczana do przychodu pracownika stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych.

Postanowienia dotyczące możliwości nabywania wyżej wymienionych usług po cenach niższych niż detaliczne zostaną zawarte w regulaminie wynagradzania Spółki.

Wnioskodawca podkreśla, że w celu nabycia każdej z usług, pracownik będzie ponosić opłatę, w wysokości ustalonej przez Wnioskodawcę. W każdym przypadku opata ponoszona przez pracownika będzie niższa od ceny brutto, którą zapłaci Wnioskodawca na podstawie faktury otrzymanej od dostawcy danej usługi. W konsekwencji, będzie to cena niższa od ceny detalicznej. Opisywane usługi będą miały wyłącznie postać niepieniężną. Nie będzie możliwości uzyskania przez pracownika ekwiwalentu pieniężnego usług.

Wnioskodawca zaznacza, iż w przypadku udostępnienia pracownikowi usług po cenie niższej od detalicznej, wartość usług, opłacanych przez Wnioskodawcę jako pracodawcę z wyłączeniem wartości medycyny pracy, będzie stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.f.").

Wobec ponoszenia przez pracownika częściowej odpłatności za uzyskane usługi, wartość

usługi finansowanej przez Wnioskodawcę ustalana będzie zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 11 ust. 2a i ust. 2b ustawy o p.d.o.f. i będzie stanowić różnicę pomiędzy ceną nabycia tej usługi uiszczoną przez pracodawcę (z wyłączeniem wartości medycyny pracy) a odpłatnością poniesioną przez pracownika.

Wobec powyższego wnioskodawca kieruje pytanie czy jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, nie będzie zobowiązany do potrącania składek na wyżej wymienione ubezpieczenia i fundusze od części przychodu pracownika stanowiącej różnicę pomiędzy ceną nabycia usługi zapłaconą przez Wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie tej usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do potrącani składek na ubezpieczenia spieczone (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika, stanowiącego różnicę pomiędzy ceną nabycia usługi zapłaconą przez Wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie tej usługi.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, pracodawca jest płatnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe). Z kolei, zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej, pracodawca jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne, należnych od wynagrodzenia pracowników.

Oznacza to, że Wnioskodawca, jako pracodawca, jest co do zasady zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników.

Wnioskodawca dodaje, że zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych będących pracownikami stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Z kolei art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazuje, że podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Przedsiębiorca wskazuje, że w konsekwencji, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe jest także przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskany ze stosunku pracy.

W przypadku nabycia przez pracowników częściowo odpłatnych usług, różnica pomiędzy ceną zakupu usług poniesioną przez pracodawcę a częściową odpłatnością pracownika stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem pochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji wliczana jest do wartości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne reguluje z kolei art. 81 ust. 1 i ust. 6 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej. Zgodnie z tymi przepisami, do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawą obniża się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe I chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego.

Jednocześnie art. 104 ustawy o promocji zatrudnienia stanowi, że składki na Fundusz Pracy ustalone są od kwot stanowiących podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Analogiczny zapis w zakresie składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zawiera art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Wnioskodawca dodaje, że szczegółowy sposób ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do zdarzenia przyszłego znajdzie zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 wspomnianego rozporządzenia, zgodnie z którym z podstawy wymiaru składek wyłączone są "korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów Środkami lokomocji".

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, jeżeli pracodawca umożliwia pracownikowi nabycie określonych usług po cenie niższej od ceny detalicznej, to różnica pomiędzy ceną zapłaconą przez pracodawcę, a częściową odpłatnością poniesioną przez pracownika jest wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

W opinii Wnioskodawcy, zgodnie z treścią cytowanego przepisu, z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia korzystają jedynie te przychody:

* których uzyskanie wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu;

* które przybierają postać niepieniężną;

* mające formę uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych towarów lub usług; które osiągane są przez pracowników pod warunkiem ponoszenia przez nich częściowej odpłatności za nabywane usługi.

Wnioskodawca wskazuje, że analizując przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny uznać należy, ze wszystkie przesłanki, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie, zostały spełnione.

Ponadto zauważa, że przewidziane usługi na rzecz pracowników regulowane będą przez obowiązujący w Spółce regulamin wynagradzania. Jednocześnie warunkiem uzyskania usługi przez pracownika będzie poniesienie przez niego częściowej odpłatności (tj. zgody na potrącenie z wynagrodzenia określonej kwoty). Z kolei usługi uzyskiwane przez pracowników, stanowiące dla nich przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą miały wyłącznie postać niepieniężną i będą świadczone przez pracodawcę po cenie niższej niż cena detaliczna płacona przez

Spółkę nabywającą usługę od zewnętrznego usługodawcy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika, stanowiącego różnicę pomiędzy ceną nabycia usługi zapłaconej przez Wnioskodawcę, a odpłatnością, którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie tej usługi.

Ponadto Spółka wskazuje, ze zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydanych w trybie art. 10 ustawy o swobodnie działalności gospodarczej w oparciu o analogiczne stany faktyczne, w szczególności w:

* Decyzji nr 1156/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie i dnia 29 października 2015 r., sygn. WPI/200000/43/1156/2015;

* Decyzji nr 1196/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie; dnia 28 października 2015 r., sygn. WPI/200000/43/1196/2015;

* Decyzji nr 928/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 24 sierpnia 2015 r., sygn. WPI/200000/43/928/2015;

* Decyzji nr 562/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 18 maja 2015 r., sygn. WPI/200000/43/562/2015;

* Decyzji nr 16/2016 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2016 r." sygn. DI/100000/43/1462/2016.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 20 listopada 2017 r., doręczonym w dniu 28 listopada 2017 r. wnioskodawca wskazał, że zatrudnia w Polsce pracowników, którym planuje udostępnić korzyść materialną polegającą na zakupie trzech grup usług po cenach niższych niż detaliczne, obejmujących: dodatkowe prywatne ubezpieczenie zdrowotne ("pakiety medyczne") dla pracowników, zestaw określonych świadczeń medycznych - szczepień i badań ("świadczenia medyczne") dla pracowników i członków ich rodzin, dodatkowe grupowe ubezpieczenie na życie (ubezpieczenie grupowe") - na zasadach opisanych we wniosku.

Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że udostępnianie powyższych korzyści materialnych będzie wynikać z obowiązującego w Spółce regulaminu wynagradzania. Wnioskodawca dodaje, że z regulaminu wynagradzania wprost wynikać będzie uprawnienie pracowników spółki do zakupu pakietów medycznych, świadczeń medycznych oraz ubezpieczeń grupowych po cenach niższych niż detaliczne.

Wnioskodawca zaznacza, że z uwagi na powyższe i charakter regulaminu wynagradzania jako źródła pracy, uprawnienie będzie przyznane na podstawie odpowiedniego postanowienia regulaminu wynagradzania, a jego każdorazowe przyznawanie pracownikom nie będzie uzależnione od woli Spółki.

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy wszystkie przesłanki określone w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 1998 r., Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) zostaną w zdarzeniu przyszłym spełnione.

Wobec powyższego wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska zaprezentowanego we wniosku.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko przedsiębiorcy przedstawione we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w przedmiocie dotyczącym nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości dodatkowego prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego (pakiety medyczne) dla pracowników, wartości zestawu określonych świadczeń medycznych - szczepień i badań (świadczenia medyczne) dla pracowników i członków ich rodzin, wartości dodatkowego grupowego ubezpieczenia na życie (ubezpieczenie grupowe) współfinansowanych przez pracodawcę pracownikom, uznać należy za prawidłowe. W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zgodnie natomiast z art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej Zakład nie kształtuje prawa, nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne i jest związany okolicznościami przedstawionymi przez wnioskodawcę we wniosku.

Jednoznaczny sposób ujęcia w art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez ustawodawcę zakresu przedmiotowego wniosków o wydanie pisemnej Interpretacji, uniemożliwia Zakładowi wydanie interpretacji w sprawach dotyczących m.in. rozstrzygnięcia czy dany składnik wynagrodzenia stanowi przychód ze stosunku pracy. Jak stanowi art. 10a ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201). Dlatego też, Zakład wydając interpretację w danej sprawie poprzestaje na oświadczeniu wnioskodawcy, iż świadczenia, o których stanowi wniosek stanowią bądź nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy, traktując takie oświadczenie jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1948), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Z treści § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w spawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia wynika natomiast, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W myśl zaś § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzystają jedynie te przychody, które:

- wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,

- przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona-zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości.

Konkludując, w przypadku więc, gdy wartość dodatkowego prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego (pakiety medyczne) dla pracowników, wartość zestawu określonych świadczeń medycznych - szczepień i badań (świadczenia medyczne) dla pracowników i członków ich rodzin, wartość dodatkowego grupowego ubezpieczenia na życie (ubezpieczenie grupowe) współfinansowanych przez pracodawcę pracownikom w części współfinansowanej przez pracodawcę, stanowić będzie przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy zaś prawo do uzyskania tej korzyści wynikać będzie z postanowień regulaminu wynagradzania obowiązującego w spółce, przewidujących partycypację pracownika choćby symboliczną) w poniesieniu kosztów nabycia tego świadczenia, to kwota ta nie będzie podlegać uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Bez znaczenia pozostaje przy tym, iż z świadczeń medycznych mogą korzystać członkowie rodziny pracownika, gdyż nie wpływa to na charakter świadczenia jako korzyści materialnej stanowiącej przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy wynikającej z regulaminu wynagradzania i polegającej na prawie zakupu tych świadczeń przez pracownika po cenie niższej niż detaliczna. Stosownie natomiast do art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1938} do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Tym samym powyższe wyłączenie, przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, będzie miało zastosowanie również do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Powyższe ma również zastosowanie w odniesieniu do składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Wynika to z brzmienia art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1065 z późn. zm.) oraz art. 29 ustawy z dnia 13 sierpnia 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1256 z późn. zm.).

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (...). Odwołanie wnosi się na piśmie za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, która wydała decyzję lub do protokołu sporządzonego przez tę jednostkę, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji.